สาวห้าวสุดซ่าส์กับนายหน้าทะเล้น~~

ลำดับตอนที่ #1 : open"" My life is bored -_-^^

 “ผู้ชายน่ะเหรอ...มีดีตรงไหนอ่ะ นอกจากเก๊กหน้าหล่อไปวันๆ”

           

ที่ฉันเห็นๆ มาก็หล่อร้อยเมตรทั้งนั้นแหละย่ะ พอเห็นระยะ Close up นะ โอ๊ย.....พระเจ้าช่วย กระบวยแหกแตกกระจาย หล่อ (จน) เป็นบ้าไปเลย -_-^^

           

“มีเยอะแยะเลยล่ะ...แกไม่เคยมีแฟนนิ แกจะไปรู้ได้ไง”

           

ฉึก... -_- ทิ่มอย่างแรง แทงใจมากเพื่อน

          ฮึ่ม...ยัยจอยนะยัยจอย บังอาจมาพูดแทงใจดำชั้นเหรอ

           

“แกก็ไปว่าหวานมัน ก็แกมันมีกิ๊กหลายคนแล้วนี่ คงไม่เข้าใจหัวอกคนไม่มีแฟนอย่างพวกข้าหรอก”

           

โป๊ะเชะ ใช่แล้วหญิงเพื่อนเลิฟ ไงล่ะ...อย่างน้อยฉันก็มีไอ้หญิงนี่แหละ เป็นเพื่อนบนคาน ฮ่าๆ (มันน่าภูมิใจตรงไหนหว่า?) O_O

           

“เออ...ซักวัน ถ้าพวกแกมีแฟน แกก็จะเข้าใจเองแหละ ว่าการมีแฟนน่ะ มันดียังไง”

          

  “มันมีความสุขนะ มีคนที่คอยเป็นห่วงเรา คุยกับเรา ดีออกนะแก” ดูมันเพ้อ -_-;;

            -O- ไม่ใช่ว่าชั้นไม่อยากมีนะ แต่...มันหาไม่ได้ต่างหาก T^T

- My life is bored -

          

  “น้ำหวาน” รายงานตัวค่ะ ///>O</// แต่บุคลิกอันน่าภาคภูมิใจของข้าพเจ้าน่ะไม่หวานเหมือนชื่อหรอกนะจะบอกให้ -_-;; เพื่อนๆ มันบอกว่าฉันน่ะ เหมือนทอม-_- หมดอาลัยตายอยากเลยตู ใช่สิ!!! ก็ฉันมันไม่น่ารัก ไม่สวยเซ็กเอ็กซ์บึ้มบู่มบู๊ม เหมือนนังผู้หญิงพวกนั้นนิ (พวกไหนอ่ะ ?) ช่วยไม่ได้อ่ะนะ แบบว่า....มั่นจายอ่า ^^ จะให้เดี๊ยนโบ๊ะหน้าหนาๆ ปากแดงเป็นตูดลิง นุ่งกระโปรงสั้นๆ น่ะเหรอ ฮึ...don’t have a street (ภาษาอังกฤษชั้นเซียน) >_< ทนไม่ได้หรอกเว้ย... สิ่งที่ฉันชอบน่ะเหรอก็มี พี่บิ๊ก ดีทูบี (พี่ชายนอกไส้สุดเลิฟ) หนังสือการ์ตูน ฟุตบอล บาส มวย แล้วก็เสื้อผ้าสุดเท่ของพี่ชายสุดที่เลิฟของฉัน ชีวิตนี่ไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลย (แม้แต่ชุดชั้นใน) เศร้าว่ะ...T^T (อะไรจะปานนั้นล่ะเธอ) แต่สิ่งที่ฉันออกจะแต๋วๆ หน่อยก็คือ.......

บ้าดารานักร้องเกาหลีเยอะๆ ญี่ปุ่นหน่อยๆ ค่ะ (ก้อนิดนึงอ่ะนะ)

ตั้งแต่ฉันเรียนจบ ม. 3 มานะ (เป็นไง เก่งป่าว...เรียนจบม. 3 ซะด้วย) ฉันก็มาเรียนที่โรงเรียนพาณิชย์อันใหญ่โต

มโหฬาร การบ้านเพียบ อาจารย์ (ปกครอง) แม่งโคดๆ เนี้ยบแห่งหนึ่ง ทั้งที่อยากจะไปเรียนศิลป์จะบ้าตายอยู่แล้ว แต่ไม่เป็นไรหรอก อย่างน้อยฉันก็มีเพื่อนที่มาจากโรงเรียน (วัด) แห่งเดียวกันก็คือหญิง จอย กระแต และอีกหลายพระนามที่จำม่ายล่าย...

