คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จางนีนิทำเรื่อง
“โอ๊ย....ร้อนๆๆๆ ทำไมมันร้อนยังงี้น้า รีบไปเปิดแอร์ให้เย็นสบายใจดีกว่า ฮ้า....จะ....จะเว้ยยยย ทำไมห้องฉันกลายเป็นคลังเก็บอาวุธล่ะเนี่ย”
“อ้าว กลับมาแล้วเหรอสึนะ พอดีเจ้าจางนีนิมาน่ะ ฉันก็เลยให้มาลองดัดแปลงอาวุธอีกครั้งหนึ่ง”
“หมอนั่นน่ะเหรอ แล้วหวังว่าคงจะไม่ได้ที่จะ.......”
“นายเนี่ยมันแสนรู้เลยจริงๆเลยนะสึนะ ใช่แล้ว ฉันกำลังรอให้นายมาที่นี้เพื่อมาเป็นตัวทดลองกระสุนดับเครื่องชนอันใหม่ เพราะงั้นตายซะสึนะ”
เปรี้ยงงงงงงงง
“อ๊อก.....”
ปึ่กกกกก
“อ้าว ผ่านไปหลายวิแล้วทำไมถึงไม่ลุกขึ้นมาล่ะเนี่ย เฮ้ สึนะ ลุกขึ้นมานะเฟ้ย”
“อู๊ยยย เจ็บๆๆ กระแทกลงไปซะเต็มๆเลย รีบอร์นฉันว่ากระสุนมันพังอีกแล้วล่ะนะ แล้วทำไมต้องมองหน้าฉันด้วยล่ะฮ่ะ”
“ไม่สงสัยบ้างเลยเหรอว่า นายแปลกไปน่ะ”
“เปลี่ยนไปเหรอ ฮ่ะๆๆไม่หรอกน้า เอ๊ะ....ทำไมผมเราถึงได้ยาวขึ้นล่ะ แถมผิวยังดูขาวกว่าเดิมอีก ผอมกว่าเดิมด้วย แล้ว...มันทำไมเหรอรีบอร์น”
โป๊กกก
“โอ๊ยยย อู้ยยย เจ็บๆๆ ตบหัวฉันทำไมล่ะห่ะรีบอร์น”
“เจ้าเซ่อ นี้ดูซะให้เต็มตา”
“กระจกเหรอ....แล้วทำไมล่ะ เฮ้ยยย นะ หน้าฉันทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ”
“ใช่แล้วล่ะสึนะ ดูเหมือนว่าจะเป็นกระสุนแปลงเพศนะเนี่ย ก็เลยทำให้นายกลายเป็นผู้หญิงแบบนี้น่ะ”
“อ๊ากก แล้วฉันจะทำยังไงดีล่ะรีบอร์น อย่างนี้ฉันก็ไปเจอหน้าเคียวโกะจังไม่ได้น่ะสิ”
“คุณรีบอร์นครับ รุ่นที่สิบมาแล้วหรือยังครับ”
“ก็นั่งกระซิกๆ อยู่ตรงนั้นไงล่ะเจ้าจางนีนิ”
“นั้นมัน อ๊า รุ่นที่สิบทำไมคุณถึงกลายเป็นผู้หญิงไปได้ล่ะครับ”
ชิ มาทำให้เรารู้สึกสะเทือนใจอีก
“คือว่า...มั้น จุ๊กจิ๊กๆๆๆ อย่างงู้นอย่างงี้อย่างงั้น เรื่องก็เป็นแบบนี้แหละโกคุเทระคุง” อ้าว ทำไมโกคุเทระคุงถึงหน้าแดงล่ะเนี่ย
สึนะคิดว่าโกคุเทระเป็นไข้เลยเอาหน้าผากของตนเองไปแตะกับหน้าผากของโกคุเทระ เพื่อตรวจว่าโกคุเทระเป็นไข้หรือเปล่าถึงได้หน้าแดง มันทำให้โกคุเทระถึงกับเลือดกำเดาไหลและเป็นลมสลลบไป
