จะรักเธอตลอดไป..........สัญญา

ลำดับตอนที่ #3 : ความฝันที่อยากให้เป็นความจริง

ในห้องเรียนชั้น ม.5/3 ของรร.เอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ ในเวลานี้เสียงของนักเรียนที่อยู่ในห้องนั้นดังเหมือนไม่ได้เจอกับมาซักศตวรรษหนึ่ง กระทั่งมีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินเข้ามาทำลายบรรยากาศอันอึงแซ่นั้นลง

“อาวๆ เงียบๆกันหน่อย..” เสียงอาจารย์ประจำชั้นคนใหม่ดังเพื่อปรามเสียงที่ดังกว่ามากๆ เอ๊ะ! อาจารย์ทนงศักดิ์ถือได้ว่าเป็นอาจารย์ที่ดุที่สุดในรร.เลยนี่นา....แล้วปีนี้ห้องชั้นได้อาจารย์มาเป็นครูที่ปรึกษาหรอเนี่ย....โอ๊ยในตายเถอะโรบินท์

“สวัสดีนักเรียนทุกคนนะ” อาจารย์กล่าวทักทายเป็นการเปิดฉากการเรียนวันนี้

“สาหวาดดีครับ”

“สาหวาดดีค่ะ”

“อืม อย่างที่รู้ๆกันนะ ว่าทุกปีการศึกษา รร.เราจะมีนักเรียนแลกเปลี่ยนมาจากต่างประเทศ ปีละ 2 คน และในปีนี้นักเรียนแลกเปลี่ยนคนนึงก็ได้มีโอกาสที่จะมาเรียนรวมกับพวกเธอด้วย” อาจารย์พูดอย่างยิ้มๆ ซึ่งมันผิดจากที่เคยเป็นมากๆ

หลังจากอาจารย์พูดจบก็มีเสียงจากนักเรียนในห้องดังขึ้นราวกับนัดกันไว้

“โฮ...จิงดิ ห้องเราไม่เคยได้นักเรียนแลกเปลี่ยนเลยอ่ะ”

“ดีเนาะ จะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายกันนะ”

“ชั้นว่าผู้ชายนะ”

“แต่ชั้นว่าผู้หญิงอ่ะ”

“อาวๆ ไม่ต้องสงสัยกันแล้ว วันนี้เขามาอยู่กับพวกเราที่นี้แล้ว” อาจารย์ผายมือไปทางประตูดูเป็นการบอกให้คนที่อยู่ด้านนอกรู้ว่า เข้ามาได้แล้ว และนั้นยังทำให้คนที่อยู่ให้ห้องทุกคนรวมถึงชั้นเองก็ต้องหันไปตามมืออาจารย์เหมือนกัน

          และเมื่อนักเรียนแลกเปลี่ยนคนนั้นได้เผยโฉมหน้าให้กับพวกเราเห็น ทำให้ทุกคนถึงกับอึ้ง รวมทั้งชั้นที่ทั้งอึ้ง ทั้งตกใจ ทั้งไม่น่าเชื่อ ทั้งดีใจ ก็เขาคนนั้นคือ.....

     “อาวๆ มีสติกันหน่อย” อาจารย์รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในห้อง เพราะว่าเขาหล่อมากจริงๆ “แนะนำตัวกับเพื่อนๆซิ”

     และนั้นทำให้นักเรียนทุกคนเรียกสติกลับมาได้แล้วตั้งหน้าตั้งตารอฟังการแนะนำตัวของเขาโดยเฉพาะ ไอหมอก ชั้นคนนี้

     “เออ......หวัดดีคับ ผมคือ เทพบุตรจำแลงของคุณ” ไม่พูดป่าวเขามองมาที่ชั้นแล้วทำท่าเหมือนกับจะเดินตรงเข้ามาที่ชั้น จริงๆด้วย เขาเดินมาหาชั้น แล้วก็

โป๊ก!!....... อะไรอ่ะ เขาใช้สมุดตีหัวชั้นทำมั้ย แต่ยังไงก็เหอะ ชั้นก้ยังยิ้มสู้ แต่ทำไม....

     โป๊ก! โป๊ก!  คราวนี้ตี 2 ทีเลย นี้เขาตีชั้นทำไมเนี่ย

“ไอ้ไอ........ไอ้ไอโว้ย............” โอ๊ย...คุณพระ ยัยจิ๊บเพื่อนตัวร้ายตัวทำลายความสุข ตอนนี้มันกำลังจะเงื่อมือทำท่าจะตีที่หัวชั้นอีกที แต่!

