คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เปิดเทอมวันแรกซวยจังวุ้น
ปรึ้นๆ ปรื้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน เอียดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
"โอ้ย พี่จะฆ่าฉันหรอไงฮะขับรถนรกแตกแบบนี้" นี้คือบทสนทนาของฉันที่พูดคุยกับพี่ชายตัวเองสม่ำเสมอ
"แหมฉันอุส่า มาส่งแกก็บุญขนาดไหนแล้วฮ่ะ รีบๆเข้าโรงเรียนไปเลย สายแล้วนะโว้ย แล้ววันเสาร์ฉันจะกลับบ้าน"
"ไม่้ต้องกลับมาตลอดชีวิตเลยก็ได้"ฉันว่า พี่ชายฉันทำท่าจะมาตีหัวฉันแต่ก็ หยุดไว้
"ม่ะ ฉันจะส่งเธอขึ้นกำแพงแล้วกัน ถ้า ขึ้นตรงนี้ ไม่มีทางที่ อาจารย์จะเข้ามาเห็นแน่นอน" ฉันกำลังจะประมวลคำพูดของพี่ชายฉันแต่มัน ก็ยากเกินกว่าสมองเม็ดถั่วของฉันจะทำได้
จนกระทั้งพี่ชายฉันอุ้มฉันและ โยนฉันไปที่กำแพง
"เฮ้ยย พี่จะทำไรฉันอ่า" ฉันโว้ยวายอย่างตกใจ
"ก็ส่งแกเข้าโรงเรียนไง เข้าตอนนี้แกโดนหนักแน่ๆ ฉันรู้จักโรงเรียนนี้ดี รีบๆเกาะกำแพงเร็วๆเข้า ตัวแกหนักจะตายฉันเริ่มไม่ไหวแล้ว" ฉันทำตามที่พี่บอกอย่าง งง
"ฉันกลัวอ่า"
"กลัวไรก็ฉันอยู่นี้ไง เร็วๆเข้าแล้วก็เบาๆด้วยย" ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมาทำอะไรแบบนี้ แต่ก็ทำไปแล้ว ฉันเริ่มยึด กำแพงได้มั่นและ ปีนขึ้นไปโดยมีพี่ชายฉันดัน ก้นให้อยู่
"เออดีดี ฉันสายแล้ว ถึงตอนนี้ก็ โดนลงไปเลยแล้วกัน" ว่าแล้วเจ้าพี่ชายตัวดี ก็ ขึ้น มอร์เตอร์ไซด์ แล้วขับรถหายไปเลย
"ซวยแล้วไงตรู" ฉันสบถกับตัวเอง ก็กำแพงมันสูงนิหน่า ตอนปีนขึ้นเพราะพี่ช่วย แต่จะปีนลงไงหละฟ่ะ ไม่มีคนช่วยเลย ฉันมองดูนาฬิกา
ก็พบว่า สายมากๆแล้วด้วย
ถ้าไม่ทำอะไรซักอย่างมีหวังกลายเป็น ผีตากกำแพงตายอยู่บนนี้แน่ๆ และคงไม่มีอะไรจะดีไปกว่าการที่ฉันจะ..........โดนลงไปเลย
"ว๊ากกกกกกก................ตุบ" เอ้ ไม่เจ็บแฮะ 555+ หญ้าที่นี้นุ่มดีเหมือนกัน ฉันที่หลับตาอยู่เพราะกลัวจึงค่อยๆลืมตาขึ้น และสิ่งที่ฉันพบก็คือ
ผู้ชายยยยยยยย
"เฮ้ยยยยยย" .........ตุบ แอ๊กกก ตานั้นรับฉันไว้จากกำแพงแต่ก็ปล่อยฉันลงอย่างไม่สนใจเลย