นี่ฉันเป็นอะไรเนี่ย จำชื่อเพื่อนไม่ได้อ่ะ T^T งื่ด....งื่ด 

ตอนนี้ฉันอยู่ปี 2 แล้วนะ อายุก็อยู่ระหว่าง 15 กับ 16 ปี (เท่าไหร่ไปคิดกันเอาเอง) วันๆ ก็หัวฟูมู่ทู่ทำงานให้อาจารย์ (ฉันใกล้จะกลายเป็นดีเจเดย์ seed นัมเบอร์ทูในอนาคตอันใกล้นี่แหละ) แต่มันก็ช่วยไม่ได้อ่ะนะ ก็ฉันทั้งเรียนเก่ง นิสัยดี มีน้ำใจนี่นา แหวะ… (ชมตัวเอง มีปมด้อยอ่ะเปล่าหว่า??) วันทั้งวันของฉันเลยหมดไปกับการเรียน (อันหนักหน่วงถ่วงน้ำ) และการช่วยเจ๊อังทำงาน (อาจารย์ฉันเอง) เรื่องแฟนน่ะเหรอ เหอะๆ ... ไม่มีหรอกค่ะท่านผู้อ่าน แล้วก็ไม่มีลางสังหรณ์ว่าจะมีด้วย

วันๆ ก็นั่งมองคนอื่นเค้าจู๋จี๋กะแฟนเค้า แล้วก็เศร้าอ่ะ T_T ไม่ต้องเอาคนอื่นคนไกลหรอก ก็ยัยจอยนี่ไง วันๆ เห็นมันคุยแต่โทรศัพท์ ส่วนหวานกับหญิงน่ะเหรอคะ ก็นั่งทำหน้าเอ๋อกันอยู่ 2 คนไงล่ะ เฮ้อ...อนาถจิต

“ฮัลหลอ >O< ”

-_-;; มันเป็นการรับโทรศัพท์ที่ฟังแล้วคันรูหูจิ๊กๆ ชอบกล

ฉันอยากจะบอกมันนานแล้วล่ะ

“โอ๋ๆ...อย่างอนนะ เดี๋ยวคืนนี้จอยโทรไปหา”

โห...รวยจังนะย่ะ อ้อ...ฉันลืมไปมันโทรฟรีนี่นา แต่ดูมันพูดเข้าดิ ไม่เห็นใจคนไม่มีแฟนอย่างฉัน 2 คนเลย ว่าแต่ไอ้คนนี้ชื่อโอ๋เหรอ -_-

“งั้นแค่นี้นะ...อาจารย์มาแล้ว”

โห...สะ...สะ....สตรอเบอร์รี่เนียนเนอะ อาจารย์บ้านป้าแกอ่ะดิ หนุ่มอีกคนโทรมาก็บอกมันไปดิ ยัยงั่งเอ๊ย..

เฮ้อ... มันก็เป็นอย่างนี้ทุกวันแหละ เริ่มจะชินแล้วล่ะ

“นี่...ไอ้หญิง กลางวันนี้แกกินข้าวป่ะ ข้าไม่กินนะโว้ย  เจ๊อังใช้งานอีกแล้ว”

ฉันถามหญิงหลังจากที่แคะขี้หูที่มันผุดออกมาเพราะเสียงรับโทรศัพท์ของยัยจอย

“อืม.. แกไม่กินข้าก็ไม่กิน งั้นข้าไปด้วย ข้าจะไปเล่นเอ็ม”

นั่น...ดูมัน MSN ค่ะท่านผู้มีเกลียด เอ๊ย...เกียรติ ตูก็นึกว่ามันจะไปช่วยทำงาน เล่นเอ็ม (อีกล่ะ)

แต่ถ้าให้ช่วยมันก็ช่วยอ่ะนะ แต่ทำไมเวลาแกพูดกับฉันแกต้องทำหน้าเอ๋อด้วยวะ...หาเรื่องเหรอ

“ก็...ตามใจ”

