คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3
6.30 น.
ณ คอนโดของจีน่า
ฟุดฟิด~ ฟุดฟิด~
จีน่าขมวดคิ้วและยู่จมูกเล็กน้อยเมื่อรู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างมาป้วนเปี้ยนแถวๆจมูกของเธอ เธอพลิกตัวไปอีกทางเพื่อหนีจากสิ่งที่รบกวนการนอนหลับของเธอ วันนี้วันหยุดทั้งทีเธอไม่ได้อยากจะตื่นแต่เช้าหรอกนะ
แต่ไม่เป็นผลเมื่อสิ่งก่อกวนนั้นเปลี่ยนเป้าหมายจากจมูกเป็นหูของเธอแทน จีน่าสะบัดหัวเล็กๆเพื่อไล่สิ่งๆนั้นออกอีกครั้ง แต่มันก็ไม่ยอมหายไปสักที จนเธอตัดสินใจฟาดมือไปตะปบสิ่งก่อกวนนั้นไว้
ผัวะ!!!
"โอยยย.."
"อุ่ย.. เจ็บไหมนั่น?"
หลังจากที่เธอตะปบบ้องหูตัวเองเข้าเต็มๆก็ร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด แต่หลังจากนั้นก็มีเสียงที่คุ้นหูดังขึ้นข้างๆตัวเธอ จีน่าดีดตัวขึ้นจากที่นอนแล้วหันไปมองตามต้นเสียงทันที
"จี!!!!!!!!!!!!!"
"ฮายยย อรุณสวัสดิ์คุณผู้จัดการคนสวย"
จีเอ่ยทักทายคนที่เพิ่งตื่น(เพราะการกวนทีนของจีเองนั่นแหละ) พอจีน่าเห็นว่าเป็นจีแถมในมือของจียังมีคัตตั้นบัดส์นั่นบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าไอ้คนร้ายที่รบกวนการนอนหลับของเธอเมื่อครู่นี้ก็คือสาวมาดกวนตรงหน้านี่แหละ!!
"มาทำไมแต่เช้า!? แล้วนี่เข้ามาในห้องฉันได้ยังไง!? ใครอนุญาตให้แกเข้ามาฮะ!!!"
"ก็ขอให้รปภ.คอนโดแกพาเข้ามาเหมือนทุกทีอ่ะแหละ ส่วนคีย์การ์ดนี่.." จีพูดพลางยกมือชูคีย์การ์ดสำรองที่เป็นของแม่บ้านคอนโดขึ้น "เห็นพนักงานเค้าท์เตอร์คนใหม่ส๊วยสวยอ่ะ เลยไปจีบขอคีย์การ์ดห้องแกมา"
"โอยยยย ฉันอยากจะบ้าตาย ก็อุตส่าห์ย้ำป้าแม่บ้านไปแล้วนี่นาว่าถ้ายัยบ้านี่มาขออย่าไปให้มัน ตกลงฉันไว้ใจคอนโดนี้ไม่ได้แล้วใช่ไหมเนี่ย?" จีน่าทึ้งผมตัวเองไปมาอย่างขัดใจ
"เปล่า แกไว้ใจฉันไม่ได้แล้วต่างหากล่ะ หึหึ.." จีพูดพลางก้มลงมองเรือนร่างใต้ผ้าห่มของจีน่าด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ "นี่โนบราใช่หรือเปล่าเนี่ย? อู้วว หุ่นแบบนี้นี่มัน..... คิคิ"
"หุ่นแบบนี้นี่มันอะไร!? แล้วนี่มองอะไรของแก!! หยุดความคิดลามกเดี๋ยวนี้นะยัยเพื่อนบ้า" จีน่าพูดพลางโกยผ้าห่มขึ้นมากอดไว้ ก็เธอโนบราจริงๆนี่นา..
