คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : Chapter 19
07.00
จีน่ารู้สึกตัวตื่นช้ากว่าเวลาปกติไปเล็กน้อย อาจจะเป็นเพราะว่าแปลกที่ทำให้นอนไม่ค่อยหลับเลยตื่นผิดเวลา ผู้จัดการสาวลืมตามองที่นอนด้านข้างตัวเพื่อมองหากวางที่เธอคาดว่าคงยังไม่ตื่น
แต่เหมือนเธอจะคาดผิดไปแฮะ..
จีน่าผุดตัวลุกขึ้นจากที่นอนแล้วกวาดสายตามองหารอบห้องแต่ก็ไม่พบโปรแกรมเมอร์สาวที่มากับเธอ จีน่าลุกจากเตียงเดินไปชะโงกในห้องน้ำที่เปิดประตูอยู่ก็ไม่พบเช่นกัน ไม่มีวี่แววของกวางอยู่ในห้องนี้
แล้วกวางหายไปไหน..
หรือว่าอยู่ที่ระเบียง?
คิดได้ดังนั้นจีน่าก็เดินไปชะโงกที่หน้าต่างข้างประตูเพื่อมองดูตรงระเบียงหน้ากระท่อม แต่ก็เหมือนเดิม.. กวางไม่อยู่ตรงนั้น ตอนนี้จีน่าเริ่มมีอาการกระวนกระวายแล้ว กวางหายไปไหน? ทำไมหายไปแบบไม่บอกไม่กล่าวกันแบบนี้
ร่างสูงของผู้จัดการสาวเลยตัดสินใจเดินออกมานอกกระท่อมเพื่อจะไปตามหากวาง บางทีกวางอาจจะหิวข้าวเลยออกไปกินข้าวก่อนเธอก็ได้ ถึงมันจะเป็นข้อสันนิฐานที่งี่เง่าและไม่น่าจะเป็นไปได้ก็เถอะ แต่ตอนนี้จีน่าคิดอะไรไม่ออกหรอก ในสถานที่ไม่คุ้นเคยท่ามกลางป่าเขาแบบนี้ จะมีสักกี่ที่เชียวให้กวางออกไปเดินคนเดียวน่ะ
จีน่าใส่รองเท้าแตะแล้วเดินออกไปตามทางเดินในสภาพชุดนอนแถมไม่ได้ล้างหน้าล้างตาแบบนั้นนั่นแหละ เห็นว่าที่นี่ไม่มีใครอยู่นอกจากพนักงานหรอกนะถึงได้กล้าออกมาในสภาพแบบนี้น่ะ แต่ยังไม่ทันที่จีน่าจะเดินออกจากรัศมีกระท่อมได้ถึงห้าเมตรหางตาของเธอก็ไปสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่างที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ใต้ผิวน้ำใกล้น้ำตก
หืม? ที่นี่มีนางเงือกด้วยเหรอ?
แต่นางเงือกนี่มันอยู่ในน้ำจืดหรือน้ำเค็มนะ?
จีน่าหยุดฝีเท้าแล้วยืนมองสิ่งที่เธอคิดว่าเป็นนางเงือกอย่างสนอกสนใจ เธอมองตามร่างที่เคลื่อนไหวอยู่ใต้ผิวน้ำด้วยความอยากรู้อยากเห็นเพราะนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอได้เห็นนางเงือกตัวเป็นๆ แต่แล้วผู้จัดการคนสวยก็ต้องหยุดชะงักเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้
เดี๋ยวนะ.. นางเงือกมันมีแต่ในวรรณคดีเหอะ!!
บ้าไปแล้วจีน่า! มาเที่ยวนี่ลืมเอาสมองมาด้วยหรือเปล่าเนี่ย! นางเงือกมันมีจริงที่ไหนเล่า!
ในขณะที่จีน่ากำลังตำหนิตัวเองในความคิดอยู่นั้น ร่างที่จีน่าคิดว่าเป็นนางเงือกก็โผล่พ้นผิวน้ำขึ้นมา พอไร้ซึ่งผิวน้ำทำการหักเหของแสงให้วัตถุบิดเบี้ยวแล้วก็ปรากฏให้เห็นแผ่นหลังของผู้หญิงคนหนึ่งในเสื้อยืดสีดำที่พอเปียกน้ำแล้วเนื้อผ้าลีบแนบติดกับผิวกายเผยให้เป็นทรวดทรงอย่างชัดเจน มือเรียวของหญิงสาวผู้นั้นถูกยกขึ้นเสยผมสีน้ำตาลเข้มไปด้านหลังเผยให้เห็นเสี้ยวหนึ่งของใบหน้าขาวใส ร่างนั้นค่อยๆหันหน้ามาหาจีน่าช้าๆ
ผู้อ่านรู้หรือเปล่าว่าตอนนี้จีน่ากำลังรู้สึกยังไง..?
เธอกำลังรู้สึกว่าคำว่า 'สวย' มันอาจไม่เพียงพอสำหรับใช้พรรณนาความงามของคนตรงหน้า
รู้สึกเหมือนว่าคนที่เธอเข้าใจว่าเขาเป็นนางเงือกจะรู้ตัวซะแล้วว่ากำลังโดนมองอยู่ ร่างนั้นดำลงไปใต้น้ำอีกครั้งและเริ่มว่ายมาทางเธอ จีน่ามองตามร่างที่เคลื่อนตัวเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆจนร่างนั้นผุดขึ้นมาอีกครั้งตรงหน้าของเธอ
วรรณปิยะ..
"จีน่าคะ" กวางเงยหน้ามองจีน่าที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ "คุณจะไปไหนคะ?"