“อ๊า โก...โกคุเทระคุง เป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ย แม่คร้าบ โกคุเทระเป็นลม”
และไปๆมาๆโกคุเทระก็ต้องนอนค้างที่บ้านของสึนะเพราะไม่ฟื้นขึ้นมาเลย
เช้าวันรุ่งขึ้น
สายแล้วๆ เสื้อนักเรียนอยู่ไหนล่ะเนี่ย อะจ๊ากกก
“รีบอร์น นายเอาเสื้อผ้าของฉันไปไหนฮ่ะ”
“มันก็อยู่ในตู้ไม่เห็นเหรอไงซือโนะ”
“ก็นั้นมันชุดนักเรียนผู้หญิง เอ๊ะ เมื่อกี๊นายเรียกฉันว่าอะไรนะรีบอร์น”
“ซือโนะ...ชัดยังล่ะ”
“ใครใช้ให้นายมาเปลี่ยนชื่อฉัน”
“ฉันเปล่าซะหน่อย มาม้าต่างหากล่ะที่เปลี่ยนชื่อของนาย”
“คุณแม่ จริงหรือเปล่าครับ”
แม่ของสึนะ เอ๊ย ซือโนะก็ยิ้มออกมาแล้วพูดกับลูกชาย เอ๊ย ลูกสาวตัวเองว่า
“ซือโนะจ๊ะ ลูกเป็นผู้หญิงก็ต้องพูดค่ะค่าสิ ไม่ใช่ครับ แล้วอีกอย่างสึนะเนี่ยเป็นชื่อผู้ชายนะจ๊ะ ลูกน่ะเป็นผู้หญิงไปแล้วก็ต้องเปลี่ยนเป็นซือโนะน่ะสิจ๊ะ จริงมั้ยจ๊ะ รีบอร์นคุง”
“ครับ มาม้าพูดได้ถูกต้องเลยล่ะครับ”
แล้วทำไมถึงต้องมายุ่งกับชีวิตฉันด้วยล่ะเนี่ย
“อ่ะ ส่วนเรื่องเสื้อผ้าเนี่ยที่เปลี่ยนเป็นของผู้หญิงลูกก็คงอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะจ๊ะ เพราะงั้นรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมาทานข้าวเช้าเร็วล่ะ ซือโนะ”
“จะ จริงด้วย โก...โกคุเทระคุง ตื่นเร็วเข้าเดี๋ยวก็สายหรอกนะ”
ที่โรงเรียน
อึ๋ย ทำไมคนถึงต้องมามุงเราด้วยล่ะเนี่ย ขออย่างเดียวอย่าให้คุณฮิบาริโผล่มาด้วยเล้ยเถอะ
“มามุงอะไรกันแถวนี้ล่ะเนี่ยห่ะ รู้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอว่าฉันไม่ชอบให้ใครมารวมหัวกันน่ะ”
อ่ะจ๊าย ทำไมต้องโผล่มาด้วยล่ะเนี่ย คุณฮิบาริเนี่ย
“เธอเป็นใครกันล่ะเนี่ยห่ะ”
“เอ่อ ผม เอ๊ย ฉันชื่อซาวาดะ ซือโนะค่ะ เป็นญาติของพี่สึนะน่ะค่ะ” อึ๋ย พูดชื่อตัวเองแล้วมันกระด้างปากจริงเลย
คุณฮิบาริไม่พูดหรือซัดหรือทำอะไร ได้แต่มองหน้า แล้วจู่ๆคุณฮิบาริก็....
