ถ้าใครชอบอ่านฟิคที่เป็นแนวแบบพีเรียด ย้อนยุค ต้องไม่พลาดเรื่องนี้จริงๆค่ะ เพราะเป็นฟิคที่ภาษาสวย อ่านสบายเข้าใจง่าย บรรยายเยอะแต่กลับไม่ให้ความรู้สึกเบื่อหน่ายทั้งยังสามารถทำให้เรามองเห็นภาพตามที่ไรท์เตอร์ต้องการจะสื่อได้ดีโดยไม่จำเป็นต้องมีภาพประกอบ การดำเนินเรื่องค่อยๆเป็นค่อยๆไป มีให้ลุ้นในบางครั้งและเดาไม่ออกในบางที ในส่วนของการบรรยายคาแรคเตอร์ของตัวละครนั้น ทำให้เห็นถึงความมีเอกลักษณ์เฉพาะ แบบที่ว่าถ้าใครพูดถึงน้องรอง เราก็รู้ได้ทันทีว่าคนๆนั้นมีรูปร่าง นิสัยมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวยังไง และการบรรยายนั้นยังให้ความรู้สึกที่ว่าเราเป็นส่วนหนึ่งในเรื่องนี้ด้วยจริงๆ เวลาที่นายเอกหรือพระเอกทุกข์ใจ หึงหวงหรือมีความสุข เราก็จะเข้าถึงอารมณ์นั้นด้วย รู้สึกอินขนาดที่ว่าการพูดจาในชีวิตประจำวันบางทีก็พูดภาษาแบบในฟิคจนคนรอบข้างงงเลยค่ะ
ในส่วนของความประทับใจนั้น คือมีหลายฉากมาก โดยส่วนตัวประทับใจที่สุดคือ การที่พี่ใหญ่และน้องรองไม่แบ่งใจหรือสนใจใครนอกจากกันและกันค่ะ *ร้องไห้* และอีกฉากหนึ่งคือฉากที่พี่ใหญ่และน้องรองนึกถึงอดีตมันกระชากอารมณ์ได้ดี จนเรารู้สึกอาลัยอาวรและคิดถึงช่วงเวลานั้นด้วยจริงๆ
..สุดท้ายนี้อยากให้ไรท์เตอร์เขียนให้ดีแบบนี้ไปเรื่อยๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ เริ้บ :)
ถ้าใครชอบอ่านฟิคที่เป็นแนวแบบพีเรียด ย้อนยุค ต้องไม่พลาดเรื่องนี้จริงๆค่ะ เพราะเป็นฟิคที่ภาษาสวย อ่านสบายเข้าใจง่าย บรรยายเยอะแต่กลับไม่ให้ความรู้สึกเบื่อหน่ายทั้งยังสามารถทำให้เรามองเห็นภาพตามที่ไรท์เตอร์ต้องการจะสื่อได้ดีโดยไม่จำเป็นต้องมีภาพประกอบ การดำเนินเรื่องค่อยๆเป็นค่อยๆไป มีให้ลุ้นในบางครั้งและเดาไม่ออกในบางที ในส่วนของการบรรยายคาแรคเตอร์ของตัวละครนั้น ทำให้เห็นถึงความมีเอกลักษณ์เฉพาะ แบบที่ว่าถ้าใครพูดถึงน้องรอง เราก็รู้ได้ทันทีว่าคนๆนั้นมีรูปร่าง นิสัยมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวยังไง และการบรรยายนั้นยังให้ความรู้สึกที่ว่าเราเป็นส่วนหนึ่งในเรื่องนี้ด้วยจริงๆ เวลาที่นายเอกหรือพระเอกทุกข์ใจ หึงหวงหรือมีความสุข เราก็จะเข้าถึงอารมณ์นั้นด้วย รู้สึกอินขนาดที่ว่าการพูดจาในชีวิตประจำวันบางทีก็พูดภาษาแบบในฟิคจนคนรอบข้างงงเลยค่ะ
ในส่วนของความประทับใจนั้น คือมีหลายฉากมาก โดยส่วนตัวประทับใจที่สุดคือ การที่พี่ใหญ่และน้องรองไม่แบ่งใจหรือสนใจใครนอกจากกันและกันค่ะ *ร้องไห้* และอีกฉากหนึ่งคือฉากที่พี่ใหญ่และน้องรองนึกถึงอดีตมันกระชากอารมณ์ได้ดี จนเรารู้สึกอาลัยอาวรและคิดถึงช่วงเวลานั้นด้วยจริงๆ
..สุดท้ายนี้อยากให้ไรท์เตอร์เขียนให้ดีแบบนี้ไปเรื่อยๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ เริ้บ :)
ถ้าใครชอบอ่านฟิคที่เป็นแนวแบบพีเรียด ย้อนยุค ต้องไม่พลาดเรื่องนี้จริงๆค่ะ เพราะเป็นฟิคที่ภาษาสวย อ่านสบายเข้าใจง่าย บรรยายเยอะแต่กลับไม่ให้ความรู้สึกเบื่อหน่ายทั้งยังสามารถทำให้เรามองเห็นภาพตามที่ไรท์เตอร์ต้องการจะสื่อได้ดีโดยไม่จำเป็นต้องมีภาพประกอบ การดำเนินเรื่องค่อยๆเป็นค่อยๆไป มีให้ลุ้นในบางครั้งและเดาไม่ออกในบางที ในส่วนของการบรรยายคาแรคเตอร์ของตัวละครนั้น ทำให้เห็นถึงความมีเอกลักษณ์เฉพาะ แบบที่ว่าถ้าใครพูดถึงน้องรอง เราก็รู้ได้ทันทีว่าคนๆนั้นมีรูปร่าง นิสัยมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวยังไง และการบรรยายนั้นยังให้ความรู้สึกที่ว่าเราเป็นส่วนหนึ่งในเรื่องนี้ด้วยจริงๆ เวลาที่นายเอกหรือพระเอกทุกข์ใจ หึงหวงหรือมีความสุข เราก็จะเข้าถึงอารมณ์นั้นด้วย รู้สึกอินขนาดที่ว่าการพูดจาในชีวิตประจำวันบางทีก็พูดภาษาแบบในฟิคจนคนรอบข้างงงเลยค่ะ
ในส่วนของความประทับใจนั้น คือมีหลายฉากมาก โดยส่วนตัวประทับใจที่สุดคือ การที่พี่ใหญ่และน้องรองไม่แบ่งใจหรือสนใจใครนอกจากกันและกันค่ะ *ร้องไห้* และอีกฉากหนึ่งคือฉากที่พี่ใหญ่และน้องรองนึกถึงอดีตมันกระชากอารมณ์ได้ดี จนเรารู้สึกอาลัยอาวรและคิดถึงช่วงเวลานั้นด้วยจริงๆ
..สุดท้ายนี้อยากให้ไรท์เตอร์เขียนให้ดีแบบนี้ไปเรื่อยๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ เริ้บ :)
