พีเรียดวายกลิ่นอายยุคปฏิวัติเมจิ...ระดับซีรีส์ญี่ปุ่น TPBS
รีวิวถึงลำดับตอนที่ 54
เยี่ยมมาก
*** หากมองหารักที่ผูกพันด้วยจิตวิญญาณและรักวัฒนธรรมญี่ปุ่นยุคปฎิวัติเมจิ ไม่ควรพลาดนิยายเรื่องนี้ ***
*** แนะนำ สำหรับนักอ่านที่ชื่นชอบความละเมียดละไมทางภาษาและขนบธรรมเนียมวัฒนธรรมญี่ปุ่น***
เกณฑ์การวิจารณ์
1. การดำเนินเรื่องและการใช้ภาษา
จุดเด่นนิยายเรื่องนี้คือการดำเนินเรื่องที่ละเมียดละไม บทแรกที่เปิดขึ้นมาสามารถบรรยายให้เห็นภาพทั้งหมดของห้องพักตัวละครเอก เรียวอิจิ ได้อย่างดี อากัปกิริยาของตัวละครการแสดงสีหน้า ท่าทางต่าง ๆ ทำให้นักอ่านเข้าใจอารมณ์และนิสัยของพระเอกได้ชนิดที่ไม่ต้องบอกว่า ตัวเอกมีนิสัยอย่างไร เพราะนิยายที่พบในตลาดระยะหลัง มักจะเห็นการบรรยายของนิสัยของตัวละครโดยตรง ไม่ผ่านการใช้ภาษากาย แต่คุณเคียวทำได้เป็นอย่างดี
2. เทคนิคการถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึก นักเขียนมีทักษะการเขียนที่ดี นอกจากบทบรรยายที่ลื่นไหล นักเขียนยังสะท้อนผ่านการใช้สัญลักษณ์ซึ่งไม่ค่อยพบในงานเขียนยุคใหม่เท่าไรนัก ทำให้เห็นว่านักเขียนตกผลึกความคิดเป็นอย่างดี เลือกดอกไม้แต่ละชนิดกับแต่ละฉากได้อย่างเหมาะสม ทำให้งานเขียนมีความเป็นศิลปะมากกว่างานพีเรียดชิ้นอื่น ๆ ที่เห็น ดอกไม้แต่ละชนิด แทนความรู้สึกของตัวละครในแต่ละฉากหรือเป็นตัวแทนของตัวละครแต่ละตัวได้เป็นอย่างดี นอกจากนี้ในแต่ละช่วงของนิยาย ยังสอดแทรกความรู้ขนบธรรมเนียมและวัฒนธรรมของญี่ปุ่นได้อย่างกลมกลืน อย่างขนมญี่ปุ่นแต่ละชนิด ทำเอานักอ่านอยากหามาชิมบ้างทีเดียว :)
3. เส้นเรื่อง : นักเขียนเริ่มต้นจากปัจจุบัน แล้วตัดสู่อดีตสมัยเด็ก จนกระทั่งจบเล่มที่ 1 ด้วยจุดพลิกผันในชีวิตของเรียวอิจิ ความผิดหวังในรักแรกที่มาพร้อมกับความรักความรับผิดชอบที่มีต่ออีกหนึ่งชีวิตผลักให้ตัวละครเอกต้องเดินหน้าต่อไปในเล่มที่ 2 เส้นเรื่องพุ่งน้ำหนักไปที่เรียวอิจิมากกว่าตัวละครอื่น นักเขียนแสดงให้เห็นถึงคาแรกเตอร์ตัวละครซามูไรและจิตวิญญาณของคนญี่ปุ่นได้ดีมาก ความหนักแน่น เกียรติยศ ศักดิ์ศรีของความเป็นซามูไร และความภักดีต่อหน้าที่ของตนเองที่ฝังอยู่ในความเป็นคนญี่ปุ่น คุณเคียวเขียนออกมาได้ดีมาก จนเชื่อได้สนิทใจว่า ตัวละครนั้นเป็นคนญี่ปุ่นจริง ๆ จุดนี้ถือว่ายากมาก สำหรับนักเขียนไทยที่จะส่งต่ออารมณ์ความคิดของความเป็นคนญี่ปุ่นออกมา และยังเป็นความคิดของคนในยุคสมัยปฏิวัติอีก เมื่ออ่านจนจบถึงทราบว่านักเขียนทำการบ้านมาอย่างดีมาก และได้คำแนะนำที่ดีจากชาวญี่ปุ่นแท้ ๆ ทำให้ผลงานชิ้นนี้สำเร็จออกมาอย่างน่าชื่นชม