“อ่ะ จะทำอะไรครั...ค่ะเนี่ย”
“เงียบเถอะน้า”
“เฮ้ย ปล่อยรุ่นที่ 10 เดี๋ยวนี้เลยนะเฟ้ย”
“เล่นอะไรกันอยู่เหรอโกคุเทระ แล้วสึนะล่ะ”
“อยู่กับ....เอ่อ เดี๋ยวค่อยว่ากัน ตอนนี้แย่งผู้หญิงที่พาดอยู่บนไหล่ไอ้หมอนี้ก่อนเถอะ เจ้าบ้าเบสบอล”
“ญาติของสึนะเหรอ งั้นเห็นทีต้องช่วยแล้วล่ะนะ”
บนดาดฟ้า
เฮ้อ ผลสุดท้ายทั้งโกคุเทระแล้วก็ยามาโมโตะต่างก็ต้องไปเข้าห้องพยาบาลกัน เพราะคุณฮิบาริเล่นไม่ยั้งกับทั้งสองคนนั่นสุดๆ และในตอนนี้คุณฮิบาริก็กำลังจ้องหน้าผมเหมือนกับว่าผม เอ๊ย ฉันเป็นคนรักของเค้ายังไงก็ไม่รู้บอกไม่ถูก
“เธอชื่อว่าอะไรนะ”
“อ่ะ ค่ะ ฉะ...ฉันชื่อซาวาดะ ซือโนะค่ะ”
“แล้วเป็นอะไรกับซาวาดะ สึนะโยชิล่ะ”
“เอ่อ คือว่า......” เอาไงดีล่ะเนี่ย อ๊ากก จริงสิ
“เอ่อ ค่ะ ฉันเป็นน้องสาวฝาแฝดของพี่น่ะค่ะ แล้วอีกอย่างหนึ่งที่ฉันโผล่มาที่นี้เนี่ย ก็เพราะอยากจะลองใช้ชีวิตคนญี่ปุ่นดูนะค่ะ”
“แล้วเธอไม่ใช่คนญี่ปุ่นเหรอ”
อะแว้ก ซวยล่ะสิเนี่ย งืม จะตอบว่าไงดีล่ะเนี่ย
“คือ ตอนเด็กพวกเราต้องแยกกันน่ะค่ะ ฉันต้องไปอยู่อิตาลีกับพ่อ ส่วนพี่ก็อยู่กับคุณแม่ที่ญี่ปุ่นน่ะค่ะ” ง่ะ พูดแล้วกระด้างปากไม่หายเลยอ่ะ
“เหรอ แล้ว นั้นมันแหวนนี่นา ใช่มั้ย”
“อ่ะ จริงด้วย คือพี่เค้าฝากมันไว้กับฉันน่ะค่ะ แล้วฉันก็รู้อยู่แล้วด้วยว่ามันคืออะไรน่ะค่ะ เห็นได้ยินมาว่าสู้แทบตายกว่าจะได้มันมา แล้วของคุณฮิบาริล่ะค่ะ”
“เธอรู้ได้ไงง่าฉันชื่อฮิบาริ ตอบมาหน่อยสิ”
อึ๋ย ซวยแล้วเผลอไปเอาไงดีล่ะ
“เอ่อ คือพอการประลองผ่านมาได้ประมาณอาทิตย์หนึ่ง พี่ก็โทรมาคุยกับฉันน่ะค่ะ ว่าการต่อสู้ชิงแหวนเนี่ยมันโหดสุดๆเลยล่ะค่ะ แต่พี่เองก็รู้สึกตกใจทีเดียวเลยล่ะค่ะ ที่คุณฮิบาริสามารถล้มคู่ต่อสู้ได้อย่างเร็วมากเลยล่ะค่ะ”
“อย่างงั้นเหรอ แล้วเธอได้ลองสู้กับพี่ตัวเองบ้างหรือเปล่าล่ะห่ะ”
“เอ่อ ก็ไม่ค่อยบ่อยน่ะค่ะ เพราะนานๆที่จะได้มาเจอกัน แล้วมีอะไรมีหรือเปล่าค่ะ”
เพราะฉันจะได้ไปซะที
“มี วันหยุดนี้ เธอว่างหรือเปล่า”
“เอ่อ วะ...ว่างๆ ว่างค่ะ ทำไมเหรอค่ะ”
“เดี๋ยวก็รู้ ไปเจอกันที่ หน้าโรงเรียนนามิโมริตอน 9 โมงล่ะกัน ไปได้แล้ว”
“คะ ค่ะ”
“เดี๋ยว!”
