until death? จนกว่าจะตาย? (นิยายแปล)

ลำดับตอนที่ #3 : นี่คือญาติของข้าทั้งหมดงั้นหรือ?

"เด็กน้อย, นี่คือคือปู่ของเจ้าที่มีนามว่านิโคซ่าที่แปด ตอนนี้เขากำลังตรวจตราชายแดนที่อยู่ติดกับสตริก"

ราชินีอุ้มข้าไปตามทางเดินที่มีภาพวาดของญาติคนต่างๆแขวนอยู่และแสดงให้ข้าดู
นั่นไม่ใช่เรื่องดีหรอกเหรอ? แน่นอนว่าข้าต้องรู้จักชื่อของพวกเขาทั้งหมดในภายหลัง! มีทั้งหมด47คน นั่นรวมถึงลุงและละญาติของข้า
ครอบครัวดูเหมือนจะมีความสำคัญที่นี่ ,เซ็งเป็นบ้าเลย! ข้าหวังว่าข้าคงไม่ต้องจำคนที่ตายไปแล้วด้วยนะ

เฮ้อ, และขอบอกก่อนว่า
แม่ของข้าเป็นแม่ประเภทนั้นจริงๆ ข้าติดอยู่กับแม่ของข้าตั้งแต่เช้าจรดเย็น ไม่มีโอกาศที่จะอยู่คนเดียวแม้แต่น้อย คิดๆดูแล้ว

ผ่านมาหนึ่งเดือนแล้วหลังจากที่ข้าเกิด ข้าบอกได้เลยว่าแม่ข้าปฎิบัติกับข้าแปลกๆ
ปกติแล้วข้าคิดว่าจะมีคนปฎิบัติกับทารกเหมือนกับ............เหมือนกับทารกนั่นแหละ แต่เธอเริ่มสอนข้าตั้งแต่เริ่มแรกเกิด ไม่ได้ปฎิบัติกับข้าเหมือนกับทารก แต่ปฎิบัติกับข้าเหมือนกับว่าข้าเข้าใจทุกคำ
นรก, แนวทางที่เธอพูดกับข้าทำให้ข้ารู้สึกเหมือนกับว่าเธอคาดหวังให้ข้าถามคำถามตลอดเวลา
ขอโทษด้วยที่ข้าไม่อาจจะทำแบบที่เจ้าคิดได้ การพูดเป็นคำพูดที่ไม่เหมือนกับเสียงร้องของเด็กนั้นเป็นไปไม่ได้สำหรับร่างกายทารกนี้
เธอเองก็ดูเหมือนจะไม่ยอมแยกห่างจากข้า ในตอนที่ต้องไปพบปะคนสำคัญ เธอจะให้หัวหน้าสาวใช้อยู่ในห้องกับข้าตลอดเวลา
เจ้ารู้ไหมว่าเจ้าสามารถทิ้งทารกไว้ตามลำพังได้ชั่วโมงถึงสองชั่วโมง ถ้ามีคนอยู่ใกล้เพียงพอที่จะได้ยินเสียงร้อง
การดูแลพวกเขา24ชั่วโมงต่อวันและ7วันต่อสัปดาห์นั้นจะเป็นการตามใจมากเกินไป

มีครั้งหนึ่งที่สาวใช้คนอื่นดูแลข้าเพราะหัวหน้าสาวใช้ไม่ว่าง 
เธอเป็นเด็กดีและอ่านหนังสือให้ข้าฟังแต่มีเรื่องด่วนเข้ามาและทำให้เธอต้องออกไปข้างนอกสักครู่
ด้วยความซวยของเธอ ท่านแม่ของข้ากลับมาพอดีและเห็นข้าอยู่ตัวคนเดียว 
จากออร่าของเธอข้าเกือบคาดเดาได้เลยว่าสาวใช้ที่น่าสงสารคนนั้นจะต้องหัวหลุดจากบ่าในวันรุ่งขึ้น แต่ข้าทำให้เธออารมณ์ดีขึ้นโดยการทำตัวเป็นเด็กดี ว้าว, ข้าหวังว่าข้าคงไม่ทำให้ท่านแม่ของข้าโกรธแบบนั้น
สาวใช้คนนั้นยังคงทำงานที่นี่แต่เธอไม่ได้รับอนุญาติให้มาดูแลข้าอีกต่อไปแล้ว น่าเสียดายจริงๆ เธอตรงกับสเป็กข้าพอดี

