ฉันรักนาย...ตาแบดบอย

ลำดับตอนที่ #2 : ++ขอคบ...พูดง่ายเต็มปาก++

ดู ดูตานั่น ยิ้มอีก บ้าป่าว โรคจิต วิปริต ผิดเพศ

เอ้า มองกันเข้าไป ไม่เคยเห็นคนสวยหรอ ฮุๆ

ฉันค่อยๆละสายตาจากทุกคนช้าๆ และสนใจมาม่าที่ขึ้นอืด

รถโรงเรียนจอดสนิทหน้าโรงเรียนดาวน์นิ่ง มอโซล

ตานั่นก็ยังมองฉันและยิ้มกวนๆใส่ให้

ทำไมหน้าตาเหมือนทาคิยะ คามูระจังเลยนะ

ไม่ยุ่งแล้ว!

นี่หรอโรงเรียนดาวน์นิ่ง มอโซล

ไมหรูอย่างนี้

โห!

เครื่องแบบน่ารัก แล้วโรงเรียนยังเป็นชั้นหนึ่ง

เพอร์เฟ็คต์!!!

“ว้าย!พี่หรอคะที่โดนจุมพิตจากราชันย์นั่นน่ะค่ะ”

“ชื่อเรนหรอ”

“โหย! เหมาะกับพี่เรย์เนาะ”

“โหย! สวยกว่าพี่ไอรีน พี่ปอย แล้วก็พี่แอ้มด้วยเนอะ”

“เออ นั่นดิ”

“คนนี้หรอที่เป็นควีน”

เสียงคนทั้งในรถ และนอกรถ(เพราะพวกในรถเอาไปพูดต่อๆกันนั่นแหละ) ทำเอาฉันมึนตึ้บ

แต่ทำไงได้ ไม่รุ้เรื่องเลยที่พวกนี้พูดกัน เงี้ยวง้าวไปหมด

“เรนเธอดังใหญ่แล้ว ดังเอามากๆเลย” มดและกิ๊กวิ่งมาหาฉัน

“ยังไงอ่ะ”

“โหย...ยัยเอ๋อ เรื่องมันยาว เด๋วค่อยเล่าให้ฟังตอนพักเที่ยงแล้วกัน”

ฉันเออๆออๆตามไป แล้วเดินหาห้อง 10 A ตอนเดิน มีแต่คนมองไปหมด

เป็นคนดังเสียตั้งกะแต่คนแรกเลยนะเรน

และก็ทุกทีแหละ มดเลือกนั่งใกล้ฉัน แต่ไม่นานนักหรอก

“นักเรียนคะ คงรู้จักกันแล้วกับเพื่อนใหม่สองคน เรน และกิ๊กนะ ขอให้ทุกคนดูแลพวกเขาดีๆด้วย”

“จะดูแลให้ดีที่สุดเลยล่ะครับ” ผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น

และพอฉันมองไปตามเสียง ก็เจอกับอีตาบ้าตอนเช้านั่น อี๋ คิดแล้วหยะแหยงไม่หาย

“อย่าไร้สาระมาก เรย์ เอาล่ะ เรื่องที่นั่ง...” อาจารยืทำหน้าครุ่นคิด

“มดนั่งกับกิ๊กนะ ส่วนเรน เธอนั่งกับเรย์ละกัน”

“หา!”

ฉันตะโกนดังลั่นห้อง ไม่นะ! ใครก็ได้ที่ไม่ใช่ตานี่

“วี้ดวิ้ว” “เฮ....” พวกผู้ชายตะโกนโห่ดีใจ อย่างสุดๆ นายนั่นเก๊กยิ้มที่โต๊ะตรงนั้น

“อาจา...”

“ประจำที่เลยจ้ะเรามีเวลาไม่มากแล้ว” อาจารย์ทำท่าทางเร่งรีบ

“ครูต้องไปเข้าประชุมเรื่องเฟรชชี่ปีนี้น่ะ ว่าจะเลือกเธอลงสมัคร”

อาจารย์พูด และยิ้มเล็กๆ

เอ้า! งง!!!!!!

 จนแล้วจนรอด ฉันก็ต้องนั่งกับตาเรย์นั่น

ฉันมองเขาอย่างหวาดๆ และก็หลบสายตาบ้าง

แล้วจู่ๆ ตานั่นก็เอาขนมาโอบฉันเฉย

“ปล่อยเด้ะ” ฉันสั่งเสียงหาเรื่อง

“ไม่เอา” เรย์ตอบ

“คนไม่ให้เกียรติผู้หญิง”

“ใครบอก นี่ถ้าเป็นคนอื่นฉันจูบไปนานแล้ว แต่นี่เห็นเป็นเธอที่เข้าตาจริงๆ ...เลยหอมแก้มพอ”

เงียบ.....

เรย์เอี้ยวตัวไปข้างหลัง และหยิบเป้มาอย่างนุ่มนวล

แล้วกุมแฮมสเตอร์สีขาวตัวหนึ่งออกมา

“ว้าย! หน้ารักจังเลย” ฉันอดใจไม่ได้ และเข้าไปลูบตัวมันเบาๆ

“อุ้มไหม” เขาถาม

“อื้อ” และแฮมสเตอร์ก็มานอนที่มือฉัน

“มันชื่อว่าแฮมทาโร่น่ะ -- น่ารักอ่ะดิ”

“อือ...” ฉันตอบเบาๆ เพราะสนใจแต่เจ้าแฮมทาโร่แสนน่ารักนี่อยู่

“คบกับฉันนะ” เขาถามเบาๆ