คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4
12.17
ณ ภัตรคารแห่งหนึ่ง
ร่างเพรียวบางในชุดเดรสสั้นสีเทานั่งจิบกาแฟอยู่ในมุมมืดของร้าน ใบหน้าของเธอมีแว่นกันแดดอันใหญ่บดบังอยู่จนเกือบจะครึ่งหน้า ดวงตากลมสวยภายใต้แว่นเหลือบมองที่ประตูทางเข้าเป็นระยะๆราวกับรอคอยใครบางคนอยู่..
และแล้วก็มีร่างหนึ่งเดินตรงเข้ามาหาเธอ..
"ฮาย น้ำหวาน ไหนยูว่ามีอะไรจะคุยกับไอเหรอ?"
ติช่า กันติชา ชุมมะ นางแบบชื่อดังที่ทุกคนต่างขนานนามเธอว่า 'เล็กแต่เผ็ด' เดินเข้ามาหาร่างที่นั่งจิบกาแฟอยู่แล้วหย่อนตัวนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามทันที
"ฮาย ติช่า มาถึงก็คุยเรื่องงานเหรอ? ทานข้าวกันสักหน่อยเป็นไง"
สิ้นคำกล่าวทักทาย น้ำหวานก็ยกมือขึ้นและกวักมือให้พนักงานเป็นการบอกว่าให้ยกอาหารที่สั่งมาเสิร์ฟได้ และเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้นอาหารประมาณเกือบๆสิบอย่างก็ถูกวางบนโต๊ะ
อ่า.. เกือบลืมแนะนำ รักษ์ณภัค วงศ์ธนทัศน์ หรือเป็นที่รู้จักกันดีในนาม น้ำหวาน รักษ์ณภัค นางเอกชื่อดังจากช่องน้อยสีผู้ได้รับขนานนามว่าเป็นเจ้าแม่แห่งวงการบันเทิง ดาวค้างฟ้า ถ้าพูดชื่อออกไปล่ะก็.. ไม่มีใครที่ไม่รู้จักน้ำหวาน รักษ์ณภัคคนนี้แน่นอน
"ก็กินไปด้วยคุยไปด้วยนี่แหละ ไอก็หิวเหมือนกัน"
"โอเค งั้นคุยเลยนะ ติช่า ช่วงนี้ยูมีงานเดินแบบที่ไหนอีกหรือเปล่า?" น้ำหวานถามพลางใช้ช้อนตักอาหารมาไว้ในจานตัวเอง
"ช่วงนี้เหรอ เร็วสุดก็งานเปิดตัวหนังอาทิตย์หน้านี่แหละ" ติช่าตอบแล้วเริ่มลงมือทานบ้าง
"อาทิตย์หน้าเหรอ? อืม.. ไออยากให้ยูช่วยอะไรสักอย่างนึง"
"ว่ามาเลย"
พอติช่ารับคำแบบนั้นน้ำหวานก็วางช้อนลงแล้วเอื้อมมือไปคว้าซองสีน้ำตาลที่อยู่ในกระเป๋าราคาแพงของเธอเองออกมาแล้วยื่นให้ติช่า ติช่ามองหน้าน้ำหวานด้วยความสงสัยแต่ก็ยื่นมือไปหยิบซองนั้นขึ้นมาเปิดดู
"กิระนา จัสมิน ชูว์เทอร์ โอ้ นี่มันเจสซี่เด็กที่ไอเคยเดินแบบด้วยนี่นา"
"ใช่ คนที่ไอโทรไปถามยูเมื่อหลายวันก่อนอ่ะแหละ จำได้ไหม?" น้ำหวานถาม
"แล้วนี่อะไรเนี่ย ประวัติการศึกษา อายุ ที่อยู่ เบอร์โทรศัพท์ มีครบทุกอย่างเลยหรือเปล่าเนี่ย? อย่าบอกนะว่ายูให้คนไปสืบประวัติเด็กคนนี้มาน่ะ" ติช่าพูดพลางเปิดเอกสารดูทีละแผ่น
"มีกระทั่งชื่อแฟนอ่ะ นักสืบคนนี้ทำงานละเอียดดีนะ" น้ำหวานพูดยิ้มๆ
"โอ้มายก้อดดด ยูจะสืบอะไรละเอียดขนาดนั้น" ติช่าพูดพลางวางเอกสารลงบนโต๊ะ "แล้วจะให้ไอทำยังไงกับเด็กคนนี้?"
"ให้วางตัวเด็กคนนี้เป็นหนึ่งในนางแบบที่เดินเปิดงาน พอจะได้ไหม?"
