ทวิธราดล

โดย แว่นนกฮูก

"เหตุเพราะล่วงแดนอาถรรพ์ วิญญาณสตรีหนึ่งจึงติดตาม และชักจูงไปสู่ถ้ำที่ผู้อื่นมิอาจเห็น" ร่วมไขปริศนาแห่งไตรภูมิ เฉลยข้อสงสัยในจักรวาล และเดินทางไปกับความลับหลังกึ่งพุทธกาลอันน่าสะพรึง!

อ่านนิยาย

รีวิวจากนักอ่าน

รีวิว

แฟนตาซีศาสนา ที่น่าจับตามอง

รีวิวถึงลำดับตอนที่ 41

เยี่ยมมาก
ชื่อเรื่อง ทวิธราดล
ผู้แต่ง/นามปากกา แว่นนกฮูก
ประเภท นวนิยาย แนว แฟนตาซีศาสนา
ความยาวที่อ่าน ๔๑ บท
แหล่งที่มา นิยายเด็กดี
ติดตามอ่านได้ที่ https://writer.dek-d.com/Huaqin/story/view.php?id=1726206

เรื่องย่อ
วัยรุ่นวัยซนสี่คน ฟ้า ต่าย เอ แป๋ว ไปเที่ยวป่าเขา ชมถำ้ เพื่อทำรายงานการท่องเที่ยวส่งอาจารย์ ซึ่งมาจากเจตนาแอบแฝงของเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มคือ ฟ้า ที่ต้องการค้นหาดินแดนอันลึกลับที่เรียกว่า ป่าหิมพานต์ และแล้วเขาก็สมหวังเมื่อทั้งสี่เกิดพลัดหลงเข้าไปในอีกมิติที่ซ้อนทับอยู่กับปัจจุบัน ถูกลมพัดตกกระจัดกระจายในทิศต่างๆ โชคยังดีที่ฟ้ากับต่ายไม่ได้พรากจากกัน พวกเขาได้รับการบอกเล่าถึงภารกิจที่สืบเนื่องมาจากความตั้งใจในภพชาติเดิม และพวกเขายังถูกทดสอบในการปฏิบัติภารกิจอันสำคัญคือการปกป้องพระพุทธศาสนาในครั้งนี้อีกด้วย การเดินทางที่เต็มไปด้วยการผจญภัยสารพัดที่คาดไม่ถึง นางไม้ ครุฑ ยักษ์ นาค มาร อสูรกายฯลฯ ได้พบกับทั้งศัตรูและผู้ช่วยเหลือรายทาง สุดท้ายคณะเดินทางต้องแยกย้ายกันตามหาพระไตรปิฎกที่ถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน เพื่อนำพระพุทธศาสนากลับมารุ่งเรืองในชมพูทวีปอีกหน มาเอาใจช่วยให้พวกเขาฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆจนสำเร็จกันเถอะ

โครงเรื่อง
การจัดแบ่งเนื้อหาเป็นส่วนๆที่ชัดเจน ตามสูตร เปิดเรื่องด้วยปัญหาคือตัวละคร ‘ฟ้า’ บทที่ ๒ - ๕ เล่าถึงความสัมพันธ์กับตัวละครอื่นๆในเรื่อง แล้วบทที่ ๖ เป็นต้นไปก็เริ่มเข้าสู่การผจญภัย ยาวไปจนถึงบทที่ ๓๗ คณะเดินทางต้องแยกออกเป็นสองกลุ่มเพื่อค้นหาพระไตรปิฎก ส่วนบทที่ ๔๐ และ ๔๑ กลุ่มที่กลับมาในโลกปัจจุบันก็จะเผชิญปัญหาอีกแบบที่แตกต่างจากป่าหิมพานต์

การเขียนอุปสรรคตามท้องเรื่องทำให้น่าสนใจติดตามมาก แต่อาจจะเป็นเพราะตัวละครหลักมี ๔ ตัว ซึ่งจริงๆอยากจะคิดว่าตัวละคร ‘ฟ้า’ น่าจะเด่นกว่าคนอื่น ถ้าเป็นเจตนาของผู้เขียนที่จะให้ ‘ฟ้า’ เป็นตัวละครหลักที่เด่นกว่าคนอื่น สิ่งที่ควรระวังก็คือการใส่นำ้หนักลงไปในเรื่อง ตัวละครหลักควรจะมีปรากฎอยู่ในทุกบทของเรื่อง มันจะทำให้เรื่องราวมีเอกภาพมากกว่านี้ การตัดฉาก ตัดซีนไปที่ตัวละครอื่นโดยไม่มีตัวละครหลักในฉากนั้น มันเลยทำให้บทบาทของ ‘ฟ้า’ ลดความเข้มข้นลงไป

