คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Chapter 17
09.00
ณ คอนโดของจีน่า
แสงแดดยามสายส่องลอดเข้ามาตามช่องระหว่างผ้าม่าน จริงๆแล้วมันควรจะแยงตาจีน่าที่นอนหลับตะแคงข้างหันหน้าเข้าหาหน้าต่างจนต้องตื่นขึ้นมาได้แล้ว
แต่ติดแค่ว่ามีอ้อมแขนของวรรณปิยะบังแดดให้อยู่นี่น่ะสิ..
กวางนอนตะแคงหันหน้าเข้าหาจีน่าที่กำลังนอนซบไหล่เธออยู่ จริงๆเธอตื่นได้สักพักแล้วล่ะ แต่ที่ขยับไปไหนไม่ได้เพราะแขนเรียวของคนที่นอนข้างๆกอดเอวเธอไว้อยู่น่ะสิ แน่นอนว่าถ้ากวางจะหยิบแขนของจีน่าออกก็ย่อมทำได้ แต่เธอก็เลือกที่จะนอนมองหน้าผู้จัดการสาวแบบนี้จนกว่าเจ้าตัวจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเอง
และวันนี้ผู้จัดการของเธอตื่นสาย..
เป็นเรื่องน่าแปลก ถึงวันนี้จะเป็นวันอาทิตย์ก็เถอะ แต่ปกติแล้วจีน่าเป็นคนตื่นเช้าตลอด หรือต่อให้สาย.. มากสุดก็แค่แปดโมง แต่ตอนนี้ก็ปาไปตั้งเก้าโมงแล้วจีน่ายังไม่มีวี่แววว่าจะตื่นเลย
เธอพอจะรู้อยู่บ้างว่าอาทิตย์ที่ผ่านมาจีน่างานค่อนข้างเยอะ ช่วงใกล้ปิดโปรเจคใหญ่ก็งี้แหละ ลองคิดดูสิว่าขนาดเธอเป็นแค่โปรแกรมเมอร์มีหน้าที่แค่เขียนโปรแกรมอย่างเดียวยังเหนื่อย แล้วจีน่าที่เป็นผู้จัดการต้องประสานงานคนโน้น ให้คำปรึกษาคนนี้ แถมคอยติดตามดูโปรเจคอยู่ตลอดเวลาจะเหนื่อยแค่ไหน
และกวางก็หลุดออกจากภวังค์ความคิดของตัวเองเมื่อจีน่าขยับซุกตัวเข้ามาแนบชิดกับเธอมากขึ้น ใบหน้าของผู้จัดการสาวที่ซบลงตรงหน้าอกของเธอไม่ได้ทำให้เธอแปลกใจนัก เพราะถึงเธอจะเคยนอนค้างกับจีน่าแค่สองครั้งคือคืนที่กลับจากเที่ยววาเลนไทน์กับเมื่อคืน แต่เธอก็พอจะรู้แล้วล่ะว่าจีน่าน่ะชอบนอนซุก เอ่อ.. นอนในที่นี้หมายถึงนอนหลับนะ ไม่ใช่หลับนอน ตั้งแต่เธอคบกับจีน่ามาก็ยังไม่เคยทำเรื่องอย่างว่าด้วยกันสักครั้ง จะให้ทำได้ยังไงล่ะ ในเมื่อมือซ้ายของเธอมันยังไม่หายร้าวเลย
เอ๊ะ.. แต่ก็หายเจ็บไปนานแล้วนี่นา แถมอีกไม่ถึงอาทิตย์ก็จะได้ถอดฟิงเกอร์สปลินท์แล้วด้วย
จะลองทำดูดีไหมนะ..?
"คิดอะไรอยู่?"
น้ำเสียงเรียบๆของคนที่กวางคิดว่ายังนอนหลับอยู่ดังขึ้นทำเอาเธอเผลอสะดุ้งนิดๆเมื่อโดนจับได้ตอนกำลังคิดอกุศลกับร่างบางตรงหน้าพอดี กวางกระพริบตาสองสามครั้งแล้วก้มลงมองจีน่าที่กำลังนอนมองหน้าเธอนิ่ง
อะไรจะตื่นมาได้จังหวะขนาดนั้น..
"อะไรคะจีน่า ตื่นมาก็ถามแปลกๆเลยนะ" กวางเอ่ยถาม
"ก็หัวใจเธอมันเต้นแรงจนปลุกฉันตื่นได้แบบนี้ สาบานเถอะว่าเธอไม่ได้คิดอะไรแปลกๆอยู่น่ะ?"
"..........."
กวางเงียบไปทันทีเมื่อได้ยินจีน่าพูดแบบนั้น ก็จะให้เถียงได้ยังไงล่ะในเมื่อเธอเพิ่งจะคิดอยากทำเรื่องอย่างว่ากับจีน่าเสร็จไปหมาดๆ
แล้วทำไมคนๆนี้ต้องรู้ทันเธอไปซะทุกเรื่องด้วยเนี่ย?
