ดวงหทัยราชันย์ โดย รามิลยา

“เมื่อไรคุณจะไปผุดไปเกิดสักที”

            “ไปผุดไปเกิด?” คราวนี้เป็นเขาที่เป็นฝ่ายขมวดคิ้ว มองเธออย่างไม่เข้าใจ

            “ก็คุณเป็นผีนี่ จะเร่ร่อน สร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นเขาทำไม ไปเกิดใหม่ซะ ไม่แน่อาจจะได้เกิดเป็นลูกคนรวย มีชีวิตสบายไปทั้งชาติก็ได้นะ”

            “พริก…” ชายหนุ่มเรียกเธอเบาๆ แต่เธอไม่สนใจ ยังพร่ำต่อไม่เลิก

            “หรือถ้าไม่ชอบเป็นคนรวย ก็เกิดเป็นคนฐานะกลางๆ เป็นหมอ เป็นวิศวะ เป็นพ่อครัว อ้อ เป็นนายแบบดีไหม หุ่นคุณล่ำบึก เรียกเลือดสาวแก่ แม่หม้าย หรือแม้แต่สาวน้อยๆ รุ่นกระทงได้เลย หรือคุณว่าไงคะ” ฝ่ามือเล็กๆ ของเธอตบที่หน้าอกของเขาเบาๆ หน้าอกแกร่งที่เจ้าตัวคงจะเล่นกล้ามอย่างหนัก จนนมใหญ่กว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก ซึ่งเห็นแล้วมันทำให้รู้สึกมันเขี้ยว จนอยากจะกัดสักครั้ง

            “ผมอยากเกิดเป็นสามีของคุณอย่างเดียว อย่างอื่นไม่เอา ไม่เป็น ได้ไหม”