คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : (อาร์ท //////////ไอซ์)
ตอนที่3 (อาร์ท //////////ไอซ์)
ในเวาลเดียวกันนั้น ถัดจากร้าน "Best Friends" ไปอีกประมาณ 200 เมตร ไอซ์ เด็กสาวหน้าตาน่ารักคนนึง ซึ่งเป็นนักเรียนปี1 ของโรงเรียนแห่งนี้เหมือนกัน กำลังก้าวเท้าเข้ามาในร้าน "I am" ซึ่งเป็นร้านหรูหราและคลาสสิกมาก เป็นที่นิยมของนักเรียนโรงเรียนนี้เหมือนกัน จะขายเกี่ยวกับอาหารเช้าทั้งสไตล์ชาวยุโรป และเอเชีย เช่น อิตาลี ฝรั่งเศส ญี่ปุ่น จีน เกาหลี ฮ่องกง เป็นต้น ซึ่งกุ๊กก็สั่งตรงมาจากประเทศนั้นๆเลย ^_^ (โม้อีกแล้วเรา ^_^ ) อ้อ!!! ขอโม้อีกนิดนึง คือร้านนี้จะมีคล้ายร้านย่อยๆภายในอีก แบบว่า ร้านนี้เป็นอาหารของประเทศฝรั่งเศส อีกร้านก็เป็นของประเทศญี่ปุ่น ซึ่งจะแบ่งเป็นโซนๆ เข้าเรื่องดีกว่าเนอะ ^_^ เธอนั่งลงที่เก้าอี้ (แน่ล่ะ ใครจะไปนั่งที่โต๊ะล่ะ) แล้วสั่งอาหารจากเมนู แล้วเธอก็หยิบ "อเล็กซ์" โน๊ตบุ๊คคูกายของเธอขึ้นมา เธอเป็นคนที่ชอบเล่นเกมที่ฝึกใช้สมองคิด คำนวณ เธอกำลังนั่งเล่นเกมอักษรไขร้ (หวังว่าทุกคนคงจะเคยเห็ยและเคยเล่นกันมาแล้ว) เป็นเวลาเดียวกันที่ อาร์ท เพิ่งก้าวเท้าเข้ามาในร้านพอดี ตอนนี้เข้าหิวมากๆ หิวจนจะกินร้านได้ทั้งร้านแล้ว เขาไม่รอช้ารีบตรงไปยังโซนของประเทศญี่ปุ่น แล้วนั่งลงสั่งอาหารญี่ปุ่น จำนวนมาก จนเด็กเสริฟตกใจเพราะไม่คิดว่าผู้ชายหน้าตาดีคนนี้จะสั่งอาหารได้มากถึงเพียงนี้ พออาหารมาถึงเขาไม่รอช้ากินอาหารบนโต๊ะหมดภายในเวลาไม่ถึง10 นาที โดยที่ไม่ได้กินมูมมามเลยซักนิด เมื่อรู้สึกว่าอิ่มแล้วเขาจึงเริ่มสนใจคนรอบข้างมากขึ้น เขากำลังเช็คบิล แล้วจ่ายเงิน (ไม่สิ มันเป็นบัตรเครดิตนี่ โอ้ววววว ) เด็กเสริฟถึงกับพูดขึ้นว่า "ขอบคุณค่ะ คุณชาย" ทำเอาอาร์ทถึงกับยิ้มออกมาอย่างร่าเริง รอยยิ้มของเค้าทำเอาสาวเสริฟถึงกับอึ้งและตะลึงในความหล่อ เท่ห์ สมาร์ต และยิ้มอันอ่อนโยนช่วยให้หลงใหล (พรรณนา อยู่นั่นแหล่ะ อิอิ) ทางด้านไอซ์ซึ่งนั่งเล่นเกมอยู่อย่างเพลิดเพลิน จู่ๆ หน้าจอของ "อเล็กซ์" ก็หาย วับไป เธอตกใจมากแต่เธอไม่แสดงอาการออกมา เธอค่อยๆใส่ซีดีโปรแกรมเข้าไปทีละแผ่นทีละแผ่นจาก1แผ่นเป็น5แผ่นเป็น10แผ่นจนเธอใส่วีดีที่นำมาด้วยจนหมดแล้ว คราวนี้เธอถึงกับหลั่งน้ำตาออกมาเงียบๆ ไม่สะอึกสะอื้น อาร์ทกำลังจะเดินออกจากร้านอาหารญี่ปุ่น เขาหันมาเจอไอซ์ซึ่งนั่งน้ำตาไหลอยู่ ไอซ์ช่างเหมือนเด็กสาวรักแรกของอาร์ทเหลือเกิน อาร์ทนึกภาพในอดีต (~~~~~ได้เวลาเจาะอดีตแล้ว~~~~~)