"ไปหาเธอนั่นแหละ" พูดจบจีน่าก็ย่อตัวลงนั่งอยู่ตรงหน้ากวางที่ยังอยู่ในน้ำ "ฉันตื่นมาไม่เห็นเธอเลยว่าจะไปเดินหาแถวๆนี้ ใครจะไปคิดล่ะว่าเธอจะมาเล่นน้ำแต่เช้า"
"ตอนแรกก็ไม่คิดจะเล่นเหมือนกันค่ะ แต่อากาศมันดีเกินไป น้ำก็น่าเล่นด้วย เลยขอลงสักหน่อย" พูดจบกวางก็หัวเราะเล็กๆแก้เขิน
"ไม่หนาวหรือไง? อากาศเย็นๆอยู่นะ" จีน่าถาม
"ไม่หรอกค่ะ แบบนี้เขาเรียกว่าอากาศดีนะคะไม่ใช่อากาศเย็น" กวางตอบ
"อ่าๆ อากาศดีก็อากาศดี" พูดจบจีน่าก็ยักไหล่เล็กๆ
"แล้วนี่กล้าโชว์หน้าสดแล้วเหรอคะ?" กวางพูดแล้วชี้นิ้วเป็นวงไปที่ใบหน้าของจีน่า "แต่.. สดเกินไปไหมอ่ะ? นี่ล้างหน้าหรือยังคะ?"
"ยัง สดมาก สดแบบเพิ่งลุกจากเตียงมาสดๆเลยเนี่ย" จีน่าพูดแล้วก้มมองชุดนอนของตัวเอง
"เชื่อค่ะ และสงสัยด้วยว่าคุณกล้าเดินออกมาจากห้องในสภาพโนบราแบบนี้ได้ยังไง ที่นี่ไม่ได้มีแค่ฉันกับคุณนะคะ" กวางพูดเสียงดุ
"ก็รู้ แต่ฉันกลัวเธอหายมากกว่า" จีน่าเว้นจังหวะเล็กน้อยแล้วพูดต่อ "ทีหลังอย่าหายไปเฉยๆแบบนี้สิ นี่ไม่ใช่บ้านเรานะ จะไปไหนก็ระวังตัวหน่อย"
"อ่า.. ขอโทษค่ะทีหลังถ้าไปไหนฉันจะบอกคุณก่อนแล้วกันนะคะ"
"ดี ฉันจะได้ไม่ต้องมานั่งเป็นห่วง"
"แล้วนี่คุณยังไม่ล้างหน้าใช่ไหมคะ?" กวางถาม จีน่าพยักหน้าตอบ "มานี่หน่อยค่ะ"
กวางพูดแล้วจูงมือพาจีน่ามานั่งบนโขดหินข้างลำธารแล้วค่อยพาตัวเองขึ้นจากน้ำมานั่งข้างๆจีน่า ผู้จัดการสาวนั่งขัดสมาธิหันหน้าเข้าหาโปรแกรมเมอร์ที่นั่งอยู่ข้างๆ กวางค่อยๆเอื้อมมือไปปัดผมของจีน่าให้ทัดหูขึ้นทั้งสองข้างแล้ววักน้ำขึ้นมาจากลำธาร
"เดี๋ยวๆ จะทำอะไรน่ะ?" จีน่าเอ่ยถาม
"ก็ล้างหน้าให้คุณไงคะ" กวางตอบพร้อมรอยยิ้ม
"น้ำในน้ำตกเนี่ยนะ? สะอาดไหมเนี่ย? หน้าฉันจะไม่เป็นสิวใช่ไหม?" จีน่าถามพลางก้มมองน้ำในลำธารสลับกับน้ำในมือที่กวางวักขึ้นมา
"สะอาดค่ะจีน่า นี่มันกลางป่ากลางเขานะคะ น้ำใสขนาดนี้ไม่สกปรกหรอกค่ะ" กวางเว้นจังหวะเล็กน้อยแล้วพูดต่อ "อีกอย่าง ถ้ามันไม่สะอาดจริงเราก็ตายด้วยกันทั้งคู่นี่แหละค่ะ และฉันคงจะตายก่อนคุณด้วยเพราะฉันแช่ไปทั้งตัว"
"โอเคๆ สะอาดก็สะอาด" จีน่าพยักหน้าช้าๆ "งั้นฉันล้างเองก็ได้"
"ไม่เอาค่ะ ฉันอยากล้างให้คุณมากกว่า"
พูดจบกวางก็ลูบน้ำลงบนใบหน้าคมของจีน่าอย่างเบามือ มือเรียวของกวางค่อยๆไล้ที่บริเวณหน้าผากของจีน่าแล้วเลื่อนลงมาที่เปลือกตาทั้งสองข้าง จีน่าหลับตาลงปล่อยให้กวางจัดการกับใบหน้าของเธอเองอยู่อย่างนั้น ตลอดเวลาที่กวางบรรจงล้างหน้าให้จีน่า ผู้จัดการสาวก็สัมผัสได้ถึงความเย็นของน้ำที่กำลังไล้อยู่บนใบหน้าเธอ และ..
ความอุ่นของอะไรสักอย่างที่ทาบอยู่ที่ริมฝีปากเธอ..
