Jyn & Cassian | Operation Rogue (Rogue One AU)

การเปิดเรื่อง

เอาจริงๆนะ ทุกอย่างมันไร้ที่จะติ ชอบหมดทุกสิ่งทุกอย่างในฟิคนี้ ต่อให้แคสเซียนกับจินตายตอนจบ หรือตู้ม เคทูกลายเป็นเมียของแคสเซียน ฉันก็ยังชอบมันมากๆ เอ้า มาพูดกันที่การเปิดเรื่อง สิ่งหนึ่งที่รู้สึกได้คือ “ความจริงจัง” ของผู้เขียนที่ใส่เข้าไปในบทเปิดเรื่อง เปิดตัวละคร จิน ได้น่าจดจำ โดดเด่น ทำให้คนอ่านรู้เลยว่า ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดานะ เธอทำงานคนเดียว เธอเป็นนักล่าค่าหัว เธอเป็นพวกนอกกฎหมายที่เป็นอิสระ ทำให้ภาพของหนังโร้กวันนี่ลอยมาเลย คงความเป็นคาแรกเตอร์ของนางได้ชัดเจนตั้งแต่ประโยคเปิดเรื่องเลย จริงๆ ชอบมาก

หลังจากพาคนอ่านไปรู้จักตัวละคร จิน แล้ว ก็พาไปรู้จักกับแคสเซียน ให้เห็นชัดเจนว่า เขาแทบไม่ต่างอะไรจากจินนะ แต่อาจจะโหดกว่า ไม่รู้ทำไม แต่รู้สึกว่าเขาเท่มาก อาจเพราะเราติดภาพเขาจากในหนังมาด้วยแล้ว ผสมกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในบทเปิดเรื่อง ช่วยส่งคาแรกเตอร์เขาอีก

มีอยู่นิดเดียวที่รู้สึกขัดใจ คือ มีการตัดไปตัดมามากไปหน่อยในบทเดียว จากจิน ตัดไปแคสเซียน ไปโบห์ดี้ ไปเรื่องเดธสตาร์ กลับมาที่จินอีกรอบ ถ้าเป็นการเขียนแฟนฟิค มันไม่มีปัญหาอะไรหรอก เพราะคนอ่านที่เข้ามา รู้จักตัวละครดีอยู่แล้ว จะตัดฉากสักสิบรอบภายในห้าย่อหน้า ยังโอเคเลย มีความรู้สึกว่า การตัดฉากสามารถทำให้มันสมูธกว่านั้นได้ไหม ให้มันรู้สึกว่ากำลังอ่านนะ ไม่ใช่ดูหนัง หรือดูละครที่ตัดไปตัดมา

แต่อย่างไรก็ตาม ชอบอยู่ดี ชอบทุกอย่างเลย นี่ไม่ได้ลำเอียงนะ

การดำเนินเรื่อง

ดำเนินเรื่องได้ตื่นเต้นค่ะ มีจุดพีค จุดน่ากรี๊ด โผล่มาแบบไม่ทันตั้งตัวบ่อยๆ นี่ถ้าฉันกรี๊ดคู่นี้เป็นหลัก ก็คงจะนอนแดดิ้นตาย หรือกัดหมอนขาดไปแล้ว อ่านแล้วรู้เลยว่า ผู้เขียนมีประสบการณ์ในการเขียนอยู่พอตัว ไม่ใช่เพิ่งเขียนมาแค่สองปีสามปี มันต้องนานกว่านั้นแน่นอน ฉันไม่รู้จะติอะไรค่ะ ไม่รู้จะแนะนำอะไรด้วย ก็มันดีงามอยู่แล้ว นี่ไม่ใช่คนโรคจิตจ้องจับผิดนะคะ อ่านเพื่อความบันเทิง ดีก็ชม ไม่ดีก็แนะนำกันไปแบบเพื่อนฝูง