เด็กชาย : "นี่!!! เธอ เวลาร้องไห้อ่ะ ร้องออกมาเลยก็ได้ คุณหญิงแม่บอกเราว่า เวลาที่เรา
ร้องไห้ถ้าเราไม่ร้องออกมามันจะทำให้เราเป็นคนที่เก็บกดนะ ถ้าเราระบาย
ออกมามันจะช่วยบรรเทาความรู้สึกของเราได้ไงล่ะ เข้าใจมั้ย"
เด็กหญิง : " "
เด็กชาย : "เงียบทำไมล่ะ ไม่เข้าใจหรอ "
เด็กหญิงไม่ตอบอีกตามเคยแต่เธอส่ายหัวไปมาแสดงถึงความไม่เข้าใจในสิ่งที่เด็กชายพูดให้เธอฟัง
เด็กชาย : "จะยังไงก็ช่างเหอะ เอาเป็นว่าบอกเราได้มั้ยว่า ร้องไห้เพราะอะไร ใครแกล้ง
เธอหรอ เดี๋ยวเราจะบอกให้พ่อเราไปจัดการมันเอง พ่อเราเป็นทหารอากาศ
เชียวนะ เท่ห์อย่างนี้เลย"
เด็กหญิง : " ."
เด็กชาย : "ทำไมเธอไม่พูดกับเราหรอ หรือว่าเธอรังเกรียดเรา ไม่เป็นไรงั้นเราไม่กวนเธอ
แล้วนะ ขอโทษที่รบกวนนะ สวัสดี"
เด็กหญิง : "พ่อเราไม่ให้คุยกับคนแปลกหน้า เราไม่รู้จักเธอ"
เด็กชาย : "งั้นเราก็มาเป็นเพื่อนกันสิ คราวหลังเวลาเจอกัน เราก็ไม่ใช่คนแปลกหน้าอีก
ยังไงล่ะ"
เด็กหญิง : " ."
เด็กชาย : "เราชื่อ อาร์ท เธอล่ะ ชื่ออะไร"
เด็กหญิง : "ไอ ."
ขณะที่เด็กหญิงกำลังจะเอ่อตอบเด็กชายนั้น เธอก็ได้ยินเสียงของแม่เธอร้องเรียก เธอจึงรีบเก็บของเล่นของเธออย่างจ้าละหวัน โดยมีเด็กชายอาร์ท ช่วยเก็บ
เด็กชาย : "นี่ ว่าไง ตกลงเธอชื่ออะไรหรอ"
เด็กหญิง : " ."
เด็กชาย : "แล้วพรุ่งนี้เธอจะมาเล่นที่นี่อีกมั้ย เราจะได้มาเล่นกับเธอไง"
เด็กหญิง : "เราจะไปต่างประเทศพรุ่งนี้แล้ว"
เด็กชาย : "เอางี้ งั้นเรามาแลกของกันดีมั้ยเหมือนในละครทีวีไง เผื่อเราจะได้เจอกันอีก"
เด็กหญิงไม่ได้พูดอะไร แล้วเธอก็หยิบสิ่งขิงบางอย่างให้เด็กชาย ใช่แล้ว มันคือ แผ่นซีดี ซึ่งมีรูปของเด็กหญิงยืนอมยิ้มนั่นเองช่างน่ารักน่าชังจิงๆ แล้วเด็กชายก็ให้พวงกุญแจที่สลักคำว่า "ART" ใช่แล้วมันเป็นชื่อของเขานั่นเอง แล้วเด็กหญิงก็เดินจากเด็กชายไปโดยที่ไม่รู้เลยว่าเด็กชายยืนเช็ดน้ำตาอยู่ อะไรกันนี่เด็กชายคนนี้ เจอกันครั้งแรก ถึงกับตกหลุมรักเด็กสาวเข้าแล้วรึนี่ ถึงว่าล่ะรักแรกก็เป็นอย่างนี้แหล่ะ
อาร์ทตื่นจากอดีต กลับมาสู่ปัจจูบันที่มีเกสาวน่าตาน่ารักชวนหลงไหลคนนึงนั่งนำตาซึมอยู่หน้า โน๊ตบุ๊ค ไม่พูดไม่จาอะไรซักนิด อาร์ท รู้เลยว่า เด็กสาวคนนี้ต้องรักโน๊ตบุ๊ค ตัวนี้เอามากๆเลย ถึงกับหลั่งน้ำตาออกมา อาร์ท อดที่จะเข้าไปช่วยไม่ได้เพราะเขาแพ้
