รักทีละนิด ของยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #1 : ไม่ยินดีที่ได้รุจัก

"เฮ้ย! อย่าเข้ามานะไอ้ปีศาจ อ๊ากกกกกกก! !"ฉันร้องและสะดุ้งตื่นขึ้น

       โธ่เว้ย! ฝันบ้าฝันบออะไรเนี่ย ปีศาจ มีตาซ้ายข้างหนึ่ง มีตาขวาข้างหนึ่ง แถมยังมีขา 2 ข้างอีกนะเนี่ย ปีศาจ พันธุ์   ไหนฟะเนี่ย(พันธุ์บ้านแกไง_ผู้แต่ง)

       "ให้ตายสิ ฝันบ้าอะไรเนี่ยพาฉันตื่นตั้งแต่ ตี 2"ฉันสบถกับตัวเองอย่างเสียหัว(หัวเสียนั่นแหละค่ะ)

       ฉันนั่งบ่นๆ กับตังเองสักพักก็หลับต่อ

       สักพักนาฬิกาปลุกก็ดังขึ้น

       "ฮ้าว!!~"

       ฉันบิดขี้เกียจแล้วเดินไปอาบน้ำ  ระหว่างอาบน้ำฉันขอแนะนำตัวนะค่ะ

       ฉันชื่อ ไอค์ หรือ สรัญญา อายุ 16 ปีวันนี้เป็นวันแรกที่ได้เปิดเรียนของระดับชั้นมัธยมปลาย ฉันเป็นที่ชื่นชอบของสาวๆหลายๆคน (แต่ฉันชอบผู้ชายนะค่ะ) ช้านม่ายอยากเป็นเลสเบี้ยน ~

       ฉันออกมาแต่งชุดของนักเรียนม.ปลาย เสื้อข้างในแขนสั้น สีขาวแต่จะมีเสื้อทับข้างนอก ผู้ชายใส่สีดำ ส่วนผู้หญิงใส่สีเหลือง กางเกงผ้าสีดำ แต่สำหรับฉัน ฉันใส่เสื้อทับสีดำ เพราะผู้หญิงใส่สีดำก็มีถมไป แล้วก็ถักเปียเดียว

       ฉันส่องกระจกดูตัวเอง เด็กผู้หญิงที่หน้าตาน่ารัก ( นี่เธอแก่แล้วก็ยังไม่ยอมรับคิดว่าตัวเองเป็นเด็กอยู่หรือไง _ ผู้แต่ง ) หุหุ แก่ก็แก่ค่ะ

       ฉันมาถึงโรงเรียนก่อนเวลานิดนึง เพื่อขึ้นตึกไปดูใบประกาศห้อง

       'นางสาว สรัญญา ม.4/1'

       ฉันกำลังเดินไปที่ห้อง ม.4/1 อยู่ แต่ระหว่างทาง

      "เฮ้ย หลบๆ ไม่หลบชนนะเฟ้ย" มีใครบางคนพูดทำให้ฉันต้องหันไปมอง

       พอหันหลังไป ก็มีผู้ชายวิ่งมาชนฉัน กระเป๋าของฉันตกกระจาย ส่วนฉันก็ลงไปนอนก้นจ้ำบั้มกับพื้นด้วย แต่นายนั่นกลับไม่เป็นอะไรเลย ขอโทษยังไม่ยอมพูดเลย  ฉันยืนขึ้น และหันไปหาเรื่องกับไอ้คนที่วิ่งมาชนฉัน

       "นี่ นาย ที่นี่มันตึกโรงเรียนนะไม่ใช่สวนสนุกที่ให้พวกนายมาวิ่งเล่น" เวลานี้ขอนึกถึงโรงเรียนหน่อยค่ะ เพราะปกติไม่เคยนึกถึง (อย่าเอาเป็นแบบอย่างนะค่ะผู้อ่าน _ ผู้แต่ง )

       "นี่คุณ ผมนะตะโกนบอกคุณแล้วว่าให้หลบแต่เธอกลับซื่อบื้อ หันมามองซะงั้นอะ คนอะไรว่ะ ไม่สวยแล้วยังซื่อบื้อ ผสมซุ่มซ่ามอีก  เฮ้อ !!"