อ้อ มีนิดเดียวค่ะ บางตอนรู้สึกว่ามันสั้นเกินไป และจริงๆไม่ต้องแบ่งตอนก็ได้ เช่นช่วงตอนที่ 4-5 จับรวมกันเลยน่าจะดีกว่า เพราะเนื้อหามันไหลลื่นต่อกันพอดี แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เข้าใจผู้เขียนค่ะ คุณคือคนกำหนดอยู่ดีว่าต้องการแบบไหน อีกอย่าง ฉันสังเกตเห็นชื่อตอนแล้ว เข้าใจค่ะว่าต้องการเน้นชื่อตอนของตอนที่ 5 This is Rogue one แต่จริงๆ จะจับรวมกันและใช้ชื่อตอนนี้ไปเลย ก็ไม่เสียหายอะไร กระชับกว่าเดิมด้วย หรือช่วงท้ายๆ ตอนที่ 13-14 สามารถรวมกันได้นะคะ รู้สึกมันสั้นมากไป แอบหงุดหงิดใจเล็กน้อยตอนอ่าน ไม่รู้จะคอมเม้นท์อะไรดีเลย กำลังจะพีคๆ ตัดจบฉึบ อันนี้ไม่เท่าไหร่ เปิดตอนที่ 14 มา อ้าว มีแค่เนื้อหาในจดหมายหรือ? รวมกันได้ก็น่าจะดีค่ะ ให้มันพีคไปเลยในตอนเดียว หรือถ้าไม่อยากรวม ก็ยืดสถานการณ์ออกอีกนิดหน่อย แต่ก็ต้องไม่ยืดมากเกินไปจนน่าเบื่อ เห็นไหมคะ? ทางเลือกมีอยู่ไม่เท่าไหร่เลยจริงๆ เป็นนักเขียนนี่ลำบากเนอะ

การบรรยาย

ฉันก็ชอบการบรรยายอีกนั่นแหละ โดยเฉพาะเวลาที่บรรยายความคิดของจินค่ะ ให้ความรู้สึกเป็นผู้ใหญ่ เป็นผู้หญิงที่เห็นโลกมาจนชิน เป็นผู้หญิงที่มีความเป็นตัวของตัวเองสูง เป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งภายนอก แต่ภายในนั้นแอบมีความอ่อนแอซุกซ่อนอยู่ ความเหงา ความโดดเดี่ยว ความกลัว บรรยายสั้นๆ ใช้คำได้ใจความ แต่คนอ่านเห็นมิติของจิน เห็นความเป็นตัวตนของจินอย่างลึกซึ้ง เห็นว่าเธอผ่านอะไรมาบ้าง และรู้สึกร่วมไปกับเธอ ดีงามค่ะ ฉันชอบจริงๆ อันนี้ไม่ได้อวยเพราะเราเป็นเพื่อนนักเขียนกันแต่อย่างใด ว่าไปตามเนื้อผ้าล้วนๆ สัญญาเลย

สิ่งหนึ่งที่สังเกตเห็น คือการขึ้นต้นประโยคด้วยคำว่า มัน เช่น ประโยคที่ว่า It’s the second times of day that Cassian and Jyn have to sit in the interrogation room. “มันเป็นครั้งที่สองของวันที่แคสเซียนกับจินต้องอยู่ในห้องสอบสวน” อันนี้เป็นสำนวนนิยายแปล เพราะถ้าเป็นสำนวนนิยายไทยจริงๆเนี่ย จะเขียนว่า “แคสเซียนกับจินต้องอยู่ในห้องสอบสวนเป็นครั้งที่สองของวันแล้ว” ประมาณนี้ ประโยคภาษาไทยเรา ไม่มีการขึ้นต้นด้วยคำว่า “มัน” ถ้าคำนั้นไม่ได้เอ่ยถึง สัตว์ หรือสิ่งของ หรือสถานที่ อันนี้ขอกอดคอ และตบบ่า เพราะฉันก็มีปัญหากับการเขียนประโยคแบบนี้เหมือนกัน ทั้งที่รู้ว่ามันผิดไวยากรณ์ไทย แต่เราก็ยังทำ เพราะบางทีเรานึกประโยคเป็นภาษาอังกฤษในหัว ไม่รู้เป็นเหมือนกันไหม แต่ฉันเป็นบ่อยมาก และเท่าที่สังเกตดู มีประโยคแบบนี้อยู่หลายจุดทีเดียวค่ะในฟิคเรื่องนี้ เราต้องระวังค่ะ!!

