ลูบคมกามเทพ

ลำดับตอนที่ #12 : จูบ ใครคิดว่ามันง่ายดาย

            “ได้ความอะไรเพิ่มเติมไหมครับ” คนพูดวางวางถุงใส่ของแล้วถอดเสื้อยืดสีขาวตัวนั้นออกต่อหน้าต่อตาคนฟัง

            “ยะ ยังไม่เจอค่ะ” การะเกดเห็นขนอ่อนเป็นทางจากสะดือลงไปใต้เอวกางเกงยีนก็รีบก้มหน้างุด ใจเต้นโครมครามเมื่อหนุ่มลูกครึ่งคว้าผ้าขนหนูที่เพิ่งซื้อมา มาพันรอบเอวและถอดกางเกงยีนกับกางเกงในอยู่ข้างห่างจากเธอเพียงวาเดียวแบบไม่สะทกสะท้าน

            “อย่าเอาแต่นั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดจนหมดสนุกนะครับ เรามาเที่ยวทะเล ผมอยากเห็นเคทยิ้มมีความสุขกับธรรมชาติมากกว่าจะนั่งทำคิ้วผูกโบ” คนพูดหยิบกางเกงว่ายน้ำสีน้ำเงินยาวถึงเข่าที่เพิ่งซื้อมาสดๆ ร้อนๆ มาสวมแล้วสะบัดผ้าขนหนูออกจากสะโพก ก่อนจะเดินพาร่างสะโอดสะองลงไปหาทะเลโดยไม่คิดจะทาครีมกันแดดเลยสักนิด

            “โทร.หายายโรสดีกว่า” การะเกดรำพึงรำพันพลางยกแล็ปท็อปจากตักไปวางลงบนเบาะของเขา พอกดมือถือหาน้องสาวก็ได้ยินเสียงใสกังวานแซวกลับมาทันที

            “ไปสวีตกันถึงไหนเอ่ย” โรสรินมองเงาสะท้อนในกระจกของตัวเองด้วยประกายตาพอใจ

            “เกาะล้าน” อ้อมแอ้มตอบแล้วก็ต้องรีบยกมือถือเจ้ากรรมออกห่างเพราะน้องสาวตัวแสบกรี๊ดใส่โทรศัพท์จนเธอแสบแก้วหู

            “โอ้โห พี่แดนนี่รุกไวทันใจคนอยากมีแฟนจริงๆ แสดงว่าคืนนี้พี่เกดไม่กลับเพราะเมาคลื่นอยู่พัทยาใช่ม้า” ลิปสติกสีสดของผู้เป็นพี่ถูกมือเรียวฉวยมาทาเคลือบกลีบปากสีชมพูอ่อนของตัวเอง

            “เมาคลื่นบ้าน่ะสิ คืนนี้ยังไงพี่ก็ต้องกลับอยู่แล้วเพราะพรุ่งนี้เช้าต้องไปทำงาน ที่โทร.มาเพราะจะถามว่าทานอะไรหรือยัง” การะเกดถามตามประสาคนเป็นพี่ที่ห่วงสวัสดิภาพของน้อง จะว่าไปเธอก็รู้สึกผิดที่ปล่อยน้องสาวอยู่ห้องคนเดียวในวันหยุดที่ปกติมักจะชวนกันออกไปทานข้าวข้างนอกและตบท้ายด้วยการชอปปิง

            “ยังเลย แต่โรสกำลังจะออกไปหาอะไรทานข้างนอก แล้วเย็นนี้พี่เกดจะกลับมาทานข้าวที่ห้องหรือเปล่า ถ้ากลับโรสจะได้ทำกับข้าวไว้รอ”

            “พี่ยังไม่แน่ใจเลย โรสไม่ต้องทำกับข้าวหรอก พักผ่อนให้สบายเถอะ แล้วนี่จะออกไปทานข้าวคนเดียวหรือว่านัดทานกับเพื่อนๆ จ๊ะ”

            “คนเดียวคร้าบ เพราะวันอาทิตย์เพื่อนๆ ของโรสเขามีเดตกันหนุ่มๆ ขืนไปเจอก็คงจะได้แต่นั่งอิจฉาแต่ละคนอี๋อ๋อกับแฟน พี่เกดมีอะไรจะคุยกับโรสอีกไหม พอดีโรสมีสายซ้อน” สาวน้อยถามอย่างกระวนกระวายเมื่อเห็นชื่อของฟิลิปป์กะพริบอยู่บนหน้าจอ ความจริงเธอนัดเจอกับหนุ่มฝรั่งเศสเพื่อฉลองวันเกิดกับเขาพรุ่งนี้ แต่พอพี่สาวออกมาข้างนอกกับแดเนียล แล้วฟิลิปป์โทร.ชวนออกไปทานข้าวดูหนังก็ตัดสินใจตอบตกลง 

            “ไม่มีแล้วล่ะ งั้นเจอกันเย็นนี้นะ” การะเกดวางสายแล้วควานหาแว่นกันแดดมาสวมเพื่อพรางสายตาซึ่งมองฉลามหนุ่มที่กำลังดำผุดดำว่ายอยู่ในทะเลแบบไม่กะพริบ ยิ่งมองคนอยากมีแฟนจนตัวสั่นอย่างเธอก็ยิ่งเห็นด้วยกับคำพูดของแดเนียลที่ว่าจะไปหาผู้ชายรูปร่างหน้าตาแบบเขามาเป็นแฟนจากที่ไหนได้อีก 

            “แฟนก็แฟน...เพื่อเงินโบนัส...เพื่อยุโรปที่รออยู่” เรียวปากอิ่มงึมงำอยู่คนเดียวก่อนจะหลับตาลง สูดหายใจเอาลมทะเลที่เจือกลิ่นเกลืออ่อนๆ มากระทบผิวกายอย่างสบายอารมณ์ เพราะนอนกระสับกระส่ายเนื่องจากตื่นเต้นที่จะได้มาข้างนอกกับเขาสองต่อสองเมื่อคืนนี้ ทำให้การะเกดผล็อยหลับคอพับคออ่อนอยู่บนเบาะนั้น 

