คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : The Christmas Gift PART 2 [END]
Part 2 CY’s PART
ผมเดินไปที่ร้านไอศกรีมร้านประจำที่ผมชอบ ผมเลือกนั่งติดกระจกหน้าร้าน พนักงานมารับออเดอร์เป็นปกติ เหมือนทุกครั้ง ผมมองผู้คนที่เดินผ่านไปมา บางคนมาเป็นคู่ บางคนมากับเพื่อนเป็นกลุ่ม แต่บางคนก็มาคนเดียว มันดูเหงาแปลกๆนะนั่น
หลังจากวันที่เขารู้ว่าผมเป็นคนเอาของขวัญไปให้เขา ผมก็ไม่คิดที่จะเอาอะไรไปให้เขาอีกเลย ถึงตอนนี้จะใกล้ถึงวันวาเลนไทน์แล้วก็เถอะ ผมถูกจับได้แล้วนี่นา ไอ้แผนโปรโมชั่นจากบริษัทประกันภัยมันไม่เวิร์คเลยอ่ะ ใครจะไปรู้ว่าเขาไม่ได้ทำประกันกับบริษัทนั้นแล้ว กระเป๋าเงินผมก็หายสาบสูญ ผมว่ามันต้องอยู่ในห้องพี่คริสแน่ๆ แค่คิดผมก็ปวดหัวละ เขาคงจะรอให้ผมกลับไปขอกระเป๋าเงินคืน แล้วก็ข่มขืนผมคาห้องเขานั่นแหละ บรื๋อออออ แต่เดี๋ยวสิ พี่เขาไม่ได้ชอบผู้ชายนี่…ผมจะมากลัวเขาทำไม
ก๊อกๆๆ
เสียงกระจกร้านด้านหน้าของผมถูกเคาะจากด้านนอก และคนที่เคาะกระจกอยู่นั้น ไม่ใช่ใครเลย พี่คริส!!! เขายิ้มให้ผม แล้วทำท่าจะเดินเข้ามาในร้าน ผมจะทำยังไงดีเนี่ย พาร์เฟ่ต์ที่สั่งไปก็ยังไม่ได้ ไม่ๆๆๆๆๆ อย่าเดินมาทางนี้นะ
“สวัสดีครับ ปาร์คชานยอล”
“เอ่อออออ”
“พี่ตามหาเราจนเหนื่อยเลยรู้มั้ย”
“ต..ตามหาผมทำไม” ผมรับรู้ได้ถึงรังสีประหลาดๆจากตัวเขา ไม่นะๆ อย่านะปาร์คชานยอล หัวใจเต้นแรงแบบนี้หมายความว่ายังไง หยุดสิโว้ยยยยยยย
“บอกแล้วว่าพี่สนใจนายนะ อ่ะนี่ กระเป๋าเงิน ทำตกไว้ในห้องพี่ไม่คิดจะไปเอาคืนเลยใช่มั้ย”
เขายื่นถุงกระดาษเล็กๆมาให้ แค่กระเป๋าเงินทำไมต้องใส่ถุงด้วยเนี่ย ผมเปิดถุงดู แต่นี่มันไม่ใช่ของผมนี่ ผมหันหน้าขึ้นไปมองพี่คริส ด้วยความสงสัย แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือหน้าทะเล้นๆของเขา
“เอาคืนไปเลย ผมไม่เอา”
“นี่ พี่อุตส่าห์ซื้อมาให้เลยนะ ถือซะว่าตอบแทนที่ให้ของขวัญพี่ ของที่นายให้พี่มันมีค่ามากกว่านี้ตั้งเยอะ”
“ยังไงมันก็ไม่ใช่ของผมนี่ เอาคืนไปเลยๆ ผมจะเอากระเป๋าเงินของผมคืน”
“รับไปซะ ถ้าไม่เอา พี่จะตามไปหาที่บ้านนาย”
อะไรนะ?? เขารู้จักบ้านของผมได้ยังไงน่ะ อย่าบอกนะว่า...ผมรีบหยิบกระเป๋าเงินขึ้นมาแล้วหาบัตรประชาชนในนั้น สรุปว่า...ชัดเจนเลย เขาเอาที่อยู่ผมมาจากบัตรนี่ ปาร์คชานยอลพลาดรอบที่สองแล้ว ผมอยากจะวิ่งออกไปจากร้านนี้จริงๆเลย ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าปีใหม่ผมจะทำอะไรที่หน้าอับอายได้ถึงสองครั้งภายในหนึ่งเดือน
