คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บันทีกบทที่ 2: Project EVENT (เตรียมพิมพ์)
บันทึกบทที่ 2 :
แทบเทือกเขาร้อกกี้ถึงจะขึ้นชื่อว่าเป็นภูเขาหิมะที่สวยงามที่สุดแห่งหนึ่งของยุโรป แต่ว่าเวลานี้ไม่มีนักท่องเที่ยวมาเที่ยวเลยสักคนเดียว เพราะเป็นฤดูที่พายุหิมะเข้า
พายุพัดแรงขึ้นทุกที ทำให้บริเวณเขานั้นขาวโพลนไปหมด ชายสองคนในชุดเสื้อกันหนาวหนา สวมฮูดและแว่นปีนเขา พยายามเดินฝ่าพายุอันโหดร้ายนี้ สิ่งที่ทำให้พวกเขาต้องมาเดินท่ามกลางพายุหิมะอันบ้าคลั่งนี้คืออะไร
“ศาสตราจารย์ครับ แน่ใจหรอครับว่าจะอยู่แถวนี้ผมว่าไม่เห็นวีแววอะไรเลย” ชายคนที่เดินอยู่ด้านหลังกล่าว
“ต้องอยู่สิ ดาวเทียมขององค์กรเราได้ค้นพบสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่บริเวณแถบนี้นะ ทนอีกหน่อยเถอะ” ชายคนข้างหน้าพูด พร้อมกับใช้ไม้เท้าปักยึดตัวไม่ให้ปลิวไปกับแรงลม ดูท่าว่าพายุหิมะอันบ้าคลั่งนี้จะทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีทีท่าว่าจะสงบเลย ทำให้ทัศนวิสัยเลวร้ายลงไปอีก ตอนนี้ก็แทบมองไม่เห็นทางข้างหน้าแล้ว
“เดี๋ยวเราต้องหาที่หลบก่อน ถ้าขืนฝ่าต่อไปคงแย่แน่เลย” ชายคนที่เดินนำกล่าว ก่อนทั้งคู่จะเดินฝ่าแรงลมไปหลบยังซอกเขาข้างทาง ทั้งคู่ได้เดินมาถึงบริเวณเชิงเขาแล้ว ซึ่งทางขึ้นเขาตรงนี้จะเป็นทางที่ทำขึ้นเพื่อให้นักท่องเที่ยวที่ไม่ต้องการขึ้นกระเช้าไปเล่นสกีขึ้น แต่ตอนนี้มีป้ายที่เห็นลางๆว่า “ปิด”
“ศาสตราจารย์ผมว่ามาวันอื่นดีกว่านะครับ เดี๋ยวพวกเราจะไม่รอดซะก่อนที่จะพบ” ชายในชุดฮูดสีเขียวนั่งขดตัวด้วยความหนาว
“ตอนนี้น่าจะใกล้เต็มทีแล้วล่ะ ทนอีกหน่อยนะ” ชายในชุดฮูดสีแดงหยิบเครื่องทรงสี่เหลี่ยมเหมือนเครื่องเล่น “ไอพอต”แต่ใหญ่กว่าเท่านึงในกระเป๋าหลังออกมา หลังจากกดอะไรสักครู่ก็กล่าวว่า “พิกัดก็ตรงนี้นี่หว่า แล้วทำไมไม่เห็นอะไรเลย”
“ผมว่าดาวเทียมเราคงรวนแล้วครับ จะเป็นไปได้ยังไงแถวนี้นักท่องเที่ยวต้องผ่านมาทุกปี ไม่อย่างงั้นสถานที่นี้คงถูกพบแต่แรกแล้ว” ชายฮูดสีเขียวลุกขึ้นกอดอกเดินเพื่อระงับความหนาวที่หนาวขึ้นทุกที
“นั่นน่ะสินะ แต่ฉันไม่เชื่อหรอกว่ามันจะเสียน่ะ ดาวเทียมนี้เป็นเทคโนโลยีล่าสุดเชียวนะ ส่องได้แม้กระทั้งหินหนืดใต้ผิวดิน” ชายฮูดสีแดงยังคงกดเครื่องมือเพื่อเชคพิกัดต่อไป
“อ๊าก!” ชายฮูดสีเขียวร้องขึ้น เมื่อชายฮูดสีแดงหันไปก็พบว่าชายฮูดสีเขียวได้หายไปแล้ว พร้อมกับพบรูขนาดใหญ่ แหว่งไปตรงกลางติดกับบริเวณเขา แต่รูนั้นค่อยๆถูกกลบลงด้วยหิมะที่ถูกพายุพัดมาเรื่อยๆ
ชายฮูดสีแดงไม่รอช้าลุกขึ้นตะโกน “เห้ เป็นอะไรรึเปล่า” เขากล่าวขึ้นพร้อมกับวิ่งไปดูที่รูโหว่