ข้าเองก็ไม่ออากบ่นมากนักแต่มันทำให้ข้าขนลุก! หวังว่าเธอคงไม่มีอาการประสาทหลอน
มีโรคทางจิตใจหลากหลายชนิดที่ทำให้เจ้าทำตัวผิดจากคนปกติ
อย่างน้อยข้าก็ได้เรียนรู้โลกนี้ผ่านทางนี้ การอยู่ใกล้ๆผู้นำประเทศตลอดเวลาทำให้เจ้ามีโอกาศที่จะได้รับฟังข้อมูลสำคัญ

ดูเหมือนว่าโลกนี้จะมีทวีปเดียวและแบ่งออกเป็นสองมหาจักรวรรดิ
ทางตะวันออกถูกปกครองโดยประเทศสตริกและตะวันตกถูกปกครองโดยอาณาจักรเธอร์น่าและข้าอยู่ในประเทศนี้

ที่นี่ประกอบไปด้วยหลากหลายเผ่าพันธุ์ อย่างเช่นหัวหน้าสาวใช้ของข้านั้นเป็นเอลฟ์
ที่มีคิเมร่าหลากหลายชนิดจำนวนมากจนข้าเริ่มเชื่อแล้วว่าโลกใบนี้ผสมทุกๆเผ่าพันธุ์ในโลกใบเดียว แปลกที่ที่นี่ไม่มีความแตกแยกทางเผ่าพันธุ์
และนั่นทำให้ข้าตะลึง
เกือบทุกๆโลกที่มีสภาพแบบนี้ที่ข้านึกออกนั้นจะต้องมีการกดขี่เผ่าพันธุ์ที่ไม่เหมือนกับตน
แต่ที่นี่ไม่มี, ศูนย์! อย่างน้อยข้าก็ยังไม่เจอจนถึงบัดนี้

ท่านแม่ของข้ามีนามว่า เธอร์น่าที่หนึ่ง อายุ24ปี ข้าไม่ได้เอะใจในตอนแรกแต่ดูเหมือนว่าแม่ของข้าจะเป็นเผ่าพันธุ์ปีศาจ!
ในตอนแรกข้าคิดว่าเขาที่เหมือนมังกรที่อยู่บนหัวของเธอนั้นเป็นมงกุฎ แน่นอนว่ามันเหมือนจริงๆ
มันมีสีดำและมันวาวถึงขั้นส่องประกายออกมา
ถ้าเจ้าไม่มองดีๆแล้วละก็ เจ้าจะต้องคิดว่ามันคือหินที่ดูมีคุณค่าชนิดหนึ่ง
เมื่อผสมกับผมสีดำ, ผิวที่เกือบขาวและตาสีแดง ในตอนที่เธอโกรธนั้นน่าจะกลัวสุดๆไปเลย
แต่เนื่องจากเธอไม่เคยเปลี่ยนและไม่เคยถอดออกทั้งเดือน มันทำให้ข้าเดาว่ามันคือเขาจริงๆ แต่มันดูเท่จริงๆ
สิ่งที่ทำให้ข้ามั่นใจในข้อสมมุติฐานนั้นมาจากการที่มีวันหนึ่งเธอยกข้าขึ้นด้วยหางของเธอ
วันนั้นเธอรีบมากและมีเอกสารเต็มมือ เหตุการณ์นั้นทำให้หัวใจของข้าเกือบหยุดเต้นเพราะข้าไม่เคยคิดมาก่อน
เธอสวมกระโปรงยาวตลอดเวลาทำให้ข้าไม่มีโอกาศที่จะเห็นหางนั่นมาก่อน และถ้าถามว่าทำไมข้าถึงไม่เห็นในตอนที่เธอแต่งตัว
อย่างแรกข้าเองอย่างน้อยก็มีคุณธรรมประจำใจและการแอบมองแม่ข้านั้นเป็นสิ่งสุดท้ายที่ข้าคิดจะทำ ในความคิดข้าดื่มนมจากเต้าก็ย่ำแย่เพียงพอแล้ว
อย่างที่สองถ้าเจ้านอนหลังตรงด้วยร่างกายของทารก สิ่งที่เจ้าจะทำได้คือการนับจุดบนกำแพง
หัวหน้าสาวใช้ที่ตามพวกเรามาด้วยน้ำตาบนดวงตาของเธอท้วงว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่ดีที่จะแสดงให้เห็นในห้องบัลลังค์
ข้าเองก็เห็นด้วยกับเธอและเริ่มร้องไห้ การให้คนอื่นเห็นการอุ้มลูกขึ้นลงแบบนั้นทำให้คนอื่นคิดว่าครอบครัวนี้ไม่รักกัน
ท่านแม่คืนสติได้แล้ว ได้โปรดอย่าเป็นเหมือนกับราชาที่บ้าบอคนนั้น!

