++ทำไมถึงรักเทอ++

ข้อมูลเบื้องต้น

เมื่อคำว่า รัก ไมสามารถคงอยู่ได้ด้วยคำว่า เพื่อน อีกดต่อไป
เมื่อ รัก ไม่สามารถแก้ไขอดีตได้
เมื่อรักถูกเข้าจัยผิด กับคำว่า ไม่รัก

เนื้อเรื่อง

''ฉันชอบแกวะ''เสียงนั้นยังคงดังแว่วอยู่ในโสตประสาทของฉันจนถึงบัดนี้ แม้จะผ่านมาเป็นเวลา 2 ปีแล้วก็ตาม ฉันยังนึกเสียใจกับคำตอบของฉันในวันนั้น
''ขำมากรึไง''ฉันตอบแบบขำขำ
''เออ ขำ''สายตาของเขานะขนาดนั้นไม่มีแววตาของการล้อเล่นสักนิด ฉันพยายามหลอกตัวเองว่า ไม่จริงแน่ๆ สุดท้ายแล้วเค้าก็จากฉันไป เพียงเพราะคำตอบที่ฉันทำร้ายเค้า..

นี่มันเป็นเวลา2ปีแล้ว ที่ฉันและเขายังเดินสวนกันไปมาที่ โรงอาหาร หน้าห้องเรียน หรือโรงยิมส์ แต่ไม่มีคำทักทายอะไร นอกจากการเดินผ่านมา แล้วก็เดินผ่านไป ไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม ของคำว่า''เพื่อน'' ก่อนหน้านั้นเราเคยเป็นเพื่อนกัน เราเคยหัวเราะ หยอกล้อกัน มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุข แต่นับตั้งแต่วันนี้ ฉัน และ เขา กลับกลายเป็นไม่แปลกหน้าของกันและกันไปตลอด เราถูกแยกห้องกันเมื่อขึ้นในชั้นเรียนใหม่ แม้ฉันพยายามทำใจว่า จะทักเค้าทุกครั้งที่เค้าเดินผ่าน แต่สิ่งที่ฉันกระทำได้ เพียงแค่ก้มหน้าแล้วเดินผ่านเค้าไป ทำไม่ได้แม้เพียงการ ยิ้มทักทายแม้แต่นิดเดียว เขาก็เช่นกัน...

วันนี้เป็นวันหนึ่งที่เป็นเรื่องบังเอิญ ฉันเปิดโปรแกรมเอ็มเอสเอน ที่ฉันใช้คุยกับเพื่อนๆเป็นประจำออก
ด้วยความเบื่อหน่าย ฉันจึงขอเมลคนอื่นๆจากเพื่อน จากนั้นฉันก็แอดไปหาเมลเมลนึง ซึ่งฉันไม่รู้เลยว่าเป็นใคร
J say:
ใคร
Noname say:
แล้วเทออะคัย
J say:
เจ

ฉันมองหน้าจอดว้ยสีฟน้าครุ่งคิด จะใช่เค้ารึเปล่านะ

Noname say:
เจไหน ห้องไร
J say:
เจห้อง2 โรงเรียน...

ฉันถึงกับอึ้งเป็น2วิบาที เมื่อได้ยินดังนั้น นี่เค้าหรอ เค้าจริงๆหรอ
เราได้คุยกับเขาแล้วหรอ

J say:
แล้วตกลงคายวะเนี่ย
 
ฉันออกจาภวังค์

Noname say:
เออ...พิ้งกี้อะ

ฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงโกหกไปแบบนั้น อาจเป็เพราะเค้าจะไม่คุยกับฉันมากกว่า

หลังจากนั้นทุกๆวัน เราก็คุยกัน เจขอฉันเป็นแฟน ทั้งๆที่เขาไม่รู้เลยว่าคนที่เค้ากับลังหลรักใน เอมเอสเอนนั้น อาจเป็นคนที่เค้าเกลียดก็ได้

''เราไม่ใช่คนดี''ฉันพูดใส่โรศัพท์ ใช่แล้วเรากำลังคุยโทรศัพท์กันอยู่หลังจากวันนั้นที่เราสนิทสนมกัน
''แค่นี้นะเจ''ฉันบอกปัดแล้ววางหูโทรศัพท์ทันที ฉันไม่ได้รังเกียจอะไรเขา แต่เขามากกว่าที่จะรังเกียจฉัน

จากนั้นหลายวันเค้าก็หายไป จนวันนึงเข้าออมเอมเอสเอนอีกครั้ง เค้าเข้ามาทัก

J เจ็บ say:
ดี
Noname say:
อื้ม
J เจ็บ say:
ทำไร
Noname say:
รำคาญคน

ฉันพิมพ์ไปด้วยความคิดที่แสนจะประชดประชัน

J เจ็บ say:
งั้นเราไปละ บาย

จากนั้นหน้าต่างของเขาก็ดับไป ฉันเสียใจมากที่ไม่พูดดีๆกับเขา
ทำไมนพ ทำไมฉันถึงต้องเป็นแบบนี้ด้วย