จีน่าลืมตาขึ้นมาทันทีเมื่อสัมผัสได้ว่าเธอกำลังถูกขโมยจูบ และเป็นจริงตามที่คาด ริมฝีปากอวบอิ่มของโปรแกรมเมอร์สาวทาบสนิทอยู่ที่ริมฝีปากบางของเธอหากแต่ไม่ได้ขยับรุกล้ำไปมากกว่านี้ จีน่าค่อยๆหลับตาลงอีกครั้งเมื่อรับรู้แล้วว่าใครคือคนที่ขโมยจูบเธอ
กวางก็เป็นแบบนี้แหละ.. ชอบขโมยจูบเธอทุกที
โปรแกรมเมอร์สาวค่อยๆละริมฝีปากออกจากจีน่าแล้วเอื้อมมือไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กของตัวเองมาซับที่ใบหน้าของจีน่าอย่างทะนุถนอม จีน่าหรี่ตามองกวางที่กำลังส่งยิ้มให้เธออย่างจับผิด
"ที่อาสาล้างหน้าให้นี่กะแต๊ะอั๋งฉันเหรอ?" จีน่าถาม
"ฉันคิดว่าคุณรู้ตั้งแต่แรกแล้วนะคะ" กวางตอบแล้วส่งยิ้มกวนๆให้จีน่า เรียกสายตามองแรงจากผู้จัดการคนสวยได้เป็นอย่างดี
เออ ไม่ปฏิเสธหรอก เธอรู้อยู่แล้วแหละว่ากวางต้องมาไม้นี้
แต่ก็ต้องปล่อยให้กวางได้กำไรซะบ้าง ไม่งั้นเดี๋ยวจะได้เฉาตายซะก่อน
"ทีหลังเลือกเวลาให้ดีกว่านี้หน่อยนะ ฉันยังไม่ได้แปรงฟัน" จีน่าพูด
"มิน่าล่ะ ได้กลิ่นตุๆ" กวางพูดพลางยกมือขึ้นพัดจมูกตัวเองไปมาอย่างหยอกล้อ
"เดี๋ยวจะโดน" จีน่าชี้หน้ากวางอย่างคาดโทษ "ฉันไม่ผิด ก็บอกอยู่แล้วว่าเพิ่งลุกจากเตียงมาสดๆ เธอมาจูบฉันเองนะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ ถึงผิดก็คุ้มไปแล้ว คิคิ" กวางพูดแล้วหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว
"เฮ้อออ!" จีน่าส่ายหัวอย่างเอือมๆ "ฉันจะไปอาบน้ำแล้ว เธอจะเล่นน้ำก็เล่นไป แต่อย่านานมากนะเดี๋ยวจะไม่สบาย"
"งั้นฉันไปอาบน้ำพร้อมคุณเลยได้ไหมล่ะคะ?"
"อย่ามาตลก! ลงน้ำไปเลยไป๊!"
ตู้มมม!!
พูดจบจีน่าก็ลุกขึ้นปาผ้าขนหนูใส่หน้ากวางแล้วถีบกวางเน้นๆจนตกลงไปในน้ำเพื่อป้องกันไม่ให้โปรแกรมเมอร์สาวที่เธอเคยคิดว่าเรียบร้อยตามเธอเข้ามาในห้องน้ำ จีน่าหันหลังให้กวางแล้วเดินฟึดฟัดเข้ากระท่อมไปด้วยความขัดใจ
คนอะไรทำไมมันหื่นได้ขนาดนี้วะ!!!
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป..
จีน่าอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เธออยู่ในชุดเสื้อยืดเขียวลายพรางกับกางเกงขาสั้น เธอเดินออกมาที่ระเบียงหน้ากระท่อมแล้วสอดส่องสายตามองหาคนที่โดนเธอถีบตกน้ำไปเมื่อชั่วโมงที่แล้ว แต่แล้วเธอก็ต้องขมวดคิ้วเล็กๆเมื่อเห็นว่าคนๆนั้นยังอยู่ในน้ำ
ทำไมกวางยังไม่ขึ้นจากน้ำอีก?
เดี๋ยวก็ได้ไม่สบายหรอก..
จีน่ากำลังจะอ้าปากตะโกนเรียกคนที่อยู่ในน้ำแต่พอได้เห็นกวางโผล่หัวพ้นน้ำขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มกว้างอย่างสบายใจแบบนั้นแล้วเธอก็ต้องหยุดความคิดที่จะเรียกให้กวางขึ้นฝั่งไว้ก่อน ถ้าใครได้มาเห็นแบบเธอก็คงจะรู้สึกเหมือนกันว่ากวางดูมีความสุขมากๆเมื่ออยู่ในน้ำ จีน่าถอนหายใจแล้วเผยรอยยิ้มออกมาเล็กๆ
ปล่อยไว้แบบนี้ก่อนแล้วกัน ถ้าไม่สบายขึ้นมายังไงเธอก็ดูแลได้อยู่แล้วนี่นา..
คิดได้แบบนั้นจีน่าก็หมุนตัวกลับเข้าไปในกระท่อมแล้วเดินออกมาอีกครั้งพร้อมกล้องในมือ จีน่าเผยยิ้มเล็กๆกับตัวเองแล้วยกกล้องขึ้นมาถ่ายเก็บภาพบรรยากาศเอาไว้ รอเวลาที่กวางโผล่ขึ้นจากน้ำแล้วรัวชัตเตอร์ใส่กวางจนกวางเริ่มดำน้ำลงไปอีกครั้ง จีน่าลดกล้องในมือลงแล้วนั่งเช็ครูปที่เธอเพิ่งถ่ายไปเมื่อครู่ เธอน่าจะกดไปประมาณยี่สิบรูปได้ สามรูปแรกเป็นรูปวิว ส่วนสิบเจ็ดรูปหลังน่ะเหรอ.. ไม่พูดก็คงจะรู้กันอยู่ จีน่านั่งเลื่อนดูภาพไปเรื่อยๆแล้วยิ้มอยู่คนเดียว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเธอถึงเข้าใจว่ากวางเป็นนางเงือกในตอนแรก
ก็เล่นสวยซะจนเหมือนนางในเทพนิยายแบบนี้
จะไม่ให้เข้าใจผิดได้ยังไง..