"สบาย ชิลๆ ไอจัดให้ได้ทุกอย่างอ่ะแหละ ถ้าไม่ติดว่างานนี้มีไอแล้วก็ดาราอีกหลายคนนะ ให้เด็กนี่เดินฟินาเล่ยังได้ด้วยซ้ำ" ติช่ารับคำอย่างสบายๆ
"แต๊งกิ้วมากๆ ยูไม่เคยปฏิเสธไอเลย"
"เราก็พึ่งพากันเสมอนั่นแหละ" ติช่าพูดพลางส่งยิ้มให้น้ำหวาน "มาคุยเรื่องเจสซี่บ้าง ไอเคยทำงานกับเด็กคนนี้ครั้งนึง ไอเคยบอกน้องว่าหุ่นแบบนี้หน้าตาแบบนี้น่าจะเกิดในวงการนางแบบได้ไม่ยาก แต่น้องเขาบอกว่าอยากเป็นนักแสดงมากกว่า"
"นักแสดงเหรอ? งั้นก็เข้าทางไอน่ะสิ" น้ำหวานเลิกคิ้วขึ้นเล็กๆ
"ช่ายยย เข้าทางยูเลยล่ะ สืบข้อมูลมาแน่นแบบนี้ยูอยากได้เด็กคนนี้ไปปั้นล่ะสิ"
พอติช่าพูดจบน้ำหวานก็กระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อยอย่างพอใจแล้วค่อยเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มกว้างเต็มใบหน้า อยากได้ไปปั้นงั้นเหรอ? เปล่าซะหน่อย.. เธอไม่ได้อยากได้เจสซี่ไปปั้นอย่างเดียวหรอก
"อืม.. ไออยากได้เจสซี่มากเลยล่ะ"
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป..
16.45
M&Bc Software
"จากที่ดิฉันได้ลองเพิ่มรายละเอียดเข้าไปตรงจุดนี้ ส่วนตัวดิฉันคิดว่ามันไม่ค่อยจะรับกันเท่าไหร่ แต่ถ้าผู้จัดการยังยืนยันที่จะให้เพิ่มลงไปคงจะต้องมีการปรับแก้แผนงานเดิมสักเล็กน้อย ไม่ทราบว่าผู้จัดการมีความเห็นว่าอย่างไรบ้างคะ?"
"ชงกาแฟให้ฉันทีซิ"
"คะ?"
"ฉันบอกให้ชงกาแฟให้ฉันแก้วนึงไง นี่หูหนวกหรือว่าฟังภาษาคนไม่ออกฮะ?"
"ค่ะๆ"
จบบทสนทนากวางก็เดินไปที่เค้าท์เตอร์โซนรับแขกเพื่อชงกาแฟให้ผู้จัดการสุดเอาแต่ใจ ตอนนี้กวางก็ทำงานที่บริษัทนี้ได้ประมาณเกือบๆสามอาทิตย์แล้วและเธอต้องเข้ามารายงานความคืบหน้าของโปรเจคให้คุณผู้จัดการฟังทุกวัน เพราะฉะนั้นกวางเริ่มจะชินกับสกิลปากตลาดของผู้จัดการคนสวยคนนี้แล้วล่ะ
เมื่อชงกาแฟเสร็จกวางก็เดินกลับมาที่โต๊ะทำงานของจีน่าอีกครั้ง เห็นจีน่ากำลังขมวดคิ้วเล็กๆพลางใช้เม้าส์เลื่อนไปมาที่ตัวโปรเจคในโน๊ตบุ๊ค ส่วนมืออีกข้างก็หยิบดินสอขีดๆเขียนๆอะไรสักอย่างลงในเอกสารรายละเอียดโปรเจค
"ได้แล้วค่ะ"
กวางเรียกพลางวางกาแฟลงข้างๆตัวจีน่า จีน่าเหลือบสายตามองไปที่แก้วกาแฟแล้วค่อยหันไปมองกวางที่กลับมานั่งข้างเธอเหมือนเดิม
"รู้ได้ไงว่าฉันกินกาแฟดำ?" จีน่าถามด้วยความสงสัย
"ดิฉันเคยเห็นผู้จัดการดื่มกาแฟอยู่บ่อยครั้ง และทุกครั้งที่เห็นก็เป็นกาแฟดำนี่แหละค่ะ" กวางตอบ
"อืม.." จีน่าพยักหน้าสองสามที
ช่างสังเกตดีเหมือนกันนะเนี่ย..
