[EXO] TAO's secretz {alltaotaoall}

ลำดับตอนที่ #1 : Away ๑ (ร้อย!)

มือบางเก็บเสื้อผ้าเท่าที่จำเป็นขว้างใส่กระเป๋าอย่างแรง อกบางกระเพื่อมสั่น หัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นจังหวะเพราะความโกรธที่โดนหักหน้า หมายใจเอาไว้แล้วว่าจะเป็นครั้ง

สุดท้ายที่ทน เพราะหลังจากนี้คนในบ้านนี้จะไม่อาจได้สัมผัสถึงเค้า แม้แต่กลิ่น!

'คุณท่านให้ช่างมาวัดตัวฉันเมื่อบ่าย เธอบอกว่างานการ์ล่าที่หังโจว จะให้ฉันเป็นคู่ออกงาน'

ก่อนหน้านี้ราวสองชั่วโมง ใบหน้าเล็กเจิ่งนองไปด้วยน้ำตา ความน้อยใจและคับแค้นใจตีรวนขึ้นมาราวกับจะประทุออก

หวางจือเทาจำได้ว่าความรู้สึกที่กัดกินหัวใจแบบนี้ก่อตัวครั้งสุดท้ายเมื่องานวันเกิดของแม่สาวเจ้า แต่เมื่อคราวนั้น เทียบไม่ได้...เทียบไม่ได้เลยกับครั้งนี้

เค้าน่าจะหยุดตัวเองตั้งแต่ยังไม่ขึ้นแท่นเป็นคนโปรดของนายท่าน หยุดตั้งแต่อะไรมันยังไม่ยากเท่านี้

.

.

.

.

เทาแทบจะไม่ใส่ใจ ตอนที่ร่างกายสะอ้อนสะแอ้นน่ารังเกียจของแองเจลิน่าพาตัวเองเข้ามาในห้องแพสทรี่ของเค้า นิ้วยาวๆราวแม่มดของเธอกรีดกรายมาตรงหน้า โลหะวาวล้อเล่นกับแสงไฟจากแชนนาเลีย เจ้ากระทิงดุสีทองบ่งบอกถึงประเทศที่มันถูกประทับลงบนกุญแจของรถยนต์ได้เป็นอย่างดี เสียงหัวเราะน่าสะอิดสะเอียนดังขึ้ยพร้อมกับคำคุยโตโอ้อวดถึงของขวัญวันเกิดชิ้นใหญ่ที่เธอได้รับ

'ดูสิ คุณท่านพึ่งออกแลมเบอกินี่คันใหม่ให้ฉัน'       เทาเบะปาก ปิดหนังสือปกแข็งลงด้วยกลัวว่าน้ำลายเน่าๆของเธอจะมาทำให้นวนิยายยุคกลางของเค้าสกปรก

'หึ แล้วยังไง จะขับกลับไปใช้ไถนาที่บ้านของเธอมั้ย...เอ๊ะ ผมหมายถึงบ้านนอกที่เธอจากมา'      ริมฝีปากเคลือบด้วยลิปสติกเปิดออกหัวเราะจนเทาคิดว่าเจ้าหล่อนเสียสติ ลำพองตนไม่มีใครเกิน

'หมามันย่อมเห่าเครื่องบินแบบนี้สินะ เอาล่ะฉันไม่อยากจะเสียเวลากับสีหน้าขี้อิจฉาของเธอมากนัก ฉันไปล่ะ บาย'

ถึงจะพยายามเข้าข้างตัวเองว่าแองเจลิน่าคงใช้มารยาสาไถยออดอ้อนคุณท่านจนได้รถคันหรูมา แต่เทาก็อดคิดไม่ได้ว่า ถ้าเป็นเทาขอบ้าง คุณท่านจะให้ง่ายๆแบบนี้ไหม

ไม่เคยนึกเลย ว่าของขวัญวันเกิดของใครจะมาทำให้รู้สึกเหมือนตกหลุมอากาศแบบนี้...ไม่เคยจริงๆ

เกิดบังเอิญว่าคืนนั้น เป็นเทา ที่ต้องขึ้นตึกไปรับใช้คุณท่าน ร่างระหงสง่ายืนรออยู่ที่หน้าประตูไม้สลักบานใหญ่ที่กั้นเพียงเค้ากับชายผู้มีอำนาจสูงสุด และชายที่เป็นเหมือนโลกทั้งใบของเค้า