"จะบอกว่าหุ่นแบบนี้นี่มันชวนให้เซ็กส์เสื่อมชะมัด นมก็อย่างกับไม้กระดานบวมน้ำมีลูกเกดแปะสองลูก คิดว่าฉันคิดอะไรอยู่เนี่ยจีน่า? ฮ่าๆๆๆๆ"
"โอ๊ยยยย!! แบบนี้มันยิ่งแย่กว่าที่ฉันคิดไว้อีก ไสหัวออกไปเลยไป๊!! ฉันจะอาบน้ำแล้ว" พูดจบจีน่าก็โยนผ้าห่มใส่หน้าจีที่กำลังหัวเราะอย่างสะใจอยู่เต็มๆ
"โอเคๆ ฉันจะออกไปรอข้างนอก รีบๆอาบน้ำฉันมีเรื่องจะคุยด้วย" จีพูดพลางลุกออกจากเตียงแล้วเดินไปที่ประตูห้องนอน
"หาเรื่องให้ฉันได้ตลอดเวลาไม่เว้นแม้แต่วันหยุดเลยสินะ"
จีน่าส่ายหัวเล็กๆแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป แต่พอเปิดประตูห้องน้ำจีน่าก็ชะงักแล้วหันไปหาจีที่ยืนอยู่ตรงประตูห้องนอนอีกครั้ง จีเลิกคิ้วขึ้นสองข้างเป็นเชิงถามว่า 'มีอะไร?'
"หน้าอกฉันไม่ได้เหมือนไม้กระดานบวมน้ำซะหน่อย มันใหญ่กว่านั้นอยู่นะ!!!"
40 นาทีผ่านไป..
จีน่าเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้นกุดมือเรียวกำลังใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมที่เปียกน้ำ มองไปที่โซฟาห้องรับแขกก็พบจีกำลังนอนเล่นรูบิคอยู่อย่างเอาเป็นเอาตาย
"อะไรจะจริงจังขนาดนั้น" จีน่าเอ่ยทัก
"ตอนแรกก็ไม่จริงจังหรอก แต่แกอาบน้ำนานเป็นบ้าก็ต้องหาอะไรทำแก้เซ็งบ้างดิ" จีพูดพลางพยุงตัวลุกขึ้นนั่งแล้ววางรูบิคไว้ที่โต๊ะตัวเตี้ยหน้าโซฟา
"แล้วตกลงมีธุระอะไรมิทราบ" จีน่านั่งลงข้างๆจีแล้วเอ่ยปากถาม
"แกจำมิลาลูกค้าที่ฉันเคยจีบเมื่อสามเดือนก่อนได้มะ?" จีเริ่มบทสนทนา
"จำไม่ได้ ก็แกเล่นจีบดะซะขนาดนั้นหนิ ฉันยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าสาวที่แกควงคนล่าสุดชื่ออะไร" จีน่าพูดพลางทำหน้าเอือมๆ
หน่ายใจจริงๆกับความเจ้าชู้ของไอ้เพื่อนมาดกวนคนนี้เนี่ย..
"เออๆ งั้นข้ามตอนนี้ไปละกัน เอาเป็นว่ามิลาเขามาขอให้ฉันไปช่วยคุมงานเปิดตัวแบรนด์เสื้อผ้าของลูกพี่ลูกน้องเขาหน่อยอ่ะ"
"แบรนด์เสื้อผ้าของลูกพี่ลูกน้องเขา? แล้วแกไปเกี่ยวอะไรกับกิจการครอบครัวเขาล่ะ?" พอจีน่าพูดจบจีก็ส่งยิ้มแหยๆให้พร้อมเอานิ้วชี้สองข้างเขี่ยกันไปมา "หรือว่า..."
"แหะๆ ก็เขาขอมาอ้ะ ฉัน.. ไม่อยากทำร้ายจิตใจคนสวย" จีพูดแล้วส่งยิ้มแหยๆให้อีกครั้งอย่างรู้สึกผิด
"ไม่อยากทำร้ายจิตใจคนสวย แต่มาทำความลำบากให้เพื่อน? คนอย่างแกนี่มัน... ฮึ่ย! แล้วทำไมแกไม่ไปชวนมะปราง?"
