ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 8 เพียงเธอเท่านั้น
บทที่ 8 เพียงเธอเท่านั้น
ท้อง ฟ้าที่เปลี่ยนเป็นสีดำบ่งบอกถึงเวลาค่ำที่คืบคลานเข้าสู่โรงเรียนพระราชา ช่วงเวลาที่ควรมีแต่ความเงียบสงบ เนื่องด้วยไม่มีผู้ใดอยู่นอกป้อมพักของตนเอง เว้นเพียงผู้ที่ต้องปฏิบัติหน้าที่เวรยามรักษาการณ์หรือผู้ที่ได้รับอนุญาต แล้วเท่านั้น
หากแต่ภายในสวนสวยหลังป้อมอัศวินกลับไม่เป็นเช่นนั้น..
ทันที ที่ร่างบางของหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของดวงใจพลัดตกลงไปในสระกว้าง ไม่ทันได้รีรอหรือไตร่ตรองแต่อย่างใด เหมือนร่างกายขยับไปเองตามความรู้สึกคนึงหา เหมือนสัญชาตญาณสั่งการให้กระทำในชั่วพริบตา คาโลรีบกระโจนตามลงในสระกว้างนั้นทันที
พื้นน้ำแข็งที่เปราะบางถูก กระแทกให้แตกกระจายออกด้วยร่างแกร่งของเจ้าชายหนุ่มแห่งแดนนักรบ ก่อนจะดำผุดดำว่ายควานหาสาวน้อยผู้เป็นเจ้าของดวงใจ..
เวลาผ่านไป ไม่ถึงอึดใจก่อนผิวน้ำแข็งที่สงบเงียบของสระสวยจะค่อยๆ ปริแตก น้ำเย็บเฉียบที่ถูกพลังมหาศาลผลักให้กระจายออกด้านข้างค่อยๆ แข็งตัวกลายเป็นหุบเขาน้ำแข็งในทันใด และภายในศูนย์กลางหุบเขาน้ำแข็งนั่น ปรากฏร่างของเจ้าชายแห่งแดนนักรบที่กำลังประคองร่างอันไม่ไหวติงของเจ้า หญิงแห่งแดนปีศาจ
“เฟริน!! เฟริน.. ฟื้นสิ.. เฟริน!! อย่าเป็นอะไรนะ.. เฟริน!!”
เสียง พร่ำเรียกชื่อหญิงสาวที่นิ่งราวกับร่างไร้วิญญาณดังก้องไปทั่วบริเวณ ใบหน้าที่ซีดขาวของหญิงสาวเหมือนตอกย้ำอาการให้หนุ่มแดนนักรบต้องไหวหวั่น คฑาประจำตัวชายหนุ่มปรากฏขึ้นบนมือแกร่งในทันทีพร้อมวิญญาณหมอเทวดาประจำ คฑาที่ปรากฏร่างออกมาตามคำสั่งเจ้าชายหนุ่มผู้เป็นนาย รวมถึงวิญญาณผีสาวที่ตามติดออกมาด้วย
“ลุงหมอ!! รีบดูอาการเฟริน.. เร็ว!!” เสียงสั่งการอันแสนร้อนรนของบุรุษหนุ่มผู้เป็นนายเรียกให้วิญญาณหมอเทวดา ประจำคฑารีบรุดเข้าตรวจอาการนายหญิงของตนที่ยังคงนิ่งสนิททันที
“ ท่าจะกลืนน้ำเข้าไปมาก อย่างไรเสียต้องทำให้มีสติกลับขึ้นมาก่อน” ว่าแล้วมือโปร่งแสงของหมอเฒ่าก็วางบริเวณกึ่งกลางทรวงอกของหญิงสาวที่ยัง ไร้สติ ก่อนจะลงมือผายปอดให้นายหญิงของตน
เวลาผ่านไปสักพักหนึ่งกว่าร่างงามจะสำลักน้ำออก “แค่ก แค่ก!!”
“เฟริน!!” ชายหนุ่มรีบปราดเข้าดูอาการทันทีที่หญิงสาวยอดดวงใจเริ่มฟื้นคืนสติ
“หนาว ~~” คำแรกจากโอษฐ์เจ้าหญิงสองดินแดนที่ใบหน้าหวานยังคงขาวซีด ริมฝีปากที่เคยแดงระเรื่อกลายเป็นสีม่วงอย่างชัดเจน ในขณะที่นัยน์ตาสีน้ำตาลที่ปรือขึ้นเล็กน้อยก่อนจะหลับไปอีกครั้งหนึ่ง
“นาย ท่านพานายหญิงขึ้นไปพักผ่อนบนห้องก่อนเถอะเจ้าค่ะ” ผีสาวร้องทักเตือนสติให้ชายหนุ่มรีบโอบร่างบางขึ้นก่อนจะเดินกึ่งวิ่งกลับ ห้องพักของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว
******************************************************************
ภายในห้องพักของเจ้าหญิงสองดินแดน คาโลวางร่างบางของหญิงสาวไว้บนเตียงกว้างอย่างแผ่วเบาก่อนจะหลีกทางให้ผี สาวช่วยผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปียกชื้นและให้หมอเทวดาเข้าทำการตรวจรักษา อีกครั้งหนึ่ง
“เฟรินเป็นอะไรหรือเปล่า” คาโลถามย้ำไปยังหมอเฒ่าที่กำลังตรวจร่างกายของหญิงสาวที่ยังไม่ฟื้นคืนสติ
“คาดว่าไม่มีอะไรน่าห่วงแล้วขอรับ” หมอโอเดลตอบ “แต่ก็ควรให้พักผ่อนให้เต็มที่และรักษาร่างกายให้อบอุ่นจะได้ไม่เป็นไข้”
คำตอบที่ทำให้ชายหนุ่มเบาใจได้เปราะ หากแต่คำตอบนั้นยังไม่ตรงประเด็นความต้องการ “แล้ว.. เอ่อ.. เฟริน.. เอ่อ”
“อะไรหรือขอรับ” หมอเทวดาถามกลับเมื่อเห็นเจ้านายหนุ่มมีน้ำเสียงอ้ำอึ้ง
คาโลสูดลมหายใจให้เต็มปอดอีกครั้งก่อนกลั้นใจเอ่ยถามสิ่งที่อยากรู้กับหมอเฒ่า “แล้วลูก.. ลูกในท้องของเฟริน..”
คำ ถามที่สร้างความฉงนแก่หมอเจ้าของไข้ โอเดลหันมองหญิงสาวคนไข้ผู้เป็นนายหญิงของตนอีกครั้งก่อนหันกลับมาสบเจ้า นายหนุ่มเพื่อตอบคำถาม “นายท่าน.. คือว่า..”
“นายคิดว่าฉันท้องงั้นหรือ”
เสียงหวานของหญิงสาวที่อยู่บนเตียงดังขึ้นกลบคำตอบของหมอเฒ่า เสียงที่เรียกให้ทั้งเจ้าชายและสองวิญญาณต้องหันไปสบ “เฟริน!!”
“นายเป็นยังไงบ้าง” คาโลถามขึ้นทันทีขณะขยับกายเข้าไปช่วยพยุงร่างบางที่พยายามลุกให้นั่งพิงพนักเตียง
หญิงสาวไม่ตอบหากแต่ซักคำถามเดิม “ที่นายพูดเมื่อกี้.. นายคิดว่าฉันท้องหรือ”
“เอ่อ..” สีระเรื่อฉาบทั่วใบหน้าเจ้าชายรูปสลักก่อนจะจางหายไปอย่างรวดเร็วเมื่อสายตาคมเข้มตวัดไปสบหมอเทวดาอีกครั้งเพื่อหาผู้ช่วย
“นายหญิงไม่ได้ตั้งครรภ์”
เสียง ตอบของหมอโอเดลสร้างความฉงนให้เกิดแก่เจ้าชายบนยอดหอคอยงาช้าง ชายหนุ่มหันมองหญิงสาวบนเตียงก่อนจะหันไปขอคำตอบซึ่งก็คือการพยักหน้ารับ ของหมอเฒ่า คำตอบที่ไม่ทำให้ความฉงนนั้นจางหายเมื่อหวนคิดทบทวนถึงอาการที่แสดงออกมา ของหญิงสาวต้นเรื่องรวมถึงสิ่งที่ได้รับรู้มาในช่วงหลายวันนี้..