"แล้วก็.. กาแฟที่ผู้จัดการชงให้ดิฉันวันนั้นก็เป็นกาแฟดำค่ะ ดิฉันเลยคิดว่าผู้จัดการคงชอบดื่มกาแฟดำ" สิ้นสุดประโยคของกวางจีน่าก็พูดต่ออย่างรวดเร็วทันที
"ฉันว่าฉันยังอยากให้มีรายละเอียดตรงนี้อยู่นะ ถ้าเธอว่ามันต้องแก้งานเก่าฉันดูแล้วว่าให้เธอแก้ตามจุดที่ฉันวงๆไว้ น่าจะแก้ได้ง่ายและเร็วที่สุด"
จีน่าพูดเร็วๆแล้วใช้ดินสอชี้ในรายละเอียดโปรเจคที่เธอวงๆไว้เมื่อครู่ กวางพยักหน้าตามที่จีน่าพูดแต่สายตาของเธอกลับจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของผู้จัดการที่ตั้งใจอธิบายสุดๆ ในใจเธอก็ได้แต่คิดว่า..
ทำไมต้องรีบพูดขนาดนั้นหว่า?
"อันนี้ฉันแค่ดูคร่าวๆก่อน ถ้าเกิดมีปัญหาอะไรค่อยมาแก้กันดูอีกที แต่ถ้าใส่แล้วปัญหามันเยอะเราคงต้องถอดออก"
"ได้ค่ะ แล้วดิฉันจะลองแก้ไขดูอีกที" กวางพูดพลางรับเอกสารมาไว้ในมือ "ผู้จัดการคะ วันนี้ดิฉันคิดว่าจะทำโอทีสักหน่อย"
"ทำโอที? งานของเธอก็ใกล้เสร็จแล้ว จะทำโอทีให้ลำบากตัวเองไปทำไม?" จีน่าถามด้วยความสงสัย
"ดิฉันอยากทำให้เสร็จเร็วๆค่ะ ถ้าวันนี้ดิฉันทำโอที คาดว่าโปรเจคนี้จะเสร็จสมบูรณ์วันเมื่อรืนค่ะ" กวางตอบ
"อืม.. ได้ แล้วจะทำกี่ชั่วโมงล่ะ?"
"ห้าชั่วโมงค่ะ"
"ถึงสี่ทุ่ม? โอเค เธอไปหยิบของเธอเข้ามาไว้ในนี้ไป"
"คะ?"
อะไรคือการที่ผู้จัดการบอกให้เธอไปหยิบของมาไว้ในห้องนี้..?
"อีกไม่กี่นาทีก็จะเลิกงานแล้ว ฉันบอกให้เธอไปเอาของเธอมาไว้ในห้องนี้ไง" จีน่าย้ำอีกครั้ง
"แต่เดี๋ยวผู้จัดการก็กลับแล้วนะคะ จะให้ดิฉันมานั่งอยู่ในห้องผู้จัดการคนเดียวแบบนี้ ดิฉันคิดว่ามันคงไม่เหมาะ"
"ใครว่าฉันจะกลับ ในเมื่องานนี้มันใกล้เสร็จแล้วแต่ฉันบอกให้เธอแก้เอง ฉันก็จะอยู่แก้งานกับเธอนี่แหละ" จีน่าเว้นจังหวะเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ "อ้อ! ฉันไม่ชอบห้องพนักงาน มันแคบและน่าอึดอัดเลยต้องให้เธอมาแก้งานในห้องนี้ อย่าคิดว่าตัวเองจะได้อภิสิทธิ์อะไรล่ะ"
"ค่ะๆ รับทราบค่ะ ดิฉันจะไปย้ายของมาห้องนี้เดี๋ยวนี้เลยค่ะ"
"เร็วๆล่ะ ถ้าเธอเถลไถลฉันจะไม่เช็คโอทีชั่วโมงแรกให้เธอ"
"ค่ะ"
กวางรับคำแล้วเดินออกจากห้องผู้จัดการไป พอเข้ามาในห้องพนักงานก็บอกลาเพื่อนๆที่กำลังจะกลับบ้านจนเกือบครบทุกคนแล้วค่อยก้าวฉับๆไปที่โต๊ะของตัวเอง กวางเก็บของเข้ากระเป๋าแล้วใช้มืออีกข้างควานหาโทรศัพท์ออกมากดหมายเลขที่คุ้นเคย
[ตู๊ดดดด.. /พี่กวาง]
"จ้าเจสซี่ วันนี้พี่ทำโอทีนะคะ กลับสี่ทุ่มโน่น ไม่ก็ดึกกว่านั้น เจสซี่นอนก่อนเลยนะคะจะได้ไม่เหนื่อย"
[ง่ะ.. งานยังเหลือเยอะเหรอคะ? ทำไมวันนี้พี่กวางทำโอทีดึกจัง]
"ไม่เยอะหรอกจ้า ใกล้เสร็จแล้ว ถ้างานเสร็จเร็วพี่ก็จะได้มีเวลาอยู่กับเจสซี่เยอะๆไงคะ"
[ค่าาพี่กวางสุดที่รัก วันนี้เจสซี่ก็เลิกงานดึกเหมือนกัน แต่อาจไม่ดึกเท่าพี่กวาง เอาไว้เจอกันที่บ้านนะคะ]