"ม่ายยยย ฉันไม่อยากชวนมันอ่ะ มิลาชอบมันมากกว่าช้านนน รู้ไหมว่ากว่าฉันจะจีบมิลาติดนี่ต้องใช้เวลากี่วัน? กว่าจะได้เธอมามันลำบากมากนะ จะให้เธอมาเห็นหน้ายัยมะปรางทีเดียวแล้วไปกับมันเลยฉันไม่......"
"โอเค พอๆๆๆ ยังไงมันก็มาลงที่ฉันอยู่ดีสินะ เฮ้อออ! เลิกเป็นเพื่อนกับแกตอนนี้ทันไหมเนี่ย?" จีน่ากรอกตามองบนอย่างหน่ายใจ ไม่อยากจะเชื่อว่าไอ้คนกะล่อนปลิ้นปล้อนปัญญาอ่อนแถมกวนทีนแบบนี้มันจะเป็นถึงผู้บริหารใหญ่ในบริษัท
"ไม่ทันแล้วจ้ะที่รัก ตอนนี้เหลือแค่แกตอบตกลงเท่านั้นแล้วเราจะไปงานด้วยกัน คิคิ"
"ถ้าฉันไม่อยากไปล่ะ?" จีน่าถาม
"ไม่ได้" จีตอบ
"เอ้า! ไหนว่าไม่อยากทำร้ายจิตใจคนสวยไง ฉันก็สวยนะ อย่าขัดใจฉันสิ!" จีน่าพูดพลางยกมือขึ้นกอดอก
"ไม่อ่ะ ฉันอยู่กับแกมานานจนเลิกมองว่าแกสวยไปละ ถ้าฉันไม่รู้ว่าแกเป็นผู้จัดการคงจะนึกว่าแกเป็นแม่ค้าปากจัดแถวตลาดใกล้บ้านฉันนะเนี่ย"
"ฉัน เกลียด แก !!!" จีน่าพูดย้ำชัดเจน
"ไม่เอาน่าที่รัก ตกลงจะไปด้วยกันใช่มะ?" จีมองหน้าจีน่าแล้วกระพริบตาถี่ๆเป็นเชิงอ้อน
"ฉันมีทางเลือกด้วยหรือไง?" พูดจบจีน่าก็ถอนหายใจแรงๆหนึ่งครั้ง "แล้วงานเริ่มกี่โมง?"
"หกโมงครึ่งที่เซ็นทรัลxxx" จีสะอึกไปเล็กน้อยเมื่อโดนจีน่าถลึงตาใส่ แล้วจากนั้นค่อยพูดต่อ "แต่เราต้องไปเตรียมงานตั้งแต่บ่ายสองนะ"
"งานเริ่มหกโมงครึ่ง!! หกโมงครึ่งนี่แกหมายถึงหกโมงเย็นใช่มะ? แล้วแกมาหาฉันทำซากอะไรตั้งแต่หกโมงเช้าเนี่ย!?" จีน่าโวยวาย
"ก็ฉันกำลังจะกลับบ้านอ่ะเลยแวะมาหาแกก่อน อีกอย่างแกจะได้มีเวลาเตรียมตัวยาวๆด้วยไง"
"กำลังจะกลับบ้าน? อืม.. แล้วแต่แกเลยละกัน" จีน่าส่ายหัวอย่างเอือมๆอีกครั้งเมื่อจีบอกว่าตัวเองกำลังจะกลับบ้าน แสดงว่าเมื่อคืนยัยนี่ออกล่าเหยื่ออีกแล้วใช่ไหมเนี่ย?