ไม่ได้ท้อง.. งั้นหรือ..
แล้วอาการของเฟรินนั่นล่ะ.. อาการที่เหมือนกับที่แม่ค้าขายแอปเปิ้ลบอก..
“ฉันเหมือนคนท้องนักหรือ.. ฮึ.. นายถึงได้คิดว่าฉันท้องน่ะ” เฟรินว่าต่ออย่างฉุนนิดๆ ที่ถูกเข้าใจผิด
“เอ่อ.. ก็.. ฉันเห็นนายอาเจียน..” คาโลตอบเสียงอ่อน “แล้วนายก็ดูเหมือน.. ไม่ค่อย.. แข็งแรง..”
“แค่ ฉันอาเจียนก็ว่าฉันท้อง แล้วถ้าฉันอุ้มเด็กทารก นายคงไม่คิดว่าฉันมีลูกแล้วหรอกนะ” หญิงสาวสวนขึ้นทันทีที่ได้ยินคำตอบของเจ้าชายหนุ่มผู้อ่อนประสบการณ์ “อีกอย่าง วันนั้นฉันกำลังปวดฤดูนางอยู่ จะให้แข็งแรงเป็นปกติได้ยังไงล่ะ.. คิดบ้าๆ..”
“แต่ว่าพวกเรามี.. เอ่อ.. กันแล้วนี่นา.. ฉันก็เลย.. เอ่อ..” เสียงเบากุกกักรวมถึงใบหน้าเข้มที่ขึ้นสีระเรื่อ ชวนให้ผู้ฟังที่พอจะเดาคำพูดถัดไปได้ต้องกระดากอายตาม
หากแต่นั่น ต้องไม่รวมถึงหัวขโมยสาวแห่งบารามอส เสียงหัวเราะขบขันในท่าทีและอาการของชายหนุ่มคนรักดังขึ้นในทันที “ฮ่าฮ่า.. นายนี่อ่อนต่อโลกชะมัดเลย.. ฮ่าฮ่า.. ใช่ว่าทุกคนที่ทำทำแบบนั้นจะต้องท้องนี่นะ.. คิดได้ยังไงเนี่ย.. ฮ่าฮ่า”
เจ้าคาโลนี่สมกับอยู่บนยอดหอคอยงาช้างจริงๆ.. ช่างไม่รู้อะไรเกี่ยวกับผู้หญิงหรือการมีลูกบ้างเลยนะเนี่ย..
ชายหนุ่มหันหน้าระเรื่อหนีดวงหน้าหวานที่กำลังหัวเราะขำขันอย่างไม่สมหญิงก่อนจะส่งสายตาดุจัดที่ไม่เคยเป็นผลต่อหญิงสาวกลับไป
ภาพ หญิงสาวยอดดวงใจที่กำลังหัวเราะขำขันกับอาการ ‘หน้าแตก’ ของเขาอย่างเป็นบ้าเป็นหลังนั้น แม้จะไม่เรียกว่าสมควรนักกับสถานะการเป็นเจ้าหญิงสองดินแดนหรือว่าที่ ราชินีของเขา หากแต่กลับสร้างความสบายใจให้แก่ชายหนุ่มเป็นอย่างมากเมื่อเทียบกับภาพของ เจ้าหล่อนที่นอนนิ่งไม่ไหวติงเมื่อครู่..
ภาพที่ทำให้เขาแทบขาดใจเมื่อคิดว่าต้องสูญเสียเธอกับลูกไปตลอดกาล..
“ไม่ ใช่ว่าอาการอาเจียนจะเป็นอาการแพ้ท้องเสมอไปนะขอรับ” เสียงอธิบายอาการของหมอเทวดาดังขึ้นเรียกเจ้านายทั้งสองให้หลุดจากโลกส่วน ตัว “ขอถามนายหญิงก่อนว่าฤดูนางที่มาปกติหรือไม่”
“ก็ปกตินี่นา.. 5 วันพอดี.. เพิ่งหมดไปเมื่อเช้านี้เอง” หญิงสาวตอบอย่างไม่มีความอายต่อเจ้าชายหนุ่มเดียวในห้องเลยสักนิด
“ฤดูนางของนายหญิงมาปกติ ก็หมายความว่านายหญิงไม่ได้ตั้งครรภ์แล้วเจ้าค่ะนายท่าน” ผีสาวขยายความ
“การ ตั้งครรภ์จะทำให้ผู้หญิงขาดฤดูนางไปราว 9 - 10 เดือน เว้นแต่หากเป็นเลือดล้างหน้าเด็กซึ่งอาจเกิดขึ้นได้ แต่เลือดที่ออกมานั้นจะน้อยกว่าฤดูนางที่มาเป็นประจำ” หมอโอเดลอธิบายให้นายหนุ่ม(ผู้อ่อนต่อโลก)ของตนฟังต่อ “ฤดูนางของนายหญิงมา 5 วันและเพิ่งหมดวันนี้ แสดงว่าช่วงนี้ยังอยู่ในระยะปลอดภัยจากการตั้งครรภ์หากมีสัมพันธ์ฉันท์ชาย หญิง เพราะอยู่ในช่วงเจ็ดวันก่อนและหลังฤดูนางมาวันแรก แต่กระนั้นการนับระยะปลอดภัยเช่นนี้ก็ไม่เสมอไปในทุกครั้งหากว่าฤดูนางของ นายหญิงมาไม่ตรงเวลา”
“แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าจะมีการตั้งครรภ์หรือไม่ล่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นหลังจากเงียบฟังมาระยะหนึ่ง
“การ ตรวจสอบจะมีการตั้งครรภ์หรือไม่นั้นดูได้จากหลายอย่าง ซึ่งส่วนใหญ่ดูได้จากอาการที่แสดงออกของนายหญิง อาทิเช่น ฤดูนางขาดไปมากกว่า 10 วัน เต้านมคัดและเจ็บหรือบางครั้งรู้สึกปวด คลื่นไส้อาเจียน เวียนศรีษะ หน้ามืดจะเป็นลม ทานอาหารไม่อร่อยหรือทานแล้วอาจอาเจียน หรืออยากอาหารที่แปลกไปจากเดิม ฯลฯ ซึ่งโดยทั่วไป อาการแพ้ท้องเหล่านั้นมักจะเกิดขึ้นหลังจากมีการตั้งครรภ์ไปแล้วประมาณ 6 สัปดาห์” หมอโอเดลตอบ
“แล้วถ้าแค่ครั้งเดียวจะมีโอกาสตั้งครรภ์หรือเปล่า” คาโลถามย้ำอีกครั้ง
“ถ้าจะตั้งครรภ์ครั้งเดียวก็พอแล้วเจ้าค่ะ” ผีสาวตอบแทน
“แต่กรณีของนายหญิงข้าคิดว่าไม่ได้การตั้งครรภ์หรอกขอรับ” หมอเทวดากล่าวสรุป
ชายหนุ่มทรุดตัวลงอย่างหมดแรงข้างเตียงหญิงสาวหลังจากสั่งให้วิญญาณทั้งหลายกลับเข้าคฑาและเก็บคฑาเข้าตู้เรียบร้อยแล้ว
“ไม่ได้ตั้งครรภ์.. จริงๆ งั้นสินะ..” เสียงเบาๆ หากชัดแจ๋วในโสตประสาทของหัวขโมย “ดีแล้วล่ะ.. โชคดีจริงๆ.. ฮะฮะ..”