"ค่ะ อย่าลืมหาอะไรกินนะคะ"
[พี่กวางก็ด้วยนะคะ ตั้งใจทำงานล่ะ จุ๊บๆ]
"จ้า"
หลังจากที่เจสซี่วางสายจากกวางก็เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าแล้วรีบเดินกลับเข้าไปในโซนจัดงานอีกครั้งเมื่อทีมงานกวักมือเรียก
"ไปไหนมา เขาจะซ้อมเดินกันอีกรอบแล้วนะเจสซี่"
"ค่ะๆ ขอโทษค่ะ เจสซี่มาแล้วค่ะ"
เจสซี่พูดแล้ววิ่งไปอยู่ในแถวอีกครั้ง คราวนี้เธอไม่ได้เดินเปิดคนแรกเหมือนงานเปิดตัวแบรนด์ครั้งก่อน แต่ก็นับว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ผู้จัดติดต่อนางแบบโนเนมอย่างเธอให้มาเดินในงานใหญ่ที่มีแต่นางแบบแนวหน้าและดารามากหน้าหลายตาแบบนี้
19.00 (เริ่มงานเปิดตัวภาพยนต์)
หลังเลิกงาน
เจสซี่เปลี่ยนเสื้อผ้าและล้างเมคอัพหนาออกหมดแล้ว ตอนนี้เธอกำลังเก็บของเตรียมตัวกลับบ้านอยู่ในห้องแต่งตัว แต่แล้วประตูห้องแต่งตัวก็ถูกเปิดออก..
"เฮ้! เจสซี่!"
เจสซี่หันไปตามเสียงเรียกก็พบติช่านางแบบร่างเล็กโผล่หัวออกมาจากประตูแล้วกวักมือเรียกเธอ เจสซี่เลิกคิ้วขึ้นสองข้างอย่างประหลาดใจ นางแบบชื่อดังเข้ามาทักเธอก่อนอย่างนั้นเหรอ?
"มีคนอยากเจอยูน่ะ"
"ใครเหรอคะ?" เจสซี่ถาม
"เอาน่า ออกมาก็รู้เอง เร็วๆ"
พอพูดจบติช่าก็ปิดประตูไป เจสซี่เห็นแบบนั้นก็รีบกวาดของเข้ากระเป๋าแล้วรีบก้าวเร็วๆไปที่ประตู พอเปิดประตูออกจากห้องแต่งตัวก็เห็นติช่ากำลังยืนคุยอยู่กับใครบางคนอยู่
"นี่ไงมาแล้ว เจสซี่ นี่น้ำหวาน ยูรู้จักใช่ไหม?" ติช่าหันมาพูดกับเจสซี่ที่ยังยืนอึ้งอยู่หน้าประตู
"คุณน้ำหวาน รักษ์ณภัค!!?" เจสซี่เรียกชื่อนางเอกสาวตรงหน้าด้วยความตกใจ
"สวัสดีค่ะเจสซี่ เห็นติช่าเขาคุยไว้เยอะเลยว่าน้องน่ะสวยอย่างนี้ดีอย่างนั้น ไม่คิดว่าตัวจริงจะสวยกว่าที่พี่คิดไว้มากขนาดนี้นะคะ" น้ำหวานพูด
"สะ.. สวัสดีค่ะคุณน้ำหวาน ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ จริงๆเจสซี่ก็ไม่ได้ดีอะไรขนาดนั้น" เจสซี่ก้มหัวผงกๆ เผลอพูดผิดพูดถูกด้วยความตื่นเต้น
ก็เธออยากเป็นดารานี่นา..
แล้วดาราชื่อดังตัวแม่แห่งวงการบันเทิงก็มายืนอยู่ตรงหน้าเธอแบบนี้ จะไม่ให้ตื่นเต้นได้ยังไง
"อ่ะ โอเค ทักทายกันเรียบร้อยแล้ว งั้นไอไปก่อนนะ เชิญพวกยูคุยกันตามสบาย" ติช่าพูดแล้วเดินมาหาเจสซี่พร้อมกับจับไหล่แล้วกระซิบข้างหู "สบายๆนะ ด๊อนวอรี่ น้ำหวานไม่ดุอย่างที่ยูคิดหรอก"
"ค.. ค่ะ ขอบคุณค่ะคุณติช่า"
ติช่าหันมาส่งยิ้มให้เจสซี่อีกครั้งหนึ่งแล้วค่อยเดินจากไป ทิ้งให้นางแบบโนเนมอยู่กับเจ้าแม่วงการบันเทิงสองต่อสอง เจสซี่ที่กำลังตื่นเต้นอยู่มากก็ไม่กล้าเอ่ยปากพูดก่อน น้ำหวานมองกิริยาก้มหน้าก้มตาทำตัวลีบของเด็กตรงหน้ายิ้มๆ นี่เจสซี่กำลังกลัวน้ำหวานอยู่หรือเปล่าเนี่ย?
