คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ปล่อยมือ
เลย์ตัดสินใจยกเลิกทัณฑ์บนคนรักคนโตไป เพราะถ้าให้เค้าเรียกแท๊กซี่กลับเองตอนนี้โชเฟอร์อาจหาว่าเค้าเสียสติและไล่เค้าลงกลางทางได้
อารมณ์รื่นเริงจากการถูกลดหย่อนผ่อนโทษของคริสหายไปทันทีที่เห็นดวงตาหวานโศกคลอดไปด้วยหยาดน้ำ ริมฝีปากอิ่มแตกช้ำเพราะถูกแนวฟันสวยกดทับเพื่อนกลั้นเสียงร้องไห้
คริสที่มีความดุดันตามแบบฉบับผู้นำของผู้ใต้อาณัติอีกนับพันเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ยืนยันว่าจะไม่ยอมพาคนตัวเล็กกลับบ้านเด็ดขาดหากยังคุยกันไม่รู้เรื่องถึงเหตุที่พึ่งเกิดขึ้น
คริสค่อนข้างมั่นใจว่าน้องชายไม่มีชะนักติดหลังอยู่ที่ไหน เพราะถ้าเค้าสองคนคิดจะเคลียร์ตัวเองออกจากใคร ถ้าไม่ยอมออกดีๆ สองพี่น้องร่วมสายเลือดล้วนมีวิธีจัดการจนแม้นเพียงได้ยินชื่อก็ต้องขยาด
การที่อี้ชิงยังนิ่งและใช้เสียงสะอื้นเล็กๆนั่นตอบทุกคำถามของเค้า ทำให้ร่างสูงไม่พอใจนัก เด็กดื้อเงียบ! โดนกักไว้บนเตียงซักสามวันคงปราบพยศได้ไม่น้อยเชียว
"คุณเลย์...รู้ใช่มั้ยว่าการที่พวกเราสามคนอยู่ด้วยกันในฐานะคนรัก มันหมายความว่ายังไง" เมื่อเห็นว่าดุไปก็เท่านั้น สุดท้ายก็ต้องเป็นคนเย็นลงมาจูนคลื่นกับคนตัวเล็กเสียเอง
"มันแปลว่า...ถ้าขาดคนใดคนหนึ่งไป อีกสองคนที่เหลือก็ไม่สามารถไปต่อได้..."
"แล้วคุณเลย์คิดดีแล้วหรือที่จะหันหลังให้คุณเทา...ถ้าเลย์ปล่อยมือจากคุณเทา เลย์ก็ต้องปล่อยมือจากพี่ด้วย..."
"แต่เลย์เห็น...คุณเทากับ.."
"นั่นไม่ใช่ประเด็นเลยเด็กน้อย เรายังไม่ได้ความจริงจากปากคุณเทาด้วยซ้ำ..."
"แต่พี่เชื่ออย่างนึง ว่าเลย์ไม่ได้รักพี่หรือคุณเทามากน้อยกว่ากัน เมื่อพวกเราเปลี่ยนนิยามรักจากเรื่องของคนสองคนมาเป็นสามคนได้ การที่เลย์ยังไว้ใจนึกถึงพี่ หวังให้พี่มาช่วยปลอบ...เชื่อเถอะว่าลึกๆแล้วเลย์ก็ยังเชื่อใจคุณเทาไม่เปลี่ยนไป"
แรงกระแทกที่อกเกิดขึ้นฉับพลันพร้อมๆกับความชื้นอุ่นๆที่แทรกผ่านเนื้อผ้าของเสื้อเชิ้ตสีขาวเข้ามา
เมื่อถึงตอนนี้คริสก็พึ่งเข้าใจ ว่าวิธีช่วยบรรเทาความเจ็บปวดใดๆนอกเหนือจากทางกายแล้ว การปล่อยให้ความเงียบและสิ่งรอบตัวดำเนินไปอย่างช้าๆ โดยเลือกที่จะไม่แตะต้องไม่พูดถึงสิ่งที่เค้าพึ่งพบเจอมา อีกไม่นานแผลใหญ่แผลนี้ก็จะค่อยๆแห้ง จนพอได้รับการรักษาได้อย่างไม่ทุรนทุรายเสียเกินไป
.
.
.
