(ฟิคหัวขโมยแห่งบารามอส) ก่อนจะเกิดเรื่องวุ่นๆของเฟรินและคาโล

ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 9 งานเลี้ยงปิดภาคการศึกษา(อันแสนสุข) 35%

ประกาศจ้า

เรามีเว็บหาตังค์มาแนะนำจ้า



หาตังค์โดยการสมัครเว็บเพื่อทำแบบสอบถาม ง่ายๆ และฟรีค่า

ติดตั้งโปรแกรมไว้ในเครื่อง แค่นี้ก็หาตังค์ได้แล้ว


*********************************************************


บทที่ 9  งานเลี้ยงปิดภาคการศึกษา(อันแสนสุข)



ช่วงเวลาแห่งความสุขมักผ่านไปอย่างเร็วเร็ว..
คำกล่าวนี้ช่างถูกต้องเสียนี่กระไร..

นัยน์ตาสีน้ำตาลเหม่อมองทิวทัศน์ของโรงเรียนพระราชาที่กลายเป็นสีขาวจาก ห้องพักของเธอในป้อมอัศวิน  แม้เอดินเบิร์กจะได้ชื่อว่าเป็นเมืองร้อน  แต่ในหน้าหนาวอากาศก็ยังเย็นกระทั่งมีหิมะตกบ้างเล็กน้อย  (หลังจากเหตุการณ์ฝนทอง  ทุกเมืองในเอเดนจะมีหิมะตกในหน้าหนาวทุกปี  แต่จะตกมากน้อยขึ้นอยู่กับสภาพอากาศ)

บรรยากาศที่งดงาม  แต่น่าหดหู่ยิ่งนักเมื่อความเหงาและหว้าเหว่เข้าประดัง..
พรุ่งนี้แล้วสินะ..  สำหรับงานเลี้ยงส่งพวกรุ่นพี่และปิดภาคการศึกษา..
หลังจากนั้น..  ก็ถึงวันที่เธอและเพื่อนๆ ต้องแยกย้ายกลับบ้านเมืองของตนเอง..
แม้การจากครั้งจะจะห่างกันเพียงไม่กี่เดือน (ปิดภาคเรียนระหว่างปีการศึกษา)  แต่ทำไมถึงได้หว้าเหว่เช่นนี้นะ..
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อรู้ว่าจะไม่ได้พบเขา (ประมาณ 3 เดือนกว่า)  ..เจ้าน้ำแข็งแห้งของฉัน..

หัวขโมยจักต้องเป็นเหมือนสายลม..
หากแต่บัดนี้หัวใจของสายลมนี้กลับถูกน้ำแข็งปกคลุม..
น้ำแข็งที่แสนจะอบอุ่น..



“เฟริน~~”  เสียงเรียกแว่วมาแต่ไกล  ตามด้วยเสียงประตูห้องที่เปิดออก  เรียกสติของหญิงสาวผู้จมอยู่ในห้วงคำนึงให้กลับมา  “มัวนั่งบื้ออะไรอยู่คนเดียว..  จะได้เวลาประชุมแล้วนะ”

“อื้อ..รู้แล้ว”  หญิงสาวตอบกลับอย่างหน่ายๆ  ก่อนจะลุกเดินตามเพื่อนรักนักฆ่าไป

******************************************************************


ห้องประชุมของป้อมอัศวินแออัดไปด้วยเหล่าก๊วนป้อมทุกระดับชั้น  (เว้นเพียงรุ่นพี่ที่จบการศึกษาในปีนี้)  คาโลกล่าวสรุปงานทั้งหมดที่ป้อมอัศวินได้รับ  ทั้งเรื่องการจัดเวรยามระวังภัยในช่วงเวลาต่างๆ  ตำแหน่งรักษาการณ์ตามสถานที่ต่างๆ ภายในบริเวณโรงเรียน  หอนอน  ห้องจัดเลี้ยง  ให้เพื่อน  รุ่นพี่  และรุ่นน้องทราบ  โดยได้ประกาศแผนกำลังพลที่ได้วางไว้กับเสนาธิการทั้งสองให้ที่ประชุมทราบด้วย