หญิงสาวไม่มีโอกาสรู้เลยว่าสิบห้านาทีหลังจากนั้น ร่างสูงโชกชุ่มไปด้วยน้ำทะเลของแดเนียลเดินขึ้นฝั่งมาหยุดอยู่หน้าเตียงผ้าใบ และสายตาคมกริบของเขาก็เก็บรายละเอียดไปทั่วเรือนร่างอย่างอ้อยอิ่ง

การะเกดน่ารักน่าปรารถนาไปทุกกระเบียดนิ้ว ผมดำขลับเป็นประกายยาวลงมาคลอเคลียบริเวณหน้าอก ชวนให้สัมผัสและฝังจมูกลงไปไม่ต่างจากแก้มสีชมพูระเรื่อที่เขาเคยขโมยจูบมาแล้วครั้งหนึ่ง เรียวปากอิ่มซึ่งเจ้าหล่อนเคลือบไว้ด้วยลิปกลอสสีส้มก็ชวนให้ลิ้มรสอย่างไม่ถูกเวลาที่เผยอขึ้นเล็กน้อยเหมือนการะเกดกำลังเชิญชวนเขาอยู่แบบนี้

ลำคอระหงของหล่อนที่มีสร้อยทองเส้นเล็กๆ ประดับอยู่ รับกับลาดไหล่ได้รูปอย่างเหมาะเจาะ แต่ที่ทำให้คนห่างไกลจากเรื่องบนเตียงมาแรมปีถึงกับหายใจติดขัดคือเนินอกกลมกลึงที่ดุนดันเสื้อยืดแบบพอดีตัว มันไม่ใช่อกขนาดใหญ่เหมือนสาวยุโรปที่เขาคุ้นเคย แต่กลับกระตุ้นต่อมกระหายของเขารุนแรงอย่างไม่น่าเชื่อ

            ‘บ้าจริง! นี่ไม่ใช่เวลาจะมาคิดแบบนี้กับผู้หญิงนะ’ เขาสบถในใจพร้อมกับสลัดศีรษะไล่ความรู้สึกแปลกๆ ออกจากห้วงความคิด แต่หยดน้ำที่หล่นลงสัมผัสเท้าเปลือยของคนหลับก็ทำให้หญิงสาวสะดุ้งสุดตัว

“ขอโทษที่ทำให้ตื่นครับ” แดเนียลยิ้มแหย เสทำเป็นก้าวไปหย่อนกายลงนอนเหยียดยาวบนเตียงผ้าใบ

            “ลมมันเย็นสบายๆ เกดเลยเผลอหลับไปน่ะค่ะ” คนไม่รู้อีโหน่อีเหน่กล่าวด้วยสีหน้ารู้สึกผิด แต่ตาเจ้ากรรมก็ยังมิวายมองร่างกายอุดมไปด้วยมัดกล้ามของเขาผ่านแว่นกันแดดสีชา

            สาบานกับดวงวิญญาณของวีรสตรีไทยทุกดวงเลยว่า นางสาวการะเกด ศรีรัตนวดี ไม่ใช่ผู้หญิงหื่นกระหายความรัก แต่เพราะถูกพ่อยอดชายนายแดเนียลมานอนอวดมัดกล้ามของกายท่อนบนให้ส่องแบบจะจะ สาวตาคมอย่างเธอจึงไม่อาจถอนสายตาจากลอนซิกซ์แพ็กที่ปกติเคยเห็นแต่ในแม็กกาซีนไปได้เลย

            “ผลผลิตจาก P90X ครับ” เสียงทุ้มของเขาทำให้คนที่นอนอยู่เตียงผ้าใบติดกันสะดุ้งโหยง 

            “อะไรเหรอคะ” คนถ้ำมองถามพาซื่อ ภาวนาขอให้เขาอย่ารู้ทันเลยว่าเธอแอบมอง

            “ก็ไอ้ที่เคทแอบมองตาแป๋วเมื่อกี้น่ะสิครับ” นัยน์ตาสีน้ำตาลอมทองฉายแววล้อเลียน 

            “พูดบ้าอะไรของคุณ เกดไม่ได้แอบมองอะไรของคุณเสียหน่อย” เจ้าของปากรูปกระจับเถียงกลับเสียงเขียว พอเห็นเขาหลิ่วตาล้อเลียนและระเบิดเสียงหัวเราะก็เมินหนีทันที 

            “ถ้าไม่ได้มองก็ขอโทษที่ผมทึกทักเอาเองครับ ผมนึกว่าเคทสนใจซิกซ์แพ็กและอยากรู้ว่าทำยังไงถึงมีได้เสียอีก ผมก็เลยเล่าให้ฟังว่าเพราะโปรแกรมฟิตเนส P90X ของโทนี่ ฮอร์ตันครับ” คนพูดทำหน้ากระหยิ่มยิ้มย่อง รู้สึกดีใจที่กามเทพสาวสนใจเรือนร่างแบบบีชบอดี้ของตน

            “เกดไม่ใช่สาวบ้าซิกซ์แพ็กอย่างที่คุณเข้าใจหรอกค่ะ ขอตัวไปเดินเล่นก่อนนะคะ” คนเขินจัดลุกพรวดจากเตียงผ้าใบและเดินเท้าเปล่าห่างจากเขาไปทุกขณะ แดเนียลหัวเราะหึๆ ในลำคอ ไม่คิดจะตามไปเกาะแกะเมื่อเหลือบมองหน้าจอคอมพิวเตอร์แล้วพบว่าการะเกดยังไม่ได้ล็อกเอาต์

            ชายหนุ่มไล่สายตาลงไปตามข้อความหลายร้อยในกล่องข้อความลับจนกระทั่งในที่สุดก็หยุดลงที่ยูเซอร์เนมของผู้ต้องสงสัยที่ส่งหาการะเกดเมื่อประมาณห้าเดือนก่อน