"เลิกทำหน้าเหมือนแพนด้าโดนเชือดได้ล้ะ เสียอารมณ์คนจะกินข้าว" ในขณะที่อีกฝ่าย มีคนร้องไห้เพราะเจอภาพสะเทือนใจ อีกฝ่ายก็กำลังจะรัองไห้เพราะกลัวเมียเข้าใจผิด
"แล้วมันใช่เรื่องจะอำแฟนคนอื่นเค้ามั้ยล่ะ!? " คนที่กำลังมีความสุขกับอาหารตรงหน้าหัวเราะคิกคัก พลางจิ้มสเต็กเข้าปาก
หวางจือเทาอยากจะบ้า และกำลังมองหาอาวุธขนาดพอดีมืออย่างขวดเคทชัปหรืออะไรก็ได้มาเคาะหัวทรงเห็ดสเมิร์ฟของคนที่ยังกวนเค้าไม่เลิก
"บริสุทธิ์ใจจะกลัวทำไมวะ? หรือยังคิดซัมติงรองกับฉันอยู่?" จือเทาคิดตามแล้วก็ขนลุก ตัดหัวลู่หานไปแปะใส่หุ่นหนุ่มน้อยอ้อนแอ้นเอวบางๆอย่างตอนเรียนมหาลัยยังว่าไปอย่าง หน้าหวานๆแต่มัดกล้ามขาอลังการอย่างนี้จือเทาก็ไม่ทนเหมือนกัน U ______ U
ลู่หานใช้สิทธิ์ของคนคุ้นเคยเหมือนอย่างสำนวนวัวเคยค้าม้าเคยขี่ บังคับตาใสๆให้พาไปนู่นไปนี่ แถมตอนแรกยังมีแพลนจะกลับไปช่วยอธิบายเรื่องทั้งหมดให้หนูเลย์ฟัง เทาที่ทำหน้าที่เป็นสารถีอยู่ถึงกับรีบหักพวงมาลัยเข้าคอนโดหรูของคนที่กำลังพูดจ้อยๆๆๆๆๆๆ ภาวนาให้จอมซนรีบฟุ้งจนหมดแรงชนิดที่ว่าพอหัวถึงหมอนก็ยอมหลับเป็นตาย
กว่าจะถึงบ้าน ไฟทุกดวงก็ดับมืดสนิทเป็นสัญญาณว่าทุกคนกำลังพักผ่อน
ขายาวก้าวฉับๆไปหยุดอยู่ที่หน้าห้องที่อยู่ระหว่างห้องของเค้าและพี่ชาย
บิดลูกบิดเข้าไปอย่างถือวิสาสะ แต่แล้วก็ต้องแค่นยิ้มใส่ตัวเอง
เทาไม่รู้หรอกว่าคนดีของเค้าโกรธขนาดไหน แต่อย่างน้อยที่สุดก็คงโกรธมากพอจะมองข้ามคำสัญญาที่เคยมีให้กันได้
'ไม่ว่าจะผิดใจกันขนาดไหน อย่าหันหลังให้กันนะฮะ'
เอาเถอะ....
ภาวนาให้คืนนี้น้องหลับไม่ฝัน ภาวนาให้พรุ่งนี้อากาศดี ภาวนาให้เช้าของน้องสดใส จนพอจะหยุดฟังเค้าบ้าง
ได้แต่ฝากสายลมและไอหมอกจางๆช่วยไปกระซิบบอกคนที่อยู่ในห้วงความฝัน
'พี่จะรอหนูอยู่ตรงนี้แหล่ะ รีบๆตื่นมาฟังคำขอโทษนะคนดี'
.
.
.
เมื่อคืนคุณเทาไม่ได้กลับมา...ถึงเลย์จะฝันว่าเสียงนุ่มๆของคุณเทาลอยมากับสายลมแผ่วๆที่บอกให้เลย์ฝันดี
เลย์ไม่เคยอยากปล่อยมือจากคุณเทา แต่เลย์ก็ไม่มั่นใจเลยสักนิด ว่าคุณเทายังจะอยากจับมือกับเลย์ อยู่มั้ย...
คนตัวเล็กเดินเหม่ออกมาจากห้อง ยังไม่ทันที่บานประตูจะได้ปิดลง แขนยาวๆของใครบางคนก็โอบรอบเอวเล็กเอาไว้ ทำให้เลย์หมดสิทธิ์
จะป้องกันตัวใดๆ
"อรุณสวัสดิ์ครับคนดี" เสียงนี้..?
