คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ศึกชิงช็อกโก [แก้ไข]
หน้าห้องกรรมการนักเรียน
“เอ่อ คือ ฉันเข้าไปได้เหรอค่ะ”
“อ้อ ถ้าฉันอนุญาตน่ะนะ แต่เธอฉันอนุญาตอยู่แล้ว เข้ามา”
ก็คนมันกลัวห้องนี้นี่นา เข้ามาทีไรได้มีเรื่องอยู่เรื่อยไป
“อ่ะ แล้วฮิเบิร์ดล่ะฮิบาริ”
“ไปบินเล่นเดี๋ยวก็กลับมา แล้วนี้เธอคิดหรือยังว่าใครจะเป็นเจ้าชายในละครน่ะ”
แอ๊ดด
“ใคร ออกมา.....”
“แหมๆ หวานกันจริงเลยนะครับเนี่ย ซือโนะคุง แล้วก็คุณด้วย”
“แก....ฉันจะขย้ำแกให้ตายเดี๋ยวนี้นี่แหละ”
เสียงปริศนาที่โผล่ออกมาจากตู้ก็คือโรคุโด่ มุคุโร่ เมื่อฮิบาริพบกันทีไรจะเกิดการฉะตลอด ซึ่งในตอนนี้ฮิบาริได้ชักทอนฟาอาวุธคู่ใจมาซัดใส่มุคุโร่ แต่มุคุโร่ก็ยังกันได้ด้วยสามง่ามในมือ ทั้งคู่สู้กันเหมือนกับว่าทั้งโลกมีอยู่แค่สองคนและคนใดคนหนึ่งจะต้องแพ้ โดยที่ทิ้งให้ซือโนะมองดู
ตายล่ะว๊า ทำไมดีล่ะเนี่ย ไม่อยากกินยาที่บาจิลส่งมาให้ด้วย อ๊าก ทำไงดีล่ะเนี่ย
“จะทำอะไรก็ทำให้ถึงที่สุดสิ ซือโนะ กะอีแค่เรื่องขี้ประติ๋วพรรณนี้”
“รีบอร์น....นาย....”
“อีกอย่างนายเคยบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอว่านายเป็นพี่น้องฝาแฝดของสึนะ เพราะงั้นความสามารถพิเศษเองก็คงจะไม่แตกต่างกันนี่นา”
จริงด้วย งั้นคงต้องทำเหมือนในครั้งนั้น บททดสอบของสคัล การห้ามปรามคนในแฟมิลี่
อั่ม แว๊บบบ
“หยุดก่อนทั้งสองคน หวังว่าคงไม่อยากให้ฉันต้องโมโหไปมากกว่าหรอกนะ คงรู้สินะว่าจะเกิดอะไรขึ้นน่ะ”
ซือโนะในร่างดับเครื่องชนโหมดไฮเปอร์พูดด้วยน้ำเสียงเอาจริงกับเรื่องที่ตนพูดออกไป
“ฮึ ตกลงครับซือโนะคุง งั้นผมขอตัวก่อนก็แล้วกันนะครับ ฮึๆๆๆๆ”
“เธอ ทำไมเหมือนกับ...หมอนั่น”
“อ่ะ หมอนั่นเหรอค่ะ อ้อ คงหมายถึงพี่สึนะน่ะเหรอค่ะ ก็แหม เป็นพี่น้องฝาแฝดทั้งที ทำไม่ได้ก็แย่แล้วล่ะค่ะ”
“ฮิ นั้นสินะ.....โอ๊ะ ดอกซากุระนี่นา ดูเหมือนว่าจะติดอยู่บนหัวเธอนานเลยนะเนี่ย”
“เอ๊ะ จริงเหรอค่ะ งั้นช่วยเอาไปทิ้งทีได้มั้ยค่ะ”
“ไม่ล่ะ ฉันขอก็แล้วกันนะ กะว่าจะเก็บเอาไว้น่ะ”
“อ๊ะ ค่ะ งั้นฉันต้องขอตัวกลับบ้านนะค่ะ”
เช้าวันจันทร์ที่โรงเรียนนามิโมริ
“อืมม เมื่อยแฮะ อ่ะ ยามาโมโตะ นั้นพวกเค้าอ้อกันที่บอร์ดประกาศกันทำไมล่ะนั้นน่ะ”
“ไม่รู้แฮะ งั้นเราลองไปดูกันดีมั้ยว่าซือโนะ”
“เอางั้นก็ได้ อือ ขอโทษค่ะ ขอทางหน่อยค่ะ อะไรเนี่ย ผลประกาศตัวแสดงเจ้าชายในละครเรื่องเจ้าหญิงแห่งแสงสว่างกับเจ้าชายแห่งความมืด เอ๊ ไม่จริงน่ะ แล้วใครกันล่ะ โกคุเทระ ยามาโมโตะ ฮิบาริ แล้วก็มุคุโร่เหรอ” (แหม ก็ดีเซ่ จะได้เล่น 5P ไปเลยไง อ่ะฮุฮุฮุ: คนแต่ง)
“แล้วทำไมตัวเอกเยอะจังล่ะเนี่ย”
“นั้นสิ มันต้องเลือกคนเดียวไม่ใช่เหรอ”
เรื่องนั้นฉันเองก็อยากจะรู้เหมือนกัน
“ฮิ งั้นฉันจะบอกให้ฟังนะทุกคน”
เสียงจากลำโพงของโรงเรียนทุกที่ทุกแห่ง ได้ดังขึ้นด้วยเสียงของ.....