"ตื่นแล้วทำไมไม่ปลุกฉันล่ะ" แต่แล้วอยู่ดีๆจีน่าก็เปลี่ยนเรื่องเมื่อเห็นว่ากวางเงียบไป
"นานๆทีคุณจะตื่นสาย ฉันไม่อยากปลุกคุณหรอก" กวางตอบแล้วเอื้อมมือไปลูบใบหน้าจีน่าอย่างแผ่วเบา "คุณโทรมมากเลยนะ"
"ก็บอกแล้วว่าถ้าเห็นหน้าสดจะตกใจ" จีน่าพูดพลางหัวเราะเบาๆปิดท้ายเมื่อนึกถึงเรื่องคืนวันวาเลนไทน์ที่เธอเคยบอกกวางไว้
"มันโทรมกว่าครั้งที่แล้วอีกค่ะ" กวางเว้นจังหวะเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ "คุณเหนื่อยมากไหม?"
"ก็เหนื่อย แต่ก็ชิน" จีน่าตอบ "แล้วเธอล่ะ? เหนื่อยไหม?"
"ไม่เท่าไหร่ค่ะ ชินเหมือนกัน" กวางตอบแล้วส่งยิ้มให้จีน่า "ฉันว่าฉันไปต้มซุปให้คุณดีกว่า คุณจะได้มีแรง"
"คอนโดฉันไม่มีของสด" จีน่าเงยหน้ามองกวางแล้วพูด
"อ่าว.."
"ก็ฉันทำอาหารไม่เป็น"
"แล้วแบบนี้ตอนเช้าคุณกินอะไรก่อนไปทำงานคะ?" กวางถาม แต่เธอก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ "อย่าบอกนะว่ากาแฟแก้วเดียว?"
"บางวันก็มีขนมปังด้วย ถ้ามันไม่หมด" จีน่าตอบ
"เฮ่อออ! โอเค ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงโทรมขนาดนี้" กวางพูดพลางยกมือลูบหน้าตัวเองอย่างปลงๆ "ถ้าคุณมีเวลานั่งเล่นก่อนทำงานตั้งครึ่งชั่วโมงคุณก็ควรจะกินข้าวบ้างนะคะ"
"ฉันชินกับการไม่ได้กินข้าวเช้า"
"ไม่ได้หรอกค่ะ สมองฝ่อหมด" กวางพูดพร้อมกับชันตัวลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนู
"เธอว่าใครสมองฝ่อ" จีน่าถามเสียงแข็ง
กวางหันมาแลบลิ้นกวนๆให้จีน่าแต่กวนได้ไม่นานก็ต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปเพราะผู้จัดการคนสวยทำท่าจะปาหมอนใส่เธอ แต่กระนั้นก็ยังไม่วายตะโกนออกมาหาคนที่อยู่บนเตียง
"อาบน้ำเสร็จแล้วเราจะไปซุปเปอร์กัน ตู้เย็นของคุณจะมีไว้แช่น้ำเปล่าเฉยๆไม่ได้หรอกนะคะ"
ณ ซุปเปอร์มาร์เก็ต
กวางและจีน่าเดินมาที่ซุปเปอร์ใกล้ๆคอนโดจีน่า ย้ำว่าเดิน! เพราะซุปเปอร์มันห่างจากคอนโดจีน่าแค่ประมาณสิบห้าช่วงตึกเท่านั้นเอง กวางก็ไม่เข้าใจว่าทั้งๆที่ซุปเปอร์มันใกล้คอนโดซะขนาดนี้ทำไมจีน่าถึงยังไม่ยอมทานข้าวเช้าก่อนไปทำงานอีก
เดี๋ยวก็ได้สมองฝ่อจริงๆซะหรอก
"วันนี้จีน่าอยากกินอะไรคะ?" กวางหันมาถามจีน่าที่เดินเข็นรถตามเธอ
"อะไรก็ได้ ฉันไม่ยากหรอก" จีน่าตอบ
"อะไรก็ได้นั่นแหละยากที่สุดเลย" กวางบ่นอุบเมื่อได้ยินจีน่าตอบแบบนั้น
"เธอทำอะไรให้ฉันก็กินทั้งนั้นแหละ"
"อย่างน้อยก็ช่วยไกด์หน่อยสิคะว่าอยากกินประมาณไหน"
"ว่าแต่.. มือแบบนั้นน่ะทำกับข้าวได้ด้วยเหรอ?" จีน่าพูดแล้วชี้ไปที่มือซ้ายของกวางที่ใส่ฟิงเกอร์สปลินท์อยู่
"ลำบากนิดหน่อยแต่ก็ทำได้ค่ะ" จบประโยคนั้นกวางก็มีรอยยิ้มขึ้นมาเหมือนนึกอะไรได้ "แต่ถ้าไม่อยากให้ฉันลำบากคุณก็มาช่วยฉันทำสิคะ"
"อยากเห็นห้องครัวระเบิดก็เอาสิ" จีน่าตอบเอือมๆ
"ฮ่าๆๆๆ ทำกับข้าวมันไม่ยากหรอกค่ะถ้าได้ฝึกน่ะ" กวางหัวเราะแล้วพูดต่อ "ตกลงคุณอยากกินประมาณไหนคะ? เราจะได้เลือกของถูก"
"เธอทำได้ทุกแนวเลยเหรอ?" จีน่าถาม
"ก็ไม่ทุกแนวหรอกค่ะ ถ้าคุณไม่ได้อยากกินอะไรที่พิศดารเกินไปฉันว่าฉันน่าจะทำได้" กวางเว้นจังหวะเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ "เอางี้ดีกว่า คุณมีอะไรชอบกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าคะ?"
"อืม.. แกงเขียวหวาน" จีน่าคิดอยู่สักครู่หนึ่งก่อนจะตอบ
"พอไหว มีอย่างอื่นอีกไหมคะ?"