น้ำตาผู้หญิงนั่นเอง (โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย สุภาพบุรุษจางงงงงงงงงงงงงงงง)
เอ๊ะ!!! นั่นมันชุดโรงเรียนของอาร์ทหนิ่ ใช่แล้ว!!! เด็กสาวคนนี้ต้องเป็นรุ่นน้องปี 1 ที่จะมาร่วมรับน้องในวันนี้นี่เอง "อืม! ดีเลยงั้นชวนน้องเค้าไปโรงเรียนด้วยกันกับเราเลยดีกว่า"
อาร์ทคิด
อาร์ท : "มีอะไรให้พี่ช่วยมั้ยครับน้อง"
ไอซ์ : " "
อาร์ท : "พี่เห็นน้องนั่งน้ำตาไหล พี่ก็เลยอดเป็นห่วงไม่ได้ เป็นอะไรมากมั้ยครับ"
ไอซ์ : " "
อาร์ท : "ทำไมน้องไม่พูดกับพี่หรอ หรือว่าน้องรังเกรียดพี่ ไม่เป็นไรงั้นพี่ไม่กวนน้อง
แล้วนะ ขอโทษที่พี่มารบกวนเวลาน้องนะครับ สวัสดีครับ"
ไอซ์ : "พ่อเราไม่ให้คุยกับคนแปลกหน้า เราไม่รู้จักเธอ"
ทั้งสองต่างสะดุดคำที่ตนเองพูดออกมาและที่เขาทั้งสองเพิ่งได้ยินคนที่พูดกับเขาเอ่อขึ้น ไอซ์จำไม่ค่อยได้ว่าเธอเคยได้ยินจากใคร และเธอพูคำนี้กับใครแต่จำได้แม่นเลยว่าเธอเคยพูดและเคยได้ยินมาก่อน แต่อาร์ทสิจำได้แม่นเลยเขาพูดคำนี้กับเด็กสาวเมื่อประมาณ10ปีที่แล้ว และเด็กสาวก็ได้พูดคำนี้กับเขาเช่นกัน ~~~~~อะไรกันนี่~~~~~
อาร์ท : "โน๊ตบุ๊คมีปัญหาหรอครับพี่ช่วยดูให้มั้ยครับ"
ไอซ์ : "ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณ"
อาร์ท : "ไม่เป็นไรเหมือนกันครับ พี่อยากช่วย"
ไอซ์ : "เดี๋ยวไอซ์ก็ว่าจะเอาไปให้ร้านซ่อมอยู่แล้วค่ะ"
อาร์ท : "ชื่อน้อง ไอซ์ หรอครับ น่ารักดีเนอะ"
ไอซ์ : " .."
อาร์ท : "จะเอาไปซ่อมที่ร้านทำไมครับ พี่ดูให้ฟรีๆเลย ไม่ต้องเสียเงินด้วยครับ"
ไอซ์ : "ไม่เป็นไรค่ะ แต่ไอซ์จะเอาไปให้ที่ร้านดู"
อาร์ท : "ก็พี่บอกว่า พี่ดูให้ฟรีๆไงครับ"
ไอซ์ : " .."
อาร์ท : "แต่พี่ว่าตอนนี้เราเข้าไปในโรงเรียนก่อนดีมั้ยครับ เพราะนี่มันสายมากแล้ว
พี่กลัวว่า เดี๋ยวถ้าเราสองคนไปช้ากว่านี้รับรองว่าได้โดนลงโทษทั้งพี่และน้อง
แน่ๆเลยครับ แล้วพี่สัญญาว่าเดี๋ยวทำกิจกรรมเสร็จแล้วพี่จะดูให้นะครับ"
ไอซ์ : "ก็ไอซ์บอกแล้วว่าไม่ขอรบกวนดีกว่าค่ะ"
อาร์ท : "ก็พี่บอกแล้วว่าไม่ได้รบกวนไงครับ พี่เต็มใจครับ แต่ต้องทำกิจกรรมเสร็จก่อน
ตกลงตามนี้นะครับน้องไอซ์ แสนดื้อ"
ไอซ์ไม่ตอบทำตาค้อนนิดๆแล้วเดินตรงไปยังโรงเรียนโดยที่มีอาร์ทเดินตามหลังดูแล้วเหมือนคุณหนูมีบอร์ดี้การ์ดยังไงยังนั้นเลย (น่าอิจฉาจางเยย เราไม่มีอ่ะ ฮือๆๆๆๆๆๆ)
ความคิดเห็น