คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : หน้าที่1 - { 25% }
28/9/56
ความรักไม่ได้ขึ้นอยู่กับทฤษฎี แต่มันขึ้นอยู่กับการกระทำ
...................
ง่วงนอน ...
นี้คือสิ่งแรกที่จงอินกำลังคิดอยู่ในขณะนี้ ทั้งๆที่เมื่อคืนนอนแทบจะไม่หลับทั้งคืนเพราะคิดถึงแต่หน้าของผู้ชายที่ชื่อ คยองซู คนตัวเล็กที่จงอินได้เจอครั้งแรกในสวนสาธารณะก็จะไม่ให้คิดถึงได้ไง ทั้งดวงตาที่กลมโต ตัวเล็กน่าถนุถนอม ผิวหน้าที่ขาวนวลแถมเมื่อวานก็ยังชุ่มไปด้วยเหงื่ออีก ไหนจะริมฝีปากที่เป็นรูปหัวใจนั้นอีก ... เฮ้ออยากเจออีกจัง
“นี้ จงอินอย่ามัวแต่เหม่อสิมาช่วยแม่ยกของหน่อยเร็ว” เสียงของ คยูริน ผู้เป็นแม่ของจงอินได้เอ่ยเสียงดังมาจากหลังบ้าน
“ค้าบแม่” จงอินเดินไปช่วยแม่ยกของแล้วนำมันมาไว้หน้าบ้านเพื่อที่จะให้ลูกค้ามาซื้อเขาเห็นแม่ของเขานั่งคิดเงินอยู่ตรงโต๊ะทำงานด้วยสีหน้าที่เครียดจัด แค่นี้ก็พอจะเดาออกว่าแม่เครียดเรื่องอะไร อืมสงสัยจะเป็นเรื่องเงินเหมือนเดิมสินะ
ที่บ้านของเขานั้นทำธุรกิจขนาดเล็กนั้นก็คือขายพวกของชำขายได้บ้างขายไม่ได้บ้างก็แล้วแต่ดวงของวันนั้น ทั้งชีวิตนี้เขามีแม่อยู่แค่คนเดียวเขาจึงอยากจะแบ่งเบาภาระของแม่มั้ง ส่วนพ่อน่ะหรอ ...เหอะไอผู้ชายใจร้ายคนนั้นน่ะทิ้งเขากับแม่ไปตั้งนานแล้ว เหมือนภาพในอดีตมันทะลักเข้ามาในหัวจงอินภาพในวัยเด็กของเขา ภาพที่กำลังเกาะขาผู้เป็นพ่อในตอนนั้นเขากำลังร้องไห้อย่างหนัก
“ปะป๊า อย่าทิ้งจงอินกับแม่ไปนะ ฮึก” จงอินในวัย 6 ขวบได้กอดขาพ่อของตนซึ้งบัดนี้กำลังจะทิ้งเขาและแม่ไป
“ปล่อย !!! กูจะไปจากที่นี้กูไม่เคยมีลูกโง่ๆอย่างมึง” คำพูดนั้นทำให้จงอินชะงัก
“ตะ..แต่แม่”
“กูไม่อยากมีเมียเป็นนางโสเภณีเหมือนแม่มึง” พูดจบชายใจร้ายพ่อของจงอินก็เดินออกไปจากบ้านปล่อยให้เด็กน้อยอย่างเขาร้องไห้อยู่ตรงนั้น
“ฮือ ฮือแม่ของจงอินไม่ได้เป็นโสเภณีนะ ฮือ”
จงอินสะบัดหัวไปมาเพื่อให้อดีตสีเทานั้นออกไปจากหัวสมองของเขา เขาไม่อยากจะคิดถึงมันอีกแล้ว..
ความคิดเห็น