"ชอบกินพะโล้ขาหมู แต่มันคงไม่เข้ากับแกงเขียวหวาน" จีน่าตอบ
"ไม่เข้าสุดๆเลยค่ะ" กวางส่ายหัวเล็กๆ "พะแนงไหมคะ? คุณชอบหรือเปล่า?"
"ก็กินได้ ชอบเลยแหละ"
"งั้นแกงเขียวหวาน พะแนง มีอย่างอื่นอีกไหมคะ?"
"แค่นี้ก็พอแล้วมั้ง กินแค่สองคน จะทำอะไรเยอะแยะ"
"โอเคค่ะ งั้นแค่นี้ก็พอนะคะ"
30 นาทีผ่านไป..
"จะซื้อไปถมที่เหรอ?"
จีน่าพูดขึ้นเมื่อเห็นกวางเดินหยิบโน่นหยิบนี่ใส่รถเข็นอย่างคล่องมือ เธอก้มลงไปพิจารณาของในรถเข็น ปริมาณของในรถเข็นทำให้เธอไม่ค่อยแน่ใจแล้วว่าวันนี้พวกเธอจะทำกับข้าวแค่สองอย่างและกินกันแค่สองคน
ก็วรรณปิยะเล่นซื้ออย่างกับว่าจะทำกับข้าวสักสิบอย่างเลี้ยงคนทั้งหมู่บ้านงั้นแหละ
"ก็เผื่อวันอื่นด้วยค่ะ บอกแล้วไงคะว่าฉันไม่ปล่อยให้ตู้เย็นของคุณมีไว้แช่แค่น้ำเปล่าแน่ๆ" กวางหันมาตอบหลังจากวางกะทิใส่รถเข็นเรียบร้อยแล้ว
"อย่าลืมนะว่าฉันทำกับข้าวไม่เป็น จะซื้อไปให้มันเน่าทิ้งหรือไง?" จีน่าเตือน
"ก็มีฉันทำให้คุณกินอยู่ไงคะ" กวางตอบ
"แล้วเธอจะขยันนั่งรถมาคอนโดฉันทุกเช้าเหรอ? คอนโดเธอกับคอนโดฉันมันอยู่กันคนละโยชน์เลยเถอะ"
"อ่า.. นั่นสินะ" กวางทำท่าคิดเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ "งั้นเดี๋ยวฉันจ่ายเองแล้วเอาไปไว้คอนโดฉันก็ได้ค่ะ"
"เดี๋ยว ไม่ใช่แบบนั้นสิ" จีน่าแย้งขึ้น
"ไม่ใช่แบบนี้แล้วจะเอาแบบไหนคะ? คุณจะขยันขับรถไปรับฉันทุกเช้างั้นเหรอ?"
"ไม่อ่ะ เปลืองน้ำมัน"
"อ่าว แล้วจะเอายังไงกันแน่คะ" กวางยกมือขึ้นกอดอกแล้วเอ่ยถามจีน่า คิ้วหนาของโปรแกรมเมอร์สาวขมวดกันเล็กๆเมื่อเธอไม่เข้าใจว่าตกลงผู้จัดการต้องการอะไรกันแน่
บอกทำกับข้าวไม่เป็น แต่พอจะทำให้ก็ไม่เอา
แล้วจะเอายังไงฮะ?
"จะยากอะไรล่ะ เธอก็มาอยู่กับฉันซะสิ"
"คะ?" กวางเบิกตากว้างด้วยความตกใจแล้วถามผู้จัดการอีกครั้ง "จีน่าว่ายังไงนะคะ?"
บางทีเธออาจฟังผิดไป..
"หูหนวกหรือไง ก็บอกให้ย้ายมาอยู่กับฉัน ฉันจะได้ไม่ต้องไปส่งเธอตอนเย็น ประหยัดน้ำมันและฉันก็ได้กินข้าวเช้าด้วย แฟร์จะตาย" จีน่าตอบด้วยท่าทีสบายๆ
"เอาจริง?" กวางถามย้ำอีกครั้ง
"ฉันเคยพูดเล่นเหรอ?" จีน่าถามกลับ
"ไม่ค่ะ" กวางตอบพร้อมกับส่ายหัว
"ก็ตามนั้นแหละ" จีน่าพูดพร้อมกับยักไหล่สองข้าง
"..........."
กวางยืนเงียบมองหน้าจีน่านิ่ง ผู้จัดการของเธอคิดอะไรอยู่เนี่ย.. คือย้ายไปอยู่ด้วยกัน แบบว่า.. ใช้ชีวิตร่วมกัน? ขนาดเธอกับเจสซี่กว่าจะย้ายไปอยู่ด้วยกันก็คบกันไปแล้วตั้งปีกว่า แต่นี่เธอกับผู้จัดการคบกันได้ยังไม่ถึงหนึ่งเดือนเลยก็ชวนไปอยู่ด้วยกันซะแล้ว
หรือว่าแก่แล้วจะทำอะไรต้องรีบทำ?
"จะอยู่ไม่อยู่ ตอบสิ" จีน่าถามย้ำเสียงเข้ม
"อยู่ค่ะๆ"
แต่คบกันแล้วนี่นา.. คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
14.00
ณ คอนโดน้ำหวาน
"วันนี้มีงานที่ไหนคะเจสซี่?"