"โอ้ย เจ็บนะปล่อยฉันดีดีก็ได้" ฉันว่าอย่างหัวเสีย ตานี้ดูไม่มีอะไรดีเลย หน้าตาก็ งั้นๆ ทำผมก็เชย คงเสีย ค่า เจลไปเยอะมากๆต่อวันเพราะ หัวที่ดูมันเยิ่มไปหมด แถม แว่นตาที่ใส่ก็เชย สุดๆ
ถ้าไม่บอกฉันคงคิดว่าไปยืม โนบิตะมาใช้
"ก็เธอเล่นโดนมาลงหัวฉันถ้าไม่รับไว้ฉันอาจจะ สมองฝ่อตายก็ได้ " เหอๆ ก็คงจริง ฉันไม่ใช่คนตัวเล็กๆอะไรเท่าไรนักหรอก ก็ครอบครัวฉันมันสูงอ่า แค่ฉันก็ สูง 170แล้ว แถมยัง เจ้าเนื้ออีกต่างหาก
"งั้นก็ขอบใจแล้วกันที่ช่วยรับฉันไว้"
"ว่าแต่เธอเป็นใครฉันไม่เคยเห็นเธอเลย แล้วเธอรู้ได้ไงว่า โดดกำแพงตรงนี้แล้ว พวก ครูๆจะไม่เห็น" ตานั้นถามฉัน ฉันว่าเค้าดูไม่หล่อ
แต่ ก็เท่นะ เพราะฉันพึ่งสังเกตว่า เค้าตัวสูงมากๆๆๆๆๆ และก็ดูเหมือนลูกครึ่งด้วยย
"นิฉันถามเธอก็ตอบซิ" ว๊ายย ดูท่าฉันคงลืมตัวมากไปหน่อย แต่ จานี้จะโหดไปไหน
"ก็พี่ชายฉันนะ เค้าบอกมา" ตานั้นมีสีหน้าตกใจและดูเหมือนจะถามอะไรฉันซักอย่างถ้าไม่มีใครเค้ามาเสริม
"เห้ยย จะถึงเวลาแล้ว ไปได้แล้ว เอ๊ะ ว่าแต่นั้นใคร เด็กใหม่แกหรอ ไม่ควงสาวนานแล้วนะแกอ่ะ" มีชายหนุ่มอีกคนเข้ามา ให้ตายเถอะ คนที่เข้ามาใหม่ หล่อมากๆๆ
ออกแนวแบทบอยหน่อยๆ ผมยุ่งๆ ที่ดูเหมือนว่า เจ้าของจะไม่ค่อยสนใจ ปะมาบริเวณ ดวงตาที่ดู คมกริบและมีเล่ห์นัย จมูกสูงเข้ารูปกับริมฝีปากทีบางหน้าหลงไหล ใหล่ที่กว้างนั้นดูอบอุ่นถึงแม้ว่าจะไม่กว้างเท่ากับชายคนแรกทีเจอ
แต่ก็น่าซบไม่ใช่เล่น ขนาดที่ ฉันกำลังเพ้อเจ้่อกับความคิดตัวเอง ตาโหดนั้นก็ เรียกฉัน
"เธอ ไม่เข้าเรียนหรอไง ออดดังแล้วนะ" อ่าว ฉันไม่รู้ว่าจะไปไหนอ่า
"เห้ย นายยย ฉันพึ่งมาเป็นวันแรกอ่า ไม่รู้จะไปทางไหนดี"
"หรอ แล้ว เธอ อยู่ห้องไร เธอรู้ม่ะ" อยู่ๆ พ่อรูปหล่อของฉันก็ทักขึ้น
"นายจัดการแล้วกัน ฉันไม่อยากยุ่ง ไปหละ" จู่ๆตาหัวมันก็เดินหนี้ไป แหม หล่อๆก็ไม่หล่อ แล้วยังทำเป็นเล่นตัว
"อ้อ อยู่ห้อง 5/7นะ นายพอจะรู้มั้ย"ฉันว่าและเดินไปใกล้ๆ หนุ่มหล่อคนนั้น