     “เฮ้ย! แกทำไรของแกอ่ะจิ๊บ เจ็บนะโว้ย” ชั้นพูดต่อว่าเพื่อนพลางเกาหัวปอยๆ

     “ก็ชั้นเรียกแกตั้งนาน แกก็ไม่ยอมตื่นซักที เอาแต่ยิ้มอยู่นั้นแหละชั้นก็เลยงัดไม้เด็ดของชั้น ออกมาใช้กับแกอ่ะ......เหอๆ โทษทีนะเพื่อน มันแรงไปหน่อย” จิ๊บ กานต์พิชชา รุ่งพัธนะวัตร สาวน้อยผมยาวดูเป็นคุณหนูแต่จริงๆแล้วยัยเนี่ย ซ่าสุดๆ

     “จะไม่ให้ยิ้มได้ไงละก้อ.......ชั้นฝันดีอ่ะ” ชั้นพูดแล้วยิ้มให้กับเพื่อนสาวที่ตอนนั้มันคงงงเป็นไก่ตาแตกแล้ว

     “เออๆ ชั่งเหอะ แกจาฝันเรื่องไรก็ชั่งแกเหอะ แต่ตอนนี้อ่ะ เขาจะเคารพธงชาติกันแล้วนะ เร็วเข้า” เพื่อนสาวชั้นไม่พูดป่าว มันยังดึงแขนชั้นให้ลุกจากเก้าอี้วิ่งไปยังสนามด้วยความเร็วสูง(ยังกะโฆษณารถยังไงยังงั้น)

     เวลาเคารพธงชาติผ่านพ้นไป อาจารย์ทนงศักดิ์ก็ขึ้นมากล่าวทักทายนักเรียนในปีการศึกษาใหม่ แต่นั้นไม่ใช่สิ่งที่นักเรียนทั้ง รร. รอคอยเลย สิ่งที่ทุกคนรอคอยนั้นคือสิ่งนี้ต่างหาก

     “และเป็นประจำ ทุกๆปี เราจะได้รับนักเรียนจากต่างประเทศมากแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม ปีละ 2 คน” เหมือนในฝันเลย หุหุ

          “จิ๊บ แกว่าห้องเราจะได้นักเรียนแลกเปลี่ยนมั้ยว่ะ?” ชั้นขอความคิดเห็นจากเพื่อนสาวที่ค่อนข้างสนใจรุ่นพี่ ม.6 มากกว่านักเรียนแลกเปลี่ยน

     “หะ อ๋อ! ไม่รู้ดิ ได้มั่ง” โฮ...เพื่อนชั้น ดู๊ดูมัน ชั้นละรักแกเหลือเกิน ปากมันตอบคำถามของชั้นแต่สายตามันกลับมองแต่รุ่นพี่ ม.6 ซะงั้น

     “ห้องที่จะได้ดูแลเขาทั้ง 2 คน คือห้อง…” ยังกะออกรางวัลที่ 1

     (ห้าทับสอง ห้าทับสอง ห้าทับสอง ...) ชั้นคิดในใจ และก็คิดว่ามันคงเป็นเช่นนั้นนะ สาธุ................

     “สาธุ ถ้าห้าทับสองได้ ลูกช้างถวายหัวหมูซัก 2 หัวเลย ไม่ๆๆ เอาซัก 5 หัวไปเลย” ชั้นภาวนาขอให้เป็นดั่งใจหวัง

     “แกเป็นเอามากเลยนะเนี่ยไอ ไปเซ็คประสาทซักหน่อยมั้ย” ยัยจิ๊บวางมือบนหน้าผากชั้นเชิงอยากรู้ว่าเพื่อนเป็นไรมากหรือป่าว

     “ห้อง ม.2/4 และ ม.5/6 ครับ” อาจารย์ทะนงศักดิ์ประกาศแล้วยกมือเป็นเชิงให้ทุกคนปรบมือ

     “โฮ......เทพบุตรของชั้นมันเป็นแค่ความฝันเท่านั้นเองหรอ” ชั้นพูดอย่างอ่อนใจ **มันจิงจังมากไปป่าวเนี่ย นังไอ...ผู้แต่ง**

     “เทพบุตรไรของแกว่ะ? เพี้ยนขึ้นทุกวันแล้วนะแก” ยัยเพื่อนบ้ายังไม่วายมากัดชั้นอีก อะไรมันจะน่าเศร้ายังงี้  แง่ๆๆๆๆๆๆ