ร่างของนางเอกเบอร์หนึ่งที่นั่งอ่านนิตยสารแฟชั่นอยู่บนเตียงเอ่ยถามนางแบบโนเนมที่ตอนนี้กำลังบรรจงทาลิปสติกที่ริมฝีปากเซ็กซี่ของตัวเอง เจสซี่เม้มปากหนึ่งครั้งแล้ววางลิปสติกลงที่หน้ากระจกพร้อมกับหยิบตุ้มหูขึ้นมาใส่แล้วตอบคำถามของน้ำหวาน
"โรงแรมAAAค่ะ"
"พี่ไปด้วยได้หรือเปล่า?" น้ำหวานถาม
"เป็นงานปิดค่ะ แขกในงานทุกคนต้องมีบัตรเชิญ" เจสซี่พูด
"เอ.. งั้นเหรอคะ" น้ำหวานวางนิตยสารในมือลงข้างตัวแล้วพูดต่อ "ว่าแต่.. ใครเป็นเจ้าของงานเหรอคะ?"
"พี่น้ำหวานคะ พี่ว่างถึงขนาดที่ว่าไปนั่งดูเจสซี่เดินแบบได้เลยเหรอคะ?" เจสซี่หันมาพูดกับน้ำหวานเสียงหน่าย
"บางทีพี่ก็อยากจะพักผ่อนบ้างนะคะ โดนอัดงานทุกวันมันก็เหนื่อยเหมือนกันนะ" น้ำหวานพูดพลางลุกขึ้นเดินไปหาเจสซี่ "เจสซี่ไม่ดีใจเหรอคะที่พี่ว่าง?"
"ไม่เลยค่ะ"
"ทำไมคะ?" น้ำหวานถามพลางเอื้อมมือไปยันโต๊ะเครื่องแป้งไว้แล้วเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ๆเจสซี่
"ก็พี่น้ำหวานว่างทีไร เจสซี่ได้เปลืองตัวทุกที" เจสซี่ตอบแล้วเอียงหน้าหลบไปอีกทาง
"ฮ่าๆๆ นั่นสินะคะ" น้ำหวานหัวเราะ "แต่วันนี้เจสซี่มีงานนี่นา แล้วจะตอบพี่ได้หรือยังคะว่าใครเป็นเจ้าของงานนี้?"
"คุณชานนท์ อักขระชาตะค่ะ" เจสซี่ตอบ
"อ๋อ ขุน" น้ำหวานเว้นจังหวะเล็กน้อยก่อนพูดต่อ "งั้นเจสซี่รอพี่แต่งตัวแปบนึงนะคะ เดี๋ยวเราจะไปงานด้วยกัน"
"แต่ถ้าเจสซี่ไม่ออกตอนนี้เจสซี่จะสายแล้วนะคะ" เจสซี่แย้ง
"สายก็สายค่ะ กับคนอื่นพี่อาจจะเน้นให้เจสซี่ตรงเวลา แต่กับคนนี้ ต่อให้เจสซี่ไปสายสักสามชั่วโมงเขาก็ไม่กล้าว่าเจสซี่หรอกค่ะ"
"คุณชานนท์เขาคงไม่ว่าหรอกค่ะ แต่คนจะว่าเจสซี่ก็คือพี่ๆทีมงานนี่แหละ" เจสซี่ตอบ บางทีน้ำหวานอาจจะลืมไปว่าคนที่มาคุมงานไม่ใช่คุณชานนท์
"งั้นเดี๋ยวพี่จะเดินทำหน้าเศร้าๆเข้าไปกับเจสซี่แล้วพูดด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดว่า 'ขอโทษนะคะพี่ๆทุกคน ที่เจสซี่มาสายเพราะน้ำหวานเองค่ะ' แบบนี้ดีไหมคะ?" น้ำหวานพูดพร้อมกับลองตีหน้าเศร้าให้เจสซี่ดู
"เฮ่ออออ! ตามใจเถอะค่ะ งานถนัดของพี่อยู่แล้วนี่คะ" เจสซี่ถอนหายใจยาวๆ
"แน่นอนค่ะ นี่น้ำหวาน รักษ์ณภัค นางเอกอันดับหนึ่งของประเทศไทยเชียวนะคะ" น้ำหวานพูดแล้วหัวเราะปิดท้ายอย่างอารมณ์ดี
"งั้นพี่น้ำหวานควรไปแต่งตัวได้แล้วค่ะ เจสซี่จะสายอยู่แล้ว" เจสซี่บอกให้น้ำหวานไปแต่งตัว
"โอเคค่ะ แต่.." น้ำหวานเว้นจังหวะให้เจสซี่ได้งงเล่นเล็กน้อยแล้วค่อยพูดต่อ "แต่พี่อยากทาลิปก่อนจัง"
"งั้นพี่น้ำหวานถอยไปก่อนค่ะ เจสซี่จะได้ออกจากโต๊ะเครื่องแป้งสักที" เจสซี่พูด
"พี่อยากทาสีเดียวกันกับเจสซี่.. ทาให้พี่หน่อยสิ"
น้ำหวานพูดเสียงแหบพร่า สายตาของนางเอกสาวจับจ้องมาที่ริมฝีปากอิ่มของเจสซี่ เพียงเท่านั้นเจสซี่ก็เข้าใจทันทีว่าน้ำหวานอยากจะทำอะไรกันแน่.. น้ำหวานค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้สาวลูกครึ่ง ใกล้มากขึ้นเรื่อยๆจนใบหน้าของทั้งคู่ห่างกันเพียงฝ่ามือกั้น และอีกนิดเดียวเท่านั้นน้ำหวานก็จะได้ให้เจสซี่ทาลิปให้สมใจ..