ท่านพ่อของข้ามีนามว่านิโคลแห่งเธอร์น่าที่ห้า อายุ26ปี เขาเกือบจะดูเหมือนมนุษย์ อย่างน้อยข้าก็คิดแบบนั้น จนกระทั่งมีครั้งหนึ่งที่ข้าเห็นเขาตบหลังยามรักษาการณ์
ยามรักษาการณ์กระเด็นไปถึง5เมตรก่อนที่กำแพงจะช่วยหยุดเขาและแม้แต่ตอนนี้เขาก็ยังลาป่วย ดังนั้นข้าจึงไม่มั่นเกี่ยวกับพ่อของข้า
กรึ้บ, ข้าดีใจที่ข้าไม่ได้โดนเขาเผลอบี้ไป อย่างน้อยก็จนถึงตอนนี้

จะว่าไปแล้วตอนนี้ข้ามีนามว่า แอนกรอดแห่งเธอร์น่าที่หนึ่ง 

หัวหน้าสาวใช้น่าจะเป็นเอลฟ์ เธอมีชื่อว่าโรส ไม่มีอะไรต่างไปจากเอลฟ์เท่าที่ข้าเห็น

สำหรับคนอื่นๆนั้นก็มีอยู่บ้างแต่เท่าที่ข้าเห็นพวกเขานั้นไม่สำคัญนัก
ข้ายังไม่ถูกแนะนำในสังคมและคนส่วนมากที่ข้าเห็นนั้นโผล่มาแค่ครั้งเดียวเท่านั้น

แต่โลกนี้ไม่ได้สมบูรณ์แบบไปซะทุกอย่าง
เธอร์น่าและสตริกทำสงครามกันและกันเพื่อแย่งชิงทรัยพยากรและความเชื่อ
มีแร่ธาตุและคริสตัลหายากบางชนิดอยู่ตรงชายแดนตรงกลางของทวีป
ที่ตรงนั้นมีภูเขาไฟจำนวนมากดังนั้นทวีปนี้ถูกแบ่งด้วยพื้นที่ภูเขาและภูเขาไฟ
ข้าเดาว่ารอยแยกชนกันตรงนั้นและทำให้เกิดภูเขาไฟจำนวนมาก มันเป็นเหมือนกับชายแดนทางธรรมชาติ
ไม่แปลกที่ประเทศจะตั้งขึ้นมาแบบนั้น
เธอร์น่านั้นต้องการแร่ธาตุในการทำอุปกรณ์เวทมนตร์ ในขณะที่สตริกต้องการมันเพื่อใช้ในพิธิกรรมเวทมนตร์เพื่อควบคุมสภาพอากาศ
ดูเหมือนว่าถ้าปราศจากมัน สตริกจะกลายเป็นทะเลทราย

