มู่กั๋วหวางโฮ่ว 木国王后 หนึ่งปรารถนาวาสนารัก

มู่กั๋วหวางโฮ่วเป็นนิยายภาคต่อมาจาก เสี่ยงหวางเฟย โดยมีตัวละครรองจากภาคที่แล้วมาเป็นตัวละครหลักในภาคนี้ ตอนแรก อืม คิดว่าจะไม่อ่านแล้วเชียว อะไร ทำไมต้องมีภาคต่อด้วยคะ? แต่เผอิ๊ญข่มความอยากรู้อยากเห็นไว้ไม่ไหวก็เลยเอาน่า อ่านดูหน่อย แล้วเป็นไง?? อ่านแล้วติดกว่าภาคเดิมอีกค่ะ คราวนี้

เรื่องราวตอนแรกในเรื่องดำเนินไปอย่างเรื่อย ๆ เรียบ ๆ ก็จริง แต่สิ่งที่สร้างสีสันยิ่งกว่าการดำเนินเรื่องตอนนี้คือตัวละครนี่แหละ “ฮัวอี้หราน” นางเอกเราย้อนยุคมาจากปัจจุบันกลับไปสู่ดินแดนในอดีตที่มีพลังวิเศษและเทพอสูรพร้อมมิชชั่นตามหาพี่ชายและพี่สะใภ้ จากโลกที่คุ้นเคยไปก็เหนื่อยยากอยู่แล้ว แต่ทว่า ความเหนื่อยเฮือกก็พร้อมขึ้นเมื่อนางกลับไปและอยู่ในร่างของนางโจรที่มีค่าหัว และเทพเจ้าน้อยผู้ถูกส่งมาช่วยคุ้มครองนางก็ดูจะเป็นภาระมากกว่าจะช่วยเหลืออะไรได้จริง ส่วน “ไป๋มู่หลิว” คุณพี่พระเอกก็ไม่ธรรมดา เจ้าผู้ครองแคว้นที่มีฉากหน้ายิ้มแย้ม และท่าทีเรียบง่ายสบายใจ แต่ไม่มีใครรู้ว่าข้างในใจเป็นอย่างไร แต่ภาคนี้ พี่เขามาพร้อมปัญหาในชีวิต เมื่อไปก่อคดีทำสงครามกับทั่วหล้า จนทำให้แคว้นถูกลงโทษและตัวเองถูกจำกัดความสามารถในการใช้พลังยุทธ์ก็ทำให้เจ้าตัวกลายเป็นเสมือนเสือที่ถูกหักเขี้ยว นกที่ถูกเด็ดปีก

เมื่อสองคนมาเจอกันในสภาพแปลกประหลาด ความระแวงที่มีต่อกันก็ทำให้ความสัมพันธ์เป็นไปอย่างลุ่มๆ ดอนๆ ในช่วงแรก แต่กลับขำขันอย่างน่าประหลาด เพราะตรรกะที่มีต่างกัน ฮัวอี้หรานมองโลกตามความเป็นจริง และยิ่งเมื่อนางมาจากอนาคต คำพูดคำจารวมไปถึงวิธีคิดจึงล้ำยุคและตรงไปตรงมาไม่ไว้หน้าใครทั้งสิ้น ส่วนมู่ไป๋หลิวในฐานะเจ้าครองแคว้นและผู้มีความสามารถก็มีมุมมองและความเชื่อมั่นในความคิดของตัวเอง ดังนั้น เมื่อมาอยู่ด้วยกัน แต่ละคนได้เปิดหูเปิดตารับรู้ความคิดและความเชื่ออีกฝ่าย และที่สำคัญด้วยความที่ทันกัน ก็ทำให้เกิดวาจาเสียดสีประชดประชันแบบแปลกที่รู้กันอยู่สองคนเสียด้วย

สิ่งที่ดีที่สุด เกิดเมื่อ สองคนเริ่มเปิดใจเข้าหากัน และเริ่มรับรู้และเข้าใจตัวตนของอีกฝ่ายมากขึ้น มู่ไป๋หลิวได้แรงจูงใจในการก้าวไปข้างหน้าโดยไม่ต้องรู้สึกผิดกับการกระทำของตนเอง ส่วนฮัวอี้หรานก็ได้หลักประกันในการดำเนินชีวิต การที่คนสองคนที่ไม่เคยต้องพึ่งใครหันมาไว้วางใจอีกฝ่ายก็ทำให้เรื่องราวงดงามยิ่งขึ้น

ยิ่งไปกว่านั้น ตัวละครหลากหลายที่มีตรรกะของตัวเองก็พร้อมทยอยออกมาสร้างความวุ่นวายเป็นระยะ ๆ ทั้งความคิด การกระทำ และคำพูดที่คาดไม่ถึงก็ทำให้อ่านไปหัวเราะไปในเวลาเดียวกัน

สรุปว่า ชอบบบบบบบ ไม่สิ ไม่ได้ชอบ คลั่งอยู่ นั่งอัพเพจไรซ์หาตอนพิเศษเศษๆ เลย ๆ ตลอดเวลา โถ