คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 9
11.45
M&Bc Software
แอ๊ดดดด
เสียงเปิดประตูห้องพนักงานเวลาใกล้เที่ยงดังขึ้นเป็นเหมือนสัญญาณว่าให้ทุกคนในห้องพร้อมใจกันเงียบกริบ.. ผู้จัดการคนสวยเดินเข้ามาตรวจงานเหมือนทุกวัน ผ่านโต๊ะนั้นโต๊ะนี้บางทีก็เข้าไปแนะนำบ้างอะไรบ้างตามประสาคนตั้งใจทำงาน และพอมาถึงโต๊ะของกวาง..
"วันนี้โอทีถึงสามทุ่ม ไหวไหมล่ะ?" จีน่าถาม
"ได้ค่ะ" กวางตอบสั้นๆ
"ดีแล้ว ตั้งใจทำงาน"
จบบทสนทนาเพียงเท่านั้นจีน่าก็เดินตรวจโต๊ะอื่นๆต่อ ทุกสายตาของพนักงานที่แสร้งทำเป็นว่าตั้งใจทำงานอยู่แอบเหลือบๆมองผู้จัดการเหมือนรอจังหวะอะไรสักอย่าง
และในที่สุด ผู้จัดการก็เดินออกจากห้องไป หลังจากประตูปิดไปเพียงไม่ถึงสามวินาทีพนักงานทุกชีวิตในห้องก็พุ่งตัวมาที่โต๊ะของกวางด้วยความเร็วแสง นำทีมโดย โกโก้ แพรว และลูกน้ำ ทั้งสามคนยิงคำถามใส่กวางรัวๆ
"เมื่อวานเธอออกไปไหนกันผู้จัดการน่ะ?"
"เธอสนิทกับผู้จัดการเหรอ?"
"เธอกับผู้จัดการเป็นอะไรกัน?"
"เดี๋ยวๆ ทุกคนเป็นอะไรน่ะ?"
กวางถามด้วยความมึนงงที่อยู่ดีๆเพื่อนพนักงานทั้งห้องวิ่งกรูเข้ามาหาแล้วยิงคำถามใส่เธอ จนโกโก้ต้องยกมือขึ้นห้ามเป็นเชิงบอกว่าให้เงียบก่อน จากนั้นเธอค่อยเอ่ยปากถามกวางทีละคำถาม
"โอเค คำถามแรกก่อน เมื่อวานเธอหายไปไหนกับผู้จัดการ?" โกโก้ถาม
"ฉันมีธุระด่วนมากๆ แล้วผู้จัดการเห็นฉันยืนรอรถอยู่พอดีเลยอาสาไปส่ง" กวางตอบ
"หือ เรื่องจริงเหรอเนี่ย?" โกโก้พูด ทุกคนในห้องเริ่มส่งเสียงฮือฮาอย่างประหลาดใจ
"ทำไมเหรอ? มันแปลกมากเหรอ?" กวางถามกลับบ้าง
"แปลกสิ มีผู้จัดการที่ไหนเขาอาสาไปส่งพนักงานบ้างล่ะ" แพรวตอบ "ฉันขอถามคำถามนี้ ขอให้เธอตอบตามความจริงนะ"
"ว่า..?"