“นั้นมันเสียงของเจ้าริโบยามะนี้หว่า”
ใช่แล้วเสียงนั้นเป็นเสียงของริโบยามะหรือก็คือเสียงของรีบอร์นนั้นเอง
“ใช่ฉันจะประกาศเลยนะว่า หลังจากที่การโหวตแล้วทั้ง 4 คนนี้มีคะแนนที่เท่ากันเพราะงั้น จึงขอเปลี่ยนว่าเจ้าชายจะมีคนเดียวจะกลายเป็น 4 คนนั้นเอง เรื่องราวของละครนี้จะเป็นยังไงก็ลองไปคิดเอาเองก็แล้วกันนะ ไปล่ะ”
ไม่จริงใช่มั้ยเนี่ย ทำไมเรื่องถึงต้องมาเป็นยังงี้ด้วยล่ะเนี่ย
หลังเลิกเรียน
“อ๊อย เล่นเอาเหนื่อยเลยนะเนี่ย”
“อ่ะ ซือโนะจัง”
“อ่ะ เคียวโกะจัง มะ มีอะไรเหรอ”
“คือ วันนี้ฉันกับฮารุน่ะกะว่าจะไปเดินซื้อของซะหน่อย แต่ว่าฮารุจังยังไม่มาเลยน่ะจ๊ะ”
“ฮาฮิ ฮารุมาแล้วล่ะค่ะ คุณเคียวโกะ เอ๊ นั้นใครเหรอค่ะคุณเคียวโกะค่ะ”
“เอ่อ ฉันชื่อซาวาดะ ซือโนะค่ะ”
“ฮาฮิ เธอเป็นภรรยาของคุณสึนะเหรอค่ะ”
“เอ่อ ไม่ใช่ค่ะ คือฉันเป็นแค่น้องสาวฝาแฝดของสึนะน่ะค่ะ”
“อ้อ เรื่องค่ะ ถ้าหากคุณเป็นภรรยาของคุณสึนะจริงๆล่ะก็ฮารุไม่ยอมด้วยนะค่ะ ฮาฮิ”
เอ่อ มันคงเป็นไปไม่ได้หรอกนะฮารุ เพราะฉันเนี่ยแหละซาวาดะ สึนะโยชิคนนั้นน่ะแหละ
“เอ่อ นี้แล้วซือโนะจังจะไปซื้อของกับฉันมั้ยล่ะ”
เอ๊ วันนี้เหรอ งั้นซื้อเสื้อของเราเองดีกว่า เอ๊ะ เดี๋ยวนี้เราจะกลายเป็นผู้หญิงเต็มตัวแล้วเหรอเนี่ย งั้นไปซื้อพวกขนมให้แรมโบ้กับอี้ผิงเอาก็แล้วกัน เดี๋ยวนี้เจ้าพวกนี้เริ่มขอขนมบ่อยมาขึ้นอยู่ด้วย
“งั้นเราไปกันเถอะนะค่ะ ฮาฮิ”
ศูนย์การค้านามิโมริ
“ฮาฮิ ร้านเค้กร้านนี้....ซื้อกันดีมั้ยค่ะ คุณเคียวโกะ”
“อืม ก็ดีนะจ๊ะ แล้วซือโนะล่ะ ไปซื้อมาทานกันดีมั้ยจ๊ะ”
ตอบว่าไม่กินก็คงจะประหลาด คงต้องเข้าไปด้วยแล้วล่ะมั้งเนี่ย
“อะ เอ่อ ไปกันเถอะจ๊ะ”
ว่าแล้วฮารุและเคียวโกะก็จับมือของซือโนะคนละข้าง พาเข้าไปในร้านเค้ก
“อืม ฉันเอาชีสเค้ก กับช๊อตเค้ก แล้วฮารุจังล่ะจ๊ะ”
“ฉันขอครีมสด กับทาร์ตผลไม้ค่ะ แล้วคุณซือโนะล่ะค่ะ”
“เอ่อ ฉันขอทาร์ตสตอเบอรี่ ชีสเค้กเลมอน เค้กสตอเบอรี่ พุดดิ้งคาราเมลแล้วก็เค้กกาแฟค่ะ”
“เอ๋ ทำไมคุณซือโนะถึงได้ซื้อเยอะจังล่ะค่ะเนี่ย”
“อ้อ กะว่าจะเอาไปให้อี้ผิง แรมโบ้แล้วก็รีบอร์นค่ะ ก็เลยซื้อเยอะน่ะค่ะ”
“งั้นไปหาซื้อของอย่างอื่นกันเถอะนะค่ะ อ๊า ฮาฮิ นี้มัน.....”
