คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : intro .
“แฮ่ก แฮ่ก”
ปลายจมูกกดลงไปที่เสื้อบาสสีน้ำเงินที่แสนจะชื้นเหงื่อนั่น สูดเข้าไปจนเต็มปอดแล้วหายใจหอบอยู่คนเดียวในมุมห้องน้ำ กอดเสื้อตัวนั้นไว้แน่นราวกับว่ากลัวมันจะหายไป ยังคงกดจมูกดมเสื้อตัวนั้นไปเรื่อยๆ กลิ่นเหม็นเหงื่อของมันทำให้สมองเขาเต้นตึบๆด้วยความดีใจ
ดีใจ ดีใจมาก
“ค..คริส”
ปรือตามองเสื้อตัวนั้นแล้วกอดมันด้วยความรัก ยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงเวลาที่ใครคนนั้นกำลังใส่เสื้อตัวนี้แล้ววิ่งไปมาภายในสนาม ความรู้สึกอิ่มเอิบใจทำให้เขาค่อยๆเลื่อนมือเข้าไปข้างในกางเกงนักเรียนชายตัวเอง หลับตาแน่นก็จะถึงเรื่องที่ไม่ควร เรื่องของคริส
แค่ได้นึกถึงคริสร่างกายเขาก็ตื่นเต้นยิ่งกว่าสิ่งใดๆในโลกนี้ มือบางนั่นค่อยๆปล่อยให้มือตัวเองทำหน้าที่ปรนเปรอความสุข เชิ่ดหน้าขึ้นแล้วหลับตาพริ้ม ส่วนมืออีกคงถือเสื้อไว้ทำให้ได้เสพกลิ่นกายของใครคนนั้นได้เต็มที่
“อา คริสอา..”
เอาหัวตัวเองพิงผนังเมื่อได้ไปถึงจุดที่ตัวเองใฝ่ฝัน หลับตาพริ้มแล้วจินตนาการถึงหน้าใครอีกคน จากที่หายใจหอบใหญ่ก็ค่อยๆหายใจเป็นปกติขึ้น เขาชอบคริสมาก ชอบมาก ถึงแม้จะไม่กล้าไปบอกคริสตรงๆ แต่เขาไม่อยากให้ใครใกล้คริสเลยสักคนเดียว
ชอบจนแทบคลั่ง
สุดท้ายก็ได้แต่มองเขา ถึงแม้จะไม่ห่างเท่าไหร่ แต่ว่าแบบนี้นะดีแล้ว ยังคงนั่งดมเสื้อตัวนั้นอยู่เรื่อยๆ เขาไม่รู้ว่าเป็นเวลานานเท่าไหร่แล้ว บางทีคริสอาจจะกลับบ้านแล้วก็ได้
“ซูโฮ!! อยู่ในนี้รึเปล่า”
เสียงทุบประตูห้องน้ำทำเอาเขาถึงกับขมวดคิ้ว ทำไมถึงต้องมาขัดเวลาที่เขามีความสุขกับคริสด้วยนะ ไม่ชอบเลยจริงๆ เขาแอบเอาเสื้อของคริสไว้ในกางเกงนักเรียนของตัวเองแล้วเดินออกไปเปิดประตู
“ทำไรอยู่วะ!!! ชักช้า รู้ไหมคนในชมรมเขารอแกไปเก็บขยะอยู่!!”
“ข..ขอโทษครับ จะไปเดียวนี้แหละ”
ทันทีที่ร่างของจื่อเถาเดินห่างออกไป เขาก็ได้แต่กัดปาก ไม่ใช่ว่าเป็นน้องชายของคริสแล้วจะได้ความรักจากเขาหรอกนะ เขาเกลียดจื่อเถา เกลียด เกลียดจื่อเถาที่เข้าใกล้คริสมากกว่าเขา
ไม่ว่าใครหน้าไหนก็อย่ายุ่งกับคริสทั้งนั้น ทันทีที่ร่างของจื่อเถาเดินออกไปลับสายตา ซูโฮก็หยิบเสื้อบาสนั่นขึ้นมากอดอย่างรักใคร่
เกลียด เกลียดทุกคนที่เข้าใกล้คริส
talk : มีไรคุยกันเยอะเลยแหะ ตอนแรกกะจะอัพหน้าฟิคแต่ขี้เกียจ เขียนในนี้แหละ
ลบbaneทำไม เอาตรงๆก็ิคิดว่าเบื่อฆาตกรรมแล้ว เลยจะแต่งโรคจิตไปเลย นี่แหละ .. แต่มันจะโรคจิตหรือเปล่านี่แหละปัญหา
กลัวตัวเองโรคจิตแทน OTL
ความคิดเห็น