“ปีแอร์1980” ปลายนิ้วของเขากดปุ่มเอนเทอร์บนแป้นพิมพ์เพื่อจะดูโปรไฟล์ของชายผู้นั้น แต่กลับได้รับข้อความว่า บุคคลนั้นได้ยกเลิกการเป็นสมาชิกเมื่อสองเดือนก่อน 

            “พับผ่าสิ…มันฉลาดเป็นกรดจริงๆ” ตำรวจหนุ่มสบถอย่างหงุดหงิดและคลิกกลับมาอ่านประวัติของข้อความที่ปีแอร์ส่งหากามเทพสาว

สวัสดีครับคุณเกด

            ขอบคุณสำหรับรายละเอียดที่แนบไฟล์ส่งมาให้นะครับ ภายในพรุ่งนี้ผมจะให้แมสเซนเจอร์นำเงินสดเข้าไปชำระค่าเข้าร่วมงานปาร์ตี้กับคุณมิลินที่ฝ่ายการเงินบัญชีของคิวปิดฮัทตามที่คุณเกดแจ้งมาครับ

            ผมตั้งตารอที่จะไปร่วมงานปาร์ตี้ของคุณครั้งนี้มาก

            ขอบคุณครับ

            ปีแอร์  ดูปองต์

แดเนียลทั้งโล่งใจทั้งหนักใจหลังจากกวาดตาอ่านข้อความนั้น โล่งใจที่การะเกดไม่มีส่วนรู้เห็นกับผู้ต้องสงสัยว่าจะเป็นอาชญากร แต่ก็หนักใจที่ฝ่ายนั้นฉลาดพอที่จะไม่ทิ้งร่องรอยให้เขาสืบหาตัวได้ง่ายๆ เพราะเลือกที่จะจ่ายค่าเข้าร่วมงานปาร์ตี้เป็นเงินสด ทว่าก็ยังโง่พอที่จะทิ้งชื่อและนามสกุลให้เขาเห็น 

“หวังว่าชื่อกับนามสกุลจะไม่ใช่ชื่อที่กุขึ้นมาหรอกนะ” ชายหนุ่มบ่นพลางคว้าโทรศัพท์มากดหาเจ้านายที่กดรับสายแทบจะทันที

            “มีอะไรเพิ่มเติมอย่างงั้นเหรอแดน ผมเพิ่งให้พอลส่งข้อมูลไปให้ทางสำนักงานใหญ่เมื่อกี้นี่เอง”

            “ผมได้ข้อมูลเพิ่มเติมมานิดหน่อยครับ ริกช่วยให้ทางฝรั่งเศสเช็กชื่อ ปีแอร์ ดูปองต์ให้ผมที ถ้าหากแมชกับชื่อของคนที่ใช้เบอร์โทรศัพท์ที่ผมให้ไป ก็แสดงว่าเราตามพวกมันมาถูกทางแล้วครับ ได้เรื่องยังไงบอส หรือ พอลโทร. หรืออีเมลกลับมาบอกผมด้วยนะครับ ผมต้องวางสายแล้ว แค่นี้นะครับ” แดเนียลพูดเร็วปรื๋อเมื่อเห็นร่างสมส่วนของกามเทพสาวเดินใกล้เข้ามาทุกขณะ พอวางสายได้ก็แกล้งทำเป็นเปิดเว็บอื่นเพราะไม่อยากให้การะเกดระแวง

            “ทะเลที่เหมาะสำหรับการเดินทางท่องเที่ยวในช่วงเดือนกรกฎาคมคือพื้นที่ทั้งหมดของอ่าวไทย ส่วนเดือนสิงหาคมเหมาะแก่การไปชม เกาะเต่า เกาะนางยวน เกาะสมุย หมู่เกาะอ่างทอง เคทอยากไปเที่ยวเกาะไหนครับ ผมเคยไปแค่สมุย แต่เท่าที่ดูรูป ทุกเกาะที่เขาไล่มาสวยและน่าไปหมดทุกแห่งเลยครับ ถ้าเคทลางานสักอาทิตย์ได้จะดีมากๆ” กล่าวพลางเปิดหารูปมาประกอบและชี้ชวนให้การะเกดดูรูปของบรรดาเกาะที่เขาไล่ให้ฟัง

            “โห ถ้าลาหนึ่งอาทิตย์มีหวังโดนอีตาฮิตเลอร์สวดหูดับตับไหม้ก่อนจะบอกว่าไม่ยอมให้ลาแน่ๆ เลยค่ะ ถ้าไม่ใช่ช่วงเทศกาลที่หยุดยาวอย่างช่วงสงกรานต์ เกดไม่กล้า

เกินสี่วันหรอกค่ะ ซึ่งไอ้สี่วันที่ว่าเนี่ยมันรวมเสาร์อาทิตย์เข้าไปด้วย” หญิงสาวหน้าเบ้เมื่อนึกถึงใบหน้าถมึงทึงเหมือนคนกินรังแตนอยู่เนืองนิตย์ของบอสหนุ่ม

            “ฮิตเลอร์หมายถึง…”

            “บอสที่โหดที่สุดในสามโลกค่ะ ที่เกดกับสาวๆ ในบริษัทเมามายและร่างสัญญาหาแฟนให้ได้ภายในหนึ่งปีตอนวันวาเลนไทน์ที่ผ่านก็เพราะอีตาบอสนั่นแหละค่ะ” การะเกดขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

            “เขาทำยังไงครับ” คนถามทั้งงงทั้งมึนกับคำถาม

            “ก็เขาเรียกประชุมและดูถูกเกดกับทุกคนว่าแม้แต่ตัวเองยังไม่มีปัญญาหาแฟน แล้วจะมีปัญญาหาแฟนให้ลูกค้าได้เหรอ ถ้าคุณแดนเห็นสายตาเหยียดๆ และฟังน้ำเสียงที่เขาพูดตอนนั้น รับรองว่าจะปรี๊ดไม่แพ้พวกเกดแน่” กามเทพสาวเล่าให้เขาฟังด้วยอาการหน้านิ่วคิ้วขมวด “ที่เลวร้ายกว่านั้น ในสัญญายังระบุอีกว่าคนสุดท้ายที่หาแฟนไม่ได้จะต้องไล่จีบอีตาฮิตเลอร์”

