คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2
12.00
ณ ร้านอาหารใกล้ M&Bc Software
“อื้มม อร่อยจัง ปกติพี่กวางกินข้าวที่นี่เหรอคะ?”
สาวลูกครึ่งนามเจสซี่เอ่ยถามกวางในขณะที่ตัวเองกำลังตักข้าวผัดเข้าปากคำโต วันนี้เป็นการทำงานวันที่ห้าของกวางในบริษัท M&Bc Software และวันนี้ก็เป็นวันที่เจสซี่ว่างงานพอดีเลยนั่งรถเมล์มาทานข้าวกับกวางแถวๆบริษัท
“ไม่ใช่หรอก ปกติพี่กินข้าวที่ร้านข้างบริษัทน่ะ สงสัยจะเป็นร้านประจำของเพื่อนๆพี่" กวางตอบ
“แหนะ มาอยู่ไม่กี่วันได้เพื่อนแล้วเหรอคะ" เจสซี่ถาม
“เอ้า ไม่มีเพื่อนจะให้พี่อยู่ยังไงล่ะคะเจสซี่?” กวางถามกลับ
“ฮ่าๆๆ เจสซี่แซวเล่นค่ะ เจสซี่รู้อยู่แล้วแหละว่าพี่กวางต้องมีเพื่อนเยอะ ก็พี่กวางของเจสซี่น่ารักขนาดนี้นี่นา" เจสซี่พูดพลางตักข้าวผัดเข้าปากอีกคำ
“เจสซี่น่ารักกว่าไหม? อุตส่าห์นั่งรถเมล์มาหาพี่ถึงที่นี่เพื่อกินข้าวด้วยกันชั่วโมงเดียวแล้วกลับเนี่ย"
“ก็อยู่คอนโดคนเดียวเจสซี่เหงา เจสซี่อยากอยู่กับพี่กวางนี่นา"
“เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ก็ได้หยุดแล้ว พี่จะอยู่กับเจสซี่ทั้งวันเลยดีไหมคะ?”
“แต่.. พรุ่งนี้เจสซี่มีเดินแบบที่เซ็นทรัลxxxตอนเย็น" เจสซี่หน้าหงอยลงทันทีเมื่อพูดถึงงานของตัวเองวันพรุ่งนี้
“ไม่เห็นยากเลย พี่ก็พาเจสซี่ไปไงคะ ไม่ได้เห็นเจสซี่เดินแบบมานานแล้วเหมือนกันนะเนี่ย"
“จริงนะคะ" เจสซี่เงยหน้าทำตาแป๋วใส่กวางอย่างมีความหวัง
“อื้อ ไม่พูดเล่นหรอก" กวางพยักหน้ารับคำ
“เย้! พี่กวางรู้ไหมว่างานล่าสุดที่พี่กวางไปดูเจสซี่เดินแบบก็ตั้งครึ่งปีก่อนโน้นนนน เจสซี่อยากให้พี่กวางไปกับเจสซี่บ่อยๆจังเลยค่ะ"
“ตอนนี้เราอยู่ด้วยกันแล้ว พี่คงจะได้ไปคุมเจสซี่ตามงานบ่อยขึ้นแล้วแหละ"
“ค่าา คุณพี่กวางสุดที่รัก" เจสซี่พยักหน้ารับคำแล้วหยอดคำหวานไปทีหนึ่งก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวผัดอีกครั้ง
เจสซี่เป็นเด็กนิเทศจบใหม่ที่กำลังผันตัวเข้ามาในวงการบันเทิงอย่างเต็มตัว โดยก่อนหน้านั้นเธอก็พอมีผลงานอยู่บ้าง ส่วนมากจะเป็นงานถ่ายโฆษณาและเดินแบบตามงานที่ห้าง ความฝันของเธอคือการเป็นนักแสดงและตอนนี้เธอก็กำลังไขว่คว้าความฝันอย่างเต็มความสามารถโดยการเริ่มจากงานเล็กๆก่อน