"เจสซี่คะ"
"ค.. คะ?" เจสซี่เงยหน้าขึ้นมาขานรับ
"ติช่าได้บอกหรือเปล่าวว่าพี่เรียกเรามาทำอะไร?" น้ำหวานถาม
"คุณติช่าบอกว่า คุณน้ำหวานมีเรื่องจะคุยด้วยค่ะ"
"ใช่ เมื่อกี้พี่ดูเราเดินแบบ พี่คิดว่าเรามีพรสวรรค์นะ อยากเป็นนางแบบหรือเปล่า?"
"คะ.. คือ จริงๆแล้วเจสซี่.."
เจสซี่ตอบอึกอักเล็กน้อยจนน้ำหวานต้องคลี่ยิ้มเล็กๆออกมาอีกครั้ง ริมฝีบางปากของน้ำหวานค่อยๆพูดประโยคสุดท้ายที่ทำให้เจสซี่หายจากอาการอึกอักแล้วเงยหน้ามองน้ำหวานทันที
"แล้วนักแสดงล่ะ? เจสซี่อยากเป็นนักแสดงหรือเปล่าล่ะคะ?"
21.00
M&Bc Software
ภายในห้องผู้จัดการมีร่างสูงของโปรแกรมเมอร์สาวกำลังนั่งทำงานอย่างตั้งอกตั้งใจอยู่บนโต๊ะทำงานที่ผู้จัดการคนสวยสละให้นั่งทำงานในคืนนี้ ส่วนผู้จัดการสาวก็นั่งจิบกาแฟและตรวจสอบแผนงานอยู่ที่โซฟารับแขกไม่ไกลจากโต๊ะทำงานมากนัก
กวางที่นั่งปรับแก้งานอยู่ที่โต๊ะผู้จัดการละสายตาจากจอโน๊ตบุ๊คไปเหลือบมองผู้จัดการสาวที่กำลังนั่งตรวจงานอยู่ เธอมองแก้วกาแฟในมือจีน่าแล้วขมวดคิ้วเล็กๆอย่างไม่ค่อยพอใจ
ก็นี่มันแก้วที่สี่แล้วนะตั้งแต่นั่งทำโอทีด้วยกันมาเนี่ย..
เธอพอจะรู้อยู่บ้างว่าผู้จัดการเป็นคนติดกาแฟมาก ทุกครั้งที่เข้าพบก็จะเห็นแก้วกาแฟวางอยู่ใกล้ๆตัวผู้จัดการเสมอ ขนาดตอนที่กวางไปทานข้าวเย็นกับผู้จัดการวันก่อนโน้น ก่อนกลับเข้างานยังต้องแวะร้านกาแฟก่อนเลย แต่เธอไม่แน่ใจว่าปกติแล้วผู้จัดการดื่มกาแฟเยอะขนาดนี้ตอนค่ำๆด้วยหรือเปล่า?
"เอ่อ.. ผู้จัดการคะ ดื่มกาแฟเยอะแบบนี้ระวังจะนอนไม่หลับนะคะ" กวางกล่าวเตือน
"เรื่องของฉัน" จีน่าตอบกลับแล้วเงยหน้ามองไปที่กวาง "ห่วงตัวเองก่อนเถอะ ไอ้กระทิงแดงบนโต๊ะนั่นหมายความว่ายังไง? เธอกินมันเวลาทำโอทีด้วยงั้นเหรอ?"
