คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความมหัศจรรย์ของหนูน้อยมนธา
ทุ่ห้าโล่ว้า มีอไม้ป่าึ้นอยู่ระัระาย อาาศ่าสใส เป็นสถานที่ๆ เ็ๆ ในหมู่บ้านมัะมาวิ่เล่นันเป็นประำ มีเ็ลุ่มหนึ่ำลัยืนล้อมว พวเาำลัหัวเราะหยอล้อันอย่าสนุสนาน ่อท่าทาอเ็ผู้หิัวเล็ นัยน์าไร้เียสาที่เปล่ประายราวับน้ำ้ายามเ้า เธอยืนอยู่รลาวนั้น ผมสีน้ำาลเป็นลอนเล็ๆ ประับ้วยอไม้ป่า และุอเธอ็พลิ้วไหวไปามสายลมเอื่อยๆ ้วยรอยยิ้มอันสใส เ็น้อยน่ารั ี้ไปทาลุ่มอไม้ แนอเธอยับไปมาราวับำลัวบุมารบรรเลเพลวิมโฟนี “เ้าอไม้” น้ำเสียอเธอเปี่ยมไป้วยวามื่นเ้น “่วยร้อเพลอพวเธอให้ันฟัหน่อย มีวามลับอะไรบ้าในบทเพลอพวเธอ”
บำพู ็ถูลบ้วยเสียหัวเราะ เ็ๆ ่า้อมอันอย่าสนุสนาน เ็ายนหนึ่ทำท่านิ่เี่ยหูฟั แล้วแล้พูึ้นว่า “โอ้ อไม้บอแล้ว อไม้แสนลา อ๊ะๆ ไ้ยินแล้ว อะไรนะ ยัยมนนบ้า!” น้ำเสียอันเย้ยหยันอเ็าย ทำให้เสียหัวเราะยิ่ามมามาึ้น เ็ๆ ่า็ร่วมโห่ล้อเ็น้อยที่ื่อ "มน"
เ็ผู้หิอีนเ้ามา ทำเสียหัวเราะิั พูึ้นพร้อมทั้ี้ไปที่เ็น้อยลาว "ี้โห อไม้ไม่มีปาัหน่อย ะพูไ้ไ" ารล้อเล่นรุนแรึ้น บานทำท่าเลียนแบบเ็น้อยมน ท่ามลาเสียหัวเราะ รอยยิ้มอหนูน้อยมนเริ่มหหาย แ้มอเธอแระเรื่อ้วยวามเินอายและวามโรธ ที่ถูว่าเป็นนบ้าและโห
อยู่ีๆ ราวับธรรมาิรอบๆ ะอบสนอ่ออารม์อหนูน้อย ใบไม้ใล้เียส่เสียแรราเหมือนถูยับ อาาศเ็มไป้วยเสียราหึ่ๆ อฝูแมล ที่อยู่ีๆ ็บินออมา พื้นที่โล่อันเียบสบลายเป็นลมบ้าหมูอฝูแมลระพือปีบิน
าเสียหัวเราะอเ็ๆ ลายเป็นเสียหวีร้อใะที่พวเ็ๆ พาันวิ่หลบหลีปัป้อแมล นแระายันไปนละทิศละทา
หนูน้อยมนเบิาว้ายืนมอเหุาร์้วยวามใ หัวใอเธอเ้นรัว วาอเธอเ็มไป้วยวามเสียใ เธอไม่รู้ว่าเธอเป็นสาเหุหรือเปล่า แ่เธอรู้ว่าเธอไม่ไ้อยาทำร้ายเ็พวนั้น หนูน้อยเปล่เสียปนสะอื้น "หยุเถอะเ้าแมลัวน้อย" และูเหมือนทันทีที่หนูน้อยพยายามสื่อสารับเหล่าแมล เหุาร์พายุฝูบินบ้าลั่ ็่อยๆ สบเียบหายไปในที่สุ พร้อมๆ ับสายาอเ็บานที่ล้มลุลุลานอยู่แถวนั้น มอลับมาที่มน้วยวามหวาลัว
ายรานหนึ่ปราัวออมา เาเ้ามาใล้และุเ่า่อหน้าหนูน้อย้วยรอยยิ้มปลอบประโลม “มนธา” เสียระิบแผ่วเบา “โลที่หนูเห็นและสัมผัสไ้ือพรสวรร์ สายสัมพันธ์ที่หนูมี่อธรรมาิเป็นสิ่ที่มหัศรรย์” ะที่เาใ้อุ้มือหยาบร้านอเาบียมือเ็น้อยเบาๆ เพื่อสร้าวามเื่อมั่น น้ำาอเธอ ็ร่วหล่นทันที หนูน้อยรู้แล้วว่าเธอมีส่วนร่วมในปราาร์นี้โยไม่รู้ัว "วามเื่อมโยอหนูับโลธรรมาิมันทั้น่าหลใหลและอีทา็อาสร้าวามหวาลัวให้ับนรอบ้าที่ไม่เ้าใไ้นะลู ำไว้"
"ะ ุลุ" สอแนเ็น้อยาโอบอายรา เธอเอาหน้าุอสะอื้นไห้ สัาับัวเอว่าเธอะไม่ทำให้ใรหวาลัวอีแล้ว
ความคิดเห็น