            “ว้าว ผมชักอยากรู้เสียแล้วสิว่าใครจะเป็นคนสุดท้าย” แดเนียลหัวเราะร่วน
            “ใครจะเป็นคนสุดท้ายเกดไม่รู้ แต่เกดต้องตะเกียกตะกายหนีให้ได้ค่ะ โดนสาปแช่งไปตลอดชีวิต ก็ยังดีกว่าต้องไปตามไล่จีบฮิตเลอร์” สีหน้าจริงจังสุดกู่ทำเอาคนฟังทำตาปริบๆ

            “คำสาปแช่งอะไรเหรอครับ”

            “หากสมาชิกคนใดคนหนึ่ง กระทำการหาแฟนโดยมิสุจริต หรือว่าจ้างผู้ชายมาเป็นแฟน ไม่ว่าวิธีใดวิธีหนึ่ง ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ลงโทษ อย่าให้มีแฟนไปตลอดชีวิต ถ้าได้แต่งงานภายหลัง ก็ขอให้เจอะเจอกับผู้ชายที่ห่วยแตกที่สุดในโลก แต่งงานก็ขอให้หย่า อย่าได้มีความสุขในชีวิตแต่งงานไปตลอดชีวิต” การะเกดร่ายยาวให้เขาฟังราวกับสมัยเรียนชั้นประถมที่ต้องท่องสูตรคูณถึงแม่สิบสอง หลังจากอ่านก็อปปี้สัญญานับร้อยครั้ง เธอจดจำมันได้ขึ้นใจแบบไม่ต้องกลับไปอ่านทวนซ้ำอีก

            “อื้อหือ ช่างเป็นคำสาปแช่งที่น่าขนพองสยองเกล้าเสียจริง” ชายหนุ่มพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ปล่อยก๊ากออกมาให้หล่อนค้อนตาคว่ำอีกรอบ 

            “ตกลงงานวิจัยของคุณแดนจะเสร็จตอนไหนคะ เกดจะได้วางแผนถูกว่าต้องบอกทุกคนยังไงในช่วงที่คุณไม่อยู่เมืองไทยแล้ว ถ้าไงเกดจะทำเป็นบอกพวกเขาว่าเราสองคนคบกันแบบ Long distance relationship นะคะ แล้วหลังวาเลนไทน์ปีหน้าสักพัก เกดจะบอกพวกเขาว่าเราเลิกกันเพราะแพ้ระยะทาง” หญิงสาวกล่าวหลังจากคิดอย่างถ้วนถี่และคิดว่าวิธีนี้จะทำให้กามเทพอีกเจ็ดคนไม่สงสัยว่าเธอสร้างเรื่องมาหลอก

            “บอกตามตรงว่าผมไม่ทราบจริงๆๆ ครับว่าจะเสร็จตอนไหน อาจจะพรุ่งนี้ มะรืนนี้ เดือนหน้าหรืออีกสามเดือน มันแล้วแต่ว่าข้อมูลที่ผมส่งให้หัวหน้ามันเพียงพอสำหรับเขาหรือเปล่า” นัยน์ตาของเขาเปลี่ยนเป็นเศร้าสร้อยเมื่อคิดว่าวันนี้หรือพรุ่งนี้ ผู้บังคับบัญชาอาจจะโทร.มาบอกให้บินกลับลอนดอนเพราะข้อมูลที่หาให้นั้นเพียงพอสำหรับการสืบสาวเพื่อจับกุมตัวกลุ่มอาชญากรค้าเนื้อสดแล้ว 

เป็นครั้งแรกที่เขาอาลัยอาวรณ์ ไม่อยากให้การปฏิบัติงานสิ้นสุด 

            การะเกดเองก็ใจหายไม่แพ้กัน หญิงสาวนิ่งไปหลายนาทีจึงได้หันมาส่งยิ้มจืดเจื่อนให้เขาและกล่าวเสียงแผ่ว

            “เอาเป็นว่าถ้าคุณต้องรีบกลับ เราก็ยกเลิกข้อตกลงดีกว่าค่ะ เพราะเกดยังไม่คิดจะเปิดตัวแฟนให้เจ๊ลีกับทุกคนรู้ภายในเดือนนี้ค่ะ”

            “เราอย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้กันดีกว่าครับ ผมไม่อยากเห็นเคทร้องไห้ขี้มูกโป่ง” ชายหนุ่มสัพยอกเสียงทุ้ม

            “รอชาติหน้าตอนบ่ายๆ เถอะค่ะ เกดไม่คิดจะร้องไห้เพราะผู้ชายคนไหนอีกแล้ว นอกจากพ่อ” กามเทพสาวลอยหน้าลอยตาตอบเขาด้วยท่าทางมาดมั่น เธอมองย้อนกลับไปนึกถึงสภาพสมัยที่ถูกบอกเลิกแล้วก็สาบานกับตัวเองว่าจะไม่ตกเป็นเหยื่อของความรักอีก

            “ได้ยินอย่างนี้ผมก็ดีใจครับ เพราะผมไม่อยากให้ผู้หญิงน่ารักอย่างเคทต้องร้องไห้เพราะผม” สายตาลึกซึ้งที่มองมาทำเอาผิวหน้าของคนฟังร้อนผ่าว เก้อเขินจนต้องรีบทำเป็นเอาหูทวนลมและหันไปมองฝรั่งคู่หนึ่งที่เดินกะหนุงกะหนิงกันกันมาบนชายหาด

            “อิจฉาคนมีแฟนจัง” เสียงถอนหายใจตามมาด้วยเสียงทุ้มลอยมากระทบหูของเธอทันทีที่นักท่องเที่ยวสองคนนั้นหันไปประกบปากจูบกันดูดดื่มให้ดูแบบเต็มตา