“รับไว้ซะ”
“ทำไมนะ ผมถึงไม่ทันพี่ตลอดเลย ฮื่ออออ”
“พาร์เฟ่ต์ผลไม่สามฤดูครับ”
“ขอบคุณครับ” ผมตอบรับพนักงานแล้วเอาพาร์เฟ่ต์นั่นเข้าปากเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ทำไมผมต้องถูกไล่ต้อนจนหาทางออกไม่เจอแบบนี้นะ
“รีบไปไหนหรือหรือเปล่า ทำไมรีบกินแบบนั้นล่ะ ฮ่าๆๆ”
“......” ถามทำไม ผมจะหนีพี่นั่นแหละ ช่วยทำให้ผมรู้สึกขายหน้าน้อยกว่านี้หน่อยได้มั้ย กินอะไรแบบนี้ต่อหน้าคนที่ชอบ ขายหน้าชะมัด
“หรือว่าจะรีบไปต่อกับพี่หรอครับ แฟนคลับตัวน้อย”
“......” ผมยังคงไม่ตอบต่อไป คนอะไรหลงตัวเอง ผมชอบเขาไปได้ยังไงตั้งนานนะ นับตั้งแต่วันนี้ปาร์คชานยอลสัญญาเลยว่าจะเลิกชอบคนๆนี้
“หรือเราจะไปสานสัมพันธ์อันลึกซึ้งของเราต่อนะ” ครั้งนี้ไอ้พี่คริสพูดเสียงดังขึ้นจนคนทั้งร้านเริ่มหันมามอง สัมพันธ์ลึกซึ้งอะไรล่ะ ผมยังไม่เคยอะไรๆกับเขาเลยนะ
“เฮ้ยยยย พี่เงียบไปเลย”
“อ้าว หรือไม่จริงเมื่อคืนเรายังไม่เสร็จกันเลยนะ”
“ว้ากกกก เสร็จบ้าเสร็จบออะไรล่ะ พี่ครับเก็บเงินด้วย”
ผมวางเงินไว้กับโต๊ะทันทีที่พนักงานมา ถามว่ารอเงินทอนมั้ยบอกเลยว่า ณ เวลานี้ เงินทอนไม่สำคัญเท่ากับความอับอายในตอนนี้ สายตาคนทั้งร้านกำลังมองมาที่ผม เด็กๆอยู่เยอะด้วย ผมจะโดนสังคมประนามมั้ย
“ชานยอล นายหนีพี่ทำไม”
พี่คริสจับแขนผมแล้วลากเข้าไปตรงมุมอับของห้าง บอกเลยว่ามันไม่มีใครผ่านมาสักคนเดียว
“ผมไม่ได้หนีนี่ แค่กลับไปใช้ชีวิตแบบปกติ”
“ไม่ปกติล่ะมั้ง ขนาดกระเป๋าเงินอยู่ที่ห้องพี่ยังไม่ไปเอาคืนเลย”
“ผมไม่กล้าสู้หน้าพี่หรอก หายไปเฉยๆยังดีกว่ารู้ว่าพี่เกลียดขี้หน้า” ผมหันหน้าหนีเขาเพราะกลัวว่าน้ำตาจะไหล โถ...ผมนี่มันโง่จริง โกหกคนไม่ได้ รู้สึกยังไงก็บอกเขาไปหมด ปากนะปาก
“ร้องไห้หรอ”
“เปล่า ปล่อยได้ละ”
ผมรีบหันกหน้าหนีเพราะน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างกับก๊อกพัง หยุดนะ
“ฮึก...ปาร์คชานยอลจะร้องทำไมวะ”
“ร้องไห้จริงๆด้วยสินะ โตซะเปล่า ขี้แยเอ๊ย”
พี่คริสเอามือมาเช็ดน้ำตาให้ผมเบาๆ ก่อนที่จะยิ้มมาให้ รอยยิ้มนั่นทำเอาใจผมเต้นผิดจังหวะไปเลยล่ะ มันเป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่ดีแหะ
“ทำไมถึงคิดว่าพี่จะเกลียดนายล่ะ”
“หูกาง ขาโก่ง ตัวโตอย่างกับควาย ที่สำคัญเลย ผมเป็นผู้ชาย!!!”