คำ ที่ชวนให้ผู้ฟังต้องคิดไปในแง่ที่ไม่ค่อยชอบใจนัก โดยเฉพาะยิ่งได้เห็นใบหน้าขาวที่บัดนี้ผ่อนคลายลงอย่างชัดเจนแล้วนั้น ก็ยิ่งทำให้ความคิดของหัวขโมยขี้งอนเตลิดไปใหญ่
“ดีใจอะไรนักหนา” เสียงหวานโพล่งขึ้น “ไม่อยากให้ฉันท้องขนาดนี้เชียวหรือ”
ชายหนุ่มจ้องใบหน้าหน้าหวานอีกครั้งก่อนจะตอบด้วยเสียงเย็นๆ เช่นเคย “..ใช่”
คำ ตอบที่เรียกอาการฉุนจัดให้แก่หญิงสาวทันที “นั่นสินะ.. หัวขโมยอย่างฉันมันผู้หญิงก็ไม่ใช่ผู้ชายก็ไม่เชิง ถ้าท้องขึ้นมาคงแปลกพิลึก ถ้าให้ดีต้องเป็นแม่ค้าสาวนั่นสินะ ถึงจะมีสิทธิมีลูกให้กับเจ้าชายแห่งคาโนวาล”
ใบหน้าเข้มที่บัดนี้ฉงนยิ่ง เขาไม่เข้าใจในคำพูดของเจ้าหล่อนเลยสักนิด “นายว่าอะไร..”
“ก็ตรงตามที่นายพูดนั่นแหละ” หญิงสาวตวาดใส่ ทั้งที่จังหวะอารมณ์นั้นกรุ่นโกรธแต่กระนั้นน้ำตาเจ้ากรรมกลับทะลักออกมาอีกครั้ง “นายไม่อยากมีลูกกับฉันใช่ไม๊ล่ะ!! นายถึงดีใจนักหนาว่าฉันไม่ได้ท้องน่ะ”
คำกล่าวหาที่ไม่เคยอยู่ในความคิดของจำเลย ชายหนุ่มคิดในทางตรงข้ามแทบจะตลอดเวลาด้วยซ้ำ
“เฟริน~~ ไม่ใช่อย่างที่นายคิด..” คาโลรีบกล่าวแก้ หากแต่ไม่ทันจะได้กล่าวอะไรเสียงหวานก็สวนกลับ
“ไม่ใช่แล้วอะไรล่ะ!! ผู้หญิงคนนั้นคงเก่งมากสินะถึงได้มัดใจเจ้าชายน้ำแข็งบนยอดหอคอยงาช้าง อย่างนาย กระทั่งยอมพากันไปเลือกซื้อแหวนได้เนี่ย” เฟรินว่าต่อ เหตุการณ์ในตลาดตอกย้ำเข้าสู่จิตใจที่เปราะบางนั่นอีกครั้ง “ฉันก็แค่หัวขโมยใจง่ายที่หลงเชื่อใจมอบความสาวให้นายเหยียบย่ำ.. ไม่มีค่าอะไรในความรู้สึกของนายอยู่แล้ว”
คำต่อขานที่สะท้านไปถึงขั้วหัวใจ โดยเฉพาะยิ่งเมื่อได้เห็นน้ำน้อยๆ ที่ไหลเรื่อยออกจากนัยน์ตาสีน้ำตาลคู่นั้น น้ำตาที่ทำให้หัวใจของจำเลยน้ำแข็งต้องกระตุกวูบ.. คาโลนึกทบทวนถึงคำกล่าวหาของโจทย์หัวขโมย.. คำกล่าวหาที่ไม่เป็นจริง.. คำกล่าวหาที่ต้องรีบกล่าวแก้.. หากแต่เขาควรจะทำอย่างไรดี ในเมื่อเจ้าหล่อนนั้นยังไม่พร้อมที่จะรับฟังคำของเขาของเขาในขณะนี้
แต่แล้วจู่ๆ หลักสูตร ‘ง้อสาว’ ที่พระอาจารย์แห่งไนท์เคยพร่ำสอนไว้ก็ผุดขึ้นมาในสมองของเจ้าชายผู้อ่อนต่อ โลก(ของผู้หญิง) คาโลตัดสินใจนำขึ้นปฏิบัติในทันที ชายหนุ่มรีบถลาขึ้นไปบนเตียงของหญิงสาวก่อนจะดึงร่างบางที่กำลังนั่งพิง พนักเตียงก้มหน้าร้องไห้นั้นเข้ามาในอ้อมกอด
“นายกำลังเข้าใจผิดอยู่นะ” เสียงเข้มเริ่มอธิบาย หากแต่ร่างเล็กกลับไม่ยอมรับฟัง
“ไม่ต้องมาโกหกเลย!!” เสียงหวานสวนกลับพร้อมพยายามขยับกายให้หลุดจากอ้อมกอดของคนตัวโต “ฉันเห็นเต็มตาทั้งสองข้างว่านายกำลังซื้อแหวนให้ผู้หญิงคนนั้น เจ้าคิลก็เห็น ไปลากมาเป็นพยานก็ได้”
“ไม่ใช่นะ.. ไม่ใช่อย่างที่นายเข้าใจ..” คาโลพยายามอธิบายต่อ ในขณะที่มือแกร่งกระชับอ้อมกอดให้แน่นเข้า
หากแต่หญิงสาวก็ยังไม่รับฟัง “เห็นอยู่เต็มตาจะว่าไม่ใช่อีก.. คนหลอกลวง~~”
คำสวนที่กล่าวสำทับมาตลอดทำให้เจ้าชายหนุ่มไม่อาจเอ่ยอธิบายเรื่องราวที่ แท้จริงได้ เขาคงต้องทำให้เสียงหวานนั้นเงียบก่อนกระมัง.. เพียงแค่ความคิด.. ไม่ทันได้ไตร่ตรองแต่อย่างใด ริมฝีปากได้รูปสวยก็ถูกฉกฉวยความหอมหวานไปจนหมด เสียงเจื้อยแจ้วที่ดังระงมถูกกลืนหายไปในริมฝีปากของเจ้าชายหนุ่มนักรัก
รสสัมผัสที่แสนดูดดื่ม.. รสสัมผัสที่ไม่ว่าเมื่อใดก็ไม่เคยเพียงพอต่อความต้องการของชายหนุ่ม.. หากแต่เขาก็จำเป็นต้องถอนริมฝีปากนั้นออกอย่างเสียมิได้เมื่อเห็นใบหน้าอึด อัดเพราะขาดอากาศของเจ้าหล่อน
“คราวนี้จะนิ่งรอฟังเรื่องที่ฉันจะพูดได้หรือยัง” เสียงเข้มถามต่อทันทีที่ปลดปล่อยร่างบางนั้นให้เป็นอิสระ หากแต่เหมือนเสียงหวานที่ถูกกลืนหายไปจะไม่กลับมาด้วย คาโลไม่ได้ยินเสียงใดๆ ตอบกลับมาเว้นเพียงใบหน้าระเรื่อน่ารักที่ก้มหลบสายตาเขาอย่างเอียงอาย
รอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นบนดวงหน้าเข้มที่ไม่ค่อยปล่อยให้ออกมาแสดงผลงานบ่อยนัก ก่อนจะเอ่ยอธิบายเรื่องราวที่แท้จริงให้เจ้าหล่อนฟัง..