            “อิจฉาก็ลองโทร.หาแองจี้ดูสิคะ เกดเชื่อว่าถ้าคุณออกปากชวน เขาจะต้องตาลีตาเหลือกมาหาถึงนี่แน่นอนค่ะ” หญิงสาวเมินหน้าหนีภาพบาดตาขณะเค้นเสียงตอบประชดประชัน

            “อย่าเที่ยวยกแฟนให้คนนั้นคนนี้ได้ไหมครับ ถึงเราจะเป็นแฟนปลอมๆ แต่ผมก็จริงจังกับบทที่เคทให้มานะ” แดเนียลตอบเสร็จก็ผิวปากหวือ บุ้ยให้เธอดูฝรั่งสาวสองคนที่อยู่ในชุดบิกินี่แบบทูพีซเดินนวยนาดตามหลังคู่รักหวานแหววมาห่างๆ

มองจากระยะห้าสิบเมตร การะเกดก็แอบอิจฉาหุ่นแบบเอวคอด สะโพกผาย ก้นงอนเช้ง เรียวขาสวยน่าสัมผัส และไม้ตายที่ทำให้สาวไทยผู้มีปมด้อยตรงหน้าอกถึงกับขบฟันลงบนกลีบปากล่างก็คือ อกอวบชูชันที่ดันบิกินี่ชิ้นบน สรุปว่าทั้งสองสาวน่าฟัดไปทุกส่วน 

“ถ้าให้ผมเดาคนสวมบิกินี่สีดำ สูง 175 หนัก 62 สัดส่วน 38-26-36 คนที่สวมบิกินี่สีแดง สูง 170 หนัก 57 สัดส่วน 36-25-35”

            “ท่าทางคุณแดนจะเชี่ยวชาญด้านการคำนวณสรีรศาสตร์ของสาวๆ นะคะ” การะเกดอดแขวะพ่อคนตาแหลมอย่างเสียไม่ได้ นี่ถ้าหากเป็นแฟนกันจริงๆ เธอคงควักลูกตาออกและดึงให้หูยานเหมือนหูหมาพันธุ์บาสเซ็ทฮาวด์

            “อย่าหึงสิครับที่รัก ผมก็แค่ชื่นชมของสวยๆ งามๆ ตามประสาผู้ชาย ที่พวกเขาใส่บิกินี่แบบนั้นก็เพราะเขาอยากให้ผู้ชายอย่างผมมองเหมือนกันแหละ” คนพูดหันมากวาดตามองร่างสมส่วนที่นอนเหยียดบนเตียงผ้าใบ แล้วขยับมือข้างหนึ่งขึ้นมาลูบปลายคางของตนในกิริยาอาการครุ่นคิด “เคทน่าจะสูงประมาณ 162 หนักประมาณ 50 กิโลกรัม สัดส่วนก็...อืมม... 33-24-35 ผมคำนวณถูกหรือเปล่าครับ”

            คนถูกวัดไซส์แบบปัจจุบันทันด่วนถึงกับอ้าปากค้าง เพราะตัวเลขที่เขาไล่มาทั้งหมดมันคลาดเคลื่อนไปเพียงอย่างเดียวเท่านั้น คือส่วนสูงที่ควรจะเป็น 163 เซ็นติเมตร  

            “อ้าปากหวอแบบนี้แสดงว่าผมเดาถูกใช่ไหมครับ” ชายหนุ่มขยิบตาอย่างขำๆ 

            “คุณคงจะคำนวณส่วนสัดของผู้หญิงมาหลายร้อยคนแล้วล่ะสิ ถึงได้แม่นอย่างกับถือสายวัดไปเสียขนาดนี้” หญิงสาวถลึงตาดุใส่

            “ผมถูกฝึกให้มีทักษะด้านการคำนวณรูปร่าง น้ำหนักกับส่วนสูง และจดจำใบหน้าของคนมาเยอะครับ” แดเนียลเฉลยด้วยใบหน้ายิ้มๆ นี่อาจจะเป็นความจริงข้อแรกที่เกี่ยวข้องกับงานซึ่งเขาบอกการะเกด

            “ตกลงคุณวิจัยอะไรกันแน่คะ ยิ่งฟังเกดก็ยิ่งรู้สึกว่างานของคุณมันเกี่ยวกับวิจัยสาวๆ นุ่งน้อยห่มน้อยมากกว่าวิจัยการตลาดอย่างที่เคยบอกเกด” การะเกดคาดคั้นเสียงเข้ม ตาคมหรี่ลงมองหน้าทะเล้นของคนฟังอย่างจับผิด ทว่าไม่ว่าเธอจะทำอย่างนี้มากี่ครั้งก็ยังไม่เคยมองผ่านหน้ากากเทพบุตรของเขาได้เลย จนชักจะอยากรู้ว่าถ้าหากเอาปืนจี้ขมับหรือหาอะไรมาทับนิ้วแบบคนสมัยโบราณ เขาจะยอมอ้าปากสารภาพความจริงไหม

            “หัวใจสำคัญของการการวิจัยตลาด คือการเข้าใจพฤติกรรมของผู้บริโภคครับ ถ้าหากเราไม่สามารถเข้าถึงจิตใจ ไม่สามารถคิดหรือมองโลกจากมุมมองของลูกค้าได้ เราก็จะไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไร” เขาอธิบายเสียงยานคาง ในขณะที่คนฟังแกล้งกลอกตาไปมาเหมือนนักศึกษาที่ขี้เกียจฟังเลกเชอร์ “แต่สาวที่ผมอยากวิจัยตอนนี้มีแค่เคทคนเดียวเท่านั้นนะครับ ถึงจะไม่นุ่งน้อยห่มน้อยเหมือนสองคนนั่นก็เถอะ เพราะในสายตาของผม ผู้หญิงที่ใส่เสื้อผ้าเหมือนพยายามปกปิดเนื้อตัวแบบเคท น่าค้นหากว่าสาวเปิดเผยเยอะ”