"เธอ เป็น อะไร กับ ผู้จัดการ" แพรวเน้นคำถามทีละคำ
"เอ่อ.. ก็แค่นายจ้างกับลูกจ้าง" กวางตอบ
"แล้วทำไมต้องมีเอ่อ" แพรวถามอย่างจับผิด
"โหยยย ทุกคนเป็นอะไรกันอ่ะ ฉันกับผู้จัดการไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆนะ" กวางตอบย้ำอีกครั้ง
"ไม่เชื่ออ่ะ ฉันแอบเห็นนะว่าเธอกับผู้จัดการสนิทกัน" ลูกน้ำพูดบ้าง
"ใช่ๆ ฉันเห็นนะว่าเธออ่ะเดินเข้าออกห้องผู้จัดการบ๊อยบ่อย" พนักงานอีกคนพูดขึ้น
"เดี๋ยววว ก็โปรเจคอันที่แล้วเป็นโปรเจคแรกของฉันไง เป็นธรรมเนียมของผู้จัดการที่ถ้าใครทำโปรเจคแรกจะให้เข้าไปรายงานทุกวันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?" กวางตอบ
"เออว่ะ" ทุกคนอุทานขึ้นแล้วหันหน้ามองกันราวกับเพิ่งนึกได้
"คิดมากกันไปเองทั้งนั้น" กวางส่ายหัวอย่างหน่ายใจแต่ก็มีรอยยิ้มเล็กๆขึ้นมาที่มุมปากด้วยความโล่งใจที่ทุกคนเลิกเข้าใจผิดแล้ว
"นั่นสิ อีกอย่างนะ ผู้จัดการเขาคุยๆกับคุณณิชญาวีร์ที่เป็นผู้อำนวยการฝ่ายอยู่ไม่ใช่เหรอ?" พนักงานคนหนึ่งพูดขึ้น
"แกไปได้ข่าวมาจากไหน?" พนักงานอีกคนถาม
"เปล่าหรอก ฉันเห็นคุณณิชญาวีร์มาหาผู้จัดการบ่อยๆทั้งๆที่อยู่กันคนละฝ่ายเลยเดาๆเอา" พนักงานคนเดิมตอบ
"คุณจีอ่ะนะ? โธ่.. แกอยู่บริษัทนี้มากี่เดือนแล้วเนี่ยถึงไม่รู้ว่าคุณจีอ่ะเจ้าชู้จะตาย" แพรวพูด
"ใช่ แกไม่รู้หรือไงว่าคุณจีน่ะเจ้าชู้ตัวแม่ ฉันยังเคยโดนจีบเลย" โกโก้พูดขึ้นบ้าง
"อ่าว.. งั้นแปลว่าผู้จัดการเรากำลังโดนคุณจีจีบอยู่อ่ะดิ?" พนักงานอีกคนพูด
"ประมาณนั้นมั้ง แต่ฉันเห็นสองคนนี้มาหากันบ่อยๆอยู่แล้วนะ แกกล้าลองถามผู้จัดการดูไหมล่ะ?" ลูกน้ำพูด
"บ้าเหรอ ใครจะกล้า ถ้าไปถามคงโดนด่ากลับมาเป็นชุด" พนักงานคนเดิมพูดแล้วส่ายหน้าอย่างหน่ายๆ กวางได้ยินที่เพื่อนๆพูดกันก็ขมวดคิ้วเล็กๆ
คุณจีอะไรนั่นกำลังจีบผู้จัดการอยู่งั้นเหรอ..?
"เออนั่นแหละ สรุปว่าฉันไม่ได้เป็นอะไรกับผู้จัดการ" กวางย้ำอีกครั้ง
"ไม่ใช่ว่าจีบผู้จัดการแข่งกับคุณจีอยู่เหรอ?" ลูกน้ำพูดหยอก
"บ้าาาา ใครจะกล้า รู้ๆกันว่าผู้จัดการดุแค่ไหน ฮ่าๆๆๆ" กวางหัวเราะร่วน "อีกอย่างนะ ฉันมีแฟนแล้ว"
"นั่นไง!! เห็นไหมล่ะ? ฉันว่าแล้วสวยๆแบบนี้ไม่น่าเหลือ นายอ่ะตัดใจได้แล้ว" แพรวพูดพลางเอาศอกกระทุ้งพนักงานชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างๆ
"วุ้ย พอจะรู้อยู่หรอกน่า สวยเก่งนิสัยดีแบบนี้คงไม่ตกมาถึงมือฉันหรอก" พนักงานชายคนนั้นพูดขึ้นด้วยความเสียดาย
"โอเคๆ เอาเป็นว่าเคลียร์แล้วประเด็นนี้ เราไปกินข้าวกันดีกว่า อีกไม่กี่นาทีจะเที่ยงอยู่แล้ว" โกโก้ชวน
"ปะๆๆ ไปกินข้าวกัน เดี๋ยวเข้างานสายโดนผู้จัดการดุอีก" แพรวพูดลางลากแขนกวางไปด้วย กวางก็ยอมให้เขาลากไปแต่โดยดีเพราะตอนนี้กวางคิดเพียงแค่ว่า
คุณจีกำลังจีบผู้จัดการอยู่จริงๆเหรอ?