       "นายว่าอะไรนะ ซื่อบื้อ ซุ่มซ่ามหรอ" ฉันพูดน้ำเสียงนิ่งๆที่มีความหมาย

       "ช่าย" นายนั่นก็อุตส่าห์ตอบมานะ

       ~ ผึงงงงงงง ~ เสียงสติของฉันขาด กระจาย

       "มากไปแล้วนะ ถึงฉันจะซุ่มซ่าม แต่นายชนฉันนายควรจะขอโทษนะ ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย แย่ แย่ แย่นายมันแย่ที่สุดเลย"ฉันด่านายนั่นไม่ยั้งก่อนที่จะไปเก็บของที่หล่น

       "เอ่อ.. เธอเจ็บรึเปล่า ขอโทษนะ เราเป็นคนวิ่งไล่ไอ้โฟมมันเอง ผมช่วยนะ" มีเสียงผู้ชายอีกคนพูดแทรกขึ้นมาและมาช่วยฉันเก็บของ

       "ไม่เป็นไรฉันเก็บเองได้ นายช่วยเอาเวลาที่จะช่วยฉันเก็บของไปสอนความเป็นสุภาพบุรุษให้นายนั่นหน่อยนะ" ฉันว่าเพื่อนนายนั่น

       "นี่..คุณเพื่อนผมจะช่วยดันไม่ยอมรับความหวังดีซะอีก" นายนั่นพูดโกรธๆใส่ฉัน

       'เอาวะฉันก็โกรธเหมือนกันนะ'

       "นี่นาย"

       "เราว่าพอเถอะนะ ผมชื่อกอล์ฟ ส่วนนี่ เพื่อนผมชื่อโฟม  คุณชื่อไอค์ใช่ไหม ผมเคยได้ยินชื่อคุณมานะ"

       'เกียรติศัพท์เราดังขนาดนั้นเชียวรึ'

       "เฮ้ย ไอ้กอล์ฟเรื่องที่เกี่ยวกับคุณงามความชั้วใช่ปะ ฮ่า ฮ่า"

       "ไอ้บ้า นายว่าฉันรึไง !!!"ฉันที่เงียบอยู่นานพูดขึ้นบ้าง

       "ก็ใช่นะสิ คิดว่าชมหรือไง"

       " จะบ้าหรือไงไอ้โฟม  ไอค์นะเขาดังเพราะเป็นนักกีฬาไงละ ไปว่าเขา"

       "ถูกต้อง คนอย่างนายมีสมองคิดได้เท่านี้แหละ"

       "พอเถอะ พอ ยินดีที่ได้รู้จัก" กอล์ฟมาขวางกั้นการกัด เอ้ย ! การทะเลาะกันของฉันกะอีตาโฟม

       "ไม่ยินดีที่ได้รู้จัก / ไม่ยินดีที่ได้รู้จัก" ฉันกับนายนั่นพูดพร้อมกัน

       ฉันพูดแล้วก็เดินหนีไป  ฉันเดินมาถึงห้อง โหย นักเรียนหญิงเกือบครึ่งห้องแหนะ

       ฉันเดินไปหาที่นั่งว่างๆ ด้านหลังๆ สักพักก็มีผู้ชาย 2 คนเดินเข้ามา

พอเห็นหน้าชัดๆ โอ้! จอร์จ

       "ไอ้ลิงกัง"ฉันค่ะ

       "ยัยบ๊อง"อีตาโฟมค่ะ

       "เฮ้ย  ทำไมอยู่ห้องเดียวกัน อะ" -0-^^ กอล์ฟ

       แต่ฉันกะคนที่ชื่อ โฟม (ฉายา ลิงกัง) กลับไม่สนใจที่กอล์ฟพูด ทั้งฉันละนายนั่นจ้องหน้ากัน อย่างกับเคียดแค้นกันมา เกือบ 100 ปี (เว่อร์  ค่ะ เว่อร์ _ผู้แต่ง)

       "นาย...นายเรียกฉันว่ายัยบ๊องหรอห๊า"

       "แล้วทีเธอยังเรียกฉันว่าลิงกังเลย"

       "มัน .....เอ่อ....."ดูสิด่าคนด่าได้แต่ทำไมแก้ตัวแค่นี้ไม่ได้วะ

       "มันไร"ดูมันกวนฝ่าพระบาทดีแท้

       "มันก็เรื่องของฉัน ไม่หนักส่วนไหนของนายนี่....ลิงกัง"

       "แล้วที่ฉันเรียกเธอว่า ยัยบ๊องมันก็คงไม่หนักส่วนไหนของเธอเช่นกันใช่ไหม ..เอ๋ ...หรือว่าหนัก"นายนั่นมันถามฉัน คำถามอะไรของมันวะ

       "หมายความว่าไง"

       "ก็เห็นว่า........."นายนั่นพูดค้างไว้

       "ว่าอะไรเล่า จะบอกดีๆหรืออยากโดนหมัดนี้ซัดเปรี้ยงให้หรอก"ฉันพูดอย่างหาเรื่อง

       "ก็........"รู้สึกมันจะดีใจนะที่ยั่วโมโหฉันได้

      "ก็อะไรเล่าวะ"ฉันเริ่มสติแตกแล้วนะ