จี จีน่า แล้วก็มะปราง สามคนนี้เป็นเพื่อนกันตั้งแต่ไฮสคูล เข้าเรียนมหาลัยที่เดียวกัน แถมยังได้ทำงานที่เดียวกันอีก ถ้านับระยะเวลาการเป็นเพื่อนกันมาก็คงจะประมาณ12-13ปีได้ ดังนั้นทั้งสามคนจึงสนิทกันมากชนิดที่ว่ารู้ไส้รู้พุงกันเลยทีเดียว
จีมีบุคลิกเป็นสาวมาดกวนมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ด้วยนิสัยที่เฟรนลี่ขี้เล่นกวนทีนคนอื่นเขาไปทั่วทำให้จีเป็นคนที่มีเพื่อนเยอะ แต่สิ่งที่จีมีเยอะกว่าเพื่อนก็เห็นจะเป็นบรรดากิ๊กทั้งหลายนี่แหละ จีน่าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจีเริ่มเจ้าชู้ตั้งแต่ตอนไหน เพราะตั้งแต่เริ่มรู้จักกันก็เห็นยัยนี่ป้อคนอื่นเขาไปทั่วแล้ว แต่เห็นแบบนี้จีก็เลือกคนเหมือนกันนะ! เลือกจีบเฉพาะคนถูกใจเท่านั้นแหละ แต่ดูเหมือนว่าคนที่ถูกใจจีนั้นจะมีเยอะ(มาก)ไปหน่อยแฮะ
ส่วนมะปรางเป็นสาวมาดนิ่ง สุขุม แถมรูปร่างสูงโปร่งของมะปรางยิ่งส่งให้ดูสมาร์ทและเท่ห์ โอ้โห ไม่อยากจะพูดว่าตอนสมัยเรียนมะปรางน่ะฮอทสุดๆ ฮอทจนจีอิจฉาอ่ะคิดดูแล้วกัน แต่ใครจะไปรู้.. เห็นนางเงียบๆฟาดเรียบนะจ้ะ จริงๆแล้วมะปรางเป็นคนที่เจ้าชู้เงียบคนหนึ่งเลยล่ะ แถมเจ้าชู้แบบหยิ่งด้วย ต้องรอให้คนเขาเข้ามาจีบก่อน ถ้าตัวเองถูกใจก็โอเคคนนี้เสร็จฉัน แต่ถ้ายังไม่ถูกใจก็ปล่อยผ่านไป
มาถึงจีน่า ก็รู้ๆกันอยู่ว่าจีน่าเป็นสาวสวยปากจัด เพราะฉะนั้นต่อให้มีคนแอบชอบนางเยอะแค่ไหนก็ไม่มีใครกล้าเสี่ยงตายเข้ามาจีบ อาจจะเป็นเพราะว่าจีน่าถูกขนาบข้างโดยมะปรางกับจีด้วยแหละ ถึงไม่เคยมีใครเล็ดรอดตกมาถึงจีน่าสักคน (ไอ้เพื่อนสองคนนั้นมันฟาดเรียบ)
แต่บางทีจีน่าก็แอบสงสัยนะว่าตัวเองรอดจากเงื้อมมือสองคนนั้นมาได้ยังไง? ทั้งๆที่เธอว่าตัวเองก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่สักหน่อย ออกจะมีดีกรีเป็นถึงดาวคณะเลยด้วยซ้ำตอนอยู่มหาลัย
หรือว่าจะเป็นเพราะไซส์หน้าอกจริงๆ..?
"เออน่าา เดี๋ยวตอนเที่ยงฉันมารับละกัน จะได้กินข้าวก่อนแล้วค่อยไปคุมงาน" จีพูดพลางผุดตัวลุกขึ้นจากโซฟาแล้วจัดแจงชุดของตัวเองให้เรียบร้อยเตรียมตัวกลับบ้าน
"รีบๆมา อย่าให้ฉันได้โทรตาม" จีน่าย้ำอีกทีก่อนที่จีจะเดินออกจากประตูห้องเธอไป
"ค่าา แล้วเจอกันนะคะคุณผู้จัดการคนสวย"
17.00
ณ เซ็นทรัลxxx
และแล้วก็ถึงเวลาที่เหล่านางแบบจะมาซ้อมแพทเทินการเดินในงานครั้งนี้ ตอนนี้จีกับจีน่ายืนอยู่ข้างเวทีเพื่อดูการเดินของนางแบบ เห็นจีบอกว่ามิลาจะมาตอนนางแบบเดิน แล้วไหนล่ะคนที่ชื่อมิลา? เป็นไปไม่ได้ที่มิลาจะมาถึงงานแล้วจีจะไม่เข้าไปป้อ
"หูยยย จีน่าๆๆ แกดูนางแบบคนนั้นดิ สวยชิบหายวายวอดเลยอ่ะ"
จีสะกิดจีน่ารัวๆแล้วบุ้ยปากไปที่นางแบบคนแรกที่เดินออกมา จีน่าหันไปมองตามที่จีชี้ให้ดูแล้วขมวดคิ้วเล็กๆ สาวลูกครึ่งหน้าสวยตัวสูงแบบนั้น มันคุ้นๆอยู่นะ.. เหมือนเคยเจอที่ไหน
อ้อ! นึกออกแล้ว! นี่มันเด็กคนที่จูบปากกับวรรณปิยะที่ป้ายรถเมล์เมื่อวานนี่นา
ที่แท้เป็นนางแบบหรอกเหรอเนี่ย?