13.00
จีน่าที่เพิ่งกลับจากทานข้าวกลางวันกำลังจะเดินเข้าห้องเพื่อไปสะสางงานต่อก็ต้องชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นว่ามีร่างสูงของโปรแกรมเมอร์ยืนถือแฟ้มงานอยู่ตรงหน้าประตูห้องเธอ
"มีอะไร?" จีน่าถาม
"เอ่อ.. ดิฉันจะขอปรึกษางานหน่อยน่ะค่ะ" กวางตอบ
"เข้ามาสิ"
พูดจบจีน่าก็เปิดประตูเดินนำเข้าไปในห้องโดยมีกวางเดินตามมาติดๆ จีน่าเดินไปนั่งที่โซฟาแล้วผายมือเชิญให้กวางนั่งลงด้วยกัน พอกวางนั่งลงเป็นที่เรียบร้อยเธอก็วางแฟ้มงานไว้บนโต๊ะตัวเตี้ยแล้วมองไปที่ผู้จัดการคนสวยที่กำลังจิบกาแฟอย่างสบายอารมณ์
ริมฝีปากบางเม้มที่ขอบแก้วกาแฟเบาๆเพื่อรับรสขมของกาแฟ จมูกโด่งเป็นสันสวยที่กำลังสัมผัสกับไอร้อนของกาแฟที่ลอยอยู่ตรงปากแก้ว ดวงตาคมสวยประดับด้วยขนตาหนาที่ขยับมาบรรจบกันเป็นระยะๆนั่นมันช่าง..
ไม่แปลกหรอกถ้าจะมีใครสักคนเข้ามาจีบผู้จัดการ
ก็เล่นสวยซะขนาดนี้นี่นา..
"การนั่งมองหน้าฉันเฉยๆแบบนั้นไม่ได้เรียกว่าเป็นการมาขอปรึกษางานหรอกนะ"
กวางสะดุ้งเล็กๆเมื่อโดนจีน่าจับได้อีกครั้งว่าเธอแอบมองจีน่าอีกแล้ว ให้ตายเถอะ.. ทำไมผู้หญิงคนนี้ต้องจับได้ทุกครั้งเลยนะเวลาที่เธอมองเนี่ย
หรือว่าจริงๆแล้วเธอน่ะมองโจ่งแจ้งไปเอง?
"เอ่อ.. ขออภัยค่ะ ดิฉันจะขอปรึกษาตรงส่วนนี้ค่ะ ผู้จัดการอยากให้ปรับแก้ตรงไหนเพิ่มเติมไหมคะ?" กวางถามพลางยื่นแฟ้นงานไปตรงหน้าจีน่า
"อืม.." จีน่าหยิบแฟ้มงานขึ้นมาดูแล้วกวาดสายตามองอย่างใช้ความคิด "ก็ดีอยู่แล้วหนิ ไม่มีอะไรผิดพลาด ฉันโอเค"
"อ่า.. งั้นเหรอคะ?" กวางพูดแล้วเอื้อมมือไปพลิกกระดาษแผ่นต่อไป "แล้วตรงนี้ล่ะคะ? ผู้จัดการช่วยดูให้หน่อยค่ะ"
"อันนี้ก็โอเคแล้ว มันไม่มีอะไรยากเลย แค่นี้เธอน่าจะคิดเองได้นะ" จีน่าตอบแถมแอบจิกกัดไปเล็กน้อย
"อ่อ ค่ะๆ แล้วตรงนี้ล่ะคะ?" กวางชี้ไปที่กระดาษอีกแผ่นหนึ่งที่อยู่ในแฟ้ม
"วรรณปิยะ อันนี้มันข้อมูลที่เธอจะใช้ทำโปรเจคไม่ใช่หรือไง?" จีน่าถามเสียงเข้ม
"เอ่อ.. จริงด้วยค่ะ งั้นอันนี........"
"ทำบ้าอะไรของเธอ? ถ้าจะแค่มากวนประสาทฉัน ฉันบอกเลยนะว่าฉันไม่มีเวลาว่างมาเล่นด้วย" จีน่าสวนกลับด้วยน้ำเสียงติดหงุดหงิดเล็กน้อย
"............" กวางเงียบไปทันทีเมื่อเห็นว่าผู้จัดการคนสวยอารมณ์เสียซะแล้ว
นั่นสิ.. เธอมาทำบ้าอะไรของเธอกันแน่เนี่ย..?
"ถ้าไม่มีอะไรก็ออกไปได้แล้ว ฉันจะทำงาน" จีน่าพูดพลางผุดตัวลุกขึ้นจากโซฟา
"เดี๋ยวค่ะ!"