            “แหวะ ! เก็บคำพูดหวานๆ ของคุณไปปรนเปรอสาวอื่นเถอะค่ะ เกดไม่หลงลมปากของคุณง่ายๆ หรอก” กามเทพสาวแลบลิ้นใส่เขาก่อนจะเปลี่ยนมาถามด้วยสีหน้าจริงจังว่า “เมื่อไหร่เราจะกลับกรุงเทพฯ คะ”

            “สักห้าโมงเย็นดีไหมครับ ถึงโน่นจะได้ไปทานข้าวฟังเพลงกันต่อ เพื่อนของผมบอกว่าที่สุขุมวิทซอย 11 มีร้านอาหารกึ่งผับชื่อออสเตรเลียน มีไลฟ์มิวสิกให้ฟังด้วย” ใบหน้าของเขาฉายแววรื่นรมย์ ผิดกับคนฟังที่ทำหน้าปั้นยาก

            “แต่เกดอยากกลับห้องไปหาน้องค่ะ พรุ่งนี้วันเกิดยายโรส ขืนเกดไม่กลับไปทานข้าวกับเขาเย็นนี้ มีหวังโดนงอน” การะเกดหาทางบ่ายเบี่ยง

            “แต่ก่อนมา น้องโรสบอกผมว่าพาเคทกลับดึกๆ หน่อยก็ได้ ถ้าเคทไม่เชื่อโทร.กลับไปถามเขาก็ได้นะครับ” ชายหนุ่มตะล่อมด้วยแววตาขี้เล่น “พรุ่งนี้เดี๋ยวผมจะพาเคทกับน้องโรสไปทานข้าวฉลองวันเกิดดีไหมครับ” 

            “แต่เกด...”

            “ถ้าเราสองคนจะหลอกคนที่คิวปิดฮัทว่าเป็นแฟนกัน ผมว่าเราน่าจะเริ่มจากทำให้น้องโรสเชื่อก่อนนะครับ เพราะบางทีเพื่อนร่วมงานของเคทอาจจะเรียกน้องโรสเข้าไปสอบปากคำก็ได้ว่าเราสองคนคบกันจริงไหม” กล่าวถึงตรงนี้ ชายหนุ่มก็คว้ามือถือและดีดตัวลุกจากเตียงผ้าใบ ก่อนจะก้มลงดึงแขนของการะเกดให้ลุกตาม แล้วลากตรงไปยังริมฝั่งทะเล “เริ่มจากถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐานให้ทุกคนเชื่อดีกว่าเราสองคนสวีตกันขนาดไหน”

            “แต่เกดไม่อยากถ่ายรูปกับคุณนี่คะ” แม้ค่อนข้างเห็นด้วยกับความคิดของเขาแต่คนไม่อยากถ่ายรูปคู่อิดออด

            “ถึงไม่อยากยังไงก็ต้องถ่าย ไม่งั้นพวกเขาไม่มีวันเชื่อหรอกว่าเราคบกันจริง คิดถึงเงินโบนัสก้อนนั้นให้มากๆ แล้วก็กลั้นใจคิดว่าผมคือผู้ชายที่เคทรักและรักเคทสักสามนาทีก็พอ” แดเนียลหาเรื่องมาโน้มน้าวใจขณะลากไปหาฝรั่งสาวสองคนที่เคยใช้สายตาวัดไซส์ก่อนหน้า แล้วขอร้องให้ช่วยถ่ายรูปคู่ให้เขากับแฟนสาวกำมะลอ

            “อย่ามาทำแบบนี้ได้มั้ยคะ” การะเกดพยายามเบี่ยงตัวหนีเมื่อผู้กำกับเดินกลับมายืนเคียงและวาดมือมาโอบไหล่ 

            “แตะนิดแตะหน่อยอย่าโวยวายไปเลยน่า หรือเคทจะยืนตรงเป็นเคารพธงชาติถ่ายรูปให้เพื่อนร่วมงานคิดว่าเราสร้างภาพกันหืม” สะโพกแคบเบียดเข้าหา เช่นเดียวกับใบหน้าคมคายที่เอนมาใกล้จนน่ากลัว

            “ขอหลายๆ รูปหน่อยนะครับ ผมกับภรรยามาฮันนีมูน พวกเราไม่ค่อยมีรูปคู่กันเลย” คนสร้างภาพร้องสำทับบอกตากล้องจำเป็นที่ที่พยักหน้าหงึกหงักรับด้วยท่าทางยินดี 

“ยิ้มหน่อยสิที่รัก เดี๋ยวพวกเขาก็คิดว่าผมลักพาตัวคุณมาหรอก” แดเนียลเปลี่ยนมาเป็นประคองเจ้าของร่างสมส่วนที่ยืนแข็งทื่อยิ่งกว่าเดิม แต่ก็ยังโชคดีที่ยังยอมยิ้มอย่างเขินๆ ตามคำบอกของเขา 

            “ขอแบ็คกราวน์เป็นทะเลด้วยครับ” ชายหนุ่มพูดจบก็ตวัดร่างเบาหวิวในความรู้สึกขึ้นโดยไม่สนใจเสียงโวยวายของเธอ

            “คุณจะบ้าเหรอ ปล่อยเกดลงเดี๋ยวนี้นะคะ เกดบอกแล้วไงว่าไม่ลงน้ำ” การะเกดโวยวายเมื่อคนขายาวย่ำเท้าลงไปในทะเล

            “ชู่วว์ ไม่เห็นป้ายหรือไงหือที่รักว่าห้ามส่งเสียงดัง ผมแค่อุ้มลงมาในน้ำนิดเดียว ไม่ได้คิดจะโยนลงทะเลเสียหน่อย” ริมฝีปากได้รูปส่งยิ้มให้สาวสวยทั้งสองก่อนจะกลับมาคะยั้นคะยอคนในวงแขนเสียงทุ้ม “ยิ้มหวานๆ ใส่กล้องสักสองสามรูปหน่อยเร็ว ไม่งั้นเราจะกวนเวลาของพวกเขามากกว่านี้นะ”