"โห.. อย่างกับนางฟ้าเลยอ่ะ รู้งี้ฉันไปคุมตอนนางแบบลองชุดด้วยดีกว่า ไม่น่ามัวแต่เซ็ทเวทีเลย" จีพูดพลางหัวเราะคิกคัก
"หยุดความคิดทุเรศๆของแกลงซะ เดี๋ยวนี้แกจะม่อคนมีแฟนด้วยหรือไง?" จีน่ากัดไปหนึ่งที
"เฮ้ย! แกไปรู้ได้ไงว่าน้องเขามีแฟนแล้วอ่ะ?" จีเบิกตากว้างอย่างแปลกใจ อะไรกัน.. เรื่องในวงการบังเทิงมีเหรอที่จีน่ารู้แล้วจีจะไม่รู้
"เออ เอาเป็นว่าฉันรู้แล้วกัน" จีน่าตอบปัดๆ
"แฟนใครอ้ะ แฟนใคร ใครได้แฟนเป็นนางฟ้าาา"
"วรรณปิยะ โปรแกรมเมอร์บริษัทเรา พนักงานใหม่แผนกฉันเอง" จีน่าตอบเสียงเรียบ
"จริงดิ? เด็กใหม่คนนั้นอ่ะนะ? มิน่าล่ะไม่เคยได้ยินพนักงานขาเม้าท์พูดถึงเรื่องแฟนของวรรณปิยะเลย ที่แท้แอบซุกนางฟ้าไว้กินคนเดียวนี่เอง"
"กินอะไรเหรอคะจี?"
"อุ้ย! มิลา แหม่ กำลังคิดอยู่เลยว่าเย็นนี้จะพามิลาไปกินอะไรดี มาพอดีเลย มิลาหิวข้าวไหมคะ? ไปทานข้าวกันไหม"
แหม่.. ถ้าไม่ได้เป็นเพื่อนกันจะคิดว่ามันเป็นปลาไหลแล้วนะเนี่ย!
เมื่อกี้ยังบ่นเสียดายนางแบบลูกครึ่งบนเวทีอยู่เลย พอมิลามาเท่านั้นแหละ.. แถได้ลื่นยิ่งกว่าปลาไหลเชียวนะ อยากรู้จริงๆว่าที่บ้านมันใช้แป้งตราอะไร ทำไมถึงเนียนได้ขนาดนี้ (ตึงโป๊ะ!)
"ดูงานตรงนี้ก่อนดีกว่านะคะ เดี๋ยวเสร็จงานแล้วจีอยากไปไหนมิลาจะพาไปทุกที่เลยค่ะ โอเคนะคะ?"