ถ้าไม่ติดว่าริมฝีปากของนางเอกสาวจูบลงที่แท่งลิปสติกก่อนอ่ะนะ
เจสซี่ยกลิปสติกขึ้นมากั้นระหว่างริมฝีปากของเธอกับริมฝีปากของน้ำหวานไว้ทันเวลาพอดีก่อนที่น้ำหวานจะได้ประทับจูบลงที่ริมฝีปากของเธอ สาวลูกครึ่งมองหน้าน้ำหวานนิ่งแล้วค่อยๆใช้ลิปสติกดันใบหน้าของน้ำหวานให้ออกห่างจากตัวเธอ
"เจสซี่ทาสีนี้ค่ะ ถ้าพี่น้ำหวานยังมีมืออยู่ก็คงจะทาได้เองนะคะ"
พูดจบเจสซี่ก็วางลิปสติกลงที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งแล้วดันตัวน้ำหวานออกพร้อมกับแทรกตัวเดินออกจากห้องไป แต่ก่อนที่สาวลูกครึ่งจะปิดประตูห้องนอนก็หันกลับมานางเอกสาวที่ยังยืนอยู่ที่เดิมแล้วพูดขึ้น
"รีบๆแต่งตัวนะคะ เจสซี่ไม่อยากไปสายมาก มันน่าเกลียดค่ะ"
22.00
ณ คอนโดจีน่า
จีน่านั่งเช็ดผมอยู่ที่ปลายเตียงรอกวางอาบน้ำเสร็จแล้วจะได้นั่งคุยงานกัน พรุ่งนี้พวกเธอสองคนก็จะต้องไปทำงานแล้ว จริงๆจะคุยพรุ่งนี้มันก็ได้อยู่แต่กวางบอกว่าพรุ่งนี้เธอต้องดูงานหลายคน อยากให้ทยอยทำตั้งแต่วันนี้เลยจะได้ไม่ไปหนักที่พรุ่งนี้มากเกินไป
อ้อ! ลืมบอกไปว่าหลังจากที่พวกเธอสองคนกลับจากซุปเปอร์มาร์เก็ตแล้วเธอก็พากวางไปเก็บของที่คอนโดของเขามาไว้ที่คอนโดเธอ แต่กวางก็ไม่ได้เก็บจนเกลี้ยงเหมือนกับย้ายออกจากคอนโดหรอกนะ เก็บเอาแค่ของที่จำเป็นต้องใช้แล้วก็เสื้อผ้าสำหรับหนึ่งอาทิตย์เท่านั้นแหละ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าเธอค่อยพากวางกลับไปเปลี่ยนอีกครั้ง
พูดถึงเรื่องนี้ก็นึกได้ มันอาจจะดูเร็วเกินไปที่ขอให้กวางย้ายมาอยู่กับเธอทั้งๆที่เธอเพิ่งคบกับเขาได้แค่ไม่ถึงหนึ่งเดือนและรู้จักกันมาได้ไม่ถึงสองเดือน แต่อย่าลืมสิว่าพวกเธออายุเท่าไหร่กันแล้ว เธอยี่สิบเก้าแถมปีนี้ก็จะสามสิบแล้วด้วย ส่วนกวางก็ยี่สิบหก อายุขนาดนี้จะให้มัวแต่เล่นตัวเหมือนวัยยี่สิบต้นๆก็คงจะไม่ได้แล้วล่ะ เพราะฉะนั้นจะทำอะไรก็รีบๆทำไปเถอะ
เธออยากจะให้พวกเธอทั้งคู่ศึกษานิสัยใจคอซึ่งกันและกัน นั่นเป็นประเด็นสำคัญ
แต่.. ก็ยังไม่สำคัญที่สุด
เธอไม่อยากจะยอมรับว่าความจริงที่เธอชวนกวางมาอยู่ด้วยกันเป็นเพราะว่าถ้ายังปล่อยให้กวางอยู่ในที่เดิมๆ ที่ๆเขากับคนที่เขารักมากเคยใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน จะมองไปทางไหนก็มีแต่ความทรงจำของทั้งคู่อยู่เต็มห้อง ถ้าเป็นแบบนั้น.. กวางคงตัดใจจากเจสซี่ไม่ได้แน่นอน
แล้วอีกอย่างคือ ถ้ายังปล่อยให้กวางอยู่ในคอนโดนั้น.. คอนโดที่ยังคงมีของของเจสซี่อยู่ แสดงว่าเจสซี่คงจะกลับไปที่คอนโดบ้างเป็นครั้งคราว อาจจะบ่อยหรือไม่บ่อยเธอก็ไม่สามารถรู้ได้แน่ชัด แต่เท่าที่เธอรู้คือกวางยังไม่ได้เจอเจสซี่เลยตั้งแต่เจสซี่ย้ายออกไป
แล้วถ้าบังเอิญว่าเจสซี่กลับไปที่คอนโดตอนที่กวางอยู่ล่ะ? จะเกิดอะไรขึ้น..?
นั่นแหละคือสิ่งที่เธอกลัวที่สุด..
