[EXO] TAO's secretz {alltaotaoall}

ลำดับตอนที่ #8 : Away ๘ (บทจบ)

เสี่ยวหมิงเหลือบมองสองหวางที่กำลังคุยกันอย่างออกรสผ่านเคาน์เตอร์ในครัวพลางมือก็ซอยกระเทียมกลีบสวยไปด้วย

จะหยุดทำก็ไม่ได้เพราะจะโดนลูกแมวขี้ขู่หันมาแยกเขี้ยวใส่จนไม่กล้าไปทัดทานอำนาจเค้า

แต่ไอ้การนั่งคุยกันในทุกๆเรื่องที่คุยได้จนแทบจะลืมไปแล้วว่ามีคนแก่ยืนหลังแข็งทำกับข้าวให้กินอยู่ตรงนี้มันคืออะไร

แต่เหมือนจะปล่อยให้ใจลอยไกลไปหน่อย มีดที่ควรจะกระทบกับเขียงดันเลยไปกระทบกับถ้วยสแตนเลสข้างๆแทน

เสียงโคร้งเคร้งเรียกความสนใจจากอีกสองคนได้เป็นอย่างดี ต่างกันแค่ว่าคนนึงหันมาทำหน้าตึงใส่แต่อีกคนกลับชะโงก

หน้ามายิ้มเยาะ


'คุณเสี่ยวชุน เราไปนั่งข้างนอกกันเหอะ!' ดวงตาคมปิดโค้งตอนที่เทาไม่เห็น เพราะตนนั่งซ้อนอยู่ข้างหลัง แต่สายตาที่มองมาจากอีกฝั่งเห็นตำตาว่าหน้าหล่อๆนั่นสะใจแค่ไหน

มือหนาที่หั่นผักลดความเร็วลงเปลี่ยนเป็นจังหวะช้าๆแต่ลงมีดหนักๆ เป็นอันเข้าใจตรงกันว่าควรตอบรับคำชักชวนนั้นอย่างไร


'แต่อีกแป๊ปเดียวอาหารก็เสร็จแล้ว รอหน่อยน่า' คนเป็นพี่ทำหน้าง้ำ  ฟึดฟัดแต่ก็ยอม  ปล่อยให้น้องชายตัวโตลูบหน้าลูบตาจนเพลินมือ

แล้วทั้งบ้านก็เกือบจะได้กินซุปครีมที่ไหม้ติดกระทะเพราะพ่อครัวเผลอเร่งไฟที่เตาแก๊สตามอุณหภูมิเดือดของอารมณ์ตัวเอง



ห้องนั่งเล่นบุพรมที่มีเตาผิงอยู่ท่ามกลาง เสี่ยวหมิงคิดว่าในคืนใกล้ฤดูหนาวแบบนี้ในเวลสปกติคงโรแมนติกน่าดู มันติดอยู่

นิดเดียว...ติดก็ตรงไอ้คนที่นัวเนียอยู่ข้างเทาไม่ห่างคือลูกชายไม่ใช่ตัวเค้า


'เสี่ยวชุน ห้าทุ่มแล้ว ไปนอน' คุณชายเล็กหันมามองหน้าหือ ปกติเวลานอนของเค้าคือราวๆตีหนึ่ง คืนนี้ดันเรียกให้นอนเป็นคุณหนูอนามัยจัดไปได้ แต่เมื่อคิดได้แล้วว่าอย่างน้อยก็ได้แกล้งพ่อมาพอหอมปากหอมคอ จึงยอมถอยทัพไปง่ายๆ


แต่เสือย่อมไม่ทิ้งลายเสือ

'จุ๊บ' เสี่ยวชุนก้มลงฝากรอยจูบเล็กๆไว้ที่ข้างแก้มของว่าที่คุณแม่ใหม่ ถึงอะไรๆจะกระท่อนกระแท่นไปหน่อยก็เถอะ

เสี่ยวชุนมั่นใจ


เดินยิ้มเผล่ไปหาคนเป็นพ่อที่ยืนกอดอกอยู่ จริงๆก็เสียวสันหลังไม่น้อย แต่วันนี้จะยอมรามือก่อนก็แล้วกัน จะเค้นคอคนปากแข็งที่อำนาจสูงกว่ามันยากจริงๆนะ!


'ชุนง่วงพอดี นอนแล้วนะฮะคุณพ่อ'

'อย่าลืมจุ๊บๆสิ....' เสี่ยวหมิงเข้าใจว่าลูกชายตัวดีหมายถึงกู๊ดไนท์คิสที่ทำประจำ ถึงจะเป็นผู้ชายเสี่ยวหมิงก็ไม่คิดว่าการ

แสดงความรักต่อกันจะน่าเขินตรงไหน

มือหนาเกลี่ยผมหน้าม้าของลูกชายขึ้น เตรียมจะประทับรอยบอกฝันดี


หากทว่ามือไซส์ย่อมของเสี่ยวชุนกลับยกขึ้นมายั้งตนไว้ที่หน้าอก คิ้วเข้มเลิกขึ้นสูง มองตามนิ้วที่ชี้โบ้ชี้แบ้พร้อมปากขมุบ

ขมิบไม่เป็นภาษาของลูกชาย


'ไม่ใช่ๆ จุ๊บคนนู้น ไม่ใช่ชุน!'