เฟรินจ้องหน้าคู่หมั้น(สามี)หนุ่มที่วันๆ เอาแต่ประชุมจนไม่ได้พบหน้าตาร่วมหลายสัปดาห์อย่างตื่นเต้น  หลังจากเหตุการณ์ในค่ำคืนนั้นผ่านพ้นไป  แม้ว่าคาโลจะแทบย้ายห้องมาอยู่ร่วมกับหญิงสาวทุกคืน  แต่ในบางครั้งชายหนุ่มก็พ่วงนักฆ่าเพื่อนซี้มาร่วมก๊วนด้วยซึ่งนั่นก็ไม่เป็นปัญหานักสำหรับหญิงสาวผู้ไม่ชอบความสงบ  คาโลให้เหตุผลกับเหล่าก๊วนที่คุยเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขากันเสียออกรสว่าต้องติวหนังสือให้หัวขโมยสาว  ซึ่งถ้าคิลมาด้วยก็จะไม่เป็นที่สงสัยในความสัมพันธ์ที่เกินเลยของคู่รักหนุ่มสาว  แต่กระนั้นเมื่อการสอบสิ้นสุดลง  ชายหนุ่มผู้มากงานก็แทบหายหน้าไปจากชีวิตของหญิงสาว

อาจเพราะหน้าที่หัวหน้าป้อมอัศวินที่อยู่ในรับผิดชอบ  ทำให้คาโลต้องเข้าประชุมแทบทุกวัน  ต้องตื่นแต่เช้าและกลับถึงป้อมในเวลามืดค่ำ  ไม่มีใครรู้ว่าชายหนุ่มกลับมาพักผ่อนในเวลาใด  หรือตื่นออกไปจากห้องในเวลาใด  ดังนั้น  เมื่อมีโอกาสได้พบเจอคู่หมั้นหนุ่มดังที่หวังไว้  จึงทำให้หญิงสาวอดดีใจลึกๆ ไม่ได้

“อะไรกัน..  แค่ได้เจอหน้าเจ้าชายที่รักก็ต้องยิ้มหวานด้วยหรือ”  เสียงแซวดังขึ้นเบาๆ ข้างหูจากก๊วนทะโมน  ครื๊ด  ธันเดอร์  ให้หญิงสาวต้องค้อนใส่  นักรบหนุ่มผิวปากหวิวๆ กับมาดสาวที่ไม่มีโอกาสได้เห็นบ่อยนักกับเพื่อนทอมบอยผู้นี้ก่อนสะกิดเพื่อนข้างเคียงให้หันมอง



หลังจากเสร็จสิ้นการประชุมตระเตรียมเวรยามรักษาการณ์เรียบร้อยแล้ว  เฟรินรีบปราดเข้าไปหาเจ้าชายพระคู่หมั้น(พระสวามี) ก่อนที่จะหายตัวไปทันที  “คาโล”

เสียงหวานเรียกให้หัวหน้าป้อมหันสบ  “มีอะไร”

‘พูดกับคนรักที่ไม่ได้เจอกันหลายวันแบบนี้ได้ไงฟระ  ไม่รู้จักวิธีเอาใจสาวเลยหรือไงเนี่ย..  เจ้านักรักชั้นอนุบาล’  แล้วเสียงเรียบๆ เย็นๆ ตามปกติเจ้าชายมาดน้ำแข็ง  ก็ทำให้เจ้าหญิงที่กำลังเป็นหญิงขึ้นเรื่อยๆ โมโหขึ้นอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว  “ไม่มีอะไรแล้วเรียกไม่ได้หรือไง”

ไม่มีคำตอบกลับใดๆ จากเจ้าชายน้ำแข็งตายซากที่ถูกหญิงสาวประนามอยู่ในใจ  คาโลได้แต่ง่วนเก็บเอกสารบนโต๊ะอย่างไม่สนใจสาวน้อยที่กำลังรอคำตอบ  เป็นเหตุให้สาวน้อยค่อยๆ เพิ่มดีกรีความหงุดหงิดขึ้นเรื่อยๆ  จนกระทั่ง..