"คุณเทา" เสียงเพียงบางเบาสลายไปกับอากาศ เจ้าของชื่อที่เลย์เอ่ยราวกับเพ้อ ส่งยิ้มอุ่นมาให้ กอดเลย์ให้จมไปกับอกหนา
"เมื่อคืนฝันดีมั้ย?" เลย์พยักหน้าเบาๆบนแผงอก หลับตารับสัมผัสอุ่นยามมือกว้างลูบแพรผมนุ่มขึ้นลง
"เมื่อคืนพี่นั่งเฝ้าไม่ให้ฝันร้ายเข้าไปในห้องเราทั้งคืนเลย"
เลย์แพ้...เลย์แพ้แล้ว ถึงจะยังเสียใจกับเรื่องเมื่อวานอยู่ แต่พอมาเจอกับคุณเทาที่ยังอบอุ้นไม่เปลี่ยนไป เลย์ก็ไม่สามารถผลักไสคุณเทาไปไหนได้อีกแล้ว
"เลย์...เลย์ขอโทษฮะ เลย์ไม่น่าล๊อคห้องเลย" คุณเทาพึมพัมคำปลอบโยนที่ข้างหูเล็กแล้วโยกตัวเลย์ไปมาเหมือนโอ๋เด็กน้อย
"พี่สิต้องขอโทษ ทำเลย์เข้าใจผิดอีกจนได้" สองร่างยังกอดกันอยู่อย่างนั้น พร้อมหัวใจดวงน้อยๆที่พึ่งได้น้ำหล่อเลี้ยงใหม่หลังจากที่พึ่งแห้งเหี่ยวไปก่อนหน้านี้
คุณเทาก็ยังเป็นคุณเทาที่อบอุ่นที่สุด
เหมือนพระอาทิตย์ดวงใหญ่ในโลกใบน้อยๆที่เลย์อาศัยอยู่ ไม่อาจคิดถึงวันที่โลกใบนั้นไม่มีพระอาทิตย์ แค่นึกถึงก็ไม่อยากทำ...
"รักนะคะคนดี" คงเป็นเพราะแสงจากพระอาทิตย์ดวงนี้อีกนั้นแล่ะ ที่ทำให้เลย์ร้อนจนหน้าแดงไปหมด
"ฮื้อออออ คุณเทาอย่าแกล้งเลย์สิฮะ!"
.
.
.
"นี่คุณเทาอย่าบอกนะว่าคนๆนั้นคือลู่หานน่ะ" ไม่บ่อยนักที่ทุกคนจะเห็นคุณชายใหญ่ของบ่านหัวเราะ เพราะปกติจะเอาแต่หัวเราะเจ้าเล่ห์ใส่กระต่ายตัวน้อยที่นอนหนุนตักตัวเองอยู่เสียมากกว่า
คุณชายรองนั่งทำหน้าไม่สบอารมณ์ใส่พี่ชายร่วมสายเลือด จะฟื้นฝอยหาตะเข็บทำไมห๊ะ ไอ้เฮีย!
"ก็ใช่สิ! คนบ้าอะไรไม่รู้มีความสุขตอนเห็นคนอื่นมีปัญหา" อย่าได้ให้ตาใสๆ กับแก้มกลมๆ นั่นหลอกเอาเชียว! ร้ายเสียจนเจ้าพ่ออย่างเค้ายังนึกขยาด
คนตัวเล็กบนตักคนรักคนโต นั่งทำหน้าสงสัยในสิ่งที่สองคุณชายของบ้านกำลังพูดถึง
"แล้วคุณลู่หานเค้าเป็นอะไรกับคุณเทาหรอฮะ...?" คุณคริสกำลังจะเปิดปากเล่า หมอนใบนุ่มที่อยู่ใกล้มือคุณเทาก็ลอยมาปะทะหน้าไม่มีขาดไม่มีเกิน
"พูดให้ถูกก็เป็นแฟนเก่านั่นแล่ะ...."
TBC .
พาร์ทหน้าสเปเชี่ยลๆๆๆ มาย้อนอดีตคุณเทากะคุณลู่หานกัน เย้♡
กีต้าร์อันเดอร์สกอร์บีบีทีวาย
ความคิดเห็น