อ๊อย ตกลงฉันจะได้ไปจากที่นี้มั้ยเนี่ย
“คิดอีกที่ฉันไปส่งเธอดีกว่า แล้วจะไปที่ไหนล่ะ”
“เอ่อ หน้าห้องพยาบาลก็พอค่ะ”
ห้องพยาบาล
“งั้นฉันไปนะ”
“ค่ะ ขอบคุณนะค่ะ”
เฮ้อ รอดไปทีนะเราเนี่ย
“ขอโทษค่ะ โกคุเทระคุง อยู่หรือเปล่าค่ะ”
“โอ้ สวยใช่เล่นนี่นา ฮายาโตะเดี๋ยวนี้มีกิ๊วๆแล้วเหรอเนี่ย แหม ไม่ธรรมดาซะด้วย แต่ว่าทำไมหน้าเหมือนรุ่นที่ 1 จังเลยแฮะ”
“ไอ้ลามกก็นั้นมันรุ่นที่ 10 นะเฟ้ย”
“จะจริงเหรอ ไหนๆๆ”
จามาลไม่รอช้าก็เอามือมาทาบอกดูว่าหญิงหรือชาย
“เฮ้ยยยยย”
“ก็ผู้หญิงนี่หว่าฮายาโตะ จะไปเป็นไอ้เด็กนั้นได้ไงกันล่ะห่ะ”
“ขะ ขอโทษด้วยนะจามาล ก็ฉันเนี่ย ซาวาดะ สึนะโยชิคนนั้นน่ะ”
“หา แล้วทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ล่ะห่ะไอ้หนู”
“ก็ไปโดนกระสุนดับเครื่องชนที่ดัดแปลงโดยเจ้าจางนีนินะสิ”
สึนะ เอ๊ย ซือโนะเล่าให้จามาลจนจามาลทำหน้าอย่างไม่น่าเชื่อ
“เหรอ เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วนี่นา น่ารักออกจะตายไปนี่นา ใช่ม่ะฮายาโตะ”
“ไม่ต้องมายุ่งเว้ย ไอ้หมอลามก”
เหอะๆ คู่นี้ก็ยังคงไม่ค่อยลงรอยเท่าไร
“เออ โกคุเทระคุง แล้วยามาโมโตะล่ะ”
“อยู่ในม่านอันนั้นน่ะครับรุ่นที่ 10 มันบอกว่าอยากอยู่คนเดียวน่ะครับ”
“เหรอ งั้นผม เอ๊ย ฉันก็เข้าไปดูอาการเค้าหน่อยก็แล้วกันนะ”
ครืด ครืด
“นั้นนายยังงั้นเหรอสึนะ”
“นายรู้แล้วยังงั้นเหรอ นายคงจะ..รับไม่ได้สินะที่มามีเพื่อนที่เป็นผู้ชายแล้วกลายเป็นผู้หญิงน่ะ ยังไงก็อย่าโกรธกันเลยก็แล้วกันนะยามาโมโตะ”
“ฉันไม่ได้โกรธหรอก แต่ว่า....”
ซือโนะไม่แต่มองยามาโมโตะที่หันหลังนอนให้กับซือโนะ ซึ่งซือโนะเองก็รอฟังคำตอบอยู่
“แต่ว่ามันทำให้ฉันชอบนายเข้าไปใหญ่เลยล่ะนะสึนะ”
หะ ห๊า ไม่จริงใช่มั้ยเนี่ย
“จะว่าไงดีล่ะ ตอนนายเป็นผู้ชายเนี่ยมันก็ดูน่ารักจะตายไป แต่พอนายมาเป็นผู้หญิงแบบผมยาวแล้วเนี่ย มันยิ่งดูน่ารักเข้าไปใหญ่เลยนะเนี่ย มันก็เลยทำให้ฉันรู้สึกชอบนายขึ้นมาน่ะสิซือโนะ”
“ยะ ยามาโมโตะ...นะ...นาย”
“เอาน่า ไว้วันไหนว่างๆก็มากินซูชิที่บ้านฉันนะซือโนะจัง”
ไม่จริง ยามาโมโตะชอบเรางั้นเหรอเนี่ย ยามาโมโตะทำไม...นายเป็นพวกผิดประเภทหรือไง (แต่ฉันชอบนะโว้ยซือโนะ โอ๊ย...กำเดาแทบไหล : ผู้แต่ง)