"ครั้งนี้ครั้งแรกค่ะ งานนี้ดิฉันตั้งใจมาก ดิฉันไม่อยากง่วงกลางคันน่ะค่ะ" กวางตอบ
"ฉันน่ะคอกาแฟอยู่แล้ว กินกี่แก้วก็ไม่มีผลอะไรหรอก แต่กระทิงแดงดูเหมือนมันจะแรงไปหน่อยนะ ถ้าเธอไม่อยากตาค้างจนสว่างล่ะก็ฉันให้โอกาสเธอจิบครั้งสุดท้ายแล้วโยนมันทิ้งซะ"
"ค่ะๆ"
กวางรับคำแล้วจิบกระทิงแดงเป็นครั้งสุดท้ายจากนั้นก็โยนมันทิ้งถังขยะไปตามที่จีน่าบอก กวางนั่นลงทำงานอีกครั้ง คราวนี้เธอลองเช็คงานที่เพิ่งแก้ไปเมื่อครู่ดูบ้าง ปรากฏว่าผลออกมามันยังไม่ดีเท่าที่ควร
"ผู้จัดการคะ ดิฉันว่าเรามีปัญหานิดหน่อย"
"อะไร"
จีน่าถามแล้วหยิบรายละเอียดโปรเจคพร้อมกับเดินมาหากวางที่ยังคงนั่งอยู่ตรงโต๊ะทำงาน จีน่ายืนซ้อนหลังแล้ววางรายละเอียดโปรเจคไว้บนโต๊ะแล้วกอดอกรอฟังว่าปัญหาที่กวางพูดถึงคืออะไร
"ดิฉันว่าตรงนี้มันแปลกๆ ดูเหมือนว่าการที่เราแก้แผนงานเก่ามันจะทำให้งานมีช่องโหว่เล็กน้อยนะคะ" กวางอธิบายปัญหาให้จีน่าฟัง
"ไหนเอามาดูซิ" จีน่าพูดแล้วเอามือเท้าพนักเก้าอี้ อีกมือก็ยื่นไปจับเม้าส์ สายตาเพ่งไปยังหน้าจอโน๊ตบุ๊ค
แต่ดูเหมือนเธอจะลืมอะไรบางอย่างไปนะ..
จีน่าลืมไปหรือเปล่าว่ากวางยังนั่งอยู่ตรงเก้าอี้น่ะ?
เพราะกวางยังนั่งอยู่ตรงเก้าอี้และจีน่ากำลังโน้มตัวจากหลังเก้าอี้มาดูงานที่หน้าจอโน๊ตบุ๊ค ทำให้ดูเหมือนว่าจีน่ากำลังโอบกวางอยู่กลายๆและใบหน้าของทั้งสองคนห่างกันเพียงไม่ถึงสิบเซนต์ ไม่แน่.. ถ้ากวางหันหน้าออกจากจอโน๊ตบุ๊คอาจสัมผัสได้ถึงลมหายใจของผู้จัดการคนสวยก็ได้
ในขณะที่จีน่ากำลังเช็คงานอย่างเคร่งเครียดอยู่นั้น เธอคงไม่รู้ตัวว่ากลิ่นน้ำหอมอ่อนๆที่เธอใส่ไว้มันกำลังทำให้คนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ต้องค่อยๆหันหน้ามามองเธออย่างสนใจ กลิ่นหอมอ่อนๆ แต่กลับเย้ายวนใจคนได้กลิ่นให้ชวนสัมผัส..
ดูเหมือนว่ากวางจะค่อยๆพิจารณาใบหน้าของจีน่าอย่างไม่ได้ตั้งใจเข้าซะแล้ว ริมฝีปากบางที่ขบเม้มกันเล็กๆอย่างใช้ความคิดมันดูเซ็กซี่มากเมื่อบวกกับกลิ่นน้ำหอมของผู้จัดการสาวที่กำลังกวนใจเธออยู่ในตอนนี้ กวางมองไล่ขึ้นมาตามสันจมูก และสายตาเธอก็ไปหยุดอยู่ที่ดวงตาคู่สวยของผู้จัดการสาวราวกับโดนสะกด
มีใครเคยบอกผู้จัดการหรือเปล่า?
ว่าตาคู่นี้ของผู้จัดการน่ะ มันยั่วมาก..
กวางเผลอมองตาคู่นั่นอยู่นาน ทำไมไม่เคยสังเกตเลยนะว่าผู้จัดการตาสวยขนาดนี้? และในตอนนี้.. ทั้งดวงตา ริมฝีปาก และกลิ่นน้ำหอม ทุกสิ่งที่อย่างมันประกอบกันทำให้ผู้จัดการคนสวยดูเซ็กซี่ไปซะหมด ให้ตายเถอะ.. ดูเหมือนว่ากวางจะออกจากภวังค์นี้ไม่ได้ซะแล้วสิ
"มองอะไร"
กวางสะดุ้งสุดตัวเมื่อผู้จัดการสาวคนสวย(และเซ็กซี่มาก)หันมาพูดกับเธอ ดูเหมือนว่าเธอจะเผลอมองผู้จัดการนานพอดูแฮะ มองจนเขารู้ตัวเลยทีเดียว..
