รุ่นน้องแสบใสกะรุ่นพี่หล่อซ่า

ลำดับตอนที่ #1 : คุณชายสายเสมอ

ตอนที่1  คุณชายสายเสมอ

หลายๆคนคงจะเคยผ่านประสบการณ์รับน้องเมื่อตอนที่เริ่มเข้าเรียนปี1 ในมหา’ลัย   แต่จะมีซักกี่คนที่จะเคยรับน้องตอนที่เค้าอายุประมาณ16 ปี   ช่ายแล้วนี้เป็นประเพณีของโรงเรียนเอกชนชื่อดังของประเทศแห่งนี้นี่เอง  ซึ่งส่วนมากจะเป็นลูกหลานของคนมีฐานะดีและแวดวงไฮโซ  เพราะแค่ค่าเทอมก็เป็นตัวเลข5หลัก  แล้วยังรวมค่าต่างๆนานาอีก  แล้วพวกที่เริ่มเรียนปี 1 หรือ(เทียบเท่าม.4)  ยิ่งจะต้องได้ซื้อชุดนักเรียน  ซึ่งโรงเรียนแห่งนี้ใช้แต่ของแบรนด์เนมจากต่างประเทศ  จึงทำให้มีแต่พวกลูกหลานเศรษฐีที่เข้ามาเรียนกัน 

            วันนี้ไม่ใช่วันเปิดภาคเรียนของโรงเรียนแห่งนี้  แต่เป็นวันที่นักเรียนปี1 จะมาทำความรู้จักกันก่อนวันเปิดเรียนจึงทำให้วันนี้ไม่ค่อยมีนักเรียนมาเยอะเท่าไหร่นัก (ถึงแม้โรงเรียนแห่งนี้จะมีค่าใช้จ่ายสูงกว่าโรงเรียนอื่นๆมาก  แต่ก็ผู้ปกครองที่สนใจให้ลูกของตนมาศึกษาเล่าเรียนมากมาย) จะมีก็แต่รุ่นน้องปี1 ที่มาร่วมรับน้อง  และรุ่นพี่ปี2บางกลุ่มที่เอยู่ฝ่ายกิจกรรมที่มาเป็นผู้รับน้องในฐานะรุ่นพี่

“เอ้า! น้องๆ คร๊าบบบบบ  เร่งฝีเท้าหน่อยคร๊าบ  ใกล้จะถึงเวลาที่พี่ๆเค้านัดไว้แล้วนะ

คร๊าบบบบบ”  บิ๊กรุ่นพี่สุหล่อของหลายๆคนตะโกนออกมาสุดเสียง  จึงทำให้น้องที่กำลังเดินเข้ามาหันกลับไปดูต้นเสียง  โดยเฉพาะน้องๆที่เป็นผู้หญิงถึงกับอึ้งและตะลึงเล็กน้อยในความหล่อของบิ๊ก  และมีบางคนถึงกับอุทานขึ้นว่า “ว้าว!!! หล่อจังเลยอ่ะ”  ทันใดนั้นก็ปรากฎกายของนางผีเสื้อสมุทร  เอ๊ย!!! ม๊ายช่าย   หิ่งห้อย   !!แหม!!   ชื่อน่ารักน่าตีจัง  ช่างเหมาะกับสัดส่วนที่เพรียวลม ซะเหลือเกิน  (ตรงไหนไม่ทราบ) 

หิ่งห้อย     :  “เฮ้ย!! บิ๊กเราว่านะ  นายไปช่วยพวกไอ้มิ้น ไอ้ฟางมันจัดสถานที่ดีกว่านะ” 

บิ๊ก            :  “อ้าว!! ทำไมล่ะหิ่งห้อย”    

หิ่งห้อย     :  “ก็ถ้านายมัวมาตะโกนให้น้องเค้ารีบอยู่อย่างนี้นะ  เราว่าน้องๆยิ่งช้าอ่ะ ”

บิ๊ก           :  “อ้าว!! ก็เราตะโกนให้น้องๆ เค้ารีบนะ  เราไม่ได้ชวนน้องๆเค้าคุยซะหน่อย”