"รู้ซิเดียวฉันพาไปแล้วกัน ไอ้ ลุคก็อยู่ห้องนั้นนะ แต่มัน เหอๆ ชั่งเถอะ" ฉันงงนิดหน่อยที่ว่า ลุค ลุคไหนอ่า มองอาไรหรอ ดูเหมือนเค้าจะดูออกเลย ขยายความให้
"ก็คนที่เธอเจอเมื่อกี้ไง ฉันนึกว่าเธอรู้จักกันแล้ว ไอ้นั้นชื่อ ลุค ส่วนฉันชื่อ ครัชนะ ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันอยู่ ห้อง 5/5มีอะไรก็ มาคุยได้"
ฉันอยากจะบ้าตาย ยิ้มที่บาดใจ กับดวงตาที่ เจ้าเล่ห์ มันชั่งขัดกับนิสัยที่แสนดีของ นายคนนี้จริงๆ แต่ มันก็คือเสน่ห์ อย่างนึง
"อ่าว ไม่คิดจะแนะนำตัวหน่อยหรอไงครับ คุณผู้หญิง"
"ฉันชื่อ ชายน์นะ" ฉันพูดได้แค่นี้หละ เพราะมันพูดไม่ออกจริงๆ
"ชื่อ ชายน์เนี้ยนะ เธอเป็นผู้หญิงช่ายม่ะเนี้ยย" ความจริงถ้าเป็นคนอื่นฉันคงต่อยไปแล้ว แต่เพราะเป็นชายคนนี้ฉันเลย พูดอะไรไม่ออก
ได้แต่มองหน้าหล่อๆต่อไป
"อ่ะ ฉันว่าถึงแล้วนะ เธอเข้าไปเถอะ ขอให้โชคดี" ว่าแล้ว ครัช ก็ เดินจากไป ดูเหมือนว่าการที่ฉันเดินมากับครัช จะเป็นที่รู้เห็นของ
เพื่อนใหม่ในห้องฉัน
เพราะผู้หญิงแถบทุกคนในนั้น คุยกระซิบกระซาบกันและมองฉันด้วยสายตาที่ไม่เป็น มิตรเอาเสียเลย
"นั้นใครน่ะ" เสียงหญิงวัยกลางคน ดัง ปลุกฉันจากภวัง ฉันมองไปก็พบว่าเป็น ครูประจำชั้น ของฉันนิเอง
"เออ คือ หนู ชื่อ ศิษสุดาค่ะ เป็นเด็กใหม่อ่ะค่ะ"
"อ้ออ เธอพึ่งมาหรอ นี้สายแล้วนะ มาสายแต่วันแรกเลยหรออ" หน้าตาก็ใจดีอยู่หรอก ไม่นึกว่าจะ โหดนะเนี้ย แต่ฉันก็ ไม่กลัวอยุ่แล้ว
"หนูพึ่งมาที่นี้เป็นครั่งแรกค่ะเลย หลงทางนิดหน่อย" ครูพยักหน้ารับ อย่างไม่ว่าอะไร สงสัย คงฟังขึ้น
"งั้นเธอก็ไปนั่งที่แล้วกัน.....เออ นั่งกับ กร้าวแกร่งแล้วกัน " ฉันได้ยินชื่อแล้วแอบขำ ชื่อเหมือนพระเอกนั่งแนว อังกรเลย
ฉันพยายามมองหาคนที่ชื่อ กร้าวแกร่ง ก็ต้องตกใจเพราะดูเหมือนชายคนนั้นคือ ลุค คนที่รับฉันจากกำแพงนั้นเอง ฉันเดินไปนั่งข้างๆ
เค้าและเริ่มทักทาย
"เจอกันอีกแล้วนะ ยังไงก็ฝากตัวด้ยวแล้วกัน" ฉันทักทายไปแต่หมอนั้นกลับ เมินใส่ โอ้ยย ย มีใครเคยบอกว่าตานี้หล่อหรอไงนะ
