คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : [CHAPTER 9] True story...I miss you [100%]
CHAPTER 9… [100%]
“พี่ซูโฮ!! พี่เอาเขากลับมาทำไม” เสียงหนึ่งดังขึ้น เรียกความสนใจจากคนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนโต๊ะทำงาน
“ฉันแค่ต้องการจะให้ชานยอลลืมเขาเท่านั้นเอง”
“จำเป้นต้องให้เขาเจอกันด้วยหรอ ผมไม่เข้าใจพี่เลยจริงๆ”
“นายเคยบอกฉันใช่มั้ยว่านายรักชานยอล”
“น..นั่นน่ะ”
“ยิ่งได้เจอก็จะยิ่งเจ็บ เจ็บมากๆก็จะปิดกั้นไปเอง มันไม่ดีหรอที่ชานยอลจำคริสไม่ได้น่ะ นายควรจะดีใจซะมากกว่านะ เทา!!!”
“ผมไม่อยากเห็นพี่ชานยอลร้องไห้อีก รีบเอาเขากลับไปซะ!!!” เมื่อพูดจบเทาก็หันหลัง แล้วเดินออกจากห้องทำงาน โดยไม่สนใจคนที่อยู่ในห้องนั่นอีก...
“นายรักชานยอลมากไม่ใช่หรอเทา”
“......”
“ฉันทำทุกอย่างเพื่อที่จะสนองความต้องการของนายยังไงล่ะ” ถึงแม้จะมีเพียงความเงียบอยู่กับเขา แต่เขาก็ยังคงพูดมันต่อไป
“......”
“ฮึฮึฮึ อีกไม่นานหรอกนะ”
……………………………………………………………
“ชานยอล..ฟังฉันก่อน!!”
“ฮึก...ปล่อยผม”
“ฟังฉันก่อนได้มั้ย ขอร้องล่ะ ชานยอล...”
“ผมไม่อยากจะฟังอะไรอีกแล้ว!!! ภาพที่ผมเจอเมื่อคืนนี้มันก็บอกผมหมดแล้ว ปล่อย!!!”
“ชานยอล!!!”
ปรี๊น!!!!!!
“คริส!!!” ผมสะดุ้งตื่นขึ้น เพราะความตกใจ
“ฮึก...ฮึกๆ” ภาพของพี่มินซอก ลู่หาน เซฮุนและใครอีกคน กำลังจะถูกบดบังด้วยม่านน้ำตาที่เอ่อขึ้น...ฝันเมื่อกี้นี้มันทรมานหัวใจของผม..
“นายเป็นอะไรหรือเปล่า” ผู้ชายที่อยู่ข้างๆเซฮุนเดินเข้ามาหาผม ด้วยท่าทางที่ตกใจเสียจนผมนึกถึงใครบางคน..
“ฮึกๆ ค..คุณเป็นใคร..โอ้ย!!” ผมเอามือกุมขมับตัวเองเพราะความเจ็บปวดที่ก่อตัวขึ้นในหัวของผม เหตุการณ์ที่ผมเคยเห็นมันไหลย้อนกลับเข้ามาหาผมอีกครั้ง...ทั้งตอนที่ใครคนนั้นกอดผม ภาพบนเตียงนั่น ตอนที่ผมตกน้ำ จนมาถึงตอนที่เขาช่วยผมจากรถเมื่อกี้นี้..
“อึก !! ปวดหัว..ซ..เซฮุน..” ไม่ทันที่เซฮุนจะลุกมาหาผม ใครคนนั้นก็กอดผมเอาไว้แน่นจนหายใจแทบไม่ออก
“เฮ้ย!!! ปล่อยพี่ชายฉันเลยไอ้โรคจิต”
“เซฮุน!!”
“ฮึกๆ ฮือๆๆ ปล่อยผมนะ..” สัมผัสแบบนี้..ผมเคยเจอที่ไหน
“อยู่เฉยๆ ชานยอล..” เสียงของเขามันยิ่งทำให้ผมนึกถึงใครคนนั้นมากขึ้น ผมหยุดคิดถึงเขาไม่ได้ คริสของผม..