4. ความสมเหตุสมผลของนิยาย: บริบทความเป็นสังคมวัฒนธรรมญี่ปุ่นยุคเก่าและการก้าวกระโดดมาสู่ยุคใหม่ นักเขียนสะท้อนภาพได้ดีถึงการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมหลายอย่างที่เกิดขึ้น อารมณ์และการกระทำของตัวละครทำได้อย่างดี เรียวอิจิมีความเป็นมนุษย์ที่แท้จริง รัก เศร้า เสียใจ และฝังใจในรัก ความกลัวสูญเสียเงาของคนรักในหัวใจทำให้ไม่กล้าก้าวเดินไปข้างหน้ากับรักครั้งใหม่ ตัวละครอย่างอากิฮิโกะที่ยึดถือและถูกความคาดหวังของตระกูลบีบจนต้องเดินในเส้นทางที่ตนเองไม่ปรารถนาเลยก็ตาม แม้การกระทำทีจำต้องทำในฐานะซามูไรแต่หัวใจมีไว้เพื่ออีกผู้หนึ่งตลอดกาล ความรู้สึกของฮารุกิที่โหยหาพ่อมาตลอดและยึดเรียวอิจิไว้เป็นหลักเดียวของชีวิต ความโหยหาตัวตนของตัวเองในหัวใจเรียวอิจิ นักเขียนบรรยายออกมาได้ดีนะคะ หรือแม้แต่ฮิเดโกะ สตรีที่ไม่อาจเลือกผู้ที่เป็นที่รักและกดความรักไว้ส่วนลึกของหัวใจจนกลายเป็นจุดเริ่มต้นโศกนาฏกรรม ตัวละครมีมิติความเป็นมนุษย์ที่เราอาจจะเห็นได้ในชีวิตจริง เรียกว่านักเขียนใส่ความเป็นมนุษย์ลงในนิยายเรื่องนี้อย่างสมจริง จนไม่อาจที่จะเกลียดใครได้เลยแม้ผู้นั้นจะประพฤติเลวร้ายแค่ไหน นักเขียนทำได้ดีมากเลยค่ะ นอกจากนี้นักเขียนยังอุตส่าห์หาข้อมูลอย่างดีก่อนจะเขียน ข้อมูลทางประวัติศาสตร์ ภาพวาดดอกไม้ และวิถีชีวิตจริง ๆ ลงมาเป็นเชิงอรรถท้ายนิยาย แสดงให้เห็นถึงความใส่ใจรายละเอียดของนักเขียนจริง ๆ ค่ะ ขอชื่นชม :)
จุดอ่อนเพียงนิดเดียวที่คิดว่าหากทำได้จะดีมาก ๆ คือ พาร์ทสุดท้ายช่วงที่เฉลยและเปิดหัวใจของเรียวอิจิ เมื่อตอบรับรัก คิดว่าถ้าเติมความรู้สึก หรือใส่ภาพย้อนอดีตเหตุการณ์สำคัญระหว่างเขาและฮารุกิอีกนิด หรือมีภาพโมเม้นต์ที่อ่อนโยนละมุนละไมอีกนิด จะทำให้คนอ่านรู้สึกว่าเรียวอิจิก็รักฮารุกิมาก ๆ มาตลอดเช่นกัน แต่ตรงนี้ไม่ได้ซีเรียสมาก ถ้าเติมไปได้อีกนิดจะทำให้รู้สึกว่าเขารักสองคนเกือบจะเท่า ๆ กัน เพราะในเล่ม 1 ความรู้สึกของเรียวอิจิกับอากิฮิโกะชัดเจนมาก แต่กับฮารุกิเหมือนจะเป็นความรู้สึกเอ็นดูมากกว่าจะรักลึกซึ้ง ถ้าเติมเสริมเข้าไปได้ อาจจะกลมกล่อมมากขึ้นค่ะ :)
เป็นกำลังใจให้คุณเคียวนะคะ นิยายเรื่องนี้ดีมาก ๆ ขอแนะนำให้หลายคนได้อ่าน เป็นนิยายวายที่เล่นกับอารมณ์ความรู้สึกละเมียดละไมตามขนบของชาวญี่ปุ่นได้ดีจริง ๆ ไม่จำเป็นต้องมีฉากรักแต่บอกเล่าถึงความรักได้ละมุนละไมมาก ๆ ค่ะ