"โอเคจ้ะ งั้นเราไปดูงานจากข้างหลังเวทีดีกว่าเนอะ เดี๋ยวนางแบบก็เดินกลับหลังเวทีแล้ว"
"ได้ค่ะ"
สิ้นสุดบทสนทนาจีก็ผายมือเป็นเชิงว่าเชิญให้มิลาเดินนำไปก่อน มิลาโค้งตัวให้จีเล็กน้อยแล้วค่อยเดินไป พอคล้อยหลังมิลาไปสักพักนึงจีก็หันมาแล้วโบกมือให้จีน่าปัดๆเป็นเชิงไล่ ถ้าแปลบทสนทนาจากสายตาของทั้งสองคนคงจะได้ประมาณนี้
'หมดหน้าที่แกแล้ว จะไปไหนก็ไปๆ' << จี
'อะไรนะ!! แกให้ฉันมารอยัยมิลาเป็นเพื่อนแกแค่นี้อ่ะนะ!?' << จีน่า
'เออน่าาา อยู่ไปก็เป็นก้างขวางคอพวกฉันเปล่าๆ จะไปไหนก็ไปเร็ว ชิ่วๆ!' << จี
'ย่ะ!! ยัยเพื่อนชั่ว!!!' << จีน่า
จบการฟาดฟันกันทางสายตาแต่เพียงเท่านั้นจีน่าก็เดินสะบัดบ็อบออกจากโซนจัดงานปล่อยให้สองคนนั้นเขาสวีทกันไป โอเค.. ฉันเกลียดแกยัยบ้าจี!!
"ผู้จัดการ?"
น้ำเสียงทุ้มที่คุ้นหูดังจากทางด้านหลังของจีน่า ด้วยความเคยชินทำให้เธอหันไปตามเสียงอย่างรวดเร็วและพบกวางยืนถือขวดน้ำมองมาทางเธอ
"วรรณปิยะ?" จีน่าเรียกชื่อคนตรงหน้าด้วยความแปลกใจ คือว่า.. บังเอิญหรือว่าอย่างไรทำไมกวางที่เธอเพิ่งพูดถึงกับจีไปเมื่อกี้ถึงได้มาอยู่ตรงหน้าเธอ
"ผู้จัดการมาคนเดียวเหรอคะ?" กวางเอ่ยถาม
"มากับเพื่อน แต่มันหายหัวไปแล้ว" จีน่าตอบ "แล้วเธอล่ะ? มาช็อปปิ้งคนเดียวหรือไง?"
"เปล่าค่ะ พอดีแฟนมีงานที่นี่เห็นว่าวันนี้ว่างๆเลยออกมาด้วยกันน่ะค่ะ" กวางตอบ
เออ.. นั่นสิ เมื่อกี้ยังพูดถึงแฟนเขาอยู่เลยนี่หว่า
"อ่อ มาเฝ้าแฟนสินะ" จีน่าพูดพลางพยักหน้าสองสามที
"แล้วนี่ผู้จัดการจะไปไหนคะ?" กวางถาม
"ฉันจะไปไหนมันก็เรื่องของฉันสิ" จีน่าตอบ แต่พอเห็นสีหน้ากวางดูเจื่อนลงแบบนั้นเธอก็รีบแก้คำตอบทันที "เอ่อ.. แต่นี่ไม่ใช่เวลางาน ฉันจะตอบให้ก็ได้ จริงๆฉันยังไม่รู้หรอกว่าจะไปไหนดี ไอ้เพื่อนบ้ามันเพิ่งทิ้งกันเมื่อกี้"
"แสดงว่าตอนนี้ผู้จัดการก็ว่างอยู่สินะคะ?" กวางถามต่อ
"ประมาณนั้น" จีน่ายักไหล่ประกอบ
"ผู้จัดการรออยู่ตรงนี้สักครู่นะคะ"
"เดี๋ยว! ไปไหนของเธอน่ะ!?"
ยังไม่ทันได้ฟังคำถามของจีน่ากวางก็วิ่งออกไปอย่างรวดเร็วทิ้งให้จีน่ายืนอยู่ตรงนั้นพร้อมกับคำพูดกำชับว่าอย่าเพิ่งหนีไปไหน จีน่านิ่งอึ้งอ้าปากค้างเล็กน้อยด้วยความตกใจเพราะทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วมาก
เธอปล่อยให้ลูกน้องมาสั่งเธอได้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย?