สาวใช้สองคนค้อมตัวให้เค้า เทาสูดหายใจลึก แล้วพยักหน้าให้ทั้งคู่

ผ้าคลุมปักดิ้นทองบางเบาถูกปลดออก เหลือเพียงกายบางขาวผ่อง. สาวใช้ทั้งสองก้มกายมองสนิทพื้น ไม่มีสิทธิ์จับจ้องใดๆเพราะนั่นอาจหมายถึง แก้วตาที่หลุดลอยเพราะถูกควักออกก่อนจะ

โยนให้สัตว์เลี้ยงตัวใหญ่ของเจ้าของบ้านกิน ประตูถูกเลื่อนออกช้าๆให้เทาได้ค่อยๆย่างเข้าไปในห้องที่เงียบสงัด แผ่นหลังเปลือยเปล่าปรากฎอยู่ลิบๆ เค้าคนนั้นกำลังมองออกไปนอนหน้าต่าง

และไม่ได้หันมาหาเค้า

'ทำไมช้านัก' ร่างเล็กไม่อาจคาดการณ์ถึงบทลงโทษของตนได้หากไม่มีข้อแก้ตัวดีๆซักอย่าง

'ผม...ผม..' ยังไม่ทันจะได้เอ่ยอะไร ร่างกำยำก็ก้าวเข้ามาประชิดตัว จมูกคมคลอเคลียอยู่ใกล้จนสายตาพร่าเบลอ

'รู้มั้ยว่าบทลงโทษของคนที่ผิดนัดกับฉัน...คืออะไร?'       ร่างน้อยสั่นเหมือนลูกนก กลืนน้ำลายอึกใหญ่

'หึ กลัวหรือ? 'มือหนาวางบนกลุ่มผมนุ่ม ก้านนิ้วเรียวเกี่ยวผมสลวยขึ้นมาบิดให้เป็นลอนเล่น มืออีกข้างก็ช้อนเอามือบางๆขึ้นมาคลึงไปทีละนิ้ว...ทีละนิ้ว

'โทษเบาสุดคือตัดนิ้วมาใช้แทนเข็มนาฬิกา' ร่างน้อยกระตุกสั่นกว่าเดิม เพราะนายท่านพูดอะไรต้องเป็นอันทำอย่างนั้น

'ผม...ผิดไปแล้วครับ '

'แล้วจะทำอีกมั้ย?' จือเทาส่ายหน้าจนผมปลิว กลัวจนจับใจ

'หึหึ เด็กดี' จู่ๆความเยือกเย็นน่ากลัวก็แปรเปลี่ยนเป็นอ้อมกอดอุ่น ร่างเล็กๆถูกประคองไปจนถึงเตียง

'เด็กดีอยากฟังนิทานมั้ย?' ชายร่างสูงท้าวแขนกับศรีษะเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ใบหน้าเล็กๆพยักตอบทั้งๆที่ตายังคลอด้วยหยาดน้ำใส ริมฝีปากคมเลื่อนขึ้นมาจรดกับหน้าผากเกลี้ยง เอ่ยเว้าวอนด้วยเสียงที่ทำให้เทายอมหมดหัวใจ

'งั้นอยู่ฟังนิทานของฉัน...ทั้งคืนเลยนะ?'

-----ฉับ----

เตียงทั้งเตียงสั่นคลอนไปด้วยอารมณ์รักร่างขาวบิดเร่าอย่างทรมาน ฝั่งฝันอยู่ตรงหน้าเพียงแค่เอื้อมมือ เสียงหายใจทุ้มต่ำยังดังอยู่ข้างหูไม่ห่างไปไหน เสียงของใครอีกคนที่ทั้งปลุกปั่นอารมณ์ และปลอบโยน


ใครจะไปรู้เล่า ว่าคืนนั้น 



เสียงที่ดังขึ้นคลอเคลียที่แก้ม พร้อมกับทุกสิ่งที่ขึ้นสู่จุดสูงสุดของอารมณ์ จะทำให้เทาไม่เคยหลีกหนีตีห่างจากสนามความใคร่แห่งนี้ได้ซักครั้ง
หรือถ้าหนี...ก็กลับมาตายรังทุกทีไป
.