ประทับใจค่ะ ขอให้เขียนเรื่องต่อไปนะคะ จะรออ่านค่ะ :)
ButlerofLOVE (แก้ว)
*** แนะนำ สำหรับนักอ่านที่ชื่นชอบความละเมียดละไมทางภาษาและขนบธรรมเนียมวัฒนธรรมญี่ปุ่น***
เกณฑ์การวิจารณ์
1. การดำเนินเรื่องและการใช้ภาษา
จุดเด่นนิยายเรื่องนี้คือการดำเนินเรื่องที่ละเมียดละไม บทแรกที่เปิดขึ้นมาสามารถบรรยายให้เห็นภาพทั้งหมดของห้องพักตัวละครเอก เรียวอิจิ ได้อย่างดี อากัปกิริยาของตัวละครการแสดงสีหน้า ท่าทางต่าง ๆ ทำให้นักอ่านเข้าใจอารมณ์และนิสัยของพระเอกได้ชนิดที่ไม่ต้องบอกว่า ตัวเอกมีนิสัยอย่างไร เพราะนิยายที่พบในตลาดระยะหลัง มักจะเห็นการบรรยายของนิสัยของตัวละครโดยตรง ไม่ผ่านการใช้ภาษากาย แต่คุณเคียวทำได้เป็นอย่างดี
2. เทคนิคการถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึก นักเขียนมีทักษะการเขียนที่ดี นอกจากบทบรรยายที่ลื่นไหล นักเขียนยังสะท้อนผ่านการใช้สัญลักษณ์ซึ่งไม่ค่อยพบในงานเขียนยุคใหม่เท่าไรนัก ทำให้เห็นว่านักเขียนตกผลึกความคิดเป็นอย่างดี เลือกดอกไม้แต่ละชนิดกับแต่ละฉากได้อย่างเหมาะสม ทำให้งานเขียนมีความเป็นศิลปะมากกว่างานพีเรียดชิ้นอื่น ๆ ที่เห็น ดอกไม้แต่ละชนิด แทนความรู้สึกของตัวละครในแต่ละฉากหรือเป็นตัวแทนของตัวละครแต่ละตัวได้เป็นอย่างดี นอกจากนี้ในแต่ละช่วงของนิยาย ยังสอดแทรกความรู้ขนบธรรมเนียมและวัฒนธรรมของญี่ปุ่นได้อย่างกลมกลืน อย่างขนมญี่ปุ่นแต่ละชนิด ทำเอานักอ่านอยากหามาชิมบ้างทีเดียว :)
3. เส้นเรื่อง : นักเขียนเริ่มต้นจากปัจจุบัน แล้วตัดสู่อดีตสมัยเด็ก จนกระทั่งจบเล่มที่ 1 ด้วยจุดพลิกผันในชีวิตของเรียวอิจิ ความผิดหวังในรักแรกที่มาพร้อมกับความรักความรับผิดชอบที่มีต่ออีกหนึ่งชีวิตผลักให้ตัวละครเอกต้องเดินหน้าต่อไปในเล่มที่ 2 เส้นเรื่องพุ่งน้ำหนักไปที่เรียวอิจิมากกว่าตัวละครอื่น นักเขียนแสดงให้เห็นถึงคาแรกเตอร์ตัวละครซามูไรและจิตวิญญาณของคนญี่ปุ่นได้ดีมาก ความหนักแน่น เกียรติยศ ศักดิ์ศรีของความเป็นซามูไร และความภักดีต่อหน้าที่ของตนเองที่ฝังอยู่ในความเป็นคนญี่ปุ่น คุณเคียวเขียนออกมาได้ดีมาก จนเชื่อได้สนิทใจว่า ตัวละครนั้นเป็นคนญี่ปุ่นจริง ๆ จุดนี้ถือว่ายากมาก สำหรับนักเขียนไทยที่จะส่งต่ออารมณ์ความคิดของความเป็นคนญี่ปุ่นออกมา และยังเป็นความคิดของคนในยุคสมัยปฏิวัติอีก เมื่ออ่านจนจบถึงทราบว่านักเขียนทำการบ้านมาอย่างดีมาก และได้คำแนะนำที่ดีจากชาวญี่ปุ่นแท้ ๆ ทำให้ผลงานชิ้นนี้สำเร็จออกมาอย่างน่าชื่นชม