            “ก็ได้ แต่ที่เกดกัดฟันทำเนี่ยเพราะเงินโบนัสหรอกนะคะ” กามเทพสาวคำรามลอดไรฟัน แล้วฝืนใจร่วมมือสวมบทคู่ฮันนีมูน เลื่อนมือขึ้นไปคล้องคอแข็งแรงและยิ้มแฉ่งใส่กล้องพร้อมกับเขาหลายรูป 

            แต่นาทีที่เธอตกใจถึงขนาดอ้าปากค้างคือการโพสต์ถ่ายรูปสุดท้ายที่คนอุ้มกระชับวงแขนและก้มลงมาฝังจูบลงบนแก้มซ้ายถนัดถนี่  

            “ถ่ายทันพอดีค่ะ ภาพชัดแจ๋ว น่ารักมากค่ะ” สาวเบลเยี่ยมสองคนพร้อมใจกันยิ้มกว้างให้เธอกับคนฉวยโอกาสซึ่งอุ้มพากลับเข้าฝั่ง พอปลายเท้าแตะพื้น เธอก็รีบจ้ำอ้าวหนีไปตั้งหลักที่เตียงผ้าใบ เมินใส่แดเนียลที่เดินยิ้มแก้มแทบปริเข้ามาหย่อนกายลงข้างๆ 

            “เคททำหน้างอเป็นม้าหมากรุกแบบนี้ ผมยังไม่ให้ดูดีกว่า เผื่อให้ดูแล้วเกิดบ้าดีเดือดและลบรูปออก มันจะกลายเป็นการลงทุนที่สูญเปล่า” ชายหนุ่มเปรยเสียงเอื่อยพลางเก็บมือถือใส่ในเป้ที่วางอยู่ระหว่างเตียงผ้าใบของเธอกับเขา

            “ไม่ให้ดู เคทก็ไม่ง้อหรือขอดูให้ลำบากลูกกะตาหรอกค่ะ เชิญคุณเก็บไว้ดูต่างหน้าคนเดียวเถอะ”แก้มของกามเทพสาวยังร้อนผ่าว เช่นเดียวกับหัวใจที่ยังเต้นในจังหวะรัวเร็ว บางขณะเขาก็ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ แต่บางขณะที่ฉวยโอกาสแบบนี้ เธอก็อยากจะฟาดด้วยรองเท้าส้นสูงที่วางอยู่ข้างๆ ให้รู้แล้วรู้รอด

            “ว้า ล้อแค่นี้ก็หน้าบึ้งเสียแล้ว ผมไปว่ายน้ำอีกสักรอบดีกว่า” แดเนียลถอนใจยาว พอสายตาสะดุดกับเรือใบสีขาวที่ลอยลำอยู่เบื้องหน้าก็หันมาถามด้วยนัยน์ตาพราว “เคทว่าผมจะว่ายถึงเรือใบนั้นไหมครับ”

            “ยังไงก็ไม่ถึงค่ะ ถึงมันจะเหมือนใกล้ๆ แต่ความจริงคงจะห่างจากฝั่งอย่างต่ำครึ่งกิโลเมตรเลยทีเดียว” หญิงสาวตอบด้วยสีหน้าเปี่ยมความมั่นใจ 

            “ถ้าผมว่ายไปแตะขอบเรือลำนั้นและว่ายกลับมาได้ เคทจะให้อะไรเป็นรางวัลล่ะครับ” แววตาของคนพูดแสดงว่าเขามั่นใจไม่แพ้กัน

            “คุณจะหาเรื่องจมน้ำตายหรือไงคะ มันไม่ใช่ใกล้ๆ เลยนะ” การะเกดวีนใส่ในความบ้าดีเดือดของพ่อยอดชาย สำหรับคนว่ายน้ำไม่ค่อยเก่งอย่างเธอ แค่ว่ายน้ำสามสิบเมตรก็หอบแฮ่กแล้ว ถึงเขาจะสามารถว่ายไปแตะเรือใบลำนั้นได้ แต่ขากลับก็อาจจะอ่อนล้าจนเป็นตะคริวกลางทาง 

            “ก็ถ้ามีอะไรดีๆ รออยู่บนฝั่ง มันก็คุ้มค่ากับการเสี่ยงตายนะครับ” คนขี้เล่นทำตาเจ้าชู้ใส่ 

“มันไม่มีอะไรดีและที่มีค่าไปกว่าการมีชีวิตอยู่หรอกค่ะ คุณเมาแดดหรือเมาคลื่นจนพูดเพ้อเจ้อหรือเปล่าคะเนี่ย” หญิงสาวพยายามเปลี่ยนหัวข้อสนทนา แต่ว่าเขาก็ยังไม่หยุดหัวเราะหึๆ เหมือนเดิม

            “ถ้าเคทบอกว่าจะยอมให้ผมจูบสักครั้ง ผมก็ยินดีจะเอาลมหายใจเข้าเสี่ยงนะครับ ผมคิดว่าระยะทางว่ายไป-กลับน่าจะประมาณ 1.6 กิโลเมตร” สายตาคนพูดอดไม่ได้ที่จะหลุบลงมองเรียวปากสีหวาน แรงดึงดูดมหาศาลระหว่างกันทำให้เขาอยากรู้หากได้แลกจูบกับหล่อนสักครั้ง จะรู้สึกเบาหวิวราวกับว่ากำลังลอยละล่องอยู่บนปุยเมฆ หรือจะรู้สึกเหมือนการได้จูบสาวๆ หลายคนที่เขาไม่ได้รู้สึกพิเศษแต่อย่างใด

            “เกด-ไม่-ตก-ลง-ค่ะ” การะเกดตอบเสียงดังฟังชัด                   

            “ไม่ตกลงเพราะกลัวผมหมดแรงตายกลางทาง หรือว่าเพราะกลัวจะเสียจูบให้ผมกันแน่ครับ” แดเนียลดักคอด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม “ถ้าให้เดา ผมว่าเคทคงกลัวอย่างหลังมากกว่าใช่ม้า”