กวางลุกพรวดขึ้นจากโซฟาแล้วคว้าข้อมือจีน่าไว้ จีน่าหยุดอยู่กับที่แล้วหันหน้ามามองกวางด้วยความตกใจเล็กๆแต่ยังดีที่หน้าไม่หลุด จีน่ามองกวางด้วยสายตาเรียบเฉยจนกวางรู้สึกกลัวขึ้นมาซะดื้อๆ
"เอ่อ.. คือจริงๆแล้ว.." กวางเริ่มเปิดประเด็นขึ้น
"ก่อนจะพูดอะไรช่วยปล่อยมือออกจากข้อมือฉันด้วย" จีน่าพูดเสียงเรียบ
"ขออภัยค่ะ" กวางปล่อยมือจากข้อมือของจีน่าทันทีเมื่อจีน่าพูดประโยคนั้นจบ "เอ่อ.. จริงๆแล้วดิฉันมีเรื่องอยากจะถาม"
"ก็ถามมาสิ" จีน่าหันหน้ากลับมาคุยกับกวาง
"คือ.. ถามได้ใช่ไหมคะ?" กวางถาม
"ฉันยังไม่รู้เลยว่าเธอจะถามอะไร นี่กวนฉันหรือไง?" จีน่าถามกลับ
"เปล่าค่ะเปล่าๆ" กวางรีบปฏิเสธพัลวัน
"............."
จีน่าเงียบฟังคำถามของกวาง พอเห็นว่าจีน่าเงียบไปกวางก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆอย่างตั้งสติแล้วค่อยๆผ่อนออกมาอย่างให้กำลังใจตัวเอง จากนั้นก็..
"คุณณิชญาวีร์เป็นอะไรกับผู้จัดการคะ!!!?" ตัดสินใจตะโกนถามออกไปรวดเดียวเลย
"............." จีน่ายังคงเงียบ เธอมองหน้ากวางที่ยืนทำหน้าตาตื่นๆอยู่ตรงหน้าแล้วก็ได้แต่คิดในใจ
อยู่ใกล้กันแค่นี้จะตะโกนทำไม..?
"ก็ตามนั้นแหละค่ะคำถามที่ดิฉันอยากจะถาม"
"จะรู้ไปทำไม" จีน่าถามกลับ
"ดิฉันเห็นพนักงานพูดๆกับว่าคุณณิชญาวีร์กับผู้จัดการกำลังคุยๆกันอยู่ แต่เหมือนว่าพวกนั้นก็ไม่ค่อยแน่ใจนัก ดิฉันเลยตัดสินใจมาถามเองค่ะ" กวางตอบ
"ฉันจะเป็นอะไรกับใครมันก็เรื่องของฉัน จะมาอยากรู้เรื่องของฉันทำไม?" จีน่าถามอีกครั้ง
"............."
นั่นสิ.. แล้วเธอจะอยากรู้เรื่องของผู้จัดการไปทำไม?
"ขออภัยผู้จัดการด้วยค่ะหากคำถามของดิฉันมันละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวของผู้จัดการเกินไป" พูดจบกวางก็โค้งให้จีน่า
"............." จีน่ายังคงเงียบและมองกวางด้วยสายตานิ่งๆอยู่แบบนั้น
"งั้นดิฉันขอตัวแล้วกันค่ะ ขออภัยอีกครั้งนะคะที่มารบกวนเวลางานของผู้จัดการ"
พูดจบกวางก็โค้งให้จีน่าอีกครั้งแล้วก้มลงรวบแฟ้มงานที่วางอยู่บนโต๊ะอย่างรีบๆจากนั้นก็หันหลังเดินออกจากห้องไป แต่ก่อนที่ตัวเธอจะได้ก้าวออกจากห้อง น้ำเสียงเรียบๆของผู้จัดการก็ดังลอยมาสะกิดให้เธอต้องหยุดก่อน
"ฉันกับคุณณิชญาวีร์เป็นเพื่อนกัน ไม่มีอะไรมากกว่านี้"
"ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ"
พูดจบกวางก็เดินออกจากห้องผู้จัดการไป พอประตูห้องปิดลงใบหน้าใสของโปรแกรมเมอร์สาวก็แอบมีรอยยิ้มเล็กๆผุดขึ้นมาอย่างโล่งใจ
เห็นไหมล่ะ.. ก็แค่เพื่อนกันเท่านั้นแหละน่า
21.50
ณ คอนโดกวางและเจสซี่
กวางที่เพิ่งกลับจากบริษัทเดินเข้ามาภายในห้องแล้ววางกระเป๋าไว้บนโต๊ะพร้อมกับทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาอย่างเหนื่อยอ่อน วันนี้ทำงานมาราธอนมาก ตั้งสิบเอ็ดชั่วโมง โอ้โห.. เธอนี่ช่างถึกทนสมเป็นมนุษย์เงินเดือนจริงๆ
กวางมองสอดส่องสายตาไปรอบๆห้องเพื่อมองหาแฟนสาวของเธอ ดูเหมือนว่าเจสซี่จะอยู่ในห้องนอนแฮะ แต่ก็นั่นแหละ.. นี่ก็จะสี่ทุ่มแล้ว เจสซี่จะออกมาเดินเพ่นพ่านอยู่ในห้องนั่งเล่นทำไมล่ะ?