“ละ...แล้วนายเป็นอะไรมากหรือเปล่าล่ะเนี่ย ยังไงก็ถ้าใครมาถามว่าฉันเป็นอะไรยังไงล่ะก็...ช่วยบอกไปทีว่าฉันเป็นน้องสาวของสึนะที่มาจากอิตาลีทีนะ”
“โอ้ ถ้ามันทำให้นายสบายใจน่ะนะ ไว้ใจได้เลยซือโนะ”
“ผมเองก็จะปิดเป็นความลับเหมือนกันครับรุ่นที่ 10”
เอ่อ ฉันว่าคนอื่นจะคิดว่าฉันคือสึนะก็เพราะนายนั้นแหละนะโกคุเทระคุง ชื่อมีให้เรียกไม่เรียก ดันมาเรียกเราว่า รุ่นที่ 10
“กะ โกคุเทระคุง ยังไงช่วงนี้ช่วยเรียกฉันว่าซือโนะทีเถอะนะ”
“คะ ครับ ซะ....ซะ...ซือ...ซือ....ซือโนะ!!! อ่า ผม...ผมพูดได้แล้ว”
“ดีมากเลยโกคุเทระคุง”
คาบเรียนคาบบ่าย
“เอาล่ะ วันนี้ฉันจะบอกล่ะนะว่าเราจะเล่นละครเรื่องอะไรใครได้เล่นเป็นอะไรนะ เรื่องที่เราจะเล่นกันก็คือ...เรื่องเจ้าหญิงแห่งแสงสว่างกับเจ้าชายแห่งความมืด”
“เรื่องมันเป็นยังไงเหรอฮานะ”
“เรื่องจะเกี่ยวกับว่านางเอกจะเป็นเจ้าหญิงแห่งนภาที่ล่องลอยมาตามแม่น้ำ ซึ่งเจ้าชายเป็นเจ้าชายแห่งแดนโลกันต์ได้ช่วยเอาไว้และทั้งคู่ก็เจอกับเรื่องต่างๆนานา จนมารักกันในที่สุดยังไงล่ะ ส่วนรายละเอียดเนี่ยฉันจะแจกเป็นสคริปต์ไปนะ”
“โฮ่ แล้วใครจะเล่นเป็นอะไรบ้างล่ะเนี่ย”
“ตัวละครก็มี นางเอกที่มีชื่อว่าซายน์ พระเอกจะมีชื่อว่าดาร์กเนส และจะมีตัวร้ายที่เป็นผู้ชายชื่อโนฮาร์ท ส่วนผู้ติดตามของโนฮาร์ทจะชื่อว่าแตรงค์ ส่วนตัวประกอบจะแบ่งเป็นสองประเภทคือกลุ่มพวกคนรับใช้ในปราสาทของดาร์กเนส และอีกกลุ่มจะเป็นชาวบ้านในหมู่บ้านของซายน์”
ยังไงซะเราก็คงได้เป็นแค่ตัวประกอบสินะ
“เอาล่ะ เรามาเลือกกันก่อนเถอะนะว่าจะให้ใครเล่นเป็นนางเอก ขอบอกไว้ก่อนนะว่าเคียวโกะจะไม่เล่นเพราะว่าวันงานเคียวโกะเค้าอยากจะนั่งดูมากกว่าแสดง เสนอชื่อมาได้เลยนะว่าใครจะเล่น”
“แล้วใครจะเล่นล่ะ เคียวโกะก็ไม่อยากแสดง ห้องเราไม่ค่อยมีผู้หญิงที่สวยๆเท่าเคียวโกะซะด้วย”
จะยังไงก็เถอะนะ อย่ามาเลือกตูล่ะกัน เป็นผู้หญิงยิ่งยุ่งยากใช่เล่นอยู่ด้วย
“เออ เห็นว่าวันนี้น้องสาวของเจ้าสึนะมาเรียนแทนชั่วคราวนี่นา”
“ฉันยังไม่เห็นเลยนะ ก็ได้ยินมาว่าอยู่ที่ห้องพยาบาลตลอดตั้งแต่เช้าก็เลยไม่รู้เลยว่าหน้าค่าหน้าตาเป็นยังไง”