“ถ้ามีเหตุผลแค่มันก็คงไม่พอที่พี่จะเกลียดใครคนนึงหรอกนะ ปาร์คชานยอล”
“.......”
“พี่อยากรู้จักนายในทุกๆครั้งที่ของขวัญมาวางหน้าห้อง ถึงนายจะไม่ใช่ผู้หญิง ไม่มีอกตู้มๆ หรือสะโพกสวยๆ คนที่พี่สนใจก็คือนาย คนที่ใส่ใจพี่ทุกอย่าง ช่วงเทศกาลไหนที่พี่ไม่สบายนายก็จะเอายาให้ ทั้งๆที่มันไม่เกี่ยวกับเทศกาลนั้นเลย และอะไรที่พี่อยากได้นายก็จะไปหามาให้ โดยที่ไม่ต้องขอสักคำเดียว”
“......”
“ทั้งหมดที่พี่พูดมามันเพียงพอ ที่จะเป็นเหตุผลที่พี่ชอบใครสักคนนะ...”
เฮือก....นี่ผมหูฝาดไปหรือเปล่านะ ชอบผมงั้นดิ เรื่องมันง่ายไปมั้ย ผมไม่เคยคิดเลยนะว่าอะไรมันจะง่ายขนาดนี้ ผมเคยเห็นตามซีรี่ส์นะ กว่าพระเอกกับนางเอกจะคบกันได้ มันก็กินเวลาไปจนจะจบเรื่องแล้ว แต่นี่มันอะไรกัน??? ง่ายซะจนผมแทบจะเป็นลม
“พี่ชอบผมงั้นหรอ????” ไม่ได้เล่นตัวนะ ผมแค่ถามเพื่อความแน่ใจ
“ถ้าชอบของนาย คือการที่พี่อยากได้นายมาเป็นคนที่จะอยู่กับพี่ไปตลอดชีวิตมันก็ใช่นะ”
“......!!!! ” ผมช๊อคจนแทบจะขยับไม่ได้
“.......” พี่คริสก็ยืนยิ้มให้ผมอย่างเดียว
“ผมดีใจจริงนะเนี่ย!!!! อยากทำมานานแล้ว ขอจูบทีเถอะ!!!!” อ้ากกกกกกกกกกกก ปาร์คชานยอลทำอะไรลงไปเนี่ยยยยยยยยย รู้ตัวอีกทีผมก็จูบกับพี่คริสไปแล้ว อืมมม... อย่างนี้ผมคงเลิกรักเขาไม่ได้แล้วสินะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++
KRIS’s PART
หือ...ปาร์คชานยอลนายเป็นสายรุกหรอเนี่ย อยู่ๆก็กระโดดเข้ามาจูบผมเฉยเลย จูบแบบเด็กๆนี่น่ารักจัง ของขวัญชิ้นสุดท้ายของผมจากเขาสินะ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าอะไร ของขวัญชิ้นนี้โดนใจผมสุดๆไปเลยล่ะ ฮ่าๆๆ ของขวัญจากซานต้าปีนี้ช่างเป็นอะไรทิ่เศษจริงๆ ผมเจอหัวใจของผมแล้ว แล้วคุณล่ะได้เจอหัวใจของคุณหรือยังครับ....
ขอให้ทุกคนมีความสุขกับปีใหม่ และได้พบกับคนรักที่รู้ใจคุณเหมือนกับผมในตอนนี้นะครับ…….
+++++++++++++++++++++++++++++++++
อาาาาาา มาอัพซะดึกเชียว ฮ่าๆๆๆๆ
ไม่อยากจะบอกว่าเมื่อวานนอนให้น้ำเกลืออยู่ รพ อาหารเป็นเป็นพิษรับปีใหม่ค่าาาา
จะบอกว่าไปกินหมูกระทะ ต้องดูดีๆนะคะ เลือกร้านที่สะอาดๆหน่อยเน้อ ไม่งั้นอาจเป็นอย่างเค้าได้นะตัวเอง
ช่วงนี้อากาศน๊าวหนาว ดูแลสุขภาพด้วยนะทุกคน <3<3<3
ความคิดเห็น