"โอเค รอก็รอ"
อีกไม่กี่อึดใจต่อมากวางก็วิ่งกลับมาอีกครั้ง คราวนี้เธอไม่ได้ถือขวดน้ำไว้ในมือแล้ว กวางหยุดอยู่ตรงหน้าจีน่าแล้วหายใจแรงๆสองสามครั้งจากนั้นก็ส่งยิ้มให้จีน่าแล้วพูดขึ้น
"ไปกันค่ะ"
"ไปไหน?" จีน่าถามด้วยความแปลกใจ อะไรวะ..? อยู่ดีๆก็มาบอกว่าให้ไปกัน
"ไปทานข้าวค่ะ"
"ฉันบอกตอนไหนว่าจะไปกับเธอ?" จีน่ายกมือขึ้นกอดอกถาม
"ก็ในเมื่อผู้จัดการว่าง แถมโดนเพื่อนทิ้ง และไม่รู้จะไปไหน ตอนนี้ฉันชวนผู้จัดการไปทานข้าวด้วยกัน มีเหตุผลอะไรที่ผู้จัดการจะต้องปฏิเสธล่ะคะ?" กวางตอบพลางส่งยิ้มตาหยีให้จีน่า
จีน่ามองหน้ากวางอย่างใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่ง.. ดูเหมือนว่าพนักงานใหม่ของเธอจะกล้าต่อปากต่อคำมากขึ้นหรือเปล่า? แล้วถ้าเธอตัดสินใจไปกับกวาง เธอจะเสียการปกครองไหมนะ?
คงไม่หรอกมั้ง.. ก็แค่คนๆเดียวเองหนิ
"ดีเหมือนกัน ฉันหิวแล้ว"
18.30 (เริ่มเดินแบบ)
หลังเลิกงาน
"พี่กวางงงง วันนี้เจสซี่เป็นไงบ้างคะ? สวยไหม? พี่กวางชอบไหม?"
พอเจสซี่เปลี่ยนชุดและกล่าวลาทีมงานทุกคนเป็นที่เรียบร้อยก็วิ่งมาหากวางที่ยืนอยู่ที่สตาฟท์โซนเพียงคนเดียว ส่วนจีน่ากลับไปตั้งแต่งานยังไม่เลิกแล้ว
"ชอบสิคะ เจสซี่ทำอะไรพี่ก็ชอบทั้งนั้นแหละ"
"อ่าว.. แปลว่าวันนี้เจสซี่ไม่สวย?" เจสซี่ขมวดคิ้วแล้วยู่ปากอย่างขัดใจ
"สวยค่ะสวยยยย เจสซี่ให้พี่ชมทุกวันแบบนี้ไม่เบื่อแย่เหรอคะ? ฮ่าๆๆ" กวางตอบพลางยกมือขึ้นขยี้ผมคนอายุน้อยกว่า
"ถ้าเป็นพี่กวางชมเจสซี่ไม่เบื่อหรอกค่ะ คิคิ" พูดจบเจสซี่ก็หัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว
"แล้วนี่ทำงานเหนื่อยหรือเปล่า? หิวอะไรไหม? ไปกินข้าวกันไหม?" กวางถาม
"ไม่เป็นไรค่ะ พี่กวางกินข้าวกับคุณผู้จัดการไปแล้วนี่นา" เจสซี่เว้นจังหวะเล็กน้อยก่อนพูดต่อ "อ้อ! เจสซี่จำได้ว่ามีข้าวมันไก่เหลืออีกกล่องนึงในตู้เย็นบ้านเรา เจสซี่อยากกินข้าวมันไก่"
"แต่กล่องนั้นพี่ซื้อตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ แล้วอีกอย่าง.. นางแบบทำไมกินของมันตอนกลางคืน?"