“หี!!”  เฟรินกระแทกเสียงขึ้นก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องประชุมอย่างไม่สบอารมณ์  หากแต่ไม่ทันได้เดินจากไป  ร่างบางก็ถูกพันธนาการโดยเจ้าชายเจ้าของฉายานักรักชั้นอนุบาล

“เป็นอะไร~~งอนอะไรหรือไง~~”  เสียงนุ่มดังขึ้นข้างหูให้เจ้าของใบหน้าหวานขึ้นสีระเรื่อ  มือซุกซนแทรกผ่านเสื้อยืดตัวโคร่งที่หญิงสาวสวมใส่เข้าไปสัมผัสเนินเนื้ออวบอิ่มอย่างถือสิทธิ์

“ตาบ้า!!  ตาเจ้าชายหื่น!!  ปล่อยฉันนะ!!”  เฟรินร้องเสียงหลง  นัยน์ตาสีน้ำตาลกวาดมองไปรอบห้องเพื่อขอความช่วยเหลือ  หากแต่กลับไม่ปรากฏสิ่งมีชีวิตใดๆ นอกจากพวกเขาสองคนเท่านั้น

อาจจะเรียกว่าเป็นแผนการณ์ที่แยบยลมากก็ได้  เพราะเจ้าชายนักรักชั้นอนุบาลไม่แสดงทีท่าอะไรกับเจ้าหล่อนเลย  จนกระทั่งก๊วนเพื่อนออกไปหมดแล้วจึงเริ่มลงมือควานหาความสุขจากร่างบางที่ยืนเป็นเหยื่อรอขย้ำ

ดวงหน้าเข้มซุกไซร้ข้างซอกหู  พร้อมฝากร่องรอยไว้บนลำคอขาวของสาวน้อย  ก่อนจะมอบจุมพิตอันแสนหวานให้แก่สาวน้อยอันเป็นที่รัก  ร่างบางอ่อนระทวยไปกับความหวานที่ชายหนุ่มมอบให้

จะเป็นเพราะคาโลมีความเป็นสุภาพบุรุษพอที่จะไม่ทำอะไรหญิงสาวเกินเลยในที่รโหฐาน  หรือเพราะเจ้าตัวยังมีงานค้างที่ต้องสะสาง  หลังจากมอบจุมพิตที่เนิ่นนานให้หญิงสาวแล้วมือซุกซนก็หยุดการกระทำทั้งหลายลง  ร่างบางถูกโอบให้ไปนั่งพักอยู่บนโซฟาใกล้ๆ

“คืนนี้ประชุมเสร็จแล้วจะไปหา  รอด้วยนะ..”

คำกระซิบเบาๆ ข้างหูก่อนลุกเดินออกจากห้องประชุมไปนั้น  ทำให้ดวงหน้าหวานที่เริ่มจะกลับเป็นปกติต้องขึ้นสีระเรื่ออีกครั้ง  “อะ..  อะ..  ตาบ้า!!  ตาตัวตัณหา!!  ตาเจ้าชายหื่น!!”

******************************************************************


แสงดาวระยิบระยับสวยงาม  หากแต่ต้องอ่อนแสงเมื่อต้องแสงนวลของจันทร์เพ็ญอันสุกสกาว  นัยน์ตาสีน้ำตาลจ้องมองเพียงลำพังอย่างเหงาหงอย  ไม่มีนัยน์ตาสีฟ้าสวยที่ควรจะมองดาวเป็นเพื่อนเธอในเวลานี้อยู่ข้างๆ..