4. ความสมเหตุสมผลของนิยาย: บริบทความเป็นสังคมวัฒนธรรมญี่ปุ่นยุคเก่าและการก้าวกระโดดมาสู่ยุคใหม่ นักเขียนสะท้อนภาพได้ดีถึงการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมหลายอย่างที่เกิดขึ้น อารมณ์และการกระทำของตัวละครทำได้อย่างดี เรียวอิจิมีความเป็นมนุษย์ที่แท้จริง รัก เศร้า เสียใจ และฝังใจในรัก ความกลัวสูญเสียเงาของคนรักในหัวใจทำให้ไม่กล้าก้าวเดินไปข้างหน้ากับรักครั้งใหม่ ตัวละครอย่างอากิฮิโกะที่ยึดถือและถูกความคาดหวังของตระกูลบีบจนต้องเดินในเส้นทางที่ตนเองไม่ปรารถนาเลยก็ตาม แม้การกระทำทีจำต้องทำในฐานะซามูไรแต่หัวใจมีไว้เพื่ออีกผู้หนึ่งตลอดกาล ความรู้สึกของฮารุกิที่โหยหาพ่อมาตลอดและยึดเรียวอิจิไว้เป็นหลักเดียวของชีวิต ความโหยหาตัวตนของตัวเองในหัวใจเรียวอิจิ นักเขียนบรรยายออกมาได้ดีนะคะ หรือแม้แต่ฮิเดโกะ สตรีที่ไม่อาจเลือกผู้ที่เป็นที่รักและกดความรักไว้ส่วนลึกของหัวใจจนกลายเป็นจุดเริ่มต้นโศกนาฏกรรม ตัวละครมีมิติความเป็นมนุษย์ที่เราอาจจะเห็นได้ในชีวิตจริง เรียกว่านักเขียนใส่ความเป็นมนุษย์ลงในนิยายเรื่องนี้อย่างสมจริง จนไม่อาจที่จะเกลียดใครได้เลยแม้ผู้นั้นจะประพฤติเลวร้ายแค่ไหน นักเขียนทำได้ดีมากเลยค่ะ นอกจากนี้นักเขียนยังอุตส่าห์หาข้อมูลอย่างดีก่อนจะเขียน ข้อมูลทางประวัติศาสตร์ ภาพวาดดอกไม้ และวิถีชีวิตจริง ๆ ลงมาเป็นเชิงอรรถท้ายนิยาย แสดงให้เห็นถึงความใส่ใจรายละเอียดของนักเขียนจริง ๆ ค่ะ ขอชื่นชม :)
จุดอ่อนเพียงนิดเดียวที่คิดว่าหากทำได้จะดีมาก ๆ คือ พาร์ทสุดท้ายช่วงที่เฉลยและเปิดหัวใจของเรียวอิจิ เมื่อตอบรับรัก คิดว่าถ้าเติมความรู้สึก หรือใส่ภาพย้อนอดีตเหตุการณ์สำคัญระหว่างเขาและฮารุกิอีกนิด หรือมีภาพโมเม้นต์ที่อ่อนโยนละมุนละไมอีกนิด จะทำให้คนอ่านรู้สึกว่าเรียวอิจิก็รักฮารุกิมาก ๆ มาตลอดเช่นกัน แต่ตรงนี้ไม่ได้ซีเรียสมาก ถ้าเติมไปได้อีกนิดจะทำให้รู้สึกว่าเขารักสองคนเกือบจะเท่า ๆ กัน เพราะในเล่ม 1 ความรู้สึกของเรียวอิจิกับอากิฮิโกะชัดเจนมาก แต่กับฮารุกิเหมือนจะเป็นความรู้สึกเอ็นดูมากกว่าจะรักลึกซึ้ง ถ้าเติมเสริมเข้าไปได้ อาจจะกลมกล่อมมากขึ้นค่ะ :)
เป็นกำลังใจให้คุณเคียวนะคะ นิยายเรื่องนี้ดีมาก ๆ ขอแนะนำให้หลายคนได้อ่าน เป็นนิยายวายที่เล่นกับอารมณ์ความรู้สึกละเมียดละไมตามขนบของชาวญี่ปุ่นได้ดีจริง ๆ ไม่จำเป็นต้องมีฉากรักแต่บอกเล่าถึงความรักได้ละมุนละไมมาก ๆ ค่ะ
ประทับใจค่ะ ขอให้เขียนเรื่องต่อไปนะคะ จะรออ่านค่ะ :)
ButlerofLOVE (แก้ว)
0