เธอกลัว.. กลัวมาตลอดว่าถ้าวันหนึ่งเจสซี่กลับมาเธอคงจะโดนกวางเขี่ยทิ้งเหมือนของไร้ค่า ต่อให้เขาไม่ได้เห็นเธอเป็นเงาของใคร แต่เธอก็คงจะสู้คนที่อยู่ในใจเขาไม่ได้อยู่ดี เจสซี่ภาษีดีกว่าเธอทุกอย่าง ทั้งเด็กกว่า สวยกว่า และที่สำคัญ.. รู้จักกับกวางมานานกว่า เขาย่อมรู้ใจกวางมากกว่าเธออยู่แล้ว
ถ้าเจสซี่กลับมาจริงๆ เธอไม่มีอะไรที่พอจะรั้งให้กวางอยู่กับเธอได้เลย
เพราะฉะนั้น.. ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ให้กวางย้ายมาอยู่กับเธอแบบนี้แหละ ถ้ากวางจะกลับคอนโดตัวเองก็แค่อาทิตย์ละหนึ่งครั้ง โอกาสที่จะได้เจอเจสซี่ย่อมมีน้อยกว่ากวางอยู่ที่คอนโดทุกวันอยู่แล้ว
แอ๊ดดด!
เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกเรียกความสนใจของจีน่าให้เธอต้องหันไปมองที่ประตู กวางเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นธรรมดาๆก้าวมาหาจีน่าที่นั่งเช็ดผมอยู่ปลายเตียง
"ฉันเช็ดให้ไหมคะ?" กวางถามแล้วทิ้งตัวลงนั่งข้างๆจีน่า
"ไม่ต้อง" จีน่าปฏิเสธแล้วก้มลงมองมือซ้ายของกวาง "มือเป็นไงบ้างแล้ว?"
"ไม่เจ็บแล้วค่ะ อีกไม่สี่ห้าวันก็ถอดได้แล้ว" กวางพูดพลางยกมือซ้ายของตัวเองขึ้นมาดู
"อืม.." จีน่าเลิกเช็ดผมตัวเองแล้ววางผ้าขนหนูผืนเล็กไว้ที่ตัก "ไหนเอามาดูซิ"
พูดจบผู้จัดการสาวก็คว้ามือของโปรแกรมเมอร์ขึ้นมาจับดูอย่างทะนุถนอม จีน่าค่อยๆใช้มืองอนิ้วชี้ของกวางเข้าตามข้อพับเบาๆพลางเอ่ยปากถาม
"แบบนี้เจ็บไหม?"
"ไม่ค่ะ ก็บอกแล้วไงคะว่าหายเจ็บแล้ว"
"อืม.. งั้นเหรอ" จีน่าพูดแล้วเปลี่ยนจากนิ้วชี้ของกวางเป็นนิ้วกลาง "หมอบอกให้ทำแบบนี้บ่อยๆนะ มันจะเป็นการกายภาพนิ้ว ได้ทำบ้างหรือเปล่าเนี่ย"
พูดจบจีน่าก็ค่อยๆงอนิ้วกลางของกวางเข้าตามข้อพับเหมือนที่ทำกับนิ้วชี้ไปเมื่อครู่ กวางมองภาพที่จีน่าตั้งใจทำกายภาพนิ้วให้เธออย่างใจเย็นก็อดยิ้มออกมาไม่ได้
ดูเหมือนจีน่าจะลืมไปแล้วนะว่าตอนที่เธอทำกับข้าวให้กินเมื่อกี้ก็ไม่ได้ใส่ฟิงเกอร์สปลินท์
โปรแกรมเมอร์สาวเลื่อนสายตาจากมือของเธอขึ้นมามองที่ใบหน้าของผู้จัดการ ต่อให้หน้าสดของผู้จัดการจะโทรมขนาดไหน แต่ก็ไม่อาจปกปิดความสวยที่มีได้ ผู้จัดการของเธอเป็นผู้หญิงที่สวยมาก..
เธอชอบทุกองค์ประกอบบนใบหน้าของผู้จัดการ โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้น..
มันคม มันสวย มันเย้ายวน และ ยั่ว
"จีน่า.." กวางเรียกชื่อคนตรงหน้า
"หืม?" จีน่าละสายตาจากมือแล้วเงยหน้าขึ้นมาขานรับกวาง
และทันทีที่จีน่าเงยหน้าขึ้นมาริมฝีปากอิ่มของโปรแกรมเมอร์ก็ประทับลงที่ตำแหน่งเดียวกันของผู้จัดการคนสวย กวางสอดนิ้วเข้าไปประสานมือกับจีน่าแล้วค่อยๆโน้มตัวเข้าหาจนจีน่าต้องทิ้งตัวลงบนที่นอน กวางจึงค่อยๆผละจูบออก
"ทำอะไรน่ะ?" จีน่าเอ่ยถาม
"นั่นสิ ทำอะไรดีนะ" กวางตอบแล้วส่งยิ้มกวนๆให้จีน่า
"มือยังไม่หายไม่ใช่เหรอ? อีกตั้งสี่ห้าวันหนิ"
"ไม่เจ็บแล้วก็แปลว่าหายแล้วนั่นแหละค่ะ" กวางตอบแล้วกดจูบเบาๆที่ริมฝีปากของจีน่าอีกครั้ง "คืนนี้ขอนะคะ"
แต่ยังไม่ทันที่จีน่าจะได้ตอบตกลงหรือปฏิเสธกวางก็โน้มตัวลงมาประกบจูบอีกครั้ง ริมฝีปากอิ่มของโปรแกรมเมอร์สาวบดเข้าที่ริมฝีปากบางของผู้จัดการคนสวยอย่างร้อนแรง จีน่าวาดแขนขึ้นไปกอดแผ่นหลังของกวางไว้แล้วค่อยๆลูบไล้แผ่นหลังบางอย่างเบามือ
พอกวางเห็นว่าจีน่าเริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนองก็เริ่มเปลี่ยนตำแหน่งจากริมฝีปากลงมาที่ซอกคอ ความเย็นจากผมที่ระต้นคอของจีน่าปะทะกับลมหายใจร้อนๆของเธอมันทำให้รู้สึกดีได้อย่างน่าประหลาด กวางกดจูบย้ำๆที่ซอกคอของจีน่าจนจีน่าต้องเลื่อนมือออกจากแผ่นหลังของกวาง ไล้มาตามไหล่บาง ลงมาที่แขน แล้วค่อยๆสอดประสานเข้าที่มือข้างซ้ายของกวาง และ..