เลื่อนดูรูปจนพอใจแล้วก็ยกกล้องขึ้นถ่ายอีกครั้ง คราวนี้กวางหันหน้ามาทางฝั่งจีน่าพอดี พอกวางหันมาเจอกล้องก็ยิ้มให้พร้อมกับโพสท่าอีกประมาณสองสามท่า แต่พอเห็นว่าจีน่าไม่ยอมหยุดถ่ายสักทีเลยขึ้นจากน้ำแล้วเดินมานั่งกับจีน่าที่แคร่ตรงระเบียงหน้ากระท่อม
"คุณแอบถ่ายรูปฉันเหรอคะ?" กวางถามพร้อมกับใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมตัวเอง
"ไม่แอบ แค่เธอไม่เห็นเอง" จีน่าพูดแล้วก้มลงเช็ครูป
"ไหนๆ ฉันอยากดูบ้างอ่ะ" กวางพูดแล้วเอื้อมมือไปขอกล้องจากจีน่า แต่จีน่ากลับเอากล้องหลบไปอีกทาง
"ไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยมาดู เล่นน้ำนานแล้วยังมานั่งตากลมอยู่อีก" จีน่าดุ
"ง่ะ นิดนึงไม่ได้เหรอคะ?"
"ไม่ได้ รีบไปอาบน้ำ เดี๋ยวไม่สบายขึ้นมาแล้วฉันจะสมน้ำหน้าให้"
"โอเคค่ะๆ อาบน้ำก่อนก็ได้" กวางพูดแล้วลุกขึ้นเดินเข้าไปอาบน้ำ
30 นาทีผ่านไป..
"ไหนคะจีน่า ให้ฉันดูรูปได้หรือยังคะ?"
กวางเอ่ยถามพร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งข้างๆจีน่า ผู้จัดการสาวพยักหน้าสองสามทีแล้วยื่นกล้องที่วางอยู่ข้างตัวให้กวาง โปรแกรมเมอร์รับมันมาแล้วเปิดดูรูปทันที เธอเลื่อนไปเรื่อยๆพบว่ามีรูปวิวอยู่ประมาณเจ็ดแปดรูป ส่วนรูปเธอนั้นมีประมาณ เอ่อ.. เกือบห้าสิบรูปได้ล่ะมั้งน่ะ?
ขุ่นพระ.. จะถ่ายรัวอะไรขนาดนั้น
"คุณถ่ายรูปสวยจังเลยนะคะ" กวางเอ่ยชมแล้วเลื่อนดูภาพไปเรื่อยๆ
"เธอชอบเหรอ?" จีน่าหันมาถามกวาง
"ชอบสิคะ นี่คุณดูรูปนี้สิ เหมือนฉันอยู่ในป่าหิมพานต์เลยอ่ะ" กวางยื่นกล้องไปให้จีน่าดูรูปที่เธอพูดถึง
"แน่นอน คนถ่ายสวย รูปก็ต้องออกมาสวยอยู่แล้ว" จีน่ายกยิ้มมุมปากเล็กๆแล้วหันกลับไปมองน้ำตกเหมือนเดิม
"ไม่ได้เกี่ยวกันเลยค่ะ" กวางพูดแล้วหัวเราะเล็กๆให้กับความหลงตัวเองของจีน่า "จีน่าคะ"
"หืม?"
แชะ!
ทันทีที่จีน่าหันมาตามเสียงเรียกกวางก็กดชัตเตอร์ทันที โปรแกรมเมอร์สาวยิ้มจนตาหยีด้วยความพอใจเมื่อเห็นว่ารูปผู้จัดการที่เธอถ่ายก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่มากนัก ออกจะสวยด้วยซ้ำ จีน่าเลิกคิ้วขึ้นสองข้างด้วยความตกใจนิดหน่อยแล้วชะเง้อไปมองรูปตัวเองในกล้อง
"จะถ่ายก็เรียกกันดีๆก็ได้นี่นา" จีน่าพูดเมื่อเห็นรูปตัวเองในกล้อง
"แบบนี้เป็นธรรมชาติดีออกค่ะ" กวางพูดยิ้มๆแล้วเงยหน้ามองจีน่า "คุณอย่าลบรูปนี้นะคะ ฉันอุตส่าห์ถ่ายเองกับมือ สวยด้วย"
"โอเคๆ ไม่ลบก็ไม่ลบ" จีน่ายักไหล่สองข้างอย่างสบายๆ
"จีน่าคะ ถ่ายรูปกัน"
พูดจบกวางก็เอนศีรษะซบลงที่ไหล่ของจีน่าแล้วยื่นกล้องไปข้างหน้า เธอเอาศอกกระทุ้งจีน่าเล็กๆเป็นเชิงบอกว่าให้หันมาหากล้อง พอผู้จัดการคนสวยหันมาหากล้องกวางก็กดชัตเตอร์ไปประมาณสี่ห้ารูปแล้วค่อยลดกล้องลง
"คุณไม่ยิ้มเลย" กวางพูดเมื่อเช็คทุกรูปที่ถ่ายจนครบแล้ว
"นี่ไงยิ้มอยู่ ตาบอดหรือไง" จีน่าชี้ไปที่ใบหน้าของตัวเองที่ยกยิ้มเล็กๆ
"อันนี้แถวบ้านฉันเรียกยกมุมปากขึ้นเฉยๆค่ะ ไม่ได้เรียกยิ้ม" กวางตอบหน้ามุ่ย
"แต่แถวบ้านฉันเรียกยิ้มแล้ว จะทำไม?"
"อยู่กับฉันคุณไม่มีความสุขเหรอคะ?" กวางถามเสียงเศร้า
"ทำไมพูดแบบนั้น?" จีน่าถามกลับ
"ฉันเห็นคุณยิ้มแทบจะนับครั้งได้"
"นี่ วรรณปิยะ" จีน่าพูดเสียงเข้ม "ที่ฉันไม่ยิ้มไม่ได้แปลว่าฉันไม่มีความสุขนะ"
"แต่เวลาคนเรามีความสุขเขาก็ยิ้มกันทั้งนั้น.." กวางพูดจบเสียงจีน่าก็แทรกขึ้นมาทันที
"เธอก็รู้ว่าฉันเป็นคนยังไง" จีน่าเว้นจังหวะเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ "ฉันชอบวางมาด แถมยังปากแข็ง เธอจะมาบังคับให้ฉันเป็นเหมือนคนอื่นไม่ได้หรอกนะ"
"............"