ชายหนุ่มเริ่มท้าวความตั้งแต่หลังจากเหตุการณ์วันนั้น.. วันที่พวกเขาทั้งสองกลายเป็นหนึ่งเดียวกัน.. วันที่ทำให้เขาต้องคิดหนักในเรื่องที่เขาเริ่มกังวล โดยเฉพาะหลังจากเมื่อเขาไปได้รับฟังการสนทนาระหว่างแม่ค้าสาวขายแอ ปเปิ้ลและลูกค้าหญิงวัยกลางคนในวันที่เขาออกไปซื้อแอปเปิ้ลในตลาดเมื่อคราว ก่อน ทั้งที่ความกังวลนั้นเป็นเพียงความคิดที่เขาคิดไปเองทั้งสิ้น..
กระทั่งเมื่อเขาได้เห็นอาการที่แสดงออกของเจ้าหล่อน อาการที่ทำให้เขาต้องหนักใจ อาการที่ทำให้เขาคิดว่าสิ่งที่เขาคิดไปเองนั้นคงเป็นความจริง แต่กระนั้นด้วยที่ไม่รู้แน่ชัดนักเขาจึงต้องการที่ปรึกษา..
แต่อาจเพราะตัวเขาที่ไม่ต้องการให้มีบุคคลที่สามรับรู้ถึงความสัมพันธ์ที่ เกินเลยของทั้งเขาและเธอ ซึ่งนั่นไม่ใช่ว่าเขากลัวที่จะต้องรับผิดชอบ หากแต่เขากลัวว่าเธอจะต้องเสื่อมเสีย.. กลัวว่าเธอจะถูกประนาม.. จากความผิดที่เขาเป็นผู้ก่อขึ้น แม้ว่าเขาคิดวางแผนที่จะมีอนาคตร่วมกับหล่อนไว้แล้ว หากแต่ในเวลานี้ก็ยังเร็วเกินไป ทั้งเขาและเธอยังเด็กและยังเรียนไม่จบ.. ดังนั้น เขาจึงคิดไปถึงแม่ค้าสาวที่กำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ คนนั้น คิดว่าเจ้าหล่อนคงสามารถให้คำปรึกษาแก่เขาได้ และนั่นคือเหตุผลที่สำคัญที่สุดที่เขาตัดสินใจออกไปซื้อแอปเปิ้ลในตลาดใน วันนี้..
แม่ค้าสาวที่เมื่อได้รับฟังคร่าวๆก็พอจะจับประเด็นเรื่องราวได้ จึงเอ่ยแนะนำให้เขาซื้อแหวนเป็นของกำนัลให้กับหญิงสาวคู่กรณี เพื่อเป็นสิ่งยืนยันสำหรับอนาคตที่จะอยู่ร่วมกันหลังจากนี้..
เมื่อเล่าถึงตรงนี้ชายหนุ่มจึงขยับกายหยิบแหวนวงนั้นออกจากกระเป๋าพร้อม บรรจงสวมไว้บนนิ้วนางข้างขวาของหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของดวงใจ “เฟริน.. ฉันขอใช้แหวนวงนี้จองนายไว้ก่อน ฉันสัญญาว่าฉันจะต้องไปรับนายอย่างแน่นอน”
นัยน์ตาสีน้ำตาลที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำตา หากแต่น้ำตาที่หลั่นรินครั้งนี้กลับเป็นน้ำตาแห่งความสุข เจ้าหล่อนจ้องมองแหวงวงน้อยบนนิ้วเรียวอีกครั้งก่อนจะหันกลับไปจ้องนัยน์ตา สีฟ้านั้น “อื้อ.. ฉันจะรอ.. รอให้นายไปรับ..”
เพียงแค่ขาดคำของหญิงสาว ริมฝีปากบางก็ถูกฉกฉวยความหอมหวานอีกครั้ง.. หากแต่ครั้งนี้เจ้าหล่อนกลับยินยอมพร้อมใจตอบรับด้วยความเสน่หา..
การตอบรับของร่างบางที่แสนยั่วยวนนั้นทำให้ผู้คงสติมั่นเป็นนิจมิอาจครอง สตินั้นไว้ได้ คาโลโน้มกายดันร่างบางให้นอนลงกับเตียงนุ่ม ก่อนที่มือหนาจะค่อยๆ ซุกไซร้เข้าสู่เนินเนื้อบางที่แสนจะคนึงหานั้น..
“รัก” อาภรณ์สองชุดถูกทิ้งลงบริเวณปลายเตียง
“รักมาก” อิงแอบแนบกายที่ร้อนระอุทั้งสองให้เป็นหนึ่งเดียว
“รักมากที่สุด” ค่ำคืนแห่งความสุขของทั้งสองค่อยๆ ดำเนินต่อไป อย่างไม่รู้จบ
******************************************************************
apple เองจ้า
แก้ไขนิดหน่อยน๊า คือพอลุงหมออธิบายว่าเฟรินไม่เป็นอะไรแล้ว คาโลก็เก็บลุงหมอกะผีสาวเข้าคฑาแล้วค่ะ คาโลไม่ให้ลุงหมอกะผีสาวดูหนังสดของตัวเองหรอกค่ะ ฮิฮิ
22/9/2549
100 แล้ว บทง้องอนน้อยไปเปล่าเนี่ย
แล้วขอเชิญชมฉาก 'ค่ำคืนแห่งความสุขของทั้งสอง' ในห้องหลืบหอคอยในบอร์ดของเรานะคะ
1/8/2549
ขอตอบคำถามของคุณ MEEN นะคะ
คือ ลุงหมอแกแค่ปั้มหัวใจนะคะ เพราะคาโลให้ยืมพลังทำให้สามารถจับต้องสิ่งของและตรวจรักษาให้เฟรินได้ไงคะ การผายปอดมีหลายวิธีนะคะไม่จำเป็นต้องเมาท์ทูเมาท์หรอกค่ะ ถ้าต้องทำแบบนั้นลุงหมอต้องให้คาโลทำแทนแน่คะ 55+
65 แล้วจ้า
คาโลรู้ความจริงแล้ว แต่เฟรินยังไม่
แล้วเจ้าชายน้ำแข็งผู้ไม่รู้วิธีง้อสาวจะง้อสาวไงล่ะทีนี้
31/8/2549
อัพแล้วจ้า อัพของจริง อีก 10% ฮิฮิ
26/8/2549
มารีไรท์ปรับขนาดตอนหน่อยอะค่ะ
22/8/2549
70 เร่งใจขาดแล้วเนี่ย = =' (ขนาดเร่งแล้วยังได้แค่นี้หรือฟระ)
เอาเป็นว่า "จงรอต่อไป" แล้วกันนะ
แง้มให้นิ๊ด คาโลกำลังจะรู้แล้วว่าตัวเองเข้าใจผิดล่ะ อุอุ
17/8/2549
45 หมดสต๊อคแล้วอะ รอสต๊อคถัดไปเน้อ
รักแม่ที่ซูดเลยจ้า
แม่ คือ ผู้มอบชีวิตและจิตใจ
แม่ คือ กำลังใจเมื่อยามเหนื่อยล้า
แม่ คือ ผู้ให้อภัยแก่เราเสมอมา
แม่ จะคือ แม่ที่รักยิ่งของเราตลอดไป
12/8/2549
มาเพิ่มให้อีก 20 รวมแล้วก็ 35 แล้วมั้ง ฮิฮิ
สุขสันต์วันแม่ผู้อ่านทุกคนนะจ๊ะ
11/8/2549
เหมือนเดิมจ้า มาตั้งไว้ แล้วก็ดองต่อ
6/8/2549
ท้อง ฟ้าที่เปลี่ยนเป็นสีดำบ่งบอกถึงเวลาค่ำที่คืบคลานเข้าสู่โรงเรียนพระราชา ช่วงเวลาที่ควรมีแต่ความเงียบสงบ เนื่องด้วยไม่มีผู้ใดอยู่นอกป้อมพักของตนเอง เว้นเพียงผู้ที่ต้องปฏิบัติหน้าที่เวรยามรักษาการณ์หรือผู้ที่ได้รับอนุญาต แล้วเท่านั้น
หากแต่ภายในสวนสวยหลังป้อมอัศวินกลับไม่เป็นเช่นนั้น..