‘เฮ้อ~~  ดึกป่านนี้แล้วไปอยู่ที่ไหนนะ..เจ้าน้ำแข็งงี่เง่า’  ร่างบางสถบอย่างไม่พึงใจที่ยังไร้วี่แววของชายหนุ่มคนรัก  นัยน์ตาสีน้ำตาลหม่นหมองมองไปยังประตูห้องอีกครั้งก่อนจะหันกลับไปจ้องมองดวงดาวอย่างทอดถอนใจ

ทั้งที่บอกให้รอ..ทั้งที่สัญญาว่าจะมาหา..แต่กลับไร้ซึ่งวี่แววของเจ้าชายน้ำแข็งผู้คงแก่หน้าที่..
ทั้งที่เวลาผ่านเรื่อยไปจนเข้าสู่วันใหม่..วันสุดท้ายในฐานะนักเรียนชั้นปีห้า..วันสุดท้ายก่อนการปิดภาคเรียน..
วันสุดท้ายก่อนจะแยกจากไกลนับตั้งแต่เหตุการณ์นั้น..
ทั้งที่เธอก็เข้าใจถึงภาระหน้าที่หัวหน้าป้อมอัศวินที่เขาต้องกระทำ..ทั้งที่เขากระทำหน้าที่เช่นทุกปีที่ผ่านมา
หากแต่ความใกล้ชิดที่มากขึ้นหลังจากเหตุการณ์วันนั้น..กลับทำให้หญิงสาวผู้ต้องอยู่เพียงลำพังหว้าเหว่ได้ถึงเพียงนี้

เฟรินซุกตัวลงบนเตียงของตนเองอย่างหดหู่  มือบางกอดหมอนใบโตข้างกายที่เขาเคยหนุนนอนทุกค่ำคืนที่อยู่ด้วยกันด้วยหวังจะซึมซับกลิ่นกายอันอบอุ่นที่คงไว้  แต่กระนั้นแล้วกลับพบเพียงความหนาวเย็นที่ส่งผ่านเข้าสู่เรือนร่างบางเท่านั้น

น้ำใสๆ ค่อยๆ หลั่งรินจากนัยน์ตาสีน้ำตาลที่เคยสดใส  ทั้งที่เธอหวังจะให้เขาช่วยกลบลบความเหงาและความเศร้าของการ  ’แยกจากไกล’  ที่กำลังจะผ่านไปในเวลาไม่นาน  แต่เขาก็ผิดคำพูดที่ให้ไว้กับเธอ  เพียงแค่คิด  ความโกรธขึ้งก็ฉายชัดบนใบหน้าหวาน  ‘นายจะต้องชดใช้..  คาโล  วาเนบลี’



******************************************************************

apple เองจ้า


มาต่ออีก 5  จะไปจิ้นวิเวียนกะโรวี่ให้จบ..  (มั้ง)
เอ้า!!  ยอมรักก็ได้  ฟิคนี้เริ่มจิ้นไม่ออก  (ฮา)
.....................  = = "
มันก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก  แต่ไม่รู้จะให้เกิดเรื่องอะไรกับคู่รักคู่วุ่นนี่ดีอะดิ
ใครก็ได้ดดดดดดดดดดดดดดดด  ช่วยออกไอเดียให้ด้วยยยยยยยยยยยยยยย
แล้วพบกันใหม่เมื่อชาติต้องการนะจ๊ะ
8/2/2550
ปล.  กำหนดอัพฟิค  การดำเนินชีวิตวุ่นๆ ฯ  คือวันวาเลนไทน์จ้า


30% แล้วจ้า  สดๆ ร้อนๆ
แหะๆ  ขอโทษที่หายไปนานน๊า  งานยุ๊งยุ่งเป็นยุงตีกันจริงๆ
แล้วจะรีบมาต่อให้จ้า  (หลังจากดองให้เค็มอีกสักพัก  ฮิฮิ)
22/9/2549


10%  มาเกริ่นเล็กน้อย  แล้วแว๊บไปดองต่อ  ฮิฮิ
6/9/2549