“อะไรเหรอจ๊ะ ฮารุจัง”
“คุณเคียวโกะค่ะ วันวาเลนไทน์น่ะค่ะ”
วันวาเลนไทน์น่ะเหรอ ตั้งแต่เกิดมาเราก็ได้จากคุณยายคนนั้นเป็นชิ้นแรกนี่นาเนอะ
“แล้วฮารุจังคิดหรือยังล่ะจ๊ะว่าจะให้ใครน่ะจ๊ะ”
“ฮารุคิดว่าจะให้คุณสึนะน่ะค่ะ แล้วคุณเคียวโกะล่ะค่ะ”
“อืม ฉันยังไม่รู้เลยล่ะจ๊ะ แล้วซือโนะจังล่ะ”
“เอ่อ ก็ยังไม่แน่ใจค่ะ ว่าจะให้ใครดี แต่ว่าวันนั้นคงจะเป็นวันที่น่ากลัวพอดูเลยล่ะ”
แหงล่ะ ตอนนี้ผู้ชายทั้งโรงเรียนต่างเพ่งเล็งมาที่เรา มีหรือว่าจะไม่มีใครอยากได้ช็อกโกแลตจากเราน่ะ ทำเองก็ยังไม่เป็นเลย
บ้านซาวาดะ
“เอ่อ คุณซือโนะค่ะ ตอนนี้คุณสึนะอยู่หรือเปล่าค่ะ”
“เอ่อ ตอนนี้พี่ไปหาคุณพ่อที่อิตาลีน่ะค่ะ คงจะซักพักใหญ่เลยล่ะค่ะที่จะกลับมาค่ะ”
“เหรอจ๊ะ งั้นไว้เจอกันพรุ่งนี้นะจ๊ะซือโนะจัง”
แกร๊กกกก
“กลับมาแล้วค่ะ แม่ สอนผมทำช็อกโกแลตหน่อยสิ”
“เอ๊ วันนี้มาแปลกนะ ทำไมถึงมาขอให้แม่สอนทำล่ะจ๊ะ”
“ก็.....เอาเถอะน้า แม่ เอาตำราทำขนมมาให้ผมก็ได้ เดี๋ยวผมจะดูเอง เดี๋ยวผมขอเอาเค้กไปแช่ก่อนก็แล้วกัน อ้อ เค้กสตอเบอรี่ของอี้ผิง พุดดิ้งคาราเมลของแรมโบ้แล้วก็เค้กกาแฟของรีบอร์น แล้วอย่าหยิบผิดนะแม่ เพราะที่เหลือมันของผม”
“จ๊ะ ซือจัง อ่ะ เอาไปซะสิ แต่แม่ว่าหนูอ่านหน้านี้ก่อนดีกว่านะ”
“เค้กช็อกโกแลต หมายความว่าไงล่ะเนี่ยแม่”
“ซือโนะ ฝากทำเค้กด้วยล่ะ เพราะเจ้าโกคุเทระ ยามาโมโตะ แล้วก็ดีโน่รอกินกันอยู่”
“ฉันไปพูดตอนไหนล่ะรีบอร์นนายไม่ต้องโกหกเลยนะ”
“โย่ ซือโนะ ขอบใจนะที่จะทำเค้กให้พวกเราทาน”
“ขอบคุณมากเลยครับ ท่านซือโนะ”
“ซือโนะ ขอบใจนะ”
หรือว่า จะ เจ้าบ้า แกนะแกเจ้าบ้ารีบอร์น
“มันจะยากซักแค่ไหนกันกะอีแค่ทำเค้กก็แค่นั้น อุปกรณ์ก็มีแป้ง นม ไข่ เนย ช็อกโกแลต น้ำตาล ครีมสด แล้วก็สตรอเบอรี่ เอาล่ะสู้ๆ”
ผ่านไป 20 นาที
ไม่จริงน้า ทำไมกัน ทำไมเราถึงเราขนมได้ยังกะผู้หญิงล่ะ
“คงเป็นเพราะผลของกระสุนแปลงเพศ มันทำให้ความสามารถของผู้หญิงเพิ่มขึ้นมาในตัวของนายยังไงล่ะ”