ทันที ที่ร่างบางของหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของดวงใจพลัดตกลงไปในสระกว้าง ไม่ทันได้รีรอหรือไตร่ตรองแต่อย่างใด เหมือนร่างกายขยับไปเองตามความรู้สึกคนึงหา เหมือนสัญชาตญาณสั่งการให้กระทำในชั่วพริบตา คาโลรีบกระโจนตามลงในสระกว้างนั้นทันที
พื้นน้ำแข็งที่เปราะบางถูก กระแทกให้แตกกระจายออกด้วยร่างแกร่งของเจ้าชายหนุ่มแห่งแดนนักรบ ก่อนจะดำผุดดำว่ายควานหาสาวน้อยผู้เป็นเจ้าของดวงใจ..
เวลาผ่านไป ไม่ถึงอึดใจก่อนผิวน้ำแข็งที่สงบเงียบของสระสวยจะค่อยๆ ปริแตก น้ำเย็บเฉียบที่ถูกพลังมหาศาลผลักให้กระจายออกด้านข้างค่อยๆ แข็งตัวกลายเป็นหุบเขาน้ำแข็งในทันใด และภายในศูนย์กลางหุบเขาน้ำแข็งนั่น ปรากฏร่างของเจ้าชายแห่งแดนนักรบที่กำลังประคองร่างอันไม่ไหวติงของเจ้า หญิงแห่งแดนปีศาจ
“เฟริน!! เฟริน.. ฟื้นสิ.. เฟริน!! อย่าเป็นอะไรนะ.. เฟริน!!”
เสียง พร่ำเรียกชื่อหญิงสาวที่นิ่งราวกับร่างไร้วิญญาณดังก้องไปทั่วบริเวณ ใบหน้าที่ซีดขาวของหญิงสาวเหมือนตอกย้ำอาการให้หนุ่มแดนนักรบต้องไหวหวั่น คฑาประจำตัวชายหนุ่มปรากฏขึ้นบนมือแกร่งในทันทีพร้อมวิญญาณหมอเทวดาประจำ คฑาที่ปรากฏร่างออกมาตามคำสั่งเจ้าชายหนุ่มผู้เป็นนาย รวมถึงวิญญาณผีสาวที่ตามติดออกมาด้วย
“ลุงหมอ!! รีบดูอาการเฟริน.. เร็ว!!” เสียงสั่งการอันแสนร้อนรนของบุรุษหนุ่มผู้เป็นนายเรียกให้วิญญาณหมอเทวดา ประจำคฑารีบรุดเข้าตรวจอาการนายหญิงของตนที่ยังคงนิ่งสนิททันที
“ ท่าจะกลืนน้ำเข้าไปมาก อย่างไรเสียต้องทำให้มีสติกลับขึ้นมาก่อน” ว่าแล้วมือโปร่งแสงของหมอเฒ่าก็วางบริเวณกึ่งกลางทรวงอกของหญิงสาวที่ยัง ไร้สติ ก่อนจะลงมือผายปอดให้นายหญิงของตน
เวลาผ่านไปสักพักหนึ่งกว่าร่างงามจะสำลักน้ำออก “แค่ก แค่ก!!”
“เฟริน!!” ชายหนุ่มรีบปราดเข้าดูอาการทันทีที่หญิงสาวยอดดวงใจเริ่มฟื้นคืนสติ
“หนาว ~~” คำแรกจากโอษฐ์เจ้าหญิงสองดินแดนที่ใบหน้าหวานยังคงขาวซีด ริมฝีปากที่เคยแดงระเรื่อกลายเป็นสีม่วงอย่างชัดเจน ในขณะที่นัยน์ตาสีน้ำตาลที่ปรือขึ้นเล็กน้อยก่อนจะหลับไปอีกครั้งหนึ่ง
“นาย ท่านพานายหญิงขึ้นไปพักผ่อนบนห้องก่อนเถอะเจ้าค่ะ” ผีสาวร้องทักเตือนสติให้ชายหนุ่มรีบโอบร่างบางขึ้นก่อนจะเดินกึ่งวิ่งกลับ ห้องพักของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว
******************************************************************
ภายในห้องพักของเจ้าหญิงสองดินแดน คาโลวางร่างบางของหญิงสาวไว้บนเตียงกว้างอย่างแผ่วเบาก่อนจะหลีกทางให้ผี สาวช่วยผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปียกชื้นและให้หมอเทวดาเข้าทำการตรวจรักษา อีกครั้งหนึ่ง
“เฟรินเป็นอะไรหรือเปล่า” คาโลถามย้ำไปยังหมอเฒ่าที่กำลังตรวจร่างกายของหญิงสาวที่ยังไม่ฟื้นคืนสติ
“คาดว่าไม่มีอะไรน่าห่วงแล้วขอรับ” หมอโอเดลตอบ “แต่ก็ควรให้พักผ่อนให้เต็มที่และรักษาร่างกายให้อบอุ่นจะได้ไม่เป็นไข้”
คำตอบที่ทำให้ชายหนุ่มเบาใจได้เปราะ หากแต่คำตอบนั้นยังไม่ตรงประเด็นความต้องการ “แล้ว.. เอ่อ.. เฟริน.. เอ่อ”
“อะไรหรือขอรับ” หมอเทวดาถามกลับเมื่อเห็นเจ้านายหนุ่มมีน้ำเสียงอ้ำอึ้ง
คาโลสูดลมหายใจให้เต็มปอดอีกครั้งก่อนกลั้นใจเอ่ยถามสิ่งที่อยากรู้กับหมอเฒ่า “แล้วลูก.. ลูกในท้องของเฟริน..”
คำ ถามที่สร้างความฉงนแก่หมอเจ้าของไข้ โอเดลหันมองหญิงสาวคนไข้ผู้เป็นนายหญิงของตนอีกครั้งก่อนหันกลับมาสบเจ้า นายหนุ่มเพื่อตอบคำถาม “นายท่าน.. คือว่า..”
“นายคิดว่าฉันท้องงั้นหรือ”
เสียงหวานของหญิงสาวที่อยู่บนเตียงดังขึ้นกลบคำตอบของหมอเฒ่า เสียงที่เรียกให้ทั้งเจ้าชายและสองวิญญาณต้องหันไปสบ “เฟริน!!”
“นายเป็นยังไงบ้าง” คาโลถามขึ้นทันทีขณะขยับกายเข้าไปช่วยพยุงร่างบางที่พยายามลุกให้นั่งพิงพนักเตียง
หญิงสาวไม่ตอบหากแต่ซักคำถามเดิม “ที่นายพูดเมื่อกี้.. นายคิดว่าฉันท้องหรือ”
“เอ่อ..” สีระเรื่อฉาบทั่วใบหน้าเจ้าชายรูปสลักก่อนจะจางหายไปอย่างรวดเร็วเมื่อสายตาคมเข้มตวัดไปสบหมอเทวดาอีกครั้งเพื่อหาผู้ช่วย
“นายหญิงไม่ได้ตั้งครรภ์”
เสียง ตอบของหมอโอเดลสร้างความฉงนให้เกิดแก่เจ้าชายบนยอดหอคอยงาช้าง ชายหนุ่มหันมองหญิงสาวบนเตียงก่อนจะหันไปขอคำตอบซึ่งก็คือการพยักหน้ารับ ของหมอเฒ่า คำตอบที่ไม่ทำให้ความฉงนนั้นจางหายเมื่อหวนคิดทบทวนถึงอาการที่แสดงออกมา ของหญิงสาวต้นเรื่องรวมถึงสิ่งที่ได้รับรู้มาในช่วงหลายวันนี้..