"ปละ.. เปล่าค่ะ เปล่า"
"อืม.. ฉันจะเชื่อแล้วกันว่าเธอไม่ได้มองฉัน" จีน่าพูดแล้วผละตัวออกจากกวางพลางเอื้อมมือไปหยิบรายละเอียดโปรเจคขึ้นมาดู "งั้นเราแก้ถึงแค่ตรงนี้ คงส่วนนี้ของแผนงานเดิมไว้ ส่วนรายละเอียดขอฉันแก้ไขอีกหน่อยแล้วกัน เผื่อมันจะได้รับกับงานเก่ามากขึ้น"
"ค่ะๆ ได้ค่ะ"
จีน่าพูดแล้วถือรายละเอียดกลับไปนั่งที่โซฟาตัวเดิม กวางลุกขึ้นจากโต๊ะแล้วเดินตามจีน่าไปที่โซฟาตัวข้างๆ จีน่าเงยหน้าขึ้นมองกวางด้วยความสงสัยแล้วเอ่ยปากถามเมื่อกวางหย่อนตัวลงบนโซฟาเรียบร้อยแล้ว
"มาทำไม?" จีน่าถามด้วยความสงสัย
"ดิฉันว่าช่วยๆกันดูดีกว่านะคะ จะได้เสร็จเร็วขึ้น"
"หาข้ออ้างอู้งานล่ะสิ ฉันทำคนเดียวได้ ถ้าเธออยากจะพักก็พักไป" จีน่ายกกาแฟขึ้นจิบแล้วใช้มือข้างถนัดหยิบดินสอขึ้นมาขีดๆเขียนๆในรายละเอียดโปรเจคอีกครั้ง
"ไม่ใช่นะคะ ดิฉันอยากช่วยผู้จัดการจริงๆนะคะ" กวางรีบอธิบายอย่างรวดเร็ว ก็เธออยากช่วยจริงๆนี่นา ไม่ได้หาข้ออ้างพักสักหน่อย
"ฉันสั่งให้พักก็พักไปสิ" จีน่าสั่งเสียงเข้ม
"แต่ว่า.."
"อย่ามารบกวนล่ะ ฉันจะทำงาน" จีน่าพูดย้ำอีกครั้ง
"ค่ะ"
กวางรับคำแล้วนั่งมองจีน่าทำงานอยู่เงียบๆไป ก็ยอมรับว่าต่อให้เธอเป็นโปรแกรมเมอร์ที่เก่งขนาดไหน แต่ว่าความเก๋าประสบการณ์ของคนที่ไต่เต้าตัวเองขึ้นมาจนเป็นถึงผู้จัดการมันต้องมีมากกว่าอยู่แล้ว กวางนั่งมองจีน่าแก้งานเพลินจนไม่รู้ว่าตัวเองเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่เหมือนกัน..
22.00
ก๊อกๆๆ!
เสียงเคาะประตูห้องผู้จัดการดังขึ้นสองสามครั้ง จีน่าที่นั่งทำงานอยู่หน้าจอโน๊ตบุ๊คเงยหน้าขึ้นมองประตูด้วยความสงสัย ใครมาเคาะประตูเวลานี้กัน? สี่ทุ่มแล้วนะ หรือว่าจะเป็นรปภ.?
"เธอ?" และเมื่อจีน่าเปิดประตูก็เห็นสาวลูกครึ่งร่างสูงที่แสนคุ้นหน้าคุ้นตายืนอยู่ที่หน้าประตู
"สวัสดีค่ะ คุณคงเป็นผู้จัดการของพี่กวางสินะคะ" เจสซี่ยกมือไหว้จีน่าแล้วพูดทักทาย
"ผู้จัดการน่ะใช่ แต่พี่กวางของเธอเนี่ยหมายถึงวรรณปิยะใช่ไหม? เข้ามาข้างในก่อนสิ" จีน่าเชิญเจสซี่ให้เข้ามาในห้อง
"เห็นพี่กวางบอกว่าทำโอทีถึงสี่ทุ่ม แล้วนี่เจสซี่มารบกวนหรือเปล่าคะ? ดูเหมือนคุณผู้จัดการจะยังยุ่งๆอยู่เลย" เจสซี่พูดพลางเดินเข้ามาในห้อง
"ไม่หรอก มาได้จังหวะพวกฉันกำลังจะกลับบ้านพอดี ไปปลุกวรรณปิยะสิ"
จีน่าพูดแล้วพยักเพยิดให้เจสซี่ไปปลุกกวางที่ยังคงนั่งหลับอยู่ที่โซฟาตั้งแต่เธอบอกให้กวางพักงานได้ คนอะไรกินกระทิงแดงไปแล้วยังจะหลับได้อีก.. สงสัยจะเหนื่อยจริงๆสินะ
"พี่กวางคะ ตื่นได้แล้วค่ะพี่กวาง" เจสซี่เขย่าตัวกวางเบาๆเป็นการปลุก
"อืม.." กวางค่อยๆลืมตาตื่นทีละน้อย แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเด็กลูกครึ่งตรงหน้า "เฮ้ย! เจสซี่มาได้ยังไงคะ? แล้วนี่กี่โมงแล้ว พี่หลับไปนานหรือยังเนี่ย?"