            “เพราะเกดสงสารพ่อแม่พี่น้องของคุณมากกว่าค่ะ ถ้าพวกเขารู้ว่าลูกชายจมน้ำตายเพราะอยากโชว์ออฟเพื่อแลกกับหนึ่งจูบ ก็คงจะแช่งชักหักกระดูกเกดเพราะคิดว่าเป็นคนต้นคิดเกมนันเซ้นส์นี่” กามเทพสาวระเบิดความหงุดหงิดใส่อย่างความเหลืออด

            “เคทพูดแบบนี้เพราะยังไม่เคยคุยกับพ่อกับแม่ของผมมากกว่าครับ ถ้าหากพวกเขาอยู่กับเราที่นี่ก็คงจะปรบมือเกรียวกราวและไล่ผมลงทะเล เพราะคิดว่านี่เป็นวิธีขอจูบสาวที่น่าประทับใจที่สุด” สายตาที่จดจ้องริมฝีปากของเธออย่างมีความหมาย ทำเอาการะเกดร้อนวูบวาบไปทั้งหน้า 

            “ใช้มุกนี้กับสาวมากี่รายแล้วล่ะคะ” ถามแบบใจเต้นไม่เป็นส่ำ เลือดสูบฉีดรุนแรงไปทุกหย่อมย่านบนเรือนกายที่คุยเรื่องทำนองนี้กับเขาราวกับมันเป็นเรื่องธรรมสามัญ

            “ไม่เคยเลยครับเพราะปกติผมแค่โน้มเข้าไปหา ผู้หญิงก็หลับตาพริ้มและเผยอปากรอเหมือนลูกนกแล้ว ที่ผมสร้างเงื่อนไขยากเย็นแสนเข็ญกับเคสของเคท ก็เพราะเห็นว่าเราเป็นเพื่อนกัน แต่ผมมันดันเป็นเพื่อนไม่รักดี ที่อยากลองจูบเพื่อนดูสักครั้ง เลยคิดจะลงโทษตัวเองทางอ้อมที่คิดอกุศลกับเพื่อน” นิสัยกระเดียดไปทางคนสายเลือดตะวันตกทำให้แดเนียลเปิดเปลือยความรู้สึกอย่างตรงไปตรงมา

            “คุณเป็นผู้ชายบ้าดีเดือดที่สุดที่เกดเคยเจอค่ะ” หญิงสาวเปรยทั้งที่ตายังมองไปยังเรือใบลำเดิม

            “และผู้ชายบ้าดีเดือดคนนี้ก็ยังรอคำตอบอยู่นะครับว่าเกดจะเซย์เยสหรือเปล่า” ชายหนุ่มรำพึงรำพันคล้ายคนหมดแรง “ผมภาวนาขอให้เคทตอบตกลง”

            การะเกดสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะถอนหายใจออกยาว และตัดสินชะตากรรมของเขาด้วยอาการหน้าเชิดแกมหยิ่ง

“ก็ได้ค่ะ แต่คุณต้องว่ายน้ำไป-กลับภายในเวลาสามสิบนาทีเท่านั้นนะคะ ถ้าคุณมาช้าแม้แต่วินาทีเดียว คุณก็ไม่มีสิทธิ์ตีฆ้องร้องป่าวเอาอะไรจากเกดอีก” ตาคมซึ้งก้มลงมองหน้าปัดนาฬิกาบนข้อมือของตนแล้วกล่าวด้วยแววตาจริงจัง “ตอนนี้บ่ายสามสี่สิบห้า คุณมีเวลาถึงบ่ายสี่โมงสิบห้านาทีค่ะ”

            “See you soon.” แดเนียลดีดตัวขึ้นจากเตียงผ้าใบด้วยท่าทางกระปรี้กระเปร่า สะบัดมือสะบัดเท้าเหมือนนักกีฬาที่กำลังวอร์มอัป ก่อนจะวิ่งเหยาะๆ ลงทะเล 

            “คุณไม่ต้องรีบก็ได้นะคะ ประเดี๋ยวตะคริวกิน” คนมองตามตะโกนไล่หลังอย่างเป็นห่วง วินาทีต่อมาแดเนียลก็หมุนตัวกลับและส่งยิ้มกว้างพร้อมกับขยิบตามาให้

            “ไม่ต้องห่วงหรอกที่รัก ปกติผมเคยว่ายข้ามทะเลสาบยาวสองไมล์ได้สบายๆ อยู่แล้ว” ชายหนุ่มกล่าวเสร็จก็โผเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งกับน้ำทะเลสีเขียวสด

คนมองตามอ้าปากหวอ เริ่มไม่แน่ใจว่าเขาแค่คุยโวโอ้อวด หรือว่าเคยทำอย่างนั้นมาจริงๆ 

            “ไม่จริงหรอกน่า 1 ไมล์เท่ากับ 1.6 กิโลเมตร ใครจะบ้าว่ายน้ำได้สองไมล์ อีตาบ้านั่นขี้โอ่มากกว่า”เจ้าของเสียงหวานบ่นงึมงำอยู่คนเดียว แต่เธอก็ชักไม่แน่ใจว่าสิ่งที่คิดจะถูกหรือเปล่า จนต้องหันไปคว้าแล็ปท็อปของเขามาเข้าเน็ตและคลิกเสิร์ชหาข้อมูลดังกล่าว

            “บรรลัยแล้วยายเกด !” ตาดำขลับแทบถลนออกนอกเบ้าเมื่อเห็นคำตอบจากหลายคนว่าสามารถว่ายน้ำได้หลายไมล์ มันจะเป็นไปได้ไหมว่าแดเนียลก็เป็นหนึ่งในผู้ชายกลุ่มที่มีความสามารถในการว่ายน้ำระยะไกลนั้น