ไม่ได้ท้อง.. งั้นหรือ..
แล้วอาการของเฟรินนั่นล่ะ.. อาการที่เหมือนกับที่แม่ค้าขายแอปเปิ้ลบอก..
“ฉันเหมือนคนท้องนักหรือ.. ฮึ.. นายถึงได้คิดว่าฉันท้องน่ะ” เฟรินว่าต่ออย่างฉุนนิดๆ ที่ถูกเข้าใจผิด
“เอ่อ.. ก็.. ฉันเห็นนายอาเจียน..” คาโลตอบเสียงอ่อน “แล้วนายก็ดูเหมือน.. ไม่ค่อย.. แข็งแรง..”
“แค่ ฉันอาเจียนก็ว่าฉันท้อง แล้วถ้าฉันอุ้มเด็กทารก นายคงไม่คิดว่าฉันมีลูกแล้วหรอกนะ” หญิงสาวสวนขึ้นทันทีที่ได้ยินคำตอบของเจ้าชายหนุ่มผู้อ่อนประสบการณ์ “อีกอย่าง วันนั้นฉันกำลังปวดฤดูนางอยู่ จะให้แข็งแรงเป็นปกติได้ยังไงล่ะ.. คิดบ้าๆ..”
“แต่ว่าพวกเรามี.. เอ่อ.. กันแล้วนี่นา.. ฉันก็เลย.. เอ่อ..” เสียงเบากุกกักรวมถึงใบหน้าเข้มที่ขึ้นสีระเรื่อ ชวนให้ผู้ฟังที่พอจะเดาคำพูดถัดไปได้ต้องกระดากอายตาม
หากแต่นั่น ต้องไม่รวมถึงหัวขโมยสาวแห่งบารามอส เสียงหัวเราะขบขันในท่าทีและอาการของชายหนุ่มคนรักดังขึ้นในทันที “ฮ่าฮ่า.. นายนี่อ่อนต่อโลกชะมัดเลย.. ฮ่าฮ่า.. ใช่ว่าทุกคนที่ทำทำแบบนั้นจะต้องท้องนี่นะ.. คิดได้ยังไงเนี่ย.. ฮ่าฮ่า”
เจ้าคาโลนี่สมกับอยู่บนยอดหอคอยงาช้างจริงๆ.. ช่างไม่รู้อะไรเกี่ยวกับผู้หญิงหรือการมีลูกบ้างเลยนะเนี่ย..
ชายหนุ่มหันหน้าระเรื่อหนีดวงหน้าหวานที่กำลังหัวเราะขำขันอย่างไม่สมหญิงก่อนจะส่งสายตาดุจัดที่ไม่เคยเป็นผลต่อหญิงสาวกลับไป
ภาพ หญิงสาวยอดดวงใจที่กำลังหัวเราะขำขันกับอาการ ‘หน้าแตก’ ของเขาอย่างเป็นบ้าเป็นหลังนั้น แม้จะไม่เรียกว่าสมควรนักกับสถานะการเป็นเจ้าหญิงสองดินแดนหรือว่าที่ ราชินีของเขา หากแต่กลับสร้างความสบายใจให้แก่ชายหนุ่มเป็นอย่างมากเมื่อเทียบกับภาพของ เจ้าหล่อนที่นอนนิ่งไม่ไหวติงเมื่อครู่..
ภาพที่ทำให้เขาแทบขาดใจเมื่อคิดว่าต้องสูญเสียเธอกับลูกไปตลอดกาล..
“ไม่ ใช่ว่าอาการอาเจียนจะเป็นอาการแพ้ท้องเสมอไปนะขอรับ” เสียงอธิบายอาการของหมอเทวดาดังขึ้นเรียกเจ้านายทั้งสองให้หลุดจากโลกส่วน ตัว “ขอถามนายหญิงก่อนว่าฤดูนางที่มาปกติหรือไม่”
“ก็ปกตินี่นา.. 5 วันพอดี.. เพิ่งหมดไปเมื่อเช้านี้เอง” หญิงสาวตอบอย่างไม่มีความอายต่อเจ้าชายหนุ่มเดียวในห้องเลยสักนิด
“ฤดูนางของนายหญิงมาปกติ ก็หมายความว่านายหญิงไม่ได้ตั้งครรภ์แล้วเจ้าค่ะนายท่าน” ผีสาวขยายความ
“การ ตั้งครรภ์จะทำให้ผู้หญิงขาดฤดูนางไปราว 9 - 10 เดือน เว้นแต่หากเป็นเลือดล้างหน้าเด็กซึ่งอาจเกิดขึ้นได้ แต่เลือดที่ออกมานั้นจะน้อยกว่าฤดูนางที่มาเป็นประจำ” หมอโอเดลอธิบายให้นายหนุ่ม(ผู้อ่อนต่อโลก)ของตนฟังต่อ “ฤดูนางของนายหญิงมา 5 วันและเพิ่งหมดวันนี้ แสดงว่าช่วงนี้ยังอยู่ในระยะปลอดภัยจากการตั้งครรภ์หากมีสัมพันธ์ฉันท์ชาย หญิง เพราะอยู่ในช่วงเจ็ดวันก่อนและหลังฤดูนางมาวันแรก แต่กระนั้นการนับระยะปลอดภัยเช่นนี้ก็ไม่เสมอไปในทุกครั้งหากว่าฤดูนางของ นายหญิงมาไม่ตรงเวลา”
“แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าจะมีการตั้งครรภ์หรือไม่ล่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นหลังจากเงียบฟังมาระยะหนึ่ง
“การ ตรวจสอบจะมีการตั้งครรภ์หรือไม่นั้นดูได้จากหลายอย่าง ซึ่งส่วนใหญ่ดูได้จากอาการที่แสดงออกของนายหญิง อาทิเช่น ฤดูนางขาดไปมากกว่า 10 วัน เต้านมคัดและเจ็บหรือบางครั้งรู้สึกปวด คลื่นไส้อาเจียน เวียนศรีษะ หน้ามืดจะเป็นลม ทานอาหารไม่อร่อยหรือทานแล้วอาจอาเจียน หรืออยากอาหารที่แปลกไปจากเดิม ฯลฯ ซึ่งโดยทั่วไป อาการแพ้ท้องเหล่านั้นมักจะเกิดขึ้นหลังจากมีการตั้งครรภ์ไปแล้วประมาณ 6 สัปดาห์” หมอโอเดลตอบ
“แล้วถ้าแค่ครั้งเดียวจะมีโอกาสตั้งครรภ์หรือเปล่า” คาโลถามย้ำอีกครั้ง
“ถ้าจะตั้งครรภ์ครั้งเดียวก็พอแล้วเจ้าค่ะ” ผีสาวตอบแทน
“แต่กรณีของนายหญิงข้าคิดว่าไม่ได้การตั้งครรภ์หรอกขอรับ” หมอเทวดากล่าวสรุป
ชายหนุ่มทรุดตัวลงอย่างหมดแรงข้างเตียงหญิงสาวหลังจากสั่งให้วิญญาณทั้งหลายกลับเข้าคฑาและเก็บคฑาเข้าตู้เรียบร้อยแล้ว
“ไม่ได้ตั้งครรภ์.. จริงๆ งั้นสินะ..” เสียงเบาๆ หากชัดแจ๋วในโสตประสาทของหัวขโมย “ดีแล้วล่ะ.. โชคดีจริงๆ.. ฮะฮะ..”