เสี่ยวชุนเข้านอนไปแล้ว เทาที่เล่นคุกกี้รันก็แล้วสแนปแชทก็แล้วก็ยังไม่มีทีท่าว่าคนตัวสูงอีกคนในห้องจะละสายตาจากตน



 

เทาไม่ชอบที่คุณท่านบอกว่ารักแล้วก็ทำเหมือนไม่รักษาคำพูด

ที่เล่นกับคุณเสี่ยวชุน ใช่ว่าจะไม่หวังให้เข้ามาง้อนะ




มือบางวางโทรศัพท์ลงด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์ เหมือนไม่รู้จะไปลงที่ใคร

 

ถามว่ากล้าปามั้ย กล้าสิ แต่เจ้าของเงินเค้ามองอยู่จะถือว่าให้เกียรติละกัน ; _ ;

ห้องนอนเลยกลายเป็นจุดสนใจใหม่ คงจะดีกว่าถ้าได้จมอยู่กับความฝันทั้งยังได้หลบสายตาที่คาดเดาไม่ได้นี่เป็นของแถม

แล้วก็ทำตัวเป็นรุ่นใหญ่ใจนิ่งเดินดุ่มๆผ่านชุดโซฟาหนังที่มีอีกคนนั่งกึ่งนอนอยู่ก้าวขาให้ยาวที่สุดเพื่อจะผ่านโดยเร็ว


ร่างทั้งร่างเริ่มอยู่เหนือการควบคุม เอวเล็กถูกแขม่วจนคอดกิ่วด้วยสัญชาตญาณ หวังแค่ว่าจะปัดป้องตัวเองออกจากการถูก

ดึงรั้งเท่านั้น


แต่พระเจ้าไม่เคยเข้าข้างผู้ที่ศรัทธาเฉพาะพระพักตร์...

'อื๊อออ' ก้นสวยกระแทกลงกับหน้าขาแกร่งแขนหนาตรึงร่างบางๆไว้ให้ชิดกับหน้าอก ลำคอขาวเกร็งจนเห็นเส้นเอ็น เพื่อจะ

ยื้อไว้ซึ่งอิสระ เพราะแม้ปล่อยตัวเองให้อ่อนลงแม้เพียงนิด ทุกอย่างจะเป็นใจให้เทาตกเป็นรองทันที ดีไม่ดี...อาจจะโดน

บังคับให้ทำความเข้าใจกันเสียตรงนี้ ซึ่งไม่เก็บเสียงเอาเสียเลย...

เทาคิดว่าเสี่ยวหมิงคงโกรธ แหงล่ะ...ปล่อยให้คุณเสี่ยวชุนฟัดซะสนุกมือขนาดนั้น

'จะไปไหนล่ะคนดี ยังไม่ได้คุยกันเลยนะ...' จะคุยอะไรก็พูดสิ ไม่ใช่มาวนจมูกอยู่ตรงรอยเว้าคอเสื้อแบบนี้!

เสี่ยวหมิงพลิกตัวขึ้นคร่อมร่างเล็ก จนเทาเดาละครฉากต่อไปได้

ไหนบอกว่ารัก ถ้าเทาไม่ยอมให้ครอบครองร่างกาย จะยังยืนยันคำเดิมหรือเปล่า

ร่างเล็กๆที่เคยฝืนเกร็งบัดนี้อ่อนยวบราวกับจะฝังตัวลงในร่างสูงใหญ่ สองมือเล็กกอบลงบนโครงหน้าตอบ เอียงคอให้ได้องศาที่เหมาะกับจูบหวานๆ...  ปลายจมูกรั้นเข้ามาคลอเคลียกับสันจมูกคม ดุนดันไปมา เสี่ยวหมิงเฝ้ารอแล้วรออีก แต่เทายังคงไว้เชิง

รอยจูบหนึ่งรอยประทับลงบนหน้าผาก

อีกรอยลงบนแก้มผอม

และอีกรอย...ที่ริมฝีปากคม

แผ่วเบา แต่ยั่วยวน ละอองชื้นเล็กๆที่เทาฝากไว้กำลังทำให้เค้าเป็นบ้า

'กล้าบอกหรือเปล่าครับ ว่าคุณท่านไม่เคยให้ใครทำแบบนี้ด้วย'  หัวเล็กๆหนุนอยู่ตรงแนวไหล่ช้อนตาขึ้นมองหัวเราะร่า

เหมือนทุกอย่างเป็นเรื