กวางหลบตาลงต่ำทันทีที่ได้ยินจีน่าพูดแบบนั้น นั่นสิ.. เธอเองก็รู้ดีว่าจีน่าเป็นคนปากไม่ค่อยตรงกับใจ คิดอะไรก็ไม่ค่อยแสดงออก แล้วเธอจะบังคับให้จีน่ายิ้มทั้งๆที่เธอก็รู้แก่ใจดีว่าจีน่าไม่ชอบยิ้มอย่างนั้นเหรอ?
เธอทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย?
"ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้ และฉันคงจะเป็นแบบที่เธอชอบไม่ได้หรอกนะ" ทันทีที่จีน่าพูดจบกวางก็โผตัวเข้ากอดจีน่า ศีรษะของโปรแกรมเมอร์สาวซบลงที่ไหล่ของผู้จัดการอีกครั้ง กวางส่ายหัวเล็กๆแล้วพูดขึ้น
"ฉันขอโทษนะคะที่พูดอะไรแบบนั้น ทั้งๆที่ฉันก็รู้อยู่ว่าคุณเป็นแบบนี้ ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าจะไปบังคับให้คุณยิ้มทำไม"
"ไม่เป็นไรหรอก บางทีเธออาจจะยังไม่คุ้นกับอะไรใหม่ๆ"
จีน่ากอดตอบแล้วตบหลังกวางเบาๆเป็นเชิงปลอบใจ จากที่เธอเคยเห็นเจสซี่อยู่ไม่กี่ครั้งเธอก็พอจะเดาได้ว่าตลอดเวลาที่เจสซี่คบกับกวางสองคนนี้รักกันมากและแสดงความรักต่อกันอย่างไม่ปิดบัง เจสซี่เลือกที่จะบอกรักกวางทุกทาง ทั้งจากคำพูดและการกระทำ ในขณะที่เธอต่อให้รักเขามากมายแค่ไหนแต่กลับเลือกที่จะไม่พูดและแสดงออกเป็นนัยๆให้เขารู้แทน
เจสซี่เป็นผู้หญิงที่หวาน แต่เธอไม่ใช่
บางทีกวางอาจจะไม่ชอบในแบบที่เธอเป็นอยู่..
"ฉันชอบที่คุณเป็นแบบนี้นะคะ" กวางเงยหน้าขึ้นมองจีน่าแล้วพูด
"หืม?" จีน่าเลิกคิ้วสองข้าง "ฉันไม่ใช่คนหวานหรอกนะ"
"แค่คุณเป็นคุณ ถ้าคุณไม่ใช่คนหวาน ฉันก็จะยอมไม่กินหวานเป็นเพื่อนคุณก็ได้นะ" กวางพูดยิ้มๆ
"หึ ให้มันจริงเถอะ" จีน่าพูดแล้วยกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กๆเหมือนที่ชอบทำ
"ก็รอดูแล้วกันค่ะ" กวางยิ้มตอบจีน่าแล้วลุกขึ้นยืน "แต่ตอนนี้ฉันอยากกินข้าวแล้ว ไปกินข้าวกันดีไหมคะ?"
"ดีเหมือนกัน" จีน่าลุกตามกวางแล้วเอื้อมมือไปคว้ามือของกวางมาจับไว้
"มีอะไรหรือเปล่าคะ?"
กวางก้มลงมองมือจีน่าที่ประสานอยู่กับมือของเธอแล้วเงยหน้าขึ้นมองจีน่าอีกครั้ง แต่สิ่งที่ได้กลับมาจากผู้จัดการสาวมีเพียงการส่ายหน้าสองสามครั้งแล้วกระชับมือกวางให้เดินตามเธอไป
"ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่กำลังคิดว่าการเดินจับมือกันแบบนี้มันทำให้ฉันดูหวานขึ้นบ้างหรือยัง"
20.00
คืนสุดท้าย
คืนนี้เป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง ท่ามกลางป่าเขา แสงจันทร์สาดลงมากระทบผืนน้ำ ละอองน้ำสะท้อนแสงจันทร์ระยิบระยับราวกับในลำธารถูกประดับด้วยคริสตัลล้ำค่า เสียงจากน้ำตกเล็กๆไม่ได้ดังมากมายกลายเป็นเสียงขับกล่อมให้ผู้คนในรีสอร์ทรู้สึกผ่อนคลาย
และจีน่าก็เป็นหนึ่งในนั้น..
"อากาศแบบนี้สิคะมันถึงเรียกว่าอากาศเย็น"
เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง จีน่าที่ยืนอยู่ตรงระเบียงหันไปตามเสียงก็พบกวางยืนใส่เสื้อกันหนาวอยู่ตรงประตู ในมือของกวางมีเสื้อกันหนาวอีกตัวและเขาก็เดินเอามันมาคลุมไหล่ให้เธอ
"ขอบคุณ" จีน่ากล่าวของคุณแล้วกระชับเสื้อกันหนาว
"แล้วนี่มายืนอาบแสงจันทร์คงความเป็นสาวสวยหรือไงคะ?" กวางเอ่ยถาม
"อันนั้นเขาทำกันวันลอยกระทงเถอะ" จีน่าเว้นจังหวะเล็กน้อยแล้วพูดต่อ "แล้วเขาก็ต้องลงไปในน้ำด้วย ไม่ใช่ยืนอยู่เฉยๆแบบนี้"
"อ่าวเหรอ ฮ่าๆๆๆ" กวางหัวเราะร่วน "คุณเคยทำเหรอคะ?"