และนั่นทำให้เมื่อถึงจุดหนึ่งพวกเขาก็เริ่มต่อสู้กันเพื่อแย่งชิงสิทธิในการขุดแร่ตรงชายแดน
เรื่องราวเริ่มต้นนั้นผ่านมาหนึ่งร้อยปีแล้วและไม่มีใครจำได้แล้วว่าใครเริ่มยิงคนแรกที่ทำให้เกิดสงคราม

อย่างไรก็ตามมันกลายเป็นเรื่องยุ่งเหยิงและต่างบีบคอกันและกันเหมือนกับคนบ้า
ฮึ่ม, ข้าเข้าใจพวกเขาดี มันเป็นสถานการณ์เดียวกันที่ทำให้ข้าต้องมาเกิดที่นี่

แต่ในกรณีของพวกเขา พวกเขาสามารถกลับมาสงบสันติอีกครั้งหนึ่งเดือนก่อนหน้าที่ข้าจะเกิด ตอนนี้พวกเขาแบ่งทรัพยากรกันคนละครึ่ง
แต่มันก็ยังคงเป็นสถานการณ์ที่อันตราย ความแค้นจากสงครามที่ยาวนานไม่ได้จางหายไปในวันเดียว มีอีกหลายกลุ่มที่ไม่พอใจนักในสัญญาสงบศึกนี้

ตอนนี้ข้ามั่นใจแล้วว่าซีเรียนั้นต้องผิดพลาดอย่างร้ายแรง คิดดูซิ, มีสถานที่อีกหลายที่ที่เรียกได้ว่าเป็นการลงโทษ แต่ที่นี่บอกได้เลยว่าสบายมาก
เป็นไปได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เธอสำรวจดินแดนนี้ พวกเขายังควสู้กันอยู่แล้วเธอไม่คิดที่จะสำรวจอีกครั้งก่อนที่จะโยนวิญญาณข้าเข้ามาใจดินแดนนี้
ชีวิตที่ในฐานะองค์ชาย ใช่, มันเป็นเรื่องที่ดีจริงไหม?

แม่ของข้ามาถึงเกือบปลายห้องโถงและตรงหน้าของข้าคือรูปถ่ายขนาดใหญ่ที่มีรูปของเธอและท่านพ่อของข้า
ทั้งสองต่างก็อุ้มน้อยไว้ในอ้อมแขน จากที่เห็นพวกเขาน่าจะอายุสี่ถึงห้าขวบ นี่ข้ามีพี่น้องงั้นหรือ?

"ทั้งสองคนนั้นเป็นพี่ชายกับพี่สาวของเจ้า ตอนนี้พวกเขาน่าจะอายุหกถึงเจ็ดขวบแล้วถ้าพวกเขาไม่โดนลอบฆ่าโดยสัตว์นรกบางตัวเสียก่อน แต่แม่จะไม่มีวันยอมให้เกิดเหตุการณ์ขึ้นอีกครั้งลูกรัก ถ้าแม่ได้ตัวพวกมันละก็ พวกมันจะต้องปราถนาให้พวกมันไม่เคยเกิดมาก่อน! -ท่านแม่ของข้า
"องค์ราชินีเชิญเช็ดน้ำตา" -หัวหน้าสาวใช้

อูว์......
ข้าคิดว่าข้าน่าจะเงียบก่อนในตอนนี้และไม่ประท้วงว่าข้าจะโดยบดด้วยหน้าอกของเธอ ข้าคิดว่านั่นเป็นเหตุผลที่เธอดูแลข้าเกินไป
มันเป็นการดีที่ข้าจะเลิกคิดในใจในเรื่องนั้น ข้าจะเลิกบ่นท่านแม่ของข้าในเรื่องที่ไม่ยอมให้ข้าอยู่คนเดียว
เป็นเรื่องที่ดีที่ข้ายังไม่สามารถพูดได้ในตอนนี้ไม่งั้นข้าคงได้พูดคำบางคำที่ทำร้ายเธอ