.

.

..

.

.

.

.

.

.






เทายืนมองออกมานอกหน้าต่าง รอจนแน่ใจว่าเสียงรองเท้าส้นเข็มห้านิ้วของแองเจลิน่าเงียบไป และจนกว่าไฟแดงที่ท้ายรถจะเลี้ยวลับไปจากมุมถนน



ไม่แปลกที่วันนี้แองเจลิน่าจะมีความสุขเหลือเกิน สังเกตได้จากริมฝีปากสีแดงสดเข้ากับชุดที่ไม่เคยคลายยิ้มลง และก็ไม่แปลกที่วันนี้เทาจะเจ็บปวดอย่างถึงที่สุด จนทนมองไม่ไหวอีกต่อไป ผ้าม่านสีขาวมุกถูกกระตุกปิดอย่างเชื่องช้า ตามหัวใจที่ค่อยๆเต้นแผ่วลง จนไม่ทันสังเกตสายตาคู่หนึ่งที่มองมาจากในรถคันหรู สายตาที่เปี่ยมไปทั้งความกังวล และอาทรอยู่ในที สายตาคู่นั้นยังคงจับจ้องที่บานกระจก แม้จะถูกกั้นด้วยผ้าม่านไปเสียแล้ว จนรถค่อยๆเคลื่อนตัวไปอย่างช้าๆ ชายหนุ่มค่อยๆปล่อยให้ตัวบ้านเล็กลงจากระยะทางที่ค่อยๆไกลขึ้น  จนลับตาไป



คุณท่านไปหังโจว อย่างน้อยก็สามวัน เทายังพอมีเวลาคิดทางหนีทีไล่อยู่มาก เทานึกเกลียดที่บ้านเกิดดันอยู่ในเมืองเดียวกันกับเจ้าของบ้านปีศาจหลังนี้ แต่อย่างว่า โบราณท่านบอกที่ๆอันตรายคือที่ๆปลอดภัย เทาจะอยู่ในชิงเต่านี่แหละ คงมีที่ๆคุณท่านนึกไม่ถึงเยอะแยะไป

.

.

.

.

.

.

กระเป๋าเป้จากกุชชี่ถูกโยนข้ามรั้วออกไปก่อน ตอนได้ยินเสียงลูกรักกระแทกกับพื้น เทาแข้งขาอ่อนไปหมด ถ้าไม่ใช่คราวฉุกเฉินแบบนี้ เทาไม่ยอมแน่ คนตัวบางตะเกียกตะกายตามกระเป๋าสุดที่รักมา ถึงทำใจไว้แล้วว่าจะไม่เอาของที่คุณท่านซื้อให้ติดตัวมาเลย แต่เทาก็ยังเลือกนึกถึงช่วงเวลาดีๆที่คุณท่านฝังไว้ในหัวใจของเค้าบ้าง  อย่างน้อย....ก็ตอนที่คุณท่านยังรักษาคำพูดอยู่





'คนที่จะออกงานกับฉันก็มีแต่คุณหญิง แต่เธอจากไปแล้ว ดังนั้นฉันก็ยังไม่คิดจะให้ใครมาแทนที่เธอ' หัวกลมๆซุกเข้ากับแผงอกกว้าง ห่อตัวซึมซับความอบอุ่นให้แผ่ลึกลงกว่าเดิม มือหนาที่กวาดไปมาบนเส้นผม ยิ่งทำให้เทาสบายตัวจนยิ่งโหยหาสัมผัสนี้มากขึ้น
'แล้วถ้าเป็นเทาล่ะฮะ?'
'งานสังคมมันก็แค่เรื่องนอกบ้าน ไม่สำคัญเท่าเรื่องในบ้านแบบเทาหรอก'









จนเมื่อไหร่ไม่รู้ ที่คุณท่านคงลืมเรื่องเล็กๆเรื่องนี้ไว้ที่มุมไหนซักมุมของบ้าน ซักที่หนึ่ง

#หัวเราะบ้า

ให้เดาว่าคู่ไหน 555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555

ขอคิดก่อนว่าลง NCดีมั้ย คู่นี้แปลกแต่โมเม้นคุ้นหูคุ้นตานะเออ

CH1 Completed

22april14