แล้วชั่วโมงแห่งนรกก็เริ่มขึ้น ฉันก็นั่งพิมพ์งานชดใช้กรรมของฉันไป ส่วนหญิงน่ะเหรอ กำลังตั้งหน้าตั้งตาพิมพ์อยู่ อ๊ะ...อ๊ะ  อย่าคิดว่ามันพิมพ์งานอยู่ล่ะ มันกำลังแชทอยู่ต่างหาก

“ว้าย... หวานๆ มาดูดิ หล่อชะมัดเลยอ่ะแก มาดูดิๆ” >o<

มันบ้าอะไรของมันวะ หนวกหูชะมัด ขี้หูสะดุ้งอีกละ -_-;;

“ไหนๆ หล่ออะไรนักหนา สู้พี่บิ๊ก ดีทูบีของข้าได้ป่าว”

ใช่ๆ ใครจะสู้พี่บิ๊ก ของฉันได้ ไม่มี๊ ไม่มี >o<

พอฉันเห็นหน้าอีตาคนนั้นที่มันว่าหล่อเท่านั้นแหละ

“นี่อ่ะนะ หล่อของแก หน้ายังกะสก๊อตไบท์ล้างจานไม่ได้เปลี่ยนมาเป็นปี”

ดูฉันเปรียบดิ... ก็มันจริงนี่นา หน้าอย่างเนี๊ยะ สงสัยเกิดในรุ่นสุรพล สมบัติเจริญแหงๆ ลูกทุ่งซะ ~~….16 ปี....~~

“ใช่สิ... ใครจะไปหล่อสู้ ไอ้เบียร์ของแกได้ล่ะ”

หญิงพูดลอยๆ ขึ้นมา

O_O อึ้งค่ะอึ้ง

“อะไร... ไอ้เบียร์อะไร ไม่เห็นหล่อตรงไหนเลย ขี้ก้างก็ขี้ก้าง”

เผามันซะเลย ก็ไม่เพราะไอ้เนี่ยเหรอที่ทำให้ฉันไม่กล้ามีแฟน มันหักอกอันน้อยนิดของชั้นค่ะ ดังเป๊าะเลย T_T

“แหม.. ที่งี้บอกว่ามันไม่หล่อ แต่ก่อนล่ะ...เบียร์หล่อยังงั้น น่ารักยังงี้ หมั่นไส้ว่ะ”

เอาล่ะ...หมาในปากยัยนี่เริ่มปฏิบัติหน้าที่อีกล่ะ (อยากง้างปากมันดูจริงๆ มีพันธุ์อะไรบ้าง)

“ก็ตอนนี้มันไม่หล่อสำหรับข้าแล้วนี่นา”

ใช่ๆ มันไม่หล่อในสายตาฉันอีกต่อไปแล้วล่ะ  T_T

“เหรอ... แกจะไปไหนก็ไปเลยไป ฉันจะแชทกับสุดหล่อของฉันต่อ”

ยัยหญิงไล่ฉันซะงั้น

“โธ่เอ๊ย...มันอาจจะเอารูปสมัยหนุ่มของพ่อมันมาให้แกดูก็ได้ ระวังดีๆ ล่ะ เดี๋ยวก็โดนแม่มันตบเอาหรอก ฮ่าๆ”

-_- (หน้าหญิงมันอ่ะ)

“ไปเลย...จะไปไหนก็ไปเลย ข้าว่านะชาติเนี่ยแกไม่มีแฟนอย่างคนอื่นเค้าหรอก”

อ้าว... ไอ้หญิง แกมาแช่งฉันทำไมเนี่ย >_< ฉันยิ่งกังวลอยู่นะ กังวลยิ่งกว่าตอนผ้าอนามัยเบี้ยวซะอีก >O<

แต่...ก็จริงของมันแหละ ชาติเนี่ยฉันคงไม่มีแฟนกับใครเค้าหรอก ผู้ชายที่ไหนเค้าจะมาอยากเป็นแฟนกับฉัน เดี๋ยวคนอื่นเค้าก็หาว่าเป็นคู่เกย์กันพอดี หรือไม่ก็คิดว่าไอ้ผู้ชายคนเนี่ยสงสัยจะบ้า นึกไงเอาทอมมาเป็นแฟน -_-;

เศร้าเอบพิโซดทูค่ะ T_T