"แล้วไงคะ? เสร็จงานแล้ว กินอะไรก็ได้ อิอิ แล้วถ้าเจสซี่ไม่กินพี่กวางจะกินข้าวมันไก่สองมื้อติดเลยเหรอคะ? ไม่เอาอ่ะ เจสซี่กินเองดีกว่า"
"จ้าๆ แล้วแต่เลยจ้ะแม่นางแบบ"
"โอเค งั้นเรากลับบ้านกันค่ะ เจสซี่อยากกินข้าวมันไก่เย็นๆจะแย่อยู่ละ" เจสซี่พูดพลางขยับเข้ามาคล้องแขนกวางไว้แล้วเดินออกจากห้างไป
แต่ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังเดินหัวเราะกันอย่างมีความสุขอยู่นั้น..
ก็มีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองทั้งคู่อย่างไม่วางตา
ร่างสูงเจ้าของสายตาคู่สวยนั้นมองทั้งคู่จนลับสายตาไปแล้วจึงค่อยเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าพร้อมกับเลือกรายชื่อที่คุ้นเคยแล้วกดโทรออก
[ตู๊ดดดด../ฮายยย มีอะไรหรือเปล่า ไอเพิ่งทำงานเสร็จพอดีเลย] ปลายสายทักทายขึ้น
"ฮายติช่า ไอมีอะไรจะถามยูหน่อย เด็กคนที่เดินเปิดงานแฟชั่นโชว์วันนี้ของยูเนี่ยเป็นใครเหรอ?"
[เด็กที่เดินเปิด.. อืม.. อ้อ! เด็กลูกครึ่งสวยๆใช่มะ?]
"ใช่"
[นางชื่อเจสซี่ ไอจำได้เพราะนางเข้ามาคุยกับไอบ่อย]
"เจสซี่? โอเคๆ แต๊งกิ้วมาก"
[วอท? นี่โทรมาถามไอแค่นี้อ่ะเหรอ?]
"ตอนนี้อยากรู้แค่นี้ แต่ถ้ามีอะไรเพิ่มเติมไอจะโทรหายูอีกทีนะ"
[อ่ะโอเค ซียู บายยย]
จบบทสนทนาเพียงเท่านั้นปลายสายก็กดตัดสายไป.. สาวปริศนาค่อยๆยกโทรศัพท์ออกจากหูแล้วเก็บเข้ากระเป๋าถือราคาแพงเหมือนเดิม เธอกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อยอย่างพอใจ ริมฝีปากบางได้รูปค่อยๆขยับพึมพัมกับตัวเองเบาๆ
"อืม.. เจสซี่? ชื่อเพราะดีนะคะ"
---------------------------------------------------------------------------------------------
TALK!!! คุยกันหน่อยนะ ^^
มาส่งตอนที่สามให้แล้วนะคะ
ตอนนี้ใครหลงรักพี่จีบ้างงงงง ฮ่าๆๆ เรื่องนี้พี่จีเป็นคนน่ารักนะ
ในขณะที่หลายๆคนกำลังปักหลักเลือก #ทีมจีน่า #ทีมเจสซี่
แต่ไรต์ขอปักหลัก #ทีมจี ดีกว่า ส่วนตัวชอบคาแรกเตอร์พี่จีสุดๆ ฮ่าๆๆๆ
ตอนนี้ใครเหมาะกับด้อมไหนก็กระโดดลงด้อมนั้นไปค่ะ #กวางเจสซี่ #กวางจีน่า
ฝากเข้ามาเล่นใน #ChooseGGJ กันด้วยนะคะ
เห็นมีบางคนเข้ามาเล่นแล้ว แต่เราไม่ได้ทวิตตอบ แถมไม่ได้ตอบคอมเม้นท์ด้วย
อันนี้ไม่ได้หยิ่งนะคะ เรามีเหตุผล แต่จะขอชี้แจงแบบละเอียดในทอล์คสุดท้ายตอนจบเรื่องละกันค่ะ ._.
(แต่เราอ่านทุกคอมเม้นท์นะคะ อ่านหลายรอบด้วย ดีใจมากจริงๆค่ะที่มีคนเข้ามาคอมเม้นท์)
ขอบคุณทุกท่านที่ให้ความกรุณาอ่านจนจบ Chapter 3 นะคะ ^^
ความคิดเห็น