“นั้นสิ ฉันว่าคงจะหน้าเอ๋อเหมือนกันกับสึนะล่ะม้าง”
หน่อย ไอ้เจ้าพวกบ้า ฉันไม่อยู่ทีนินทากันมันส์สะใจเลยนะเนี่ย จริงด้วยสิ วันนั้นเราลืมเนกไทไว้หลังเวทีนี่นา ไหนๆก็ไหนๆเดี๋ยวก็ออกแล้วไปหยิบเลยดีกว่า เดี๋ยวต้องรีบไปดูด้วยว่าโกคุเทระกับยามาโมโตะจะทะเลาะกัน
ซือโนะเดินไปหาเนกไทที่ตนลืมเอาไว้หลังม่านเวทีที่ปิดอยู่เมื่อวันก่อน โดยที่ไม่รู้ว่าเรื่องที่น่าเหลือเชื่อจะเกิดขึ้น
“นี่ๆ ฉันจะบอกล่ะนะว่าจะวางฉากไว้ตรงไหนบ้างจะได้ทำฉากได้สวย เฮ้ย ทางนั้นน่ะช่วยดึงม่านขึ้นหน่อย แล้วก็ช่วยเปิดสปอตไลท์ด้วยล่ะ”
ซือโนะไม่รู้ตัวว่าจะเปิดม่านเพราะไม่ได้ยินแต่กำลังพยายามหาเนกไทให้เจอก็เลยไม่ได้สนใจ
ครืดๆๆ ปึง ปึง ปึง (เสียงดึงม่านกับเสียงเปิดไฟนะก๊ะ)
ไฟทุกดวงที่ถูกเปิดนั้นพุ่งไปหาซือโนะที่เดียว เพราะเมื่อไม่นานมานี่มีคนมาใส่ในการแสดงฉากเด่นเลยทำให้แสงไฟไปรวมอยู่จุดๆเดียว ซึ่งนักเรียนทุกคนต่างก็เห็นซือโนะกัน เหมือนกับว่ามีนางฟ้านางสวรรค์มายืนอยู่ตรงหน้าของตน
“อ๊ะ แสบตา ช่วยปิดไฟได้มั้ย”
เสียงหวานของซือโนะ ทำให้ทุกคนต่างตกในภวงค์เคลิ้ม เพราะทั้งหน้าตาและน้ำเสียงของซือโนะ
“เอ่อ ยังไงก็ขอตัวล่ะนะค่ะ ไปล่ะ”
ปึง
“เมื่อกี๊นี้ใครน่ะ”
“ก็รุ่นที่.....เอ๊ย ซือโนะยังไงล่ะ น้องสาวของรุ่นที่ 10 จากประเทศอิตาลีไงล่ะ”
“ใช่แล้วล่ะ นั้นน่ะคือซือโนะน้องสาวฝาแฝดของซือโนะจากอิตาลี อย่างที่โกคุเทระคุงบอกไงล่ะ”
“จริงเหรอเนี่ยโกคุเทระ ยามาโมโตะ บะ แบบว่าน่ารักโคตร!!!”
“ดีล่ะ งั้นเราขอเลือกซือโนะเป็นนางเอกละครเรื่องนี้แล้วใครจะเป็นพระเอกดีล่ะเนี่ย”
“ช้าน ฉัน ช้าน เลือกช้านเถอะนะ”
“เดี๋ยวหยุดๆ มาลงชื่อตรงนี้แล้วเดี๋ยวจะดูว่าใครจะได้รับผลโหวตมากที่สุดนะ”
“งั้นฉันขอลงชื่อด้วยได้มั้ยล่ะห่ะ”
“ระ รุ่นพี่ฮิบาริ”
เฮ้อ โดดเรียนดีกว่าแฮะวันนี้ เอ๊ะ นั้นมันคุณดีโน่นี่นา
“มาแล้วโรมาริโอ้ จับไว้เลย”
“อ่ะ คุณดีโน่เดี๋ยวก่อนสิค่ะ” เอ๊ะ นี้เราเริ่มใช้ค่ะค่าเมื่อไรล่ะเนี่ย
ซือโนะที่กำลังออกจากประตูโรงเรียนก็ได้พบกับคุณดีโน่ แต่ว่าดีโน่กลับรวบตัวพาขึ้นรถสีดำ แล้วหายไปเพื่อตรงไปยังอิตาลี
ความคิดเห็น