คิดได้ดังนั้นกวางก็ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินเข้าไปในห้องนอน เป็นไปตามคาด สาวลูกครึ่งกำลังนอนฟังเพลงเพลินๆอยู่บนเตียง เป็นเพราะเจสซี่ใส่หูฟังอยู่นี่เองเลยไม่รู้ว่าเธอกลับบ้านแล้ว กวางเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วทิ้งตัวนั่งข้างเจสซี่
"อ้ะ! พี่กวางกลับมาแล้วเหรอคะ?" เจสซี่ถอดหูฟังออกแล้วเอ่ยถาม
"จ้า กลับมาแล้ว วันนี้เหนื่อยจังเลยยยย" กวางพูดเสียงอ้อน
"เหนื่อยมากไหมคะ? งั้นพี่กวางไปอาบน้ำเลยค่ะเดี๋ยวเจสซี่ไปอุ่นนมให้ดื่มก่อนนอน" เจสซี่พูดพลางทำท่าจะลุกจากเตียง แต่กวางกดไหล่บางไว้กับหัวเตียงก่อน
"พี่อยากกินนม" กวางพูด
"ก็นี่ไงคะเดี๋ยวเจสซี่ไปอุ่นนมให้ พี่กวางน่ะไปอาบน้ำได้แล้ว"
เจสซี่พูดพลางทำท่าจะลุกอีกรอบ แต่คราวนี้กวางโผตัวขึ้นมาคร่อมเจสซี่ไว้ แขนข้างหนึ่งยันหัวเตียงส่วนอีกข้างค่อยๆลูบไล้ไปตามสัดส่วนโค้งเว้าของเจสซี่ ใบหน้าใสของคนอายุมากกว่าค่อยๆขยับเข้าไปใกล้ๆใบหูของเด็กน้อย เธอกระซิบเบาๆข้างๆหูเจสซี่
"ไม่ใช่นมแบบนั้นสักหน่อย" พูดจบกวางก็ขบใบหูเจสซี่เบาๆครั้งหนึ่ง
"............."
เจสซี่นิ่งไปทันทีเมื่อได้ยินกวางพูดแบบนั้น แต่ยังไม่ทันที่สมองเธอจะได้ประมวลผลอะไรริมฝีปากของคนรักของเธอก็ประกบเข้าที่ตำแหน่งเดียวกันเข้าซะแล้ว กวางค่อยๆขยับริมฝีปากขบเม้มริมฝีปากล่างของเจสซี่อย่างที่เธอชอบทำ และเจสซี่ก็รู้ดีว่าเมื่อไหร่ที่พี่กวางจูบเธอแบบนี้..
นั่นแปลว่าพี่กวางต้องการมีเซ็กส์กับเธอ..
ยังไม่ทันที่เจสซี่จะได้จูบตอบกวางก็ค่อยๆเลื่อนริมฝีปากลงมาไล่จูบไปตามสันกราม.. ลงไปที่ซอกคอ.. แล้วขบเม้มอยู่อย่างนั้น มือซนของกวางค่อยๆลูบเข้ามาในเสื้อนอนตัวบางของเธอ เจสซี่นั่งตัวแข็งทื่ออย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
เมื่อภาพที่น้ำหวานขืนใจเธอในวันนั้นย้อนเข้ามาในหัวของเธอ..