"โอ๊ยยยย!!" กวางสะดุ้งสุดตัวพร้อมอุทานด้วยความเจ็บ
"อ้าว ไหนว่าไม่เจ็บแล้วไง?" จีน่าถามยิ้มๆ
"อยู่เฉยๆมันก็ไม่เจ็บหรอกค่ะ แต่คุณมาบีบนิ้วฉันแบบนี้จะให้ไม่เจ็บได้ยังไงล่ะคะ!?"
กวางผละตัวออกจากจีน่าทันทีเมื่อจีน่าบีบนิ้วชี้ข้างซ้ายของเธอซะเต็มแรง ส่วนจีน่าน่ะเหรอ.. ก็นอนหัวเราะอยู่ที่เดิมนั่นแหละ สะใจมากไหมที่ทำให้เธอเจ็บตัวได้เนี่ย?
"เดี้ยงแล้วไม่เจียม ไปเตรียมงานได้แล้ว ไหนว่าจะให้ฉันดูงานให้ไง" พูดจบจีน่าก็ยันตัวลุกขึ้นมานั่งข้างๆกวาง
"จีน่าใจร้าย.." กวางบ่นงุ้งงิ้งอยู่คนเดียวแต่ก็เดินไปหยิบโน๊ตบุ๊คที่วางไว้บนโต๊ะแต่โดยดี
"อะไร ว่าฉันใจร้ายเหรอ?" จีน่าแกล้งถาม ทั้งๆที่ได้ยินเต็มสองรูหูนั่นแหละว่ากวางน่ะแอบบ่นว่าเธอใจร้าย
"ก็ใจร้ายจริงๆนี่นา แค่นี้ไม่เห็นต้องบีบนิ้วกันเลย.." กวางพูดพลางยกมือซ้ายตัวเองขึ้นมาลูบนิ้วชี้ป้อยๆ
"ฉันใจร้ายตรงไหน? นี่อาทิตย์หน้ากะว่าจะพาไปเที่ยวนะ"
"คะ?" กวางหันขวับกลับมาหาจีน่าทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น
"หูหนวกอีกแล้วเหรอ? ฉันบอกว่าอาทิตย์หน้าเราจะไปเที่ยวกัน" จีน่าพูดอีกครั้ง
"เดี๋ยวนะคะ แล้วอาทิตย์หน้าไม่ต้องทำงานเหรอคะ?" กวางถาม
"ก็ลางานซะสิ โปรเจคก็จะส่งภายในอาทิตย์นี้อยู่แล้ว ลางานไปเที่ยวสักสองสามวันบอสมะปรางมันไม่ว่าอะไรหรอก" จีน่าตอบสบายๆ
"แน่สิคะ ใครจะกล้าว่าอะไรผู้จัดการล่ะ" กวางแอบพูดเบาๆคนเดียวอีกครั้ง
"ว่าไงนะ?" คราวนี้จีน่าถามเพราะเธอไม่ได้ยินที่กวางพูดจริงๆ
"เปล่าค่ะๆ บอกว่าอยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆจัง" กวางตอบแล้วหันมาส่งยิ้มให้จีน่า
"อืม.. อยากไปไหนก็คิดไว้แล้วกันนะ"
"ค่ะ"
กวางรับคำแล้วหันกลับไปเปิดโน๊ตบุ๊คพร้อมกับเปิดงานของตัวเองขึ้นมาทีละอย่างจนครบแล้วเธอก็หันไปหยิบกระดาษกับแฟ้มเอกสารและดินสอหนึ่งแท่งเผื่อจะใช้จดสิ่งที่จีน่าอยากได้เพิ่มเติม พอเตรียมของครบเป็นที่เรียบร้อยแล้วกวางก็หอบโน๊ตบุ๊คจากโต๊ะไปนั่งทำงานกับจีน่า แต่พอกวางหันมาเห็นจีน่านั่งอยู่ปลายเตียงเธอก็นึกถึงเรื่องที่จีน่าพูดเมื่อครู่ กวางระบายยิ้มออกมาเมื่อนึกภาพตัวเองกับจีน่าไปเที่ยวด้วยกันสองคนทั้งๆที่เธอยังไม่รู้เลยว่าตกลงจะไปเที่ยวที่ไหนกันแน่
แต่จะไปที่ไหนก็ช่างเถอะ
ขอให้มันเป็นความทรงจำดีๆระหว่างพวกเธอสองคนก็พอแล้ว..