แต่ว่าพอเขาเข้าใกล้รูนั้นตัวเขากลับรู้สึกวูบเหมือนตกจากที่สูง เขาลื่นไถลเหมือนกับสไลเดอร์ วกไปวนมาอยู่หลายตลบ ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่ามันจะหยุดเมื่อไหร่แต่ว่านี่เป็นสไลเดอร์ที่นานที่สุดที่เขาเคยเล่นเลยก็ว่าได้ ตุบ! เขาหล่นบนอะไรบางอย่างที่นุ่มสักอย่างหนึ่ง
“อูย! ศาสตราจารย์ ลุกหน่อยผมจะตายอยู่แล้ว” ชายฮูดเขียวคราง
“อ่าว ขอโทษทีนะ “ ชายฮูดสีแดงลุกขึ้น หัวเราะ
“ว่าแต่ว่าตอนนี้เราอยู่ไหนครับเนี่ย จะว่าถ้ำก็ไม่ใช่นะ เหมือนกับสิ่งที่คนสร้างไว้เลย” ชายฮูดสีเขียวลุกขึ้นมองฉายไฟสำรวจ บริเวณที่คนทั้งสองยืนอยู่เหมือนกับโถงโล่งขนาดใหญ่ แม้ภายนอกจะมีพายุหิมะ แต่ที่แห่งนี้กลับรู้สึกอุ่น ไม่มีลมจากภายนอกแทรกเข้ามาเลย และที่แปลกคือมีอากาศหายใจ ทั้งๆที่น่าจะอยู่ใต้เขาลึก
ทั้งคู่เดินสำรวจดูรอบๆ ก็พบว่าเป็นสถานที่ที่ๆกว้าง ซึ่งอาจจะใหญ่กว่าสนามฟุตบอลเสียอีก เพราะเดินตั้งนานก็ยังไม่พบเลยว่าจะสิ้นสุดที่ใด ขณะเดินชายฮูดสีแดงก็ยังกดเครื่องมือของตนอยู่
“จากพิกัดแล้วที่นี่น่าจะเป็นสถานที่ ที่ดาวเทียมบอกน่ะแหละไม่คิดเลยจะมาอยู่ใต้เขาแบบนี้”
“มิน่าล่ะครับ ไม่มีใครพบเลย” ชายฮูดเขียวกล่าวพร้อมกับหยิบไฟฉายจากกระเป๋าหลังขึ้นมาส่องดู
ทั้งคู่ยังคงเดินลึกเข้าไปต่อไป ไฟฉายแม้ส่องไฟไปข้างหน้าก็ยังไม่พบจุดสิ้นสุด
“เฮ้ๆ เห็นอะไรนั่นมั๊ย “ ชายฮูดสีแดงส่องไฟไปยังด้านขวา แสงจากไฟฉายสะท้อนกับรูปปั้นอะไรบางอย่างเป็นประกาย ทั้งคู่จึงเดินไปบริเวณนั้น
“นี่มันรูปปั้นอัศวินนี่ มีอายุมากกว่า พันปีแน่นอน” ชายฮูดสีเขียวเข้าไปใกล้และสัมผัสรูปปั้น “เอ๋ใต้ฐานรูปปั้นมีอะไรอยู่ด้วยครับศาสตราจารย์”
ชายฮูดสีแดงเดินมาดู รูปปั้นอัศวินนี้ลักษณะสูงใหญ่กว่าคนจริงเท่านึง ตัวรูปปั้นทำจากเงินบริสุทธิ์ หากตีมูลค่าเป็นเงินแล้วน่าจะไม่ต่ำกว่า หลักล้านดอลล่าห์ ใต้ฐานของรูปปั้นมีช่องอะไรบางอย่าง แต่ถูกปิดผนึกอย่างแน่นหนาด้วยโซ่
“มาช่วยกันหน่อยครับมันผนึกแน่นมากเลย” ชายฮูดสีเขียวนำตะแกรงทีติดมางัด ชายฮูดแดงไม่รอช้าหยิบตะแกรงของตนมาช่วยงัดอีกด้านหนึ่งด้วย “นับ สาม นะ “ ชายฮูดเขียวให้สัญญาณ”
“สาม” ทั้งคู่ออกแรงดึงพร้อมกัน ชิ้ง! เสียงโซ่ขาด ชายฮูดสีเขียวออกแรงดันฝาที่ปิดอยู่เปิดออก ส่องไฟเข้าไปก็พบว่ามีหีบไม้หีบหนึ่งอยู่ด้านใน ทั้งคู่จึงช่วยกันลากหีบนั้นออกมาช่วยกันใช้ตะแกรงงัด เมื่อเปิดออกทั้งคู่ก็ตะลึงกับสิ่งที่พบ ในหีบไม้นี้มีทั้งอาวุธโบราณ ชุดเกราะอัศวิน และบันทึกโทรมๆเล่มนึง
ชายฮูดแดงหยิบบันทึกมาเปิดดู
“ หน้าที่ 1
Evidence
Variance
Evolution
Natural
Time (หลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่ทำให้เกิดความแปรปรวนและวิฒนาการของเวลาในธรรมชาติ)
คือชื่อโครงการที่ผมเข้าร่วม มีโคดในการเรียกคือ EVENT (อีเวนท์) เป็นโปรเจคที่จะให้เราไปยังช่วงเวลาที่ต้องการได้เพียงมีสิ่งของที่สามารถเชื่อมไปยังอดีต วันที่เข้าร่วมคือ 1/10/2xx7 พวกเขาเชิญผมไป....”