หลงัจากนั้นผ่านไป1เดือน เค้าหายไปทั้งในโทรศัพท์ ในเอมเอสเอน หรือที่แน่ๆหายไปจากชีวิตฉัน
ฉันตัดสินใจแล้วว่าฉันจะไปบอกเขา ว่าฉันเป็นใคร และฉันรักเขามากขนาดไหน

บ่ายวันนั้น ฉันเห็นเขายืนเล่นบาสอยู่ที่สนามคนเดียว ฉันตั้งใจจะเดินไปหาเขา แต่สุดท้ายย สิง่ที่ฉันเห็นกลับเป็น เขายืนหัวเราะ ยืนยิ้ม ยืนพูดคุยอย่งาสนิทสนม อยู่กับเพื่อนสนิท เพื่อนสนิทของฉัน มันเจ็บมาก เจ็บที่สุด ฉันรู้สึกโกรธมากๆ พยายามข่มอารมณ์ แล้วเดินจากไป

ไม่มีอีกแล้วคำว่า รัก จากปากของฉัน พอกันที...............

เป็นอีกวันหนึ่งที่ฉันเจอเค้าในเอมเอสเอนอีกครั้ง
J say:
ดีครับ
Nonae say:
ดีอะ
J say:
เราชอบมิ้นห้อง8ช่วยเราหน่อยดิ

นี่แหละสิง่ที่ฉันไม่อยากเจอมากที่สุด ฉันช่ววยเค้ามาเรื่อยๆ ให้กำลังใจเค้ามาเรื่อยๆ แม้ต้องเจ็บ
และนี่คือวันสุดท้ายที่ฉนัจะบอกความในใจ

Noname say:
พอกันที นะเจ เราหนะ คือเอมไม่ใช่พิ้งกี้ ที่ปรึกษษของเอหรอกนะ ฉันเป็นคนที่เอเกลยีดไง
J say:
O_o
Noname say:
เราไม่เข้าใจ ทำไมทำไมเราต้องรักคนหลายใจอย่างนาย พอแล้ว ฉนัจะออกไปจากชีวิตนาย
 
หลังจากนั้นฉันก็จัดการบล็อกเมลเค้าไป เมื่อฉันเจอเค้าที่โณงเรียน นอกจากฉันจะไม่ทักทายแล้ว ฉันยังทำหน้าไม่พอใจตลอดเวลาที่เจอเค้า ฉันไม่สามารถเป้นเพื่อนเค้าได้อีกแล้ว....

แต่ฉันยังไม่รู้เหตุผลทำไมไมต้องรักนายคนนี้ด้วย แต่ต่อจากนี้ จะไม่มีฉันอยู่ในชีวิตเขาอีกต่อๆ



อีกแง่มุมหนึ่ง

ผมงงมากเลยครับที่พิ้งกี้ กลับกลายเป็นคนที่ผมชอบ แล้วคนที่ผมชอบยังเข้าใจผิดว่าผมชอบมิ้นด้วย ตัง้แต่วันนั้นที่ผมบอกว่าชอบเธอ แล้วเธอเห็นว่ามันเป็นเรื่องน่าขำ ผมก็ไม่เคยกล้าที่จะมองเธออีกลเย ผมไม่กล้าทัก ไม่กล้าทักทาย หรือไม่กล้าแม้แต่จะยิ้มให้ เพราะผมกลัวครับ กลัวสิ่งที่เธอตอบกลับมาจะไม่ใช่รอยยิ้มแต่เป็นความสมเพช ผมหาทางที่จะได้คุยกับเธอบ้าง ผมก็หาวิธีปรึกษาเพื่อนของเธอที่ชื่อมิ้น จนผมคิดว่าผมเรื่อมชอบมิ้นแล้วหนะสิครับ ผมเลยพยายามให้พิ้งกี้เป็นแม่สื่อให้ ผมอาจจะเลวครับ ที่ผมหลอกว่าชอบมิ้นทั้งๆที่ผมอยากอยู่ใกล้ๆเธอครับ ผมไม่น่าทำแบบนั้นเลย ผมรักเอครับ มาจนถึงวันนี้เธอหายออกไปจากชีวิตผม หายไปแล้ว ผมไม่รู้ว่าทำไมผมยังรักเออยู่ แต่ที่ผมรู้ว่าผมยังรอให้เธอกลับมาอีกครั้ง...แม้ในฐานะเพื่อนก็ได้ครับ