เจสซี่กำมือแน่นโดยที่ไม่รู้ตัวเมื่อกวางค่อยๆเลื่อนมือขึ้นมากอบกุมหน้าอกหน้าใจของเธอ เมื่อกวางเห็นว่าเจสซี่ไม่ตอบสนองแม้แต่จะดึงตัวเธอเข้าไปกอดเหมือนทุกครั้ง ริมฝีปากอิ่มของกวางก็ค่อยๆขยับเอ่ยคำพูด
"อย่าปฏิเสธพี่เลยนะเจสซี่.."
'อย่าปฏิเสธพี่เลยนะคะ'
พลั่ก!!!
เจสซี่ผลักตัวกวางออกสุดแรง สาวลูกครึ่งเบิกตากว้าง หายใจหอบถี่เมื่อคำพูดของน้ำหวานดังลอยเข้ามาในหัวของเธอ กวางที่โดนเจสซี่ผลักจนตัวเองเซไปอยู่ปลายเตียงมองหน้าเจสซี่ด้วยความไม่เข้าใจ ก็ปกติเจสซี่ไม่เคยปฏิเสธเธอเลยนี่นา..
"เจสซี่เป็นอะไรคะ?" กวางถามเมื่อเห็นว่าวันนี้เจสซี่มีอาการลุกลี้ลุกลนแปลกๆ
"............." เจสซี่ยังคงเงียบ เธอสะบัดหัวเล็กๆเป็นการเรียกสติแล้วกระพริบตาถี่ๆอีกสองสามครั้งเพื่อโฟกัสภาพ
"เจสซี่คะ" กวางเรียกอีกครั้ง
"เอ่อ.. เดี๋ยวเจสซี่ไปอุ่นนมให้นะคะ พี่กวางรีบไปอาบน้ำดีกว่าค่ะ เดี๋ยวจะนอนดึกเอา"
"เดี๋ยวๆ! เดี๋ยวก่อนสิเจสซี่!"
กวางเรียกเจสซี่ไว้ แต่ก็ไม่ทัน.. สาวลูกครึ่งกระโดดลงจากเตียงแล้ววิ่งออกจากห้องนอนไปด้วยความเร็วแสง ทำเอากวางงงเป็นไก่ตาแตก เธองงไปซะทุกอย่างจนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรจะงงเรื่องอะไรก่อนดี..
ทำไมวันนี้เจสซี่ถึงปฏิเสธเธอ?
แล้วทำไมวันนี้เจสซี่ถึงดูแปลกๆไปนะ?
แต่คิดไปก็คงไม่ได้อะไรขึ้นมา บางทีเจสซี่อาจจะเหนื่อยจากงานวันนี้ก็ได้.. กวางส่ายหน้ากับตัวเองเบาๆแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างเสียดายเมื่อวันนี้ไม่ได้บอกรักภาษากายกับแฟนสาวของเธอ
เจสซี่ยืนเหม่อลอยอยู่หน้าไมโครเวฟเมื่อคิดถึงเรื่องราวที่เพิ่งจะเกิดขึ้นในห้องนอน จริงๆแล้วคราวนี้เธอจะมีเซ็กส์กับกวางมันก็ไม่ใช่เรื่องผิดเลยสักนิด ในเมื่อกวางก็เป็นคนรักของเธอ
แต่ไม่รู้ทำไม.. ลึกๆในใจของเธอมันตะโกนบอกว่าเธอไม่สมควรทำแบบนั้น
จริงๆก็ไม่ได้ไม่รู้หรอก เธอรู้.. รู้ตัวดีว่าเธอไม่อยากจะมีอะไรกับพี่กวางของเธอในตอนนี้ เธอยังทำใจไม่ได้ที่จะต้องมาตีหน้าซื่อทำเป็นเหมือนว่าสองวันก่อนเธอไม่ได้ไปมีอะไรกับคนอื่น
เธอยังทำใจให้พี่กวางสัมผัสร่างกายที่ไม่บริสุทธิ์ของเธอไม่ได้หรอก..
"เจสซี่ขอโทษจริงๆค่ะพี่กวาง.."
--------------------------------------------------------------------------------------------
TALK!!! คุยกันหน่อยนะ ^^
มาส่งตอนที่เก้าให้แล้วค่ะ วันนี้มาเร็วหน่อยเนอะ (นี่เร็วแล้วเหรอ?)