“ปล่อยผม ฮึกๆ ผ..ผมปวดหัว” ผมเอามือจิกเสื้อของเขาแน่น เพราะความเจ็บปวดยิ่งเพิ่มความรุนแรงมากกว่าในตอนแรก
“ใจเย็นๆ นายแค่ต้องใช้เวลากับมัน”
“ผมคิดถึงเขา..เป็นห่วงเขา..”
“.....”
“แต่ตอนนี้ผมยังจำเขาไม่ได้ ฮึก..”
“เงยหน้าขึ้นมาสิ” ผมเงยหน้าขึ้นตามที่เขาบอก แต่ไม่ทันจะได้เห็นหน้าของเขาชัดๆ ผมก็รู้สึกถึงสัมผัสอุ่นๆที่ริมฝีปาก...นั่นทำให้ผมรู้ว่า เขากำลังจูบผมอยู่...และผมก็ทำได้แค่หลับตารับสัมผัสที่คุ้นเคยนี้ไว้ในหัวใจของผมเท่านั้นเอง
……………………………………………………………..
Kris’s PART…
อะไรที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้นะ...ความรู้สึกที่ไม่อยากเห็นน้ำตาของคนๆนี้...ไม่อยากเห็นเขาทรมานไปมากกว่านี้...นั่นเป็นสิ่งที่อยู่ในหัวของผม ผมจงใจก้มลงไปจูบคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่ในอก ผมก็บอกไม่ได้ว่ามันคืออะไร แต่ดูเหมือนว่าเขาก็รับรู้ถึงมันได้เช่นกัน....
“ฉันมั่นใจว่าเขาคือนาย ชานยอล..”
“……” คนในอ้อมกอดของผมที่เหมือนจะลืมความเจ็บปวดไปชั่วขณะ ทำหน้าเป็นเชิงไม่เข้าใจความหมายในประโยคของผม
“คนที่ฉันเห็นในความฝันของฉัน คนรักของฉัน..ชานยอล..ของฉัน”
“ฮึก..ฮึก...”
“.......”
“ผม ฮึก... ก็คิดว่าคุณคือเขาเหมือนกัน จะโกรธมั้ย ถ้าผมอยากจะเรียกคุณว่า...คริส”
“ไม่หรอก...” ในเมื่อนั่นมันคือชื่อของฉัน ชานยอล...
ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา ผมได้แต่อยู่กับความฝันที่เจ็บปวด ผมทำร้ายเขาด้วยตัวของผมเอง...ชานยอลคนนั้น ต้องร้องไห้เพราะอะไรบ้างผมไม่รู้ ที่ผมเห็นเกือบจะทุกครั้งที่ผมหลับ คือ น้ำตาของเขา...เขาร้องไห้ทุกครั้ง ผมจำใบหน้านั้นได้...จนกระทั่งผมได้เจอเขาในวันนี้ ขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้ผมหาทางออกให้กับตัวเองได้เสียที...
....................................................................................
ในขณะที่ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ.....ใครบางคนก็เปิดประตูเข้ามา พบกับคนสองคนที่กอดกันแทบจะกลายเป็นคนเดียวกัน...มันยิ่งสร้างความโกรธที่คุกรุ่นในใจของเขามากขึ้น แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาของเขา...เทาเลือกที่จะถอยกลับออกมา เพื่อที่จะหาทางแยกสองคนนี้ออกจากกัน...อีกครั้ง
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อัพครบแล้วนะตัวเอง ^.^
ไรท์คิดว่าทีหลังจะไม่อัพติดเปอร์เซนต์ดีกว่า รู้สึกไม่ดีที่ให้รีดเดอร์รอนาน T^T
ช่วง 3 วันต่อจากนี้จะไม่ได้อัพให้นะคะ (สอบไง อิอิ)
พอจะจับได้หรือยังว่าใครคือ ตัวการที่ทำให้คริสยอลแยกจากกัน ฮึฮึฮึ
พี่ซูโฮไม่ได้ใจร้ายนะตัวเองงงงงง อีกไม่นานเราจะได้รู้กันแล้วนะว่าทำไม่พี่ซูโฮถึงต้องใจร้ายกับชานยอลขนาดนั้น ^^
รักรีดเดอร์ทุกคนเลยจ้าาาา <3<3<3
รักกันชอบกัน หรือจะเกลียดกัน ก็กรีดร้องกันด้านล่างได้เลยจ้าาาาา
ความคิดเห็น