"สี่ทุ่มแล้วค่ะ พี่ที่ทำงานด้วยกันมาส่งเจสซี่ เจสซี่เลยบอกให้แวะรับพี่กวางด้วย ตอนนี้พี่เขารออยู่ข้างล่างค่ะ" เจสซี่ตอบ
"สี่ทุ่มแล้วเหรอเนี่ย? แต่งานพี่ยังไม่เสร็จเลยนะคะ"
"ยังไม่เสร็จก็ต้องกลับ ฉันจะกลับบ้านแล้ว ส่วนงานนี่ ฉันแก้ไว้ให้บางส่วนแล้ว คิดว่าพรุ่งนี้น่าจะเสร็จพอดี" จีน่าพูดพลางเก็บของตัวเองเข้ากระเป๋า
"ขอโทษนะคะผู้จัดการ ดิฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหน" กวางตอบน้ำเสียงรู้สึกผิด
"ช่างมัน พวกเธอก็รีบกลับบ้านได้แล้ว ฉันขอตัวกลับก่อนก็แล้วกัน วรรณปิยะ อย่าลืมล็อคห้องให้ฉันด้วย"
"ค่ะ ขอบคุณผู้จัดการมากนะคะสำหรับวันนี้"
กวางรับคำแล้วลุกขึ้นไปเก็บของตัวเองบ้าง จีน่าพอเก็บของเสร็จก็เดินไปที่ประตูเตรียมตัวออกจากห้อง แต่ก่อนที่เธอจะได้เปิดประตูออกไปก็มีน้ำเสียงเล็กของสาวลูกครึ่งดังขึ้นมาก่อน
"ขอบคุณคุณผู้จัดการมากนะคะที่ช่วยดูแลพี่กวางตอนที่พี่กวางมาทำงานที่นี่" เจสซี่กล่าวขอบคุณแล้วโค้งให้จีน่าอย่างนอบน้อม จีน่ายิ้มรับเล็กๆแล้วตอบออกไป
"ไม่เป็นไร มันเป็นหน้าที่ที่ฉันจะต้องดูแลคนของฉันอยู่แล้ว"
-------------------------------------------------------------------------------------------------
TALK!!! คุยกันหน่อยนะ ^^
มาแล้ววว ตอนที่สี่มาแล้วจ้าา
แทบกราบกรานผู้อ่านทุกท่าน ที่อุตส่าห์มาตามฟิคเรื่องนี้กัน เข้ามาดูอีกทีตกใจมาก มีคนทวงฟิคเราเว้ยเฮ้ย!
ขอแจ้งสาเหตุที่หายไปก่อน ไรต์ไปดูไฟนอลวอล์คมาค่ะ
บ้านไรต์อยู่ต่างจังหวัด แบบว่า.. ไกลจากกรุงเทพค่อนข้างมากกกก
เพิ่งกลับถึงบ้านเมื่อวันจันทร์ตอนเช้า เปิดเช็คดูเห็นคนทวงฟิคแทบกราบขออภัยไม่ทัน สงสัยหายนานเกินไป
ตอนนี้ไรต์แต่งแบบรีบสุดๆ ลงให้ตอนหัวค่ำเลยค่ะ (กลัวคนอ่านรอนาน แหะๆ)
เนื้อเรื่องอาจจะงงๆ และอาจจะมีคำผิดบ้าง ไรต์ตรวจคร่าวๆรอบเดียวเองค่ะ
ต้องขออภัยจริงๆที่หายไปนาน จากนี้จะพยายามไม่หายแล้วนะคะ ._.
แล้วก็.. อันนี้ไรต์เซอไพร์สมาก มีคนทายถูกด้วยว่าผู้หญิงปริศนาในตอนที่แล้วคือน้ำหวาน
คือรู้ทันไรต์ได้ไงอ่ะ แอบมาอ่านพล็อตเรื่องที่ไรต์เขียนไว้ในหัวด้วยหรือเปล่าเนี่ย ฮ่าๆๆ
ป.ล. เผื่อใครนึกไม่ออกว่าดวงตาของผู้จัดการคนสวยยั่วยังไง
cr.thefacethailand2
ขอบคุณทุกท่านที่ให้ความกรุณาอ่านจนจบ Chapter 4 ค่ะ ^^
ความคิดเห็น