"เอาหละนักเรียนทุกคน นี้ก็เปิดเทอมใหม่แล้วแล้วก็ ศิษสุดาคือ เพื่อนคนใหม่ของพวกเธอยังไง ก็ ช่วยดูแล เพื่อนใหม่ด้วยนะทุกคน" คุณครูพูดมาถึงตรงนี้
เพื่อนๆทุกคนในห้องก็ หันมาทางฉันกันหมด บางคนก็ยิ้มให้ บางคนก็ ทำหน้าบึ่งใส่ ฉันก็ไม่รู้ว่า ฉันไป ตดใส่หน้าพวกนั้นตอนไหนหรือเปล่าถึงได้ทำหน้าแบบนี้กัน
"แล้วก็ อีกข้อนึ่งก็คือ ครุอย่างให้ นักเรียนทุกคนมี ความสัมพัน กับเพื่อนๆ ที่ดี ดังนั้น ครูจึงอยากให้เธอ จำเพือน ที่นั่งข้างๆของเธอไว้ให้ดี" ฉันมองไปทาง ลุคแว๊บนึ่ง
"เพราะ เพื่อนที่นั่งข้างๆเธอจะเป็นเหมือนพาร์ทเนอร์ของเธอ ไม่ว่าจะทำอะไร พวกเธอก็ต้องทำด้วยกัน มีงานอะไร พวกเธอก็ต้องทำด้วยกัน หรือแม้แต่สอบพวกเธอก็ต้องสอบด้วยกัน"
จู่ๆ ลุคก็ยกมือขึ้น
" ผมขอทำเดี่ยวได้มั้ยครับ ผมไม่อยากทำคู่" ตายยยยยย แหม คนที่ต้องเป้นพาร์เนอร์นายคือฉันนิ ถ้านายทำเดี่ยวฉันก็ไม่รอดอ่าจิ
"ไม่ได้หรอก กร้าวแกร่ง เพราะมีเพื่อนใหม่มาแล้ว จึงไม่มีเศษที่เหลือ เธอต้องคู่ แล้วที่สำคัญที่ ครูตั้งกฎนี้ขึ้นมาเพราะเธอด้วยหละ เอาเป็นว่า รายละเอียดครุจะเล่าอีกที แล้วกัน" ว่าแล้วครุก็ออกจากห้องไป
ตอนนี้เริ่มมีเสียงนักเรียนคุยกันเสียงดังแล้ว คงนี้ไม่พ้น ท๊อปปิก เรื่องพารืทเนอร์ ฉันเลยต้องสร้างสัมพันกับ พาร์ทเนอร์ด้วยแล้ว
"หวัสดี ฉันรู้มาว่าเธอชื่อ ลุค ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฉันชื่อ ชายน์ ชายน์ที่แปลว่า ส่องสว่างนะ ไม่ใช่ผู้ชาย" เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่คุณเรียก
"นาย......นายยย" ตึ่ง!!!!!!!
"หุบปากไปเลย เธอไม่ใช่พาร์ทเนอร์ของฉัน" อะไรกานเนี้ยยยยยย แล้วฉันจะทำยังไงดี ตานี้ไม่รับฉันเป็นพาร์ทเนอร์
"คิดว่าฉันง้อนายหรอไง"o_O แล้วฉันตอบอะไรออกไปหละเนี้ย
------------------------------------------------------------------------
เรื่องแรกที่เอาลง เหอๆ อ่านแล้ว ว่าไงก็ เม้น บอกด้วยนะค่ะ
ตอนแรก นางเอกยังไม่ร้ายหรอกค่ะ เพราะ ยัยนี้ เอ๋อออ
แต่พระเอกของเรา อย่าดูแต่ภายนอกนะค่ะ
ตอนนี้ง่วงมากก ไปนอนก่อนดีกว่า
ความคิดเห็น