อีกนิด ชอบการสอดแทรกข้อมูลเรื่องฟิสิกส์ บรรยายว่าจินนั่งอ่าน และทำความเข้าใจกับมัน จุดนี้มันช่วยส่งเสริมตัวละคร

บทสนทนา

เคทู บอกเลยว่าหุ่นกระป๋องตัวนี้แย่งซีนบทสนทนาทุกจุด อยากจะเข้าไปล็อกคอ พาตัวกลับบ้าน ชีวิตคงมีสีสันถ้ามีมันอยู่ด้วย

นอกนั้น คงต้องบอกว่ามีความเป็นธรรมชาติมากทีเดียว คำพูด บทสนทนา จะช่วยดึงความเป็นตัวตนของตัวละครนั้นๆออกมาได้ อย่างเคทู ชัดเจนเลยว่านายมันยียวนกวนประสาท และหึงแคสเซียนอย่างแรง (เอ๊ะ) หรือบทสนทนาระหว่างแคสเซียนกับจิน จากตอนแรกๆที่ทะเลาะเบาะแว้ง ไม่ชอบขี้หน้ากัน แอบกัดกันเจ็บจี๊ดประจำ ช่วงหลังๆมา ที่เห็นได้ชัดสุดคือแคสเซียน ชักจะยังไงแล้วเนี่ย เริ่มกร๊าวมากขึ้นทุกที ชอบที่ผู้เขียนค่อยๆพัฒนาความสัมพันธ์ของสองตัวละครนี้อย่างช้าๆ โดยแสดงอย่างชัดเจนผ่านบทสนทนา

ตัวละคร

ดีงามพระรามแปดตามท้องเรื่อง ฉันไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว ตัวละครมีความชัดเจน มีมิติ โดยเฉพาะ จิน ฉันชอบเธอมากเป็นพิเศษ เห็นเธอได้ชัดเจนที่สุดในบรรดาทุกคนที่ออกมา ส่วนแคสเซียนนั้นออกจะเท่และน่าหมั่นไส้เกินไปหน่อย ฉันก็เลยไม่ค่อยสนใจเขา ฉันว่าจินเป็นตัวละครที่มีความเป็นธรรมชาติมากที่สุด คงความเป็นเธอจากในหนังได้ดี แต่ก็ใส่อะไรใหม่ๆให้เธอเข้าไปด้วย ชอบที่ให้เธออ่านหนังสือ และสร้างให้เธอเจริญรอยตามพ่อในตอนจบ ในหนังเราเห็นไม่ชัดเจนว่าจินมีความชอบในเรื่องใดกันแน่ เพราะเราเห็นแค่เธอพยายามเอาตัวรอดอย่างเดียว ฟิคนี้ จึงเหมือนกับว่า พาเราไปรู้จักเธอในมุมที่ไม่เห็นมาก่อน มุมที่มีความอ่อนแอ ความเหงา ความอยากรู้อยากเห็น ความสนใจในเรื่องฟิสิกส์ที่ไม่ธรรมดา รู้สึกเอ็นดูเธออย่างมาก รู้สึกเอาใจช่วยเธอตลอดเวลาไม่ว่าเธอจะทำอะไร

ฉันว่าความสำเร็จของการเขียนก็คือ คุณสามารถทำให้คนอ่าน เอาใจช่วยตัวละครได้ นั่นแหละ สำเร็จแล้ว

ธีมของเรื่อง

ชัดเจนค่ะ ความรัก มีธีมนี้สอดแทรกอยู่ทุกจุด เป็นความรักที่ไม่ได้หวือหวา แต่อบอุ่นหัวใจ หลอมละลายตัวละคร ปรับเปลี่ยนให้พวกเขาเป็นคนที่ดีขึ้น เติมเต็มซึ่งกันและกัน ทำให้คนที่ไม่น่าจะเข้ากันได้ ไม่น่าจะลงรอยกันได้ คนที่ขาดๆวิ่นๆ มาเจอกัน ช่างเป็นฟิคผสมผสานระหว่าง ปฏิบัติการสายลับ คำโกหก ปลอมตัว และแอบสอดแทรกความรักลงไปได้อย่างแนบเนียน สวยงาม

สรุป

ดีงาม จบค่ะ แยกย้าย