"ที่บ้านฉันมีความเชื่อแบบนั้น ตอนเด็กๆฉันทำทุกปี" จีน่าเล่า
"อ่า.. มิน่าล่ะ จะสามสิบอยู่แล้วแต่คุณยังสวยอยู่เลย" กวางเอ่ยชม
"เธอเพิ่งจะยี่สิบปลาย งั้นแบบนี้ฉันก็แก่ก่อนเธอน่ะสิ" จีน่าบ่น
"แน่นอนค่ะ" กวางพูดแล้วส่งยิ้มกว้างให้จีน่า "แต่ถ้าคุณไม่อยากแก่ คุณก็ลองขอพรจากดวงจันทร์ดูสิคะ"
"ขอพรจากดวงจันทร์?" จีน่าทวนคำของกวาง
"ค่ะ ขอพรจากดวงจันทร์" กวางพูดย้ำ "ตอนเด็กๆพ่อแม่ฉันชอบบอกว่าให้อธิษฐานขอพรกับดวงจันทร์ ถ้าเรามีจิตแน่วแน่มากพอคำขอนั้นจะเป็นจริง"
"ก็แค่คำพูดหลอกเด็ก ดวงจันทร์จะไปทำให้คำขอเราเป็นจริงได้ยังไง"
"ก็จริงค่ะ เพราะตอนเด็กๆฉันขออะไรไปไม่เคยได้เลยสักครั้ง ฮ่าๆๆๆ" กวางหัวเราะอีกครั้งเมื่อนึกถึงตัวเองในวัยเด็ก "แต่คุณจะลองเชื่อดูก็ไม่ได้เสียหายนะคะ"
"ถ้าฉันไม่ได้ตามที่ขอล่ะก็เธอตายแน่"
พูดจบจีน่าก็ประสานมือไว้ที่ปลายคาง ก้มหน้าเล็กน้อยแล้วค่อยๆหลับตาลง ใบหน้าของผู้จัดการคนสวยมีรอยยิ้มผุดขึ้นมาเล็กๆ กวางมองภาพที่จีน่ากำลังอธิษฐานขอพรจากดวงจันทร์ด้วยความแปลกใจ
ไม่อยากเชื่อว่าจีน่าจะทำตามที่เธอบอกจริงๆ
ตอนนี้ผู้จัดการมาดเข้มที่เธอเคยเห็นในออฟฟิศกำลังอธิษฐานขอพรจากดวงจันทร์ราวกับเป็นเด็กๆ
ผ่านไปไม่นานนักจีน่าก็ลดมือลงแล้วหันมาส่งยิ้มให้กวาง พอโปรแกรมเมอร์สาวเห็นว่าผู้จัดการของเธออธิษฐานเสร็จแล้วก็เอ่ยถามขึ้น
"คุณอธิษฐานว่าอะไรอ่ะ?" กวางถาม
"พ่อกับแม่เธอไม่เคยบอกเหรอว่าถ้าบอกคำอธิษฐานกับใครแล้วคำอธิษฐานนั้นจะไม่เป็นจริง" จีน่าตอบยิ้มๆ
"นี่คุณอธิษฐานแบบจริงจังเลยเหรอคะ?" กวางถามอีกครั้งแล้วเลิกคิ้วขึ้นสองข้างด้วยความประหลาดใจ
"ไม่ได้คาดหวังเท่าไหร่ แต่แค่อยากให้มันเป็นจริง" จีน่าตอบ
"แล้วคุณอธิษฐานว่าอะไรอ่ะ ฉันอยากรู้ บอกหน่อยได้ไหมคะ" กวางพูดอ้อนๆ
"เอาไว้พอเป็นจริงแล้วฉันจะบอกนะ"
"แล้วเมื่อไหร่มันจะเป็นจริงล่ะคะ ฉันอยากรู้ตอนนี้อ่าาา"
"ของแบบนี้มันต้องใช้เวลา"
จีน่าพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นหันหลังเดินกลับเข้ากระท่อมไป ปล่อยให้กวางยืนอยู่ที่เดิมตรงนั้นคนเดียว จากเหตุการณ์เมื่อครู่ทำให้กวางได้รู้ความจริงเกี่ยวกับจีน่าเพิ่มขึ้นอีกอย่างนึงคือ ต่อให้จีน่าจะเป็นผู้ใหญ่ที่มีความเป็นผู้นำมากแค่ไหนก็เถอะ แต่จีน่าก็คือผู้หญิงคนหนึ่งที่ยังคงมีความเชื่อในเรื่องเพ้อฝันอยู่บ้างเหมือนกัน
อธิษฐานกับดวงจันทร์ตอนอายุจะสามสิบ..
เธออยากรู้จริงๆนะว่าจีน่าอธิษฐานไปว่าอะไร
"นี่ วรรณปิยะ"
ยังไม่ทันที่กวางจะได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อเธอดังมาจากข้างหลัง กวางหันกลับไปมองคนที่เพิ่งเดินเข้าไปในกระท่อมเมื่อสักครู่ คราวนี้ผู้จัดการคนสวยเดินกลับออกมาพร้อมกับไวน์หนึ่งขวดในมือและมืออีกข้างถือแก้วไวน์ไว้สองแก้ว จีน่าชูขวดไวน์ขึ้นแล้วแกว่งไปมาเล็กๆอย่างเชิญชวน
"ดื่มกันหน่อยไหม?"
"จีน่าคะ ฉันว่าคุณเมาแล้วนะ"
กวางพูดกับคนที่กำลังเอนตัวซบอยู่ที่ไหล่ของเธอ จากที่ตอนแรกนั่งดื่มอยู่บนแคร่โดยมีขวดไวน์วางกั้นตรงกลางระหว่างพวกเธอสองคน แต่ไปๆมาๆกลายเป็นว่าจีน่าขยับตัวมานั่งซบเธอตั้งแต่เมื่อไหร่เธอก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน จีน่าเงยหน้าขึ้นมาตามเสียงเรียก ใบหน้าของผู้จัดการสาวที่แดงระเรื่อด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำเอากวางอดหัวเราะออกมาเล็กๆไม่ได้
คออ่อน..