เคยมีช่วงหนึ่งก่อนที่เจสซี่จะได้รับงานถ่ายโฆษณามากมาย น่าจะเป็นตอนที่เจสซี่อยู่ปีสาม เธอรับงานเดินแบบเช้าเย็นดึกอยู่เกือบเดือนเพื่อดันตัวเองให้เป็นที่รู้จักมากขึ้นเผื่อจะมีแมวมองนำไปปั้น ตอนนั้นเธอวุ่นอยู่กับการเดินแบบมากจนเกือบจะติดเอฟไปตั้งหลายตัว แต่ก็โชคดีที่ได้กวางมาช่วยเคลียร์งานและเตือนสติก่อนที่เธอจะติดเอฟและเรียนไม่จบ
แต่ถึงจะเกือบติดเอฟ ความพยายามในตอนนั้นของเจสซี่ก็ส่งผล เพราะหลังจากนั้นเจสซี่มีงานถ่ายโฆษณาเข้ามาประมาณสองสามตัวแถมยังได้ลงนิตยสารแฟชั่นด้วย ถึงจะไม่ได้ขึ้นปกก็เถอะ แต่มันก็น่าภาคภูมิใจเหมือนกันนะที่ความพยายามของเรามันไม่สูญเปล่าน่ะ
“แล้วนี่กินข้าวเสร็จจะกลับเลยหรือเปล่าคะ?” กวางถาม
“ก็เดินไปส่งพี่กวางที่บริษัทแล้วนั่งรถเมล์กลับไงคะ" เจสซี่ตอบ
“ไม่เอา พี่ไปส่งเจสซี่ที่ป้ายรถเมล์ดีกว่า จะได้มั่นใจว่าเจสซี่ไม่แอบไปเถลไถลที่ไหนไง"
“โธ่พี่กวางงง เจสซี่ไม่แอบไปเถลไถลที่ไหนหรอกค่ะ แต่ถ้าพี่กวางอยากเป็นคนไปส่งเจสซี่เองก็ได้นะคะ" เจสซี่มุ่ยหน้าเล็กน้อยเมื่อโดนกวางแซว
“จริงๆอยากไปส่งถึงคอนโดด้วยซ้ำ ถ้าไม่ติดว่าต้องทำงานอีกตอนบ่ายนะ"
“คิคิ ไม่ต้องหรอกค่า แค่พี่กวางเดินไปส่งเจสซี่ก็ดีใจแล้ว"
“จ้า เด็กน้อยของพี่"
13.00
M&Bc Software
จีน่ากลับเข้ามาในบริษัทอีกครั้งหลังจากที่เพิ่งทานข้าวเสร็จ พอก้าวเท้าออกจากลิฟท์ก็เห็นพนักงานหญิงสามคนกำลังยืนเม้าท์กันอยู่บริเวณหน้าลิฟท์ประกอบด้วยแพรว โกโก้ และลูกน้ำ จีน่ามองสามคนนั้นแล้วขมวดคิ้วเล็กๆเป็นเชิงสงสัย จนสามคนนั้นสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตก็สะดุ้งตัวเล็กน้อยแล้วสาวเท้าเร็วๆไปยังห้องพนักงาน แต่ยังไม่ทันถึงห้องก็โดนเรียกไว้ก่อน
“นี่ พวกเธอทั้งสามคนน่ะ" จีน่าเรียกเสียงเข้ม
“ค.. คะ? คุณผู้จัดการ" โกโก้ตอบรับเสียงสั่นเล็กน้อย
“ทำไมยังไม่เข้างานอีก รู้ไหมว่านี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว ดูนาฬิกาไม่เป็นหรือว่าความจำเสื่อมสมองปลาทองลืมว่าต้องเข้างานตอนบ่ายโมง" อื้อหือ.. แต่ละคำช่างเจ็บแสบ
"..........." ทั้งสามคนก้มหน้าก้มตารับผิด ในใจก็ได้แต่คิดว่า ตูไม่น่ามายืนเม้าท์กันตรงนี้เล้ยย.. ไม่งั้นก็รอดไปแล้ว
“แล้วนี่วรรณปิยะหายไปไหน? ปกติอยู่กับพวกเธอตลอดไม่ใช่หรือไง?”
“วันนี้เธอไปกินข้าวกับน้องค่ะ" ลูกน้ำตอบ
“น้องไหน?” จีน่าถามจิก
“ไม่ทราบค่ะ" แพรวตอบบ้าง จีน่าหันไปทางโกโก้กับลูกน้ำ สองคนนั้นก็ส่ายหน้ารัวๆเป็นเชิงว่าไม่รู้เหมือนกัน
อยากรู้แล้วทำไมไม่ถามเจ้าตัวเองล่ะโว้ย!!
“ถ้าวรรณปิยะเข้างานแล้ว ฝากบอกเธอด้วยว่าให้มาพบฉันให้เร็วที่สุด"
ไม่รอให้ใครรับคำ พูดจบผู้จัดการสาวก็หันหลังเดินเข้าห้องของตัวเองไปปล่อยให้พนักงานทั้งสามคนยืนมองหน้ากันล่อกแล่ก ใจนึงก็โล่งใจที่ตัวเองรอด อีกใจนึงก็รู้สึกสยองแทนกวางที่โดนผู้จัดการเรียกตัวไปด่าแบบตัวต่อตัว
จีน่าเดินเข้ามาในห้องของตัวเองแล้ววางแก้วกาแฟไว้ที่โต๊ะทำงาน จากนั้นเธอก็เดินไปเปิดม่านให้ห้องรับแสงแดดเล็กน้อยกันห้องอับ แต่พอม่านเปิดออก สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นร่างที่คุ้นเคยนั่งอยู่กับผู้หญิงร่างสูงอีกคนที่ป้ายรถเมล์
วรรณปิยะไปทำอะไรที่ป้ายรถเมล์ตอนยังไม่เลิกงาน?
ผู้จัดการสาวยังคงยืนมองสองร่างที่ป้ายรถเมล์ กวางยกแขนขึ้นดูนาฬิกาหลายครั้งด้วยท่าทางกระวนกระวาย สงสัยจะรู้ตัวอยู่สินะว่ากำลังจะเข้างานสาย จนสาวร่างสูงข้างๆหันมาพูดอะไรสักอย่างกับกวาง หลังจากนั้นกวางก็ลุกขึ้นยืนแล้วโบกมือให้ผู้หญิงคนนั้น แต่ผู้หญิงคนนั้นคว้าข้อมือกวางไว้แล้วเอื้อมมืออีกข้างไปจับคอปกเสื้อของกวางพลางออกแรงดึงให้กวางโน้มใบหน้าเข้ามาหาตัวเองเรื่อยๆ และ..
จูบ!!!
จูบกันในป้ายรถเมล์ตอนบ่ายโมงเนี่ยนะ!?
น้องสาวบ้าบออะไรเขาจูบกับพี่สาวแบบนั้นได้ด้วยเหรอ? เฮอะ! ไปหาแฟนแล้วยังจะเข้างานสายแบบนี้อย่าคิดว่าคนอย่างจีน่าจะปล่อยไปง่ายๆนะ ดีนะที่สั่งสามคนนั้นไว้ว่าให้เรียกกวางมาพบทันทีที่เธอเข้างาน
ฉากสุดท้ายที่จีน่าเห็นคือกวางรีบวิ่งเข้ามาในบริษัทอย่างรวดเร็ว คาดว่าอีกไม่เกินสามนาทีกวางคงเข้ามาพบจีน่าแล้วล่ะ ตอนนี้จีน่าเดินจากผ้าม่านมานั่งไขว่ห้างที่เก้าอี้โต๊ะทำงานแล้วยกมือขึ้นกอดอกเป็นการเตรียมพร้อม
ฉันไม่แน่ใจนะว่าจีน่ากำลังคิดคำด่าล่วงหน้าอยู่หรือเปล่า
แต่ที่ฉันแน่ใจสุดๆเลยก็คือ กวางไม่รอดแน่..
ก๊อกๆๆ!
เสียงเคาะประตูดังขึ้น สงสัยจะมาแล้วสินะ
“เชิญ"
จีน่าพูดจบประตูก็เปิดออก ผู้จัดการสาวตวัดตาขึ้นมองผู้มาใหม่ ใบหน้าขาวใสนั้นเหมือนจะมีเหงื่อซึมเล็กๆ สงสัยรีบวิ่งเข้าบริษัทมากสินะ กวางเดินเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของจีน่า
“ผู้จัดการเรียกดิฉันมามีอะไรหรือเปล่าคะ?”
“จะมีอะไรซะอีกล่ะ เพิ่งทำงานได้ไม่กี่วันก็เข้างานสายซะแล้ว ฉันก็เพิ่งรู้เหมือนกันนะว่าคนอย่างเธอน่ะมันไร้ความรับผิดชอบ"
“คือ.. ต้องขออภัยด้วยค่ะ พอดีวันนี้น้องสาวดิฉันแวะมาทานข้าวด้วย ดิฉันเลยต้องรอส่งน้องขึ้นรถเมล์ก่อน"
“รอส่งน้องขึ้นรถเมล์งั้นเหรอ? เฮอะ! รอจนกว่าจะพลอดรักกันหนำใจมากกว่าล่ะมั้ง" จีน่ากรอกตามองบนให้กับคำแก้ตัวของกวาง "อย่าคิดนะว่าฉันไม่เห็น จูบกับน้องสาวประเจิดประเจ้อตรงป้ายรถเมล์ตอนกลางวันแสกๆ พี่สาวเขาจูบน้องสาวแบบนั้นกันด้วยหรือไง?”
".........." กวางนิ่งอึ้งไป จริงๆแล้วเธอก็คิดอยู่เหมือนกันว่าตอนจูบกับเจสซี่อาจจะมีคนมาเห็น แต่ก็ไม่คิดว่าคนที่เห็นจะเป็นผู้จัดการสาวปากตลาดคนนี้
“ว่ายังไงล่ะวรรณปิยะ ไม่แถต่อแล้วเหรอ?”
“... ขออภัยค่ะ" กวางก้มหน้ารับผิด
“ฮึ! ครั้งนี้ฉันจะยอมให้ก่อน แต่คราวหน้าเธอต้องระวังตัวมากกว่านี้" จีน่าพูดเสียงเข้ม "ออกไปได้แล้ว"
“ขอบพระคุณค่ะผู้จัดการ"
กวางยกมือไหว้แล้วเดินคอตกออกจากห้องไป คราวนี้เธอผิดเต็มๆเลยนี่นา.. คงจะไปบ่นผู้จัดการที่พูดจาแบบนั้นใส่เธอไม่ได้หรอก
จีน่าเป็นคนเคร่งเรื่องเวลา ทำให้การที่กวางเข้างานช้าไปแค่สิบนาทีจีน่าถึงมองว่ากวางเป็นคนไม่มีความรับผิดชอบ แต่เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องเล็กๆไปทันทีเมื่อเธอเห็นกวางจูบกับเจสซี่ที่ป้ายรถเมล์แล้วรีบวิ่งเข้าบริษัท การที่กวางทำแบบนั้นมันอาจทำให้ภาพลักษณ์บริษัทดูแย่ไปด้วย
ถ้าเป็นคนอื่นจีน่าคงจะเฉดหัวออกไปแล้ว แต่ว่าเป็นกวาง.. ระยะเวลาห้าวันมานี้ที่กวางทำโปรเจคอยู่ภายใต้การควบคุมอย่างใกล้ชิดของจีน่า ทำให้จีน่าได้เห็นว่ากวางเป็นคนที่มีศักยภาพสูงมากคนหนึ่ง ถ้าจะไล่ออกเพราะเรื่องเล็กๆน้อยๆแค่นี้เธอก็คงจะเป็นผู้จัดการที่โง่เกินไปแล้วล่ะ
เอาเป็นว่า.. ให้อยู่ทำผลงานไปก่อนละกัน
17.30
จีน่าเดินออกจากห้องทำงานของตัวเอง เป็นปกติที่จีน่าจะเข้างานก่อนเวลาครึ่งชั่วโมงและเลิกงานหลังเวลาครึ่งชั่วโมง มันอาจจะดูแปลกๆที่ว่าถ้าคิดเป็นโอทีแล้วจีน่าจะได้ค่าโอทีวันละหนึ่งชั่วโมง แต่เธอขอไม่นับเป็นโอทีเพราะเธอแค่เข้ามาเตรียมตัวทำงานเฉยๆ ประมาณว่านั่งดื่มกาแฟ อ่านหนังสือพิมพ์อะไรทำนองนี้ ยังไม่ได้ลงมือทำงานแบบจริงๆจังๆน่ะ และอีกอย่างคือเธอชอบออกงานช้ากว่าเวลาเพราะคนไม่พลุกพล่านเหมือนตอนเพิ่งเลิกงาน
จีน่าเดินไปที่ลิฟท์แต่แสงไฟที่ส่องลอดออกมาจากห้องพนักงานทำให้เธอรู้สึกเอะใจ เพราะวันนี้ไม่มีใครแจ้งเธอว่าจะทำโอที สงสัยจะมีคนลืมปิดไฟล่ะมั้ง?
ผู้จัดการสาวเดินเข้าไปใกล้ประตูก็พบว่าแสงไฟนั้นมาจากหลอดไฟเหนือโต๊ะทำงานของกวาง เธอเปิดประตูเข้าไปอย่างเบามือและเดินเข้าไปใกล้ๆล็อคนั้นก็พบร่างสูงกำลังนั่งใช้คอมพิวเตอร์และอีกมือหนึ่งก็เขียนอะไรบางอย่างใส่กระดาษซึ่งถ้าเธอจำไม่ผิดนั่นเป็นแบบร่างโปรเจคที่เธอให้กวางทำนั่นเอง จีน่าเลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจ
จะทำโอทีทำไมไม่แจ้งผู้จัดการก่อนล่ะ?
ยืนมองกวางอยู่อย่างนั้นได้สักพักโดยที่กวางยังไม่รู้ตัวเพราะกวางนั่งหันหลังให้ทางเข้าล็อค จากนั้นจีน่าก็ตัดสินใจเดินออกจากห้องพนักงานแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องของเธออีกครั้ง
ฮืม ฮื้มมมม ฮืมมม ~~~
กวางฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี วันนี้เธอทำโอทีแบบสบายๆเพราะแค่เก็บตกงานเล็กๆน้อยๆ กะจะทำสักสองชั่วโมงแล้วค่อยกลับบ้านดีกว่าพรุ่งนี้จะได้พักผ่อนอย่างสบายใจ แต่.. ทำไมรู้สึกเหมือนลืมอะไรไปนะ? ลืมโทรบอกเจสซี่งั้นเหรอ? ไม่ใช่นะ เธอโทรบอกแล้วว่าวันนี้กลับช้าหน่อย งั้นตกลงเธอลืมอะไรกันล่ะเนี่ย..
“ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ?”
น้ำเสียงเรียบดังมาจากทางด้านหลัง กวางวางดินสอในมือลงแล้วหันหลังอย่างรวดเร็วก็พบกับผู้จัดการสาวคนสวยยืนพิงล็อคของเธออยู่ ในมือถือแก้วกาแฟไว้ด้วย
อ้อ.. ลืมบอกผู้จัดการนี่เองว่าวันนี้จะทำโอที
“เอ่อ.. ดิฉันว่าจะทำโอทีน่ะค่ะ ขออภัยอีกครั้งด้วยค่ะที่ไม่ได้บอกล่วงหน้า" กวางลุกขึ้นยืนแล้วโค้งให้จีน่า
“ถ้าฉันไม่เดินเข้ามาเช็คเธอก็กะจะนั่งทำงานฟรีๆสินะ" จีน่าเดินเข้าไปใกล้โต๊ะของกวางแล้วก้มหน้าดูงาน "ไหนดูซิ ทำอะไรเพิ่มบ้าง"
“ไม่มีอะไรค่ะ แค่เก็บรายละเอียดเล็กๆน้อยๆเฉยๆ ดิฉันคิดว่าตรงนี้ควรเพิ่มลูกเล่นลงไปอีกหน่อยเพื่อให้ดูทันสมัย ผู้จัดการว่ายังไงบ้างคะ?” พอกวางเห็นจีน่าสนใจเรื่องงานก็ถือโอกาสหยิบงานขึ้นมาถามซะเลย
“ฉันจำเป็นต้องตอบคำถามเธอไหมในเมื่อฉันไม่ได้ทำโอทีสักหน่อย" จีน่าวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะทำงานของกวางแล้วกอดอก "มีอะไรไว้ถามวันจันทร์ก็แล้วกัน วันนี้จะทำโอทีถึงกี่โมงล่ะ?”
“หกโมงก็พอค่ะ" กวางตอบ
“โอเค แล้วฉันจะเช็คเวลาให้"
จีน่าพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก็เดินออกจากล็อคของกวางและออกจากห้องพนักงานไป กวางส่ายหน้าเล็กๆให้กับบทสนทนาเมื่อครู่แล้วนั่งลงที่โต๊ะทำงานเหมือนเดิม
ถึงจะไม่ได้ทำโอทีแต่ช่วยดูงานให้สักนิดนึงไม่ได้หรือไง?
ในขณะที่กวางกำลังจะตรวจเช็คงานอีกครั้งสายตาก็เหลือบไปเห็นแก้วกาแฟที่จีน่าถือเข้ามาในห้องวางอยู่บนโต๊ะของเธอ นี่ผู้จัดการลืมเอาออกไปหรือตั้งใจทิ้งไว้ให้เธอเก็บกันแน่เนี่ย?
กวางเอื้อมมือไปหยิบถ้วยกาแฟขึ้นมาดู กาแฟยังเต็มแก้ว แถมยังร้อนและยังมีควันขึ้นอยู่เลย ขอบถ้วยก็ยังไม่มีคราบกาแฟ แสดงว่าผู้จัดการเพิ่งชงก่อนที่จะเข้ามาหาเธอได้ไม่นานและยังไม่ได้ดื่มกาแฟแก้วนี้เลยสินะ คงจะลืมเอาไว้แหละ
เอ๊ะ.. แต่ทำไมผู้จัดการถึงชงใส่ถ้วยเซรามิกซึ่งเป็นถ้วยของบริษัท? ผู้จัดการคนสวยคงไม่คิดจะเอาถ้วยนี้กลับบ้านด้วยหรอกนะ
หรือว่า..
“ตั้งใจชงให้เรางั้นเหรอ?”
กวางพึมพัมกับตัวเองเบาๆเมื่อนึกขึ้นได้ว่าจีน่าเพิ่งชงกาแฟแก้วนี้ก่อนเข้ามาหาเธอและจีน่าคงจะไม่ริบถ้วยเซรามิกใบนี้กลับบ้าน ต่อให้ความเป็นไปได้ที่จีน่าจะชงกาแฟให้กวางมันจะมีน้อยมากก็เถอะแต่มันก็แปลเป็นอย่างอื่นไม่ได้แล้วนี่นา.. กวางอมยิ้มเล็กๆแล้วพูดกับตัวเองเบาๆ
“ขอบคุณนะคะผู้จัดการ"
19.00
ณ คอนโดกวางกับเจสซี่
กวางเปิดประตูเข้ามาในห้อง ในมือมีข้าวมันไก่สองกล่องเธอซื้อมาจากเจ้าหน้าคอนโดที่เจสซี่เคยบอกว่าอร่อย กวางเดินเข้าไปในครัวเพื่อเอาข้าวมันไก่ไปวางไว้ก่อนจากนั้นก็ค่อยเดินมาที่ห้องนั่งเล่น เสียงน้ำตกกระทบพื้นกระเบื้องดังอยู่ไม่ขาดสายนั้นทำให้เธอเข้าใจได้ว่าเจสซี่คงกำลังอาบน้ำอยู่ กวางวางกระเป๋าสะพายขอเธอไว้แล้วทิ้งตัวลงบนโซฟา
ผ่านไปไม่นานนักเสียงน้ำในห้องน้ำก็หยุดลง เจสซี่คงอาบน้ำเสร็จแล้วสินะ..
กวางเหลือบตามองไปที่ประตูห้องน้ำ ไม่กี่อึดใจประตูก็เปิดออกพร้อมกับร่างสูงหุ่นเพรียวบางในผ้าเช็ดตัวผืนเล็กอวดเรียวขายาวสวย ผมเกล้าขึ้นโชว์แผ่นหลังบางน่าสัมผัส หยดน้ำที่เกาะตามผิวกายนั่นยิ่งทำให้เหมือนทั้งร่างนั้นประดับไปด้วยเกล็ดคริสตัลยามเมื่อต้องแสงไฟ..
คุณเคยได้ยินคำนี้หรือเปล่า?
สวย.. จนไม่อาจละสายตาได้
"อ้าว พี่กวางกลับมานานหรือยังคะเนี่ย? ไม่เห็นเรียกกันบ้างเลย"
กวางแอบสะดุ้งเล็กๆเมื่อเจสซี่เรียกทัก ให้ตายเถอะ.. ถ้าจะมัวแต่มองจนลืมทักทายเด็กมันขนาดนี้นะ ก็ไม่รู้จะอึ้งไปทำไมเหมือนกันในเมื่อกวางก็เห็นมาตั้งหลายครั้งแล้ว ไม่ใช่เพิ่งเคยเห็นครั้งแรกซะหน่อย
"อ่อ เอ้อ.. พี่เพิ่งกลับมาถึงก่อนเจสซี่อาบน้ำเสร็จแปบเดียวเอง" กวางตอบ
"อ๋อ แล้วพี่กวางกินข้าวหรือยังคะ? มีข้าวอยู่นะ เจสซี่ไปทอดไข่ให้เอาไหม?"
"พี่ซื้อข้าวมันไก่เจ้าหน้าคอนโดมา เจ้าที่เจสซี่เคยบอกว่าอร่อยไง ซื้อมาเผื่อเจสซี่ด้วยนะ ไปแต่งตัวแล้วมากินด้วยกันสิ" กวางพูดพลางไล่ให้เจสซี่ไปแต่งตัวก่อนที่ตัวเองจะคิดอกุศลกับเด็กสาวไปมากกว่านี้
"โหยยย พี่กวางอ่ะ พรุ่งนี้เจสซี่มีเดินแบบนะคะ กินข้าวมันไก่ตอนดึกแบบนี้เดี๋ยวก็ลงพุงพอดี"
เจสซี่พูดพลางหย่อนตัวลงนั่งบนโซฟาข้างๆกวาง ร่างสูงมองร่างบางที่นั่งข้างๆตัวเองอย่างไม่สามารถละสายตาได้ ผ้าเช็ดตัวที่เจสซี่นุ่งเป็นกระโจมอกไว้แค่ยืนปกติก็สั้นอยู่แล้ว ยิ่งพอเด็กสาวนั่งลงมันยิ่งสั้นกว่าเดิมอีก และด้วยความเคยชิน.. เจสซี่ก็ตวัดเรียวขาขึ้นมานั่งไขว่ห้าง
ถ้าชายผ้าจะร่นขึ้นขนาดนี้ถอดออกเลยก็ได้นะเจสซี่..
เหมือนสติดับไปชั่วขณะ รู้ตัวอีกทีกวางก็เห็นว่าเจสซี่นอนจ้องตาอยู่ใต้ร่างของเธอซะแล้ว มองขึ้นไปเหนือหัวเล็กน้อยก็เห็นว่ามือของเธอเองกำลังล็อคข้อมือของเจสซี่ไว้เป็นเชิงว่าไม่ให้ขัดขืน กวางไล่สายตากลับมามองที่เจสซี่อีกครั้ง..
"ถ้ากลัวอ้วน เรามาออกกำลังกายก่อนนอนกันดีไหม?" กวางถามเสียงแหบพร่า
"ตะ.. แต่ พี่กวางคะ.. นี่ยังหัวค่ำอยู่เลยนะคะ อื้อ..."
เด็กสาวไม่ได้พูดอะไรไปมากกว่านั้นริมฝีปากอิ่มของคนด้านบนก็ประทับลงที่ตำแหน่งเดียวกันของคนด้านล่าง กวางค่อยๆขยับปากขบเม้มริมฝีปากล่างของเจสซี่อย่างเอาใจ เจสซี่บิดข้อมือของตัวเองออกจากพันธนาการแล้ววาดแขนขึ้นคล้องคอกวางพลางรั้งท้ายทอยของกวางให้ขยับเข้ามาแนบชิดกันมากขึ้น พอเห็นว่าเด็กน้อยเริ่มตอบสนองคนโตกว่าก็เริ่มบดริมฝีปากเข้าหาอย่างดุเดือด และก็ไม่ผิดหวัง.. เมื่อเด็กสาวตอบรับได้ร้อนแรงไม่แพ้กัน
"ช่างมันปะไร รีบทำรีบเสร็จจะได้มีเวลานอนเยอะๆไงคะเด็กดี.."
พูดจบกวางก็ก้มหน้าลงไปจูบที่กกหูแล้วค่อยๆลากริมฝีปากลงมาพรมจูบตามซอกคอ มือข้างหนึ่งลูบวนที่ต้นขาของคนใต้ร่างแล้วค่อยๆไล้ขึ้นมาเรื่อยๆ ผ่านเอวบาง.. หน้าอกอิ่ม.. และสุดท้ายก็หยุดอยู่ที่ปมผ้าขนหนู ถ้าเธอกระตุกปมนี้ออก...
เพียงแค่กระตุกปมผ้านี่ออกเท่านั้น..
"เดี๋ยวค่ะ"
เสียงเล็กดังขึ้นพร้อมกับมือข้างหนึ่งของเจสซี่ที่ยกขึ้นมาคว้ามือกวางไว้อย่างรวดเร็ว กวางละใบหน้าออกจากซอกคอแล้วเลิกคิ้วมองหน้าเจสซี่ด้วยความสงสัย มาจนถึงขั้นนี้แล้ว จะห้ามทำไมเนี่ย..?
"คือ.. บนเตียงดีกว่าไหมคะ?”
-------------------------------------------------------------------------------
TALK!!! คุยกันหน่อยนะ ^^
มาส่งตอนที่สองให้แล้ววว
ดูตอนนี้มันสั้นๆเนาะ? ใช่มะ? หรือเราคิดไปเอง? หรือว่าตอนที่หนึ่งมันยาวเกินไป?
เอาเป็นว่าช่างมันเถอะค่ะ.. แต่เราคาดว่าความยาวของตอนต่อๆไปน่าจะประมาณนี้แหละเนอะ
แอบเห็นครั้งที่แล้วตัวเองทอล์คยาวมาก ตั้งแต่ครั้งนี้เป็นต้นไปจะพยายามทอล์คให้สั้นลงนะคะ
(แต่จะมีตอนพิเศษเป็นตอนที่ทอล์คยาวๆแทน ฮี่ๆ)
ตอนนี้ #กวางเจสซี่ #กวางจีน่า ใครเชียร์ด้อมไหนก็กระโดดลงด้อมนั้นไปค่ะ ฮ่าๆๆ
อย่าลืมเข้ามาเล่นใน #ChooseGGJ กันด้วยนะคะ :)
ขอบคุณทุกท่านที่ให้ความกรุณาอ่านจนจบ Chapter 2 ค่ะ! ^^
ความคิดเห็น