---------------------------------------------------------------------------------------------
TALK!!! คุยกันหน่อยนะ ^^
ตอนที่สิบเจ็ดมาแล้วววว ขอโทษค่ะ หายนานไปหน่อย
ไรท์เพิ่งหายไข้เมื่อวาน (ประเด็นคือเพิ่งจะบอกคนอ่านไปไงว่าให้รักษาสุขภาพด้วย แต่ตัวเองดันมาเป็นซะเอง - -")
จริงๆไรท์ควรจะแต่งเสร็จและได้อัพตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแหละค่ะ
แต่มีคนเอาคลิปจีน่าอ่านฟิคมาให้ดู แล้วไรท์แบบว่า.. ฟหกด่าสวฟหกด่าสว สติแตกค่ะ ไม่มีสมาธิแต่ง ฮ่าๆๆๆๆ
เคยอ้อนวอนผู้อ่านไปแล้วตั้งแต่ตอนที่สิบสองว่าถ้าใครติดต่อพี่เขาได้รบกวนบอกพี่เขาให้หน่อยนะคะว่าอย่าอ่าน
แต่คือ.. ใครกบฏคะ? ใครเป็นคนยื่นเอ็นซีให้พี่เขาอ่านนนนนน ทำไมเขาใจร้ายกับไรท์แบบนี้ ฮืออออ
เห็นคลิปแล้วแบบว่า อยากจะลบเอ็นซีออกตอนนั้นเลยอ่ะ แต่ก็เสียดายเพราะมันเป็นฉากสำคัญ ลบไม่ได้ด้วย
ก็ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่า เออน่า ไม่เป็นไรหรอก ยังไงตัวการเขาก็อ่านไปแล้ว ลบตอนนี้มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้วแหละ /กอดตัวเองแน่นมาก
คือไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ พี่เขาจะอ่านก็ไม่ผิดอ่ะเนอะ แต่ไรท์แค่อาย ._.
คือเป็นคนเขียนเองอ่ะ จะยำพี่เขาเละแค่ไหนมันอยู่ที่ปลายนิ้วเราเองอ่ะ รู้สึกอายจริงๆนะ ._.
มีคนเมนชั่นมาหาไรท์ในทวิตบอกว่าไรท์ต้องฝันถึงจีน่าแน่ๆ
อยากจะถามมากว่ารู้ได้ไงคะว่าไรท์ฝันถึงจีน่า ฮ่าๆๆๆๆ ไรท์ฝันถึงนางจริงๆค่ะ
แต่ในฝันคือนางมาบีบคอไรท์อ่ะ ._. สงสัยคิดมากไปเอง ฮ่าๆๆๆ
แล้วก็.. สิ่งที่ไรท์ได้จากการนอนซมเป็นไข้อยู่สองวัน คือไรท์เพิ่งเคยเปิดอ่านฟิคตัวเองในโทรศัพท์ค่ะ
แล้วไรท์ก็ค้นพบว่า ที่ตัวเองจัดหน้าไป บางส่วนพอไปเปิดในโทรศัพท์แล้วมันน่าเกลียดมากกกกก
คือไรท์จัดหน้ายึดที่ตัวเองเห็นในคอมเป็นหลักค่ะ มันเลยสวยแค่ในคอม
ส่วนในโทรศัพท์นั้น.. ไรท์เห็นแล้วยังตกใจเลยค่ะ ทำไมมันน่าเกลียดได้ขนาดนั้นวะ? แต่บางทีอาจะเป็นเพราะว่าโทรศัพท์ไรท์มันรุ่นเก่ามากก็ได้
แต่ถ้าผู้อ่านคนไหนอ่านในโทรศัพท์แล้วเป็นแบบนี้บอกไรท์ได้เลยนะคะ ไรท์จะได้แก้ไข
สุดท้ายแล้ว ทอล์คยาวมาก
อยากจะถามผู้อ่านว่า.. อยากให้ผู้จัดการกับโปรแกรมเมอร์เขาไปเที่ยวที่ไหนกันดีคะ?
เนื่องด้วยตอนต่อไปไรท์ยังไม่ได้แต่ง ไรท์ก็ยังไม่ได้คิดสถานที่เหมือนกันค่ะ
เสนอกันมาเยอะๆนะคะ อันไหนที่ไรท์ถูกใจไรท์จะเอาที่นั่นแหละค่ะให้ผู้จัดการกับโปรแกรมเมอร์เขาไปเที่ยวกัน อิอิ
***ชี้แจงเพิ่มเติม***
เรื่องNCค่ะ มีคนขอNC คือไรท์ไม่มีNCแจกนะคะ บางทีผู้อ่านอาจเข้าใจผิดกัน
เท่าที่เห็นว่าเป็นNCก็มีแค่ตอนที่12แหละค่ะ ไม่มีต่อจากนั้น -..-
ส่วนเรื่องคลิปจีน่าอ่านฟิค ผู้อ่านสามารถหาเอาได้ที่ #ChooseGGJ ในทวิตนะคะ
ส่วนตัวไรท์ไม่ได้รีทวิตไว้เพราะไรท์รู้สึกละอายทุกทีที่เห็น .///. (มันเขียนแบบนี้ให้เด็กอ่านได้ไงวะ!/เสียงจีน่า)
อีกอย่าง.. ไรท์ยังไม่ปิดเทอมนะคะ สอบไฟนอลอาทิตย์หน้าหน้าโน้นนนนน ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณทุกท่านที่ให้ความกรุณาอ่านจนจบ Chapter 17 ค่ะ! ^^
ความคิดเห็น