ตอนนี้เป็นยังไงมั่งอ่ะ? สั้นไปไหม? มันแอบสั้นอยู่นิดๆนะไรท์ว่า
ตั้งแต่ซีนที่คอนโดกวางกับเจสซี่ลงมาก็แปลกๆเนอะ
วันนี้ขอทอล์คยาวหน่อยนะคะ อัดอั้นตั้นใจมาก
คือซีนกวางเจสมันเป็นซีนที่ไรท์เพิ่งแต่งวันนี้ค่ะ แล้ววันนี้ไรท์เพิ่งได้รับข่าวร้ายมา
กลายเป็นว่าช็อคจนลืมหมดเลยว่าตอนนี้จะเขียนอะไรบ้าง
ข่าวร้ายก็คือ.. ทำไมคณะวารสารศาสตร์ มธ ปีนี้เขาถึงไม่เอาแพทบาลี!!!!!
โอ๊ยยยยย เครียดหนักมาก แล้วไม่ใช่อะไร ไรท์เพิ่งลงสอบแกทแพทรอบสองไปเมื่อสองวันก่อน
แล้วกดลงแพทบาลีไปเต็มๆเลยค่ะ
โอ้พระเจ้า ทำม๊ายยยยย ทำไม ทำไมเขาถึงทำกับชีวิตไรท์ได้ T T
คือตอนรู้ข่าวน้ำตาไหลหนักมาก คือไรท์อ่านบาลีมาอย่างดีไง กะยื่นตัวนี้เข้าเลยนะ ;-;
แล้วแบบว่า.. ปรับเป็นอะไร มีเพิ่มแพทหนึ่งขึ้นมางี้ โอยยยย ตายพอดี
หมดสิ้นกันแล้ววารสาร มธ /ค่อยๆนอนตายอย่างช้าๆ
อยากจะหายตัวไปทำใจสักสามสี่วันจริงๆค่ะ ._.
ส่วนอีกอย่างนึงคือ
ไรท์ไม่ได้ถือเป็นการรบกวนนะคะถ้าขอให้ไรท์อัพนิยายก่อนกำหนด
แต่ว่าไรท์แต่งช้ามาก แล้วไรท์ก็ไม่ชอบอัพแบบว่าทีละ 20% , 50% , 80% โอยยยย กว่าจะ 100% คนอ่านคงเหี่ยวเฉาตายพอดี (ฮา)
ชอบแบบเขียนเสร็จแล้วอัพรวดเดียวไปเลย ชอบให้คนอ่านอ่านเป็นตอนๆไปมากกว่าให้อ่านทีละเศษเสี้ยวตอนค่ะ ฮ่าๆๆ
วันนี้ทอล์คยาวมาก สุดท้ายแล้ว
ไรท์ขอบคุณมากๆนะคะสำหรับทุกคอมเม้นท์ ถึงแม้จะไม่เคยตอบ /โดนตบ
แต่ไรท์อ่านคอมเม้นท์ทุกคนนะคะ อ่านหลายรอบมากๆ อ่านจนจะจำได้อยู่แล้วว่าแต่ละคนเม้นว่าอะไรบ้าง (ฮา)
อ้อ! ไรท์จำแอคของแต่ละคนได้แล้วนะคะ เห็นปุ๊ปจะรู้เลยว่าใครตามอ่านตามเม้นทุกตอน ฮ่าๆๆ
ในทวิตก็เหมือนกันค่ะ ขอบคุณทุกคนมากๆนะคะที่เข้ามาเล่น(มาทวงฟิค)ในแฮชแท็ก #ChooseGGJ
อันนั้นไรท์ก็อ่านทุกทวิต ทวิตละหลายๆรอบเหมือนกันค่ะ จำแอคแต่ละคนได้ด้วยนะ ฮ่าๆๆ
ทุกคอมเม้นท์และทุกทวิตเลย ไรท์อ่านแล้วนั่งยิ้มเป็นบ้าอยู่คนเดียว
ขนาดวันนี้มีข่าวร้ายมา ไรท์เข้ามานั่งอ่านก็ยังนั่งยิ้มได้เลยค่ะ แถมมีกำลังใจอ่านหนังสือต่อด้วย ;)
ขอบคุณทุกท่านที่ให้ความกรุณาอ่านจนจบ Chapter 9 นะคะ ^^
ความคิดเห็น