คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [CHAPTER 3] True story...I miss you
CHAPTER 3.....
“อ๋อ...ชานยอลหนีออกจากโรง’บาล” มินซอก พยักหน้าอย่างเข้าใจ แต่การทำอย่างนั้นมันยิ่งทำให้คนอื่นๆพากันปวดหัว เพราะ เวลาที่พี่ชายคนนี้คิดอะไรมันมักจะออกมาประหลาดเสมอ
“ขอร้องละพี่ ช่วยคิดอะไรที่มันเหมือนมนุษย์อย่างพี่ซูโฮด้วยเถอะ ไม่งั้นพวกผมตายหมู่แน่”
“ถ้าพรุ่งนี้พี่ชายนายมา นายก็แค่บอกว่าฉันพาชานยอลไปต่างจังหวัดด้วยสิเซฮุน”
“ทำอย่างกับพี่ซูโฮเขาจะเชื่อ” เซฮุนตอบกลับไปแทบจะทันทีที่มินซอกพูด..
“ถ้าเขาไม่เชื่อก็บอกให้โทรมาหาพี่ เอาเป็นว่าพี่รู้ก็แล้วกันว่าชานยอลไปไหน”
“ถ้าพี่มั่นใจ ผมก็จะทำตามนั้น เดี๋ยวผมกลับบ้านก่อนละ ไปกันเถอะพี่ลู่” เซฮุนลุกออกไปนอกห้อง ลู่หานที่มองตามก็ทำได้แต่ยิ้มกลับมา แล้วเดินตามเซฮุนไป...
“นายสองคนกลับบ้านไปได้แล้วล่ะ ดีโอ แบคฮยอน เดี๋ยวพี่จะจัดการเรื่องห้องก่อน”
“พี่มินซอกพี่มั่นใจใช่มั้ยว่าพี่ซูโฮจะไม่ทำเหมือนตอนที่รู้ว่าชานยอลหนีออกจากบ้าน...” แบคฮยอนถามด้วยความเป็นห่วง..
“เขาคงทำอย่างตอนที่คริสอยู่ไม่ได้แล้วล่ะ....”
............................................................................................
Chanyeol’s PART…
“ฮึก...” น้ำตาผมไหลออกมาเหมือนกับว่าภาพนั้นมันเคยเกิดขึ้นจริง...
“ฮือๆๆๆ ฮึกๆ” มันคืออะไรกัน เมื่อกี้นี้มันคืออะไร...ผมทรุดตัวลงอยู่ข้างๆ เตียงนอนของผม แล้วเอามือลูบมันไปมา ราวกับคนเสียสติ มันเจ็บที่หน้าอก...ผมกำลังจะตายหรือเปล่านะ...
.
.
.
.
.
ผมคิดว่าสักพักมันจะหายไป แต่ตอนนี้เวลาก็ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว น้ำตาก็ยังคงไหลอยู่ สภาพจิตใจผมมันอ่อนแอจนไม่รู้ว่าผมจะสามารถทนกับสภาพนี้ได้อีกนานแค่ไหน ผมได้แต่นอนอยู่บนพื้นเย็นๆ ทั้งที่อีกแค่ก้าวเดียว..ก็จะถึงเตียงของผมอยู่แล้ว...แขนขาไร้เรี่ยวแรง...ราวกับวิญญาณกำลังจะหลุดลอยไป...ใครก็ได้ช่วยผมด้วย
“ชานยอล!!!”
เสียงของใครบางคนใกล้เข้ามา...นั่นเป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมรับรู้ ก่อนที่ทุกอย่างจะจมดิ่งสู่ห้วงแห่งความมืดไป...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ในบ้านหลังใหญ่ที่ใครๆก็คิดว่า เป็นบ้านที่แสนอบอุ่น..สามพี่น้องนั่งอยู่ในห้องรับแขก แต่หาความสงบสุขไม่ได้เมื่อ สองพี่ใหญ่ของบ้านกำลังมีปากเสียงกัน ในขณะที่น้องชายคนเล็กกำลังนั่งดูเหตุกาณ์อยู่ด้วย...
“ผมรักคริส พี่ไม่เข้าใจผมหรอก!!!”
“นายจะไปรักมันได้ยังไงไอ้คนอย่างนั้น...”
“คนแบบไหนครับพี่!! บอกผมมาสิว่าเขาเป็นคนแบบไหน!!!” จากเสียงที่เกรี้ยวกราดในตอนแรกของพี่รอง ยิ่งเพิ่มความรุนแรงมากขึ้น เมื่อพี่ชายคนโตพูดถึงความรักของเขา...
“ก็คนจำพวกอยู่ไปวันๆ ไร้อนาคต อยู่ไปแล้วรกโลกยังล่ะ ชานยอล !!!”
“ถ้าพี่คิดอย่างนั้นผมคงห้ามพี่ไม่ได้สินะครับ ลาก่อน!!!” พี่คนรองเดินออกจากบ้านไปโดยไม่สนใจว่า พี่ชายและน้องชายในบ้านจะเป็นอย่างไร.... เพียงแค่เขาได้ออกไปจากที่นี่ มันก็ทำให้เขารู้สึกดีขึ้นแล้ว...
“ชานยอล!!! ชานยอล!!”
………………………………………………………………….
“ชานยอล...ทำไมทำกับซูโฮอย่างนั้นล่ะ” ร่างสูงพูดกับคนในอ้อมกอดด้วยความเป็นห่วง
“ผมไม่รู้...”
“นายหายออกมาจากบ้านเป็นอาทิตย์แล้ว เขาจะเป็นห่วงเอานะ”
“ถ้าผมกลับไป ผมอาจจะไม่ได้เจอคริสอีกก็ได้...”
“ฉันแค่หวังว่านายจะคืนดีกับพี่ชายเท่านั้นเอง”
“แต่ถ้ามันต้องแลกกับการไม่เจอกันอีก ผมยินดีที่จะหนีเขาไปตลอดชีวิต”
“นายจะทำอย่างนั้นจริงๆหรอ หืม? ” มือใหญ่ลูบเส้นผมสีน้ำตาลเบาๆ เพียงเพราะว่ารู้สึกมีความสุขกับคำพูดของชานยอล
“ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ คริสจะเบื่อผมก่อนหรือเปล่าล่ะ”
“ใครจะเบื่อนายได้ลงล่ะ ฉันรักนายคนเดียวนะชานยอล”
“ผมก็รักคริสคนเดียวนะครับ” ชานยอลก็ซุกใบหน้าลงกับอกกว้าง แล้วทั้งสองก็เข้าสู่ห้วงนิทราไปพร้อมกัน...
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มาอีกแล้วนะคะ ตอนที่ 3 เอ่อ...ในเรื่องนี้ความสูงของลีด ได้โปรดมโนให้ตัวเขาสูงพอกับชานยอลนะ T^T
อย่าทำร้ายลีดด้วยการเอาความสูงจริงมานะตัวเอง ฮ่าๆๆ
ตอนนี้เป็นยังไงกันบ้างเอ่ย??? ถ้าโน๊ดบุ๊คไม่ตายอีกพรุ่งนี้น่าจะได้ลงเร็วกว่านี้นะคะ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะ ><//
ความคิดเห็น