หิ่งห้อย     :  “ก็…ถ้านายไปอยู่ข้างในน้องเค้าก็จะรีบเข้าไปเพราะว่าอยากเห็นนายไง 

                      มายืนอยู่    ตรงนี้น้องเค้าก็จะค่อยๆเดินไปอ่ะดิ  ถึงบางอ้อยัง”

บิ๊ก           :  อ๋อ  เธอก็คิดไปโน้น  เราไม่ได้โด่งดังขนาดนั่นซะเมื่อไหร่หล่ะ

หิ่งห้อย     :  “จะพิสูจน์มั้ยหล่ะ”

บิ๊ก            :  “พิสูจน์ด้วยวิธีไหนอ่ะ”

หิ่งห้อย     :  “น้องๆคะ  ชื่อของพี่คนที่ยืนอย่ข้างๆพี่นี่ชื่ออะไรค๊าาาาาา”

น้องๆ        :  “พี่บิ๊ก   ค่าาาาาา”

เมื่อบิ๊กและหิ่งห้อยได้ยินคำตอบที่ดังสนั่นมาพร้อมๆกัน  จึงทำให้ต่อมฮาระเบิดขึ้น

        ลืมบอกไปว่า  โรงเรียนแห่งนี้จะไม่มีการเข้าแถวกลางสนามหรือว่าโรงยิม และจะต้องเรียนห้องประจำซึ่งมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบคัน  เช่น ห้องเรียนเป็นห้องปรับอากาศ

โทรทัศน์  ตู้เย็น  คอมพิวเตอร์เท่ากับจำนวนนักเรียนพร้อมมีชั่วโมงอินเตอร์พร้อมความเร็วสูง  โต๊ะเรียนนำเข้ามาจากปารีส  เป็นต้น  ซึ่งอาจจะดูหรูหราไปนจนเว่อร์   และเริ่มเข้าห้องเรียนตั้งแต่  10 โมงเช้า   จึงทำให้นักเรียนสามารถมาสายได้ถ้ามีผู้ปกครองมาส่ง 

            มาเริ่มเล่าปัจจุบันดีกว่าอธิบายไปเยอะเนอะ  ^_^ เมื่อรุ่นพี่เห็นว่าเริ่มมีน้องๆ ทยอยมาตรงที่รุ่นพี่นัดไว้ก็มีการบอกกล่าวในบางเรื่องให้รุ่นน้องได้รู้

ฟาง           :  “สวัสดีตอนสายๆค่ะน้อง  ฟังพวกพี่ทางนี้ก่อนนะคะ”

เอ็ม            :  “คือพวกพี่จะนัดน้องๆใหม่นะคับ  คือ…น้องๆก็ได้เห็นกันแล้วว่าพื้นตรงนี้มัน

                                    แฉะนะคับ  ดังนั้นพี่จึงอยากจะขอนัดสถานที่ใหม่  คือที่โรงยิมข้างหลัง

                                    อาคาร peace  แต่พี่จะยังไม่ให้น้องไปตอนนี้เพราะพวกพี่ก็ยังจัดสถานที่

                                    ยังไม่เสร็จเลยคับ”

น้องปี1     :   “แล้วพี่จะปล่อยให้พวกผมรออยู่อย่างนี้หรอ  พวกผมอุตสามารอเป็นชั่วโมง

                                    แล้วนะคร๊าบบบ”

หิ่งห้อย     :  “เอ่อ..เอางี้มั้ยคะ  พี่ว่าเรามาเล่นเกมมันส์ๆ แก้เซงก่อนดีมั้ยคะ  เริ่มแรกเราก็ต้อง

                                    มาเริ่มแนะนำตัวของทุกๆคนก่อนดีมั้ยคะ  เริ่มจากพี่สุดสวยทางด้านซ้ายมือ

                                    ก่อนค่าาาาาาา”

บิ๊ก            :  “นี่  หิ่งห้อยเห็นไอ้พวกนั้นป่าวมั้ย  ตั้งแต่เช้าเรายังไม่เห็นพวกมันเลยอ่ะ