"ใครว่าเมา ฉันยังไม่เมาสักหน่อย" พูดจบจีน่าก็เอื้อมมือมาหยิกแก้มของกวางแบบที่จีน่าไม่เคยทำ
นั่นแหละ.. เมาแล้วแน่ๆ
"นี่ก็ดึกแล้ว อากาศเริ่มหนาวแล้วด้วย ฉันว่าเรากลับเข้าไปในห้องดีกว่านะคะ"
"อืมมมม ไปสิ"
ทันทีที่จีน่ารับคำกวางก็พยุงตัวจีน่าให้ลุกขึ้นแล้วพากันเดินเข้าห้องไป ยังดีที่จีน่าไม่ได้เมามากและยังทรงตัวเองได้อยู่ กวางเลยปล่อยให้จีน่านั่งอยู่ปลายเตียงส่วนตัวเองก็เดินมาล็อคประตูกระท่อมไว้จากนั้นก็ค่อยเดินกลับมาหาจีน่า
"คุณจะนอนเลยหรือเปล่า?" กวางถาม
"ยัง.. ฉันร้อน.." จีน่าตอบ
"ร้อน? ไม่น่าร้อนนะแอร์ก็เย็นดี งั้นเดี๋ยวฉันเร่งแอร์ให้นะคะ"
กวางพูดพลางหันตัวจะไปเร่งแอร์แต่จีน่าก็คว้าแขนเธอไว้แล้วดึงเธอเข้ามาหาตัวสุดแรงจนกวางที่ไม่ได้ตั้งตัวล้มลงบนที่นอน จีน่าพลิกตัวขึ้นคร่อมกวางทันที
"ฉันไม่ได้ร้อนแบบนั้นนะ.." จีน่ากระซิบเสียงแหบพร่าข้างหูกวาง
"เดี๋ยวก่อนค่ะจีน่า สร่างเมาแล้วค่อยว่ากันดีไหมคะ?" กวางถาม
"ฉันไม่ได้เมา แค่กึ่มๆ" จีน่าเว้นจังหวะเล็กน้อยแล้วเลื่อนใบหน้าเข้ามาแนบชิดกวางมากขึ้น "มองตาฉัน ฉันมีสติ ฉันรู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่"
"เอ่อ.."
กวางมองเข้าไปในดวงตาของจีน่าตามที่คนตรงหน้าบอก เธอเคยบอกอยู่เสมอใช่ไหมว่าดวงตาของจีน่าน่ะมันยั่วมาก.. มากขนาดที่ว่าเธอมองในเวลาปกติเธอยังคิดว่ามันยั่ว
แล้วตอนนี้.. จีน่ากำลังยั่วเธออยู่จริงๆ
ดวงตาที่ฉ่ำเยิ้มด้วยแอลกอฮอล์บวกกับการที่จีน่าจงใจยั่วเธอนั้นมันทำให้ดวงตาของจีน่าดูยั่วขึ้นประมาณร้อยเท่า ให้ตายเถอะ.. เธอไม่เคยเห็นดวงตาคู่ไหนมีเสน่ห์และเย้ายวนได้มากขนาดนี้มาก่อน
และอยู่ดีๆจีน่าก็ผละตัวออกจากเธอแล้วถอดเสื้อยืดที่ตัวเองใส่ออกอย่างรวดเร็ว จีน่ายกยิ้มมุมปากให้เธอเล็กๆแล้วโน้มตัวลงมาหาเธออีกครั้ง มือเรียวของจีน่าค่อยๆลูบที่หัวไหล่มนของเธออย่างยั่วยวนแล้วเลื่อนลงไปปลดกระดุมเสื้อนอนของเธอออกทีละเม็ดจนหมด.. จีน่าดึงคอเสื้อของกวางให้ชันตัวขึ้นนั่งที่ปลายเตียงส่วนจีน่าก็นั่งคร่อมตักกวางแล้ววาดแขนโอบรอบคอคนตรงหน้า
"ฉันรู้ตัวจริงๆนะ"
"............"
"รู้ตัวดีด้วยว่าตอนนี้ฉันอยากมีเซ็กส์กับเธอ"
จบประโยคนั้นของจีน่ากวางก็พลิกตัวขึ้นมาเป็นฝ่ายคร่อมคนตรงหน้าแล้วประกบจูบร้อนแรงทันที ริมฝีปากของทั้งสองคนขบเม้มกันอย่างไม่มีใครยอมใคร กวางค่อยๆดันตัวเองและจีน่าให้เลื่อนตัวจากปลายเตียงไปจนหัวของจีน่าถึงหมอน กวางถอดเสื้อนอนของตัวเองทิ้งลงไปข้างเตียงแล้วเอื้อมมือไปปลดกางเกงขาสั้นของจีน่าออกแล้ววางไว้ข้างเตียงเช่นเดียวกัน จากนั้นกวางก็ค่อยๆผละจูบออก
"หึ นึกว่าจะนั่งบื้อซะจนเสร็จฉันก่อนแล้วค่อยกลับมารุกซะอีก" จีน่าพูด
"ตามธรรมเนียม คุณต้องเสร็จฉันก่อนสิ" กวางพูดยิ้มๆ
"ธรรมเนียมบ้าบออะไรของเธอ"
"ธรรมเนียมที่ฉันคิดเองนี่แหละ คุณจะทำไมเหรอคะ?" กวางพูดกวน
"ก็ไม่ทำไม แค่คิดว่าเธอมันน่าหมั่นไส้" จีน่าพูดยิ้มๆแล้วโน้มคอกวางลงมาจูบเบาๆที่ริมฝีปากหนึ่งครั้ง "แล้วเชื่อหรือยังล่ะว่าฉันไม่ได้เมา"
"เชื่อค่ะ คุณพูดอะไรฉันก็เชื่อทั้งนั้นแหละค่ะ" กวางพูดแล้วก้มลงจูบที่ริมฝีปากจีน่ากลับ
"ปากหวาน" จีน่ายิ้มกว้างแล้วเลื่อนมือลงมาใช้นิ้วโป้งไล้เบาๆที่ริมฝีปากของกวาง "ฉันคิดว่าบางทีฉันอาจจะชอบกินหวานขึ้นมาบ้างแล้วล่ะ"
"งั้นเหรอคะ?" กวางถาม จีน่าพยักหน้าตอบพร้อมรอยยิ้มกว้าง "คุณรู้หรือเปล่า? นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันเห็นคุณยิ้มกว้างขนาดนี้"
"ก็เธอบอกว่าเวลาคนเรามีความสุขเขาก็ยิ้มกันทั้งนั้น" จีน่าตอบ
"แต่ไหนคุณบอกว่าไม่ชอบยิ้มไงคะ" กวางถาม
"แล้วฉันไม่ใช่คนหรือไงที่มีความสุขมากขนาดนี้แล้วจะไม่ยิ้มน่ะ?" จีน่าถามกลับ "ถึงฉันจะไม่เคยพูด แต่.. ฉันมีความสุขมากๆนะเวลาที่อยู่กับเธอ"
"นั่นไง พูดจาตรงกับใจแบบนี้แสดงว่าคุณเมาแน่ๆ" กวางพูดหยอก
"กวนแล้ว ฉันไม่ได้เมา" จีน่าหยิกจมูกกวางไปหนึ่งที "ไม่บ่อยนะที่ฉันจะพูดแบบนี้ จำไว้ให้ดีๆก็แล้วกัน"
"แล้วก็ไม่บ่อยเหมือนกันค่ะที่คุณจะยิ้มกว้างขนาดนี้ ฉันขอถ่ายรูปเก็บไว้ก่อนได้ไหมคะ?" กวางถาม
"มันใช่เวลาไหมที่จะมาถ่ายรูปตอนที่ฉันอยู่ในภาพเกือบจะเปลือยเนี่ย"
"แล้วมันควรจะเป็นเวลาอะไรล่ะคะ?" กวางแสร้งถาม
"จูบฉันสิ"
พูดจบกวางก็โน้มตัวลงประกบจูบที่ริมฝีปากของจีน่าอย่างว่าง่าย ผู้จัดการคนสวยกระชับแขนกอดคอกวางให้แนบชิดกับเธอมากขึ้นกว่าเดิมแล้วบดริมฝีปากเข้าหาริมฝีปากอิ่มของคนตรงหน้าอย่างร้อนแรงจนแทบจะขาดอากาศหายใจ กวางผละจูบออกแล้วก้มลงมองจีน่าที่เริ่มกลับเข้าสู่โหมดยั่วอีกครั้ง
"เรียกชื่อฉัน"
"จีน่า"
"อีกครั้งสิ"
"จีน่า จีน่า"
กวางทำตามคำสั่งของคนเบื้องล่างอย่างว่าง่าย จีน่าได้ยินแบบนั้นก็โน้มคอกวางลงมาประกบจูบเบาๆที่ริมฝีปากหนึ่งครั้งราวกับให้รางวัลแล้วยกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ จีน่าเลื่อนใบหน้าไปที่กกหูของกวาง ริมฝีปากหยักได้รูปค่อยๆเผยอออกแล้วกระซิบเสียงแหบพร่าที่ข้างหูของคนตรงหน้า
"ใช่.. จีน่าของเธอไง"
-------------------------------------------------------------------------
TALK!!! คุยกันหน่อยนะ ^^
กลับมาแล้วววว ตอนที่สิบเก้ามาแล้วววว
ก่อนอื่นต้องขออภัยผู้อ่านทุกท่านก่อนนะคะ คราวนี้หายนานไปหน่อย
ไรท์เพิ่งเสร็จจากวันอำลาค่ะ อาทิตย์หน้าก็จะปิดเทอมแล้ว (ปิดช้าอะไรขนาดนี้ - -")
แต่เสร็จงานใหญ่แล้วก็เริ่มว่างมากขึ้นแล้วแหละ ตอนหน้าอาจจะได้มาในอัตราเดิมแล้ว -..-
จริงๆแล้วตอนนี้ที่ไรท์แพลนไว้ในหัวคือมันเป็นส่วนหนึ่งของตอนที่สิบแปดค่ะ (เลยสปอยในตอนที่สิบแปดได้ว่าสองคนนี้เขามาสวีทกัน)
แต่พอแต่งจริงๆกลายเป็นว่าดีเทลมันเยอะซะจนต้องตัดมาเป็นตอนที่สิบเก้า
พูดถึงตอนนี้ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่จะสื่อความรู้สึกและความสัมพันธ์ของพี่กวางกับจีน่าเท่านั้นเอง
เกือบลืม!! มีหลายคนถามว่าเรื่องนี้จะรวมเล่มไหม?
ไรท์ก็อยากถามกลับว่า อยากให้รวมกันจริงๆเหรอคะ? O_O
เลยอยากจะขอดูจำนวนคนที่อยากให้ไรท์รวมเล่มสักหน่อยค่ะ (อันนี้จริงจัง ขอความกรุณา อย่ากดเล่นกันนะคะ ไรท์จะได้วางแผนถูก)
ป.ล. ไรท์เลทขนาดนี้ยังมีคนรออ่านอยู่ ปริ่ม TvT ติดตามตอนต่อไปกันด้วยนะคะ
ขอบคุณทุกท่านที่ให้ความกรุณาอ่านจนจบ Chapter 19 ค่ะ! ^^
ความคิดเห็น