ชายฮูดสีแดงได้อ่านสมุดบันทึกถึงกับอึ้งไปพักใหญ่ สิ่งที่เขาค้นพบยิ่งใหญ่กว่าที่ตัวเขาจินตนาการไว้มากมาย หนึ่งในความฝันของมวลมนุษยชาติคือสามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดในอดีต หากเขามีสมุดเล่มนี้ความฝันนี้อาจไม่ใช่แค่เอื้อมก็เป็นได้ ชายฮูดสีแดงหัวเราะอย่างดีใจสุดขีด
“ศาสตราจารย์มีอะไรพิเศษหรือครับ” ชายฮูดสีเขียวถามขึ้น หลังจากวางอาวุธที่สำรวจ
“โจนาธาน ในฐานะที่คุณเป็นนักโบราณคดี คุณคิดว่าสมุดบันทึกนี้อายุเท่าไหร่” ชายฮูดแดงยื่นบันทึกให้
“ไม่ต่ำกว่าพันปีแน่นอน ดูจากเนื้อกระดาษและ ลักษณะการกรัดกร่อนของคาร์บอน แต่บอกอายุไม่ได้แน่นอนแค่ประมาณ” ชายฮูดเขียวพลิกดูเพื่อสังเกตเนื้อกระดาษ
“ลองอ่านหน้าแรกแล้วคุณจะอึ้งยิ่งกว่านี้อีก “ ชายฮูดแดงพลิกหน้าให้ชายชุดเขียวดู
หลังจากดูได้พักนึงชายขุดเขียวถึงกับตะลึงพูดไม่ออก “ศาสตราจารย์นี่มันเป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมายของเรายิ่งนัก”
“ถูก ถ้าสิ่งที่เราทำสำเร็จคิดดูสิอย่าว่าแต่รางวัลโนเบลเลย ไม่ว่าอยากได้อะไรเราก็ได้ “ ทั้งคู่หัวเราะลั่นในการค้นพบอันยิ่งใหญ่
แซด แซด “ได้ยินแล้วตอบด้วย ๆ” เสียงวิทยุติดตามตัวแบบสัญญาณดาวเทียมดังขึ้นจากเป้ของชายฮูดแดง
ชายฮูดแดงหยิบวิทยุด้านหลังออกมา กดรับ“ได้ยินแล้ว นี่ไอแซกพูด”
“เราเป็นห่วงเห็นสัญญาณพวกคุณหายไปแถบร้อกกี้ คิดว่าเกิดปัญหา” เสียงจากวิทยุกล่าว
“ตรงข้าม เรื่องมันยาว แต่ว่ากลับไปเรามีเมกกะโปรเจคที่ต้องทำ ถ้าโครงการนี้สำเร็จเตรียมถูกบันทึกชื่อในประวัติศาสตร์ได้เลย
“.....” เสียงวิทยุเงียบไป
“เลิกกันก่อน ไว้เล่ารายละเอียดตอนกลับไป” ชายฮูดแดงกดปิดเครื่องวิทยุ
“ได้เวลาเริ่มโปรเจค EVENT แล้วสินะ ” ทั้งคู่หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะเดินจากไปบริเวณนั้น
โดยที่ทั้งคู่ไม่ได้สังเกตป้ายตรงฐานอัศวินที่เขียนไว้เลยว่า “ในนามของกษัตริย์ ของมอบให้เป็นเกียร์ติแก่ โจ...อัน ชิงชิดดี วีรบุรุษแห่งมิดแลนด์”…..
To be continue
ความคิดเห็น