                                    มาสายทุกทีเลยน๊าาาาาาา”

หิ่งห้อย      :  อืม!!  เราว่านายไปตามพวกเค้าเหอะ  ทางนี้เราจัดการเอง  สบายมาก  ฝาก

                                    ความคิดถึงไปให้อาร์ทด้วยนะ  บอกว่าจากเรา(อิอิ)”

บิ๊ก            :  “งั้นเดี๋ยวเรามานะ  แปบเดียว”

บิ๊กเดินมาด้านหน้าโรงเรียน  พร้อมกับหยิบมือถือที่อยู่ในกางเกงยีนยี่ห้อดัง ขึ้นมา

บิ๊ก            :  “เฮ้ย  พวกมึงถึงไหนกันแล้วว่ะ  มาช้าทุกทีเลยนะพวกมึง  งานเค้าจะเริ่มกันแล้ว

                                    น้องๆเริ่มบ่นกันแล้วนะโว๊ย”

เบ๊นซ์        :  “เออๆ กูรู้แล้ว  ก็พอดีเมื่อคืนพวกกูสังสรรค์ดึกไปหน่อยว่ะ  เฮ้ย!!  ไอ้จิมหมา

                                    ระวัง!!   ไอ้ชิบ…เอ๊ย    เออๆพวกกูใกล้จะถึงหน้าโรงเรียนแล้วนะ  เดี๋ยวก็ถึง”

จิม             :  “ไอ้เบ๊นซ์ถามมันดิ๊  พวกคุณชายไฮโซมายังว่ะ”

เบ๊นซ์        :  “มึงตะโกนดังอย่างนี้มันก็ได้ยินแล้วซิว่ะ  มาให้กูถามอีกทำไมอ่ะ

                     เฮ้ย!!  ไอ้จิมอีกแล้วหว่ะรถ ข้างหน้ารถมาแล้ว”

ตู๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

บิ๊ก            :  “อ้าว  เป็นอะไรของมันว่ะ”

                  ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเรียกที่ท่านเรียก    Sorry,the number   ติ๊ด

บิ๊กตัดสายแล้วเริ่มโทรไปหาอาร์ทต่อ

อาร์ท         :  “สวัสดีครับ”

บิ๊ก             :  “สวัสดีครับ  คุณชายอัฐพล ไม่ทราบว่าถึงไหนแล้วขอรับ”

อาร์ท         :  “อืม  ถึงนานแล้ว  แต่ไม่ได้ทานข้าวมาอ่ะ  ขอแว๊บไปทานข้าวแปบนึงนะ”

บิ๊ก             :  “มากินที่โรงเรียนก็ได้หนิ่” 

อาร์ท         :     “ก็คุณหญิงแม่อ่ะ  ท่านไม่ให้ท่านที่โรงเรียนอ่ะ  เอาน่าระแปบเดียวเองนะ

                        เออ  เกือบลืมไป  แบงค์มันฝากมาบอกว่า  ถ้านายมาถึงแล้วให้ไปช่วยมัน

                                       หน่อยนะ  มันออกจากรถไม่ได้  ถ้านายไม่ไปช่วยมัน   มีหวังมันคงตายคารถ

                                       แน่ๆเลย   มันอยู่ตรงประตูด้านหลังนะ   แค่นี้แหล่ะ”

บิ๊ก             :  “เออๆ งั้นแค่นี้นะ  หวัดดี”

บิ๊กวางสายพร้อมกับถอนหายใจยาวๆ  เขากำลังจะโทรไปหาแม็คพอดี  แต่เห็นแม็คเดินมาจึงเก็บมือถือใส่ในกางเกง

แม็ค           :  “หวัดดีตอนเช้าบิ๊ก”

บิ๊ก             :  “………………..”

แม็ค           :  “แล้วพวกที่เหลือยังไม่มาหรอ”

บิ๊ก             :  “……………….”

แม็ค           :  “แล้ว…………..”

ยังไม่ทันที่แม็คจะทันได้ถามอีกบิ๊กก็ลากตัวแม็คเดินจะเข้าไปในโรงเรียน