แต่ในกรณีที่ผู้เขียนต้องการให้ตัวละครทั้ง ๔ มีความสำคัญเท่าเทียมกัน อันนี้ถือว่าเขียนได้ดีแล้วที่ใส่ภูมิหลังภพชาติของตัวเอกแต่ละตัวลงไป ยังขาดก็แต่ ‘เอ’ ที่เขายังไม่เห็นภพชาติเดิมของตัวเอง หรือคนที่เขามีกรรมผูกพันด้วยในภพชาติก่อนหน้านั้น แล้วอีกอย่างควรเพิ่มตัวละครรายล้อมหรือคนในครอบครัวของตัวละครทั้งสามตัวลงไปอีกด้วย มันจะทำให้ไม่ทิ้งนำ้หนักไปที่ ‘ฟ้า’ คนเดียว

ตัวละคร

การกระทำของตัวละคร บางครั้งยังไม่สมเหตุสมผล ตัวอย่างเช่น
1. วิทยาธรชาติภพที่แล้วผูกพันแน่นแฟ้นกับคัพธัพวดี พอนางละทางโลกเดินเข้าสู่ทางธรรมะหวังนิพพาน ถ้าเขายังมีใจยึดมั่นความรักในชาติภพเดิม ไม่น่าจะเปลี่ยนใจไปชอบแป๋วได้ง่ายดาย คิดว่าเหตุผลที่จะรองรับตรงนี้ยังไม่พอที่จะทำให้เชื่อได้
2. แป๋ว ทุบอกวิทยาธร ทำไมรู้สึกเหมือนการกระทำของคนเป็นแฟนกัน? แป๋วใจเร็วไปหรือเปล่า? ตอนหลังกลายมาเป็นว่านางมีอดีตชาติกับพญาครุฑ เรื่องราวซับซ้อนซ่อนเงื่อนมาก แต่นั่นก็ทำให้ตัวละครมีมิติลึกขึ้น ตรงนี้ขอชมเลย
3. ฟ้า เข้าในหิมพานต์ด้วยเจตนาดีและบริสุทธิ์ ปฏิบัติภารกิจอันยิ่งใหญ่ในการกอบกู้พระศาสนา แต่ในตอนท้ายกลับปล่อยให้โทสะครอบงำและคิดเรื่องการแก้แค้น กลายเป็นจุดตกตำ่ของฟ้าที่ทำให้ตัวละครอื่นต้องเตือนแต่ก็ฉุดขึ้นมาไม่อยู่ ตรงนี้รู้สึกว่า ‘ฟ้า’ ยังฝึกฝนจิตไม่มากพอ ทั้งๆที่ทั้งเรื่องปูศีลธรรม ความดีงามมาตลอด แอบเอาใจช่วย ‘ฟ้า’ ขอให้กลับคืนมาโดยเร็วเถิด

การใช้ภาษา
เรื่องของสำนวนเป็นสไตล์เฉพาะของนักเขียน ขอให้ระวังแค่เรื่องการใช้คำและสรรพนามให้ถูกต้อง “ยัย” ไม่ควรใช้ไม่ว่าจะในบทสนทนาหรือในบทบรรยาย

สรรพนามหน้าต่าง ที่ใช้คำว่า “รูทรงกลม” ดูแปลกๆ ถ้าเปลี่ยนจาก “รู” เป็น “ช่อง” น่าจะดีขึ้น ส่วนคำว่า “ทรงกลม” พอได้ยินทีไรอดนึกถึง ลูกบอล หรือ ลูกโลก ไม่ได้ ที่เรามองเห็นมันได้โดยรอบทุกด้าน แต่ในเรื่องนี้เหมือนกับว่าหน้าต่างนั้นอยู่บนผนังถำ้ มันควรจะหมายถึงหน้าต่างที่มีลักษณะเป็นช่องวงกลมหรือเปล่า?

บางบทมีการบรรยายมากเกินไป ถ้าเปลี่ยนให้ตัวละครมีบทสนทนากันบ้าง อาจจะทำให้เนื้อเรื่องดำเนินไปได้เร็วกว่านั้นได้

แก่นเรื่อง
เข้ามาอ่านครั้งแรกเพราะคำโปรยว่าเกี่ยวกับไตรภูมิและพระพุทธศาสนา อ่านแล้วไม่ผิดหวัง ไม่สะดุด มีบางช่วงที่เหมือนเป็นการสอนให้รู้จักบาป บุญ ความดี ความชั่ว รวมไปถึงการทำบุญ แต่ก็เหมือนที่พวกเราเคยได้ยินกันมาในเรื่องการใส่บาตรถวายอาหารพระ มีช่วงหนึ่งที่เป็นกระแสเรื่องใส่บาตรแล้วอย่าลืมนำ้ดื่มด้วย นึกออกเลย

ท้ายสุด
ผู้เขียนบอกว่านี่เป็นนิยายเรื่องแรก อย่าสับหนัก ขอบอกเลยว่าเป็นเรื่องแรกที่เขียนนี่จัดว่าดีมากแล้วค่ะ เขียนให้จบแล้วค่อยปรับ ค่อยแก้ไขไป มันจะยิ่งดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ ดีใจที่มีคนสนใจเขียนแนวนี้นะคะ…แฟนตาซีศาสนา ที่น่าจับตามองมาก...เป็นกำลังใจให้ค่ะ

จิรัชฌา วานิช
#นักอ่านหมายเลข ๑#