“รีบอร์น ยังไงก็แล้วแต่ วันหลังนายห้ามไปพูดแบบนั้นกับทุกคนเชียวนะว่าฉันจะทำให้กินน่ะ”
“หึ ก็ด้ายย ~~”
เสียงไม่ค่อยน่าไว้ใจเลยแฮะ
“มาแล้ว ทานกันได้เลยนะโกคุเทระคุง ยามาโมโตะ คุณดีโน่ แล้วก็อี้ผิง แรมโบ้ อ้อ นายด้วยล่ะรีบอร์น”
“โห ซือโนะอร่อยจังเลยแฮะ”
“ฝีมือไม่เบานี่นาซือโนะ”
“สุดยอดไปเลยล่ะครับท่านซือโนะ”
“นี้ซือโนะ อีกกี่วันถึงจะวันวาเลนไทน์ล่ะเนี่ยห่ะ
“อีก 2 วัน ทำไมล่ะ”
“ก็เปล่าหรอก ฉันอยากจะรู้เท่านั้นแหละว่าปีนี้จะได้กินช็อกโกแลตของเบียงกี้หรือเปล่า”
เฮ้อ อย่าพูดเลย นึกแล้วยังสยองไม่หาย
เช้าต่อมาที่โรงเรียน
“ซือโนะ เค้กเมื่อวานอร่อยมากเลยล่ะ ขอบใจมากเลยนะ พ่อเองก็บอกว่าอร่อยเหมือนกันเลยล่ะ”
“งั้นเหรอ ยามาโมโตะ อ่ะ อาจารย์มาเดี๋ยวค่อยคุยก็แล้วกันนะ”
“ฟังนะ มีนักเรียนใหม่อาจจะไม่ใหม่ก็ได้ เขาได้ย้ายห้องมาอยู่ด้วยกันกับพวกเธอเพราะว่าห้องที่เขาอยู่มันเต็มแล้วอีกอย่างห้องเราเองก็มีที่นั่งอยู่ตรงซือโนะด้วย นี้ เข้ามาได้แล้ว”
“ครับ หวัดดีนะครับทุกคน ฮิๆๆ”
เด็กชายที่ได้ย้ายห้องมาที่ห้อง A นั้นก็คือ ชายที่สามารถแหกคุกออกมาได้พร้อมทั้งสมาชิกประกอบไปด้วยเคน จิคุสะ และลันเชีย นั้นก็คือ โรคุโด มุคุโร่ หรืออีกชื่อก็คือ สับปะรดนั้นเอง
ไม่จริง โรคุโด มุคุโร่ มาที่นี้ได้ยังไงกันล่ะเนี่ย แล้วอย่าบอกนะว่าเจ้าสองตัวนั้นก็มาด้วย
“ไงครับซาวาดะ ซือโนะคุง ไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยนะครับเนี่ย เดี๋ยวช่วยพาผมทัวร์โรงเรียนได้ไหมครับเนี่ย”
“กะ ก็ได้”
อ๊ากก นี้ฉันตอบตกลงไปทำไมกันล่ะเนี่ย
พอมุคุโร่มานั่งที่โต๊ะเรียนข้างๆซือโนะ ซือโนะก็รู้สึกได้ถึงสายตาอยากฆ่าคนเพ่งไปที่มุคุโร่เพียงผู้เดียว
ชาตินี้คงจะไม่มีวันที่แสนสงบสุขจริงๆด้วยสินะเนี่ย
คืนก่อนวันวาเลนไทน์
“ช็อกโกแลตเหรอ เอาเถอะ ทำก็ทำ จะได้รู้ไปเลยว่าเรามันป๊อปมากแค่ไหน คงไม่ยากหรอก ขนาดเค้กยังทำมาแล้วเลย”
และผลงานการทำช็อกโกแลตของซือโนะก็ได้ปรากฏ ช็อกโกแลตรูปหัวใจสวยงามมีเม็ดอัลมอนต์อยู่ภายใน การแต่งหน้าช็อกโกแลตนั้นใส่เกล็ดน้ำตาลสีชมพูทำเป็นลวดลายที่สวยงาม ซือโนะจัดใส่กล่องสีขาวสลับดำผูกด้วยริบบิ้นสีแดง
“จะให้ใครดีก็ไม่รู้เหมือนกันนะเนี่ยเรา เอาไว้เดี๋ยวค่อยคิดก็แล้วกัน”
และแล้วซือโนะก็หลับไปโดยวางกล่องช็อกโกแลตไว้บนโต๊ะ โดยยังเหลือความลังเลว่าควรจะมอบให้ใครดี
“ฮึ ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะจัดการให้ล่ะกันซือโนะ”
เช้าวันต่อมา
วันนี้เป็นวันนี้เด็กสาวทุกคนต่างก็มีรอยยิ้มอย่างสดใส ส่วนผู้ชายทุกคนต่างก็รู้สึกลุ้นว่าปีนี้ตนจะได้รับช็อกโกแลตกันหรือเปล่า แต่ผู้ชายส่วนมากในนามิโมริต่างจ้องหวังอยากจะได้รับจากซาวาดะ ซือโนะกันทุกคน ไม่เว้นแต่ฮิบาริ เคียวยะ แต่ฮิบารินั้น ไม่แสดงท่าทีแต่อย่างใดเลยว่าตนเองอยากได้จากซือโนะ
“อรุณสวัสดิ์นะทุก......คน เอ่อ เป็นอะไรกันหมดเลยล่ะเนี่ย ถึงได้ทำหน้ากันอย่างนั้นน่ะ”
แท่ด แท่ด แท่ด แท่ด แท่ด
“แฮ่กๆๆ ซือโนะจ๊ะ อาจารย์ริโบยามะ เรียกให้ไปหาแน่ะ แล้วก็นักเรียนทุกคนให้ไปรวมกันที่หอประชุมกันนะ”
เอ๊ะ เจ้ารีบอร์น ทำไมถึงได้เรียกเราล่ะเนี่ย
ห้องลับของรีบอร์น
“โฮ๊ย รีบอร์นอยู่หรือเปล่า”
“ไงซือโนะ”
“ไม่ต้องมาไงเลยนะแล้วเรียกฉันมาทำไมล่ะเนี่ยห่ะ”
“มีเรื่องอยากจะคุยด้วยหน่อยนึง เกี่ยวข้องกับเจ้าดีโน่”
“คุณดีโน่เป็นอะไรเหรอรีบอร์น”
“ตามมาสิ เจ้าดีโน่รออยู่ที่หลังเวมีในหอประชุมนั้นแน่ะ”
เอ๊ มันแปลกน้า เอาเถอะ เชื่อซักครั้งก็คงจะไม่เป็นไรหรอก (มั้ง)
“นี้รีบอร์น มันมืดนะ แล้วนั้นมันแซนซัส มะ มาได้ไงกันล่ะเนี่ย”
“ไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลงให้มาก เบลจัดการ”
“คิๆๆ ขอโทษด้วยล่ะกันนะ”
เบลพุ่งตัวไปมัดตัวซือโนะไว้กับเก้าอี้ และได้มีเสียงของรีบอร์นดังขึ้น
“เด็กนักเรียนทุกคนแค่ผู้ชายเท่านั้นใครอยากจะร่วมกิจกรรมที่จะจัดขึ้นก็อยู่ภายในนี้ซะ ส่วนใครไม่อยากร่วมก็ออกไป”
“ไปเถอะ งานนี้คงไม่น่าสนใจหรอก”
“แต่ว่าฉันจะให้คนที่ไม่อยากร่วมเล่นไปนั่งดูอยู่เฉยๆซะ เข้าใจมั้ย ถ้าพร้อมแล้ว.....เปิดม่านได้”
ความคิดเห็น