(Yaoi) ร้ายเดียงสา - end

ตอนแรกเราอ่านเรื่องนี้ไม่กี่ตอนแล้วก็กดปิดไป ในตอนนั้นไม่ชอบการอ่านอะไรที่ดราม่า บ่อน้ำตาแตก แต่แล้ววันหนึ่งก็กดอ่านอีกครั้ง ย้อนอดีตไปสู่ครั้งแรกที่กดอ่าน ดำดิ่งไปกับภวินท์ บุคคลที่มีชีวิตหดหู่เหลือเกิน มันอึดอัด ทรมาน ในแต่ละตอนอยากพุ่งเข้าไปในนิยายแล้วตวาดใส่ตัวละครทุกตัวว่าทำไมทำแบบนี้ ทำไมต้องทำร้าย ทำไมต้องโกหก ในแต่ละวินาทีที่ภวินท์ใช้ชีวิต มันทรมานอย่างไม่น่าเชื่อ และเขาน่านับถือมากๆ ที่สุดท้ายแล้วยังพาตัวเองกลับมา 'บ้าน' ของเขาได้อีกครั้ง ต้องบอกเลยว่าพี่จิตติเขียนเรื่องนี้ได้เก่งมาก ภาษาที่ใช้สละสลวย อธิบายตัวละครได้เข้าใจง่าย แต่ลึกซึ้ง ทุกตัวละครไม่ขาวสะอาด แต่ทุกคนล้วนรู้สึกผิดชอบชั่วดี ทุกคนมีผลกรรมที่ได้รับ ไม่ใช่แค่ภวินท์คนเดียวที่เจ็บ แต่ทุกคนเจ็บไปกับภวินท์ สองปีของการรอคอยมันยาวนานมาก เราอาจจะทำอะไรได้หลายอย่างแต่การรอคอยทำให้เราทำได้อย่างเดียวคือภาวนา ขอบคุณที่ท้ายที่สุดแล้วภวินท์ได้รับการยอมรับ ขอบคุณโปสการ์ดหลายใบ อ้อมกอดมากมายที่ให้กับเขา ขอบคุณการกลับมาที่ทำให้ทวิภาคไม่ต้องเดียวดาย หวังว่าทั้งภาคและวินท์จะมีความสุขอย่างทีหวังไว้ ในยามแก่ตัวให้ภาคได้ด่าหมาที่มาฉี่ใส่ดอกไม้ที่วินท์ปลูกไว้ ขอให้เนมเปิดใจให้เมธบ้าง ที่ขาดไม่ได้เลยคือขอบคุณพี่จิตติจริงๆ เราเข้าใจโรคที่วินท์เป็นมากขึ้น เข้าใจความเป็นจริงของชีวิตมากขึ้น ขอให้พี่จิตติรักษาคุณภาพผลงานนี้ไว้ ขอบคุณจริงๆค่ะ