คำ ที่ชวนให้ผู้ฟังต้องคิดไปในแง่ที่ไม่ค่อยชอบใจนัก โดยเฉพาะยิ่งได้เห็นใบหน้าขาวที่บัดนี้ผ่อนคลายลงอย่างชัดเจนแล้วนั้น ก็ยิ่งทำให้ความคิดของหัวขโมยขี้งอนเตลิดไปใหญ่
“ดีใจอะไรนักหนา” เสียงหวานโพล่งขึ้น “ไม่อยากให้ฉันท้องขนาดนี้เชียวหรือ”
ชายหนุ่มจ้องใบหน้าหน้าหวานอีกครั้งก่อนจะตอบด้วยเสียงเย็นๆ เช่นเคย “..ใช่”
คำ ตอบที่เรียกอาการฉุนจัดให้แก่หญิงสาวทันที “นั่นสินะ.. หัวขโมยอย่างฉันมันผู้หญิงก็ไม่ใช่ผู้ชายก็ไม่เชิง ถ้าท้องขึ้นมาคงแปลกพิลึก ถ้าให้ดีต้องเป็นแม่ค้าสาวนั่นสินะ ถึงจะมีสิทธิมีลูกให้กับเจ้าชายแห่งคาโนวาล”
ใบหน้าเข้มที่บัดนี้ฉงนยิ่ง เขาไม่เข้าใจในคำพูดของเจ้าหล่อนเลยสักนิด “นายว่าอะไร..”
“ก็ตรงตามที่นายพูดนั่นแหละ” หญิงสาวตวาดใส่ ทั้งที่จังหวะอารมณ์นั้นกรุ่นโกรธแต่กระนั้นน้ำตาเจ้ากรรมกลับทะลักออกมาอีกครั้ง “นายไม่อยากมีลูกกับฉันใช่ไม๊ล่ะ!! นายถึงดีใจนักหนาว่าฉันไม่ได้ท้องน่ะ”
คำกล่าวหาที่ไม่เคยอยู่ในความคิดของจำเลย ชายหนุ่มคิดในทางตรงข้ามแทบจะตลอดเวลาด้วยซ้ำ
“เฟริน~~ ไม่ใช่อย่างที่นายคิด..” คาโลรีบกล่าวแก้ หากแต่ไม่ทันจะได้กล่าวอะไรเสียงหวานก็สวนกลับ
“ไม่ใช่แล้วอะไรล่ะ!! ผู้หญิงคนนั้นคงเก่งมากสินะถึงได้มัดใจเจ้าชายน้ำแข็งบนยอดหอคอยงาช้าง อย่างนาย กระทั่งยอมพากันไปเลือกซื้อแหวนได้เนี่ย” เฟรินว่าต่อ เหตุการณ์ในตลาดตอกย้ำเข้าสู่จิตใจที่เปราะบางนั่นอีกครั้ง “ฉันก็แค่หัวขโมยใจง่ายที่หลงเชื่อใจมอบความสาวให้นายเหยียบย่ำ.. ไม่มีค่าอะไรในความรู้สึกของนายอยู่แล้ว”
คำต่อขานที่สะท้านไปถึงขั้วหัวใจ โดยเฉพาะยิ่งเมื่อได้เห็นน้ำน้อยๆ ที่ไหลเรื่อยออกจากนัยน์ตาสีน้ำตาลคู่นั้น น้ำตาที่ทำให้หัวใจของจำเลยน้ำแข็งต้องกระตุกวูบ.. คาโลนึกทบทวนถึงคำกล่าวหาของโจทย์หัวขโมย.. คำกล่าวหาที่ไม่เป็นจริง.. คำกล่าวหาที่ต้องรีบกล่าวแก้.. หากแต่เขาควรจะทำอย่างไรดี ในเมื่อเจ้าหล่อนนั้นยังไม่พร้อมที่จะรับฟังคำของเขาของเขาในขณะนี้
แต่แล้วจู่ๆ หลักสูตร ‘ง้อสาว’ ที่พระอาจารย์แห่งไนท์เคยพร่ำสอนไว้ก็ผุดขึ้นมาในสมองของเจ้าชายผู้อ่อนต่อ โลก(ของผู้หญิง) คาโลตัดสินใจนำขึ้นปฏิบัติในทันที ชายหนุ่มรีบถลาขึ้นไปบนเตียงของหญิงสาวก่อนจะดึงร่างบางที่กำลังนั่งพิง พนักเตียงก้มหน้าร้องไห้นั้นเข้ามาในอ้อมกอด
“นายกำลังเข้าใจผิดอยู่นะ” เสียงเข้มเริ่มอธิบาย หากแต่ร่างเล็กกลับไม่ยอมรับฟัง
“ไม่ต้องมาโกหกเลย!!” เสียงหวานสวนกลับพร้อมพยายามขยับกายให้หลุดจากอ้อมกอดของคนตัวโต “ฉันเห็นเต็มตาทั้งสองข้างว่านายกำลังซื้อแหวนให้ผู้หญิงคนนั้น เจ้าคิลก็เห็น ไปลากมาเป็นพยานก็ได้”
“ไม่ใช่นะ.. ไม่ใช่อย่างที่นายเข้าใจ..” คาโลพยายามอธิบายต่อ ในขณะที่มือแกร่งกระชับอ้อมกอดให้แน่นเข้า
หากแต่หญิงสาวก็ยังไม่รับฟัง “เห็นอยู่เต็มตาจะว่าไม่ใช่อีก.. คนหลอกลวง~~”
คำสวนที่กล่าวสำทับมาตลอดทำให้เจ้าชายหนุ่มไม่อาจเอ่ยอธิบายเรื่องราวที่ แท้จริงได้ เขาคงต้องทำให้เสียงหวานนั้นเงียบก่อนกระมัง.. เพียงแค่ความคิด.. ไม่ทันได้ไตร่ตรองแต่อย่างใด ริมฝีปากได้รูปสวยก็ถูกฉกฉวยความหอมหวานไปจนหมด เสียงเจื้อยแจ้วที่ดังระงมถูกกลืนหายไปในริมฝีปากของเจ้าชายหนุ่มนักรัก
รสสัมผัสที่แสนดูดดื่ม.. รสสัมผัสที่ไม่ว่าเมื่อใดก็ไม่เคยเพียงพอต่อความต้องการของชายหนุ่ม.. หากแต่เขาก็จำเป็นต้องถอนริมฝีปากนั้นออกอย่างเสียมิได้เมื่อเห็นใบหน้าอึด อัดเพราะขาดอากาศของเจ้าหล่อน
“คราวนี้จะนิ่งรอฟังเรื่องที่ฉันจะพูดได้หรือยัง” เสียงเข้มถามต่อทันทีที่ปลดปล่อยร่างบางนั้นให้เป็นอิสระ หากแต่เหมือนเสียงหวานที่ถูกกลืนหายไปจะไม่กลับมาด้วย คาโลไม่ได้ยินเสียงใดๆ ตอบกลับมาเว้นเพียงใบหน้าระเรื่อน่ารักที่ก้มหลบสายตาเขาอย่างเอียงอาย
รอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นบนดวงหน้าเข้มที่ไม่ค่อยปล่อยให้ออกมาแสดงผลงานบ่อยนัก ก่อนจะเอ่ยอธิบายเรื่องราวที่แท้จริงให้เจ้าหล่อนฟัง..
ชายหนุ่มเริ่มท้าวความตั้งแต่หลังจากเหตุการณ์วันนั้น.. วันที่พวกเขาทั้งสองกลายเป็นหนึ่งเดียวกัน.. วันที่ทำให้เขาต้องคิดหนักในเรื่องที่เขาเริ่มกังวล โดยเฉพาะหลังจากเมื่อเขาไปได้รับฟังการสนทนาระหว่างแม่ค้าสาวขายแอ ปเปิ้ลและลูกค้าหญิงวัยกลางคนในวันที่เขาออกไปซื้อแอปเปิ้ลในตลาดเมื่อคราว ก่อน ทั้งที่ความกังวลนั้นเป็นเพียงความคิดที่เขาคิดไปเองทั้งสิ้น..
กระทั่งเมื่อเขาได้เห็นอาการที่แสดงออกของเจ้าหล่อน อาการที่ทำให้เขาต้องหนักใจ อาการที่ทำให้เขาคิดว่าสิ่งที่เขาคิดไปเองนั้นคงเป็นความจริง แต่กระนั้นด้วยที่ไม่รู้แน่ชัดนักเขาจึงต้องการที่ปรึกษา..
แต่อาจเพราะตัวเขาที่ไม่ต้องการให้มีบุคคลที่สามรับรู้ถึงความสัมพันธ์ที่ เกินเลยของทั้งเขาและเธอ ซึ่งนั่นไม่ใช่ว่าเขากลัวที่จะต้องรับผิดชอบ หากแต่เขากลัวว่าเธอจะต้องเสื่อมเสีย.. กลัวว่าเธอจะถูกประนาม.. จากความผิดที่เขาเป็นผู้ก่อขึ้น แม้ว่าเขาคิดวางแผนที่จะมีอนาคตร่วมกับหล่อนไว้แล้ว หากแต่ในเวลานี้ก็ยังเร็วเกินไป ทั้งเขาและเธอยังเด็กและยังเรียนไม่จบ.. ดังนั้น เขาจึงคิดไปถึงแม่ค้าสาวที่กำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ คนนั้น คิดว่าเจ้าหล่อนคงสามารถให้คำปรึกษาแก่เขาได้ และนั่นคือเหตุผลที่สำคัญที่สุดที่เขาตัดสินใจออกไปซื้อแอปเปิ้ลในตลาดใน วันนี้..
แม่ค้าสาวที่เมื่อได้รับฟังคร่าวๆก็พอจะจับประเด็นเรื่องราวได้ จึงเอ่ยแนะนำให้เขาซื้อแหวนเป็นของกำนัลให้กับหญิงสาวคู่กรณี เพื่อเป็นสิ่งยืนยันสำหรับอนาคตที่จะอยู่ร่วมกันหลังจากนี้..
เมื่อเล่าถึงตรงนี้ชายหนุ่มจึงขยับกายหยิบแหวนวงนั้นออกจากกระเป๋าพร้อม บรรจงสวมไว้บนนิ้วนางข้างขวาของหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของดวงใจ “เฟริน.. ฉันขอใช้แหวนวงนี้จองนายไว้ก่อน ฉันสัญญาว่าฉันจะต้องไปรับนายอย่างแน่นอน”
นัยน์ตาสีน้ำตาลที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำตา หากแต่น้ำตาที่หลั่นรินครั้งนี้กลับเป็นน้ำตาแห่งความสุข เจ้าหล่อนจ้องมองแหวงวงน้อยบนนิ้วเรียวอีกครั้งก่อนจะหันกลับไปจ้องนัยน์ตา สีฟ้านั้น “อื้อ.. ฉันจะรอ.. รอให้นายไปรับ..”
เพียงแค่ขาดคำของหญิงสาว ริมฝีปากบางก็ถูกฉกฉวยความหอมหวานอีกครั้ง.. หากแต่ครั้งนี้เจ้าหล่อนกลับยินยอมพร้อมใจตอบรับด้วยความเสน่หา..
การตอบรับของร่างบางที่แสนยั่วยวนนั้นทำให้ผู้คงสติมั่นเป็นนิจมิอาจครอง สตินั้นไว้ได้ คาโลโน้มกายดันร่างบางให้นอนลงกับเตียงนุ่ม ก่อนที่มือหนาจะค่อยๆ ซุกไซร้เข้าสู่เนินเนื้อบางที่แสนจะคนึงหานั้น..
“รัก” อาภรณ์สองชุดถูกทิ้งลงบริเวณปลายเตียง
“รักมาก” อิงแอบแนบกายที่ร้อนระอุทั้งสองให้เป็นหนึ่งเดียว
“รักมากที่สุด” ค่ำคืนแห่งความสุขของทั้งสองค่อยๆ ดำเนินต่อไป อย่างไม่รู้จบ
******************************************************************
apple เองจ้า
แก้ไขนิดหน่อยน๊า คือพอลุงหมออธิบายว่าเฟรินไม่เป็นอะไรแล้ว คาโลก็เก็บลุงหมอกะผีสาวเข้าคฑาแล้วค่ะ คาโลไม่ให้ลุงหมอกะผีสาวดูหนังสดของตัวเองหรอกค่ะ ฮิฮิ
22/9/2549
100 แล้ว บทง้องอนน้อยไปเปล่าเนี่ย
แล้วขอเชิญชมฉาก 'ค่ำคืนแห่งความสุขของทั้งสอง' ในห้องหลืบหอคอยในบอร์ดของเรานะคะ
1/8/2549
ขอตอบคำถามของคุณ MEEN นะคะ
| ||||
| ||||
|  | Name : * MEEN * < My.iD > [ IP : 203.151.140.116 ] | ||
คือ ลุงหมอแกแค่ปั้มหัวใจนะคะ เพราะคาโลให้ยืมพลังทำให้สามารถจับต้องสิ่งของและตรวจรักษาให้เฟรินได้ไงคะ การผายปอดมีหลายวิธีนะคะไม่จำเป็นต้องเมาท์ทูเมาท์หรอกค่ะ ถ้าต้องทำแบบนั้นลุงหมอต้องให้คาโลทำแทนแน่คะ 55+
65 แล้วจ้า
คาโลรู้ความจริงแล้ว แต่เฟรินยังไม่
แล้วเจ้าชายน้ำแข็งผู้ไม่รู้วิธีง้อสาวจะง้อสาวไงล่ะทีนี้
31/8/2549
อัพแล้วจ้า อัพของจริง อีก 10% ฮิฮิ
26/8/2549
มารีไรท์ปรับขนาดตอนหน่อยอะค่ะ
22/8/2549
70 เร่งใจขาดแล้วเนี่ย = =' (ขนาดเร่งแล้วยังได้แค่นี้หรือฟระ)
เอาเป็นว่า "จงรอต่อไป" แล้วกันนะ
แง้มให้นิ๊ด คาโลกำลังจะรู้แล้วว่าตัวเองเข้าใจผิดล่ะ อุอุ
17/8/2549
45 หมดสต๊อคแล้วอะ รอสต๊อคถัดไปเน้อ
รักแม่ที่ซูดเลยจ้า
แม่ คือ ผู้มอบชีวิตและจิตใจ
แม่ คือ กำลังใจเมื่อยามเหนื่อยล้า
แม่ คือ ผู้ให้อภัยแก่เราเสมอมา
แม่ จะคือ แม่ที่รักยิ่งของเราตลอดไป
12/8/2549
มาเพิ่มให้อีก 20 รวมแล้วก็ 35 แล้วมั้ง ฮิฮิ
สุขสันต์วันแม่ผู้อ่านทุกคนนะจ๊ะ
11/8/2549
เหมือนเดิมจ้า มาตั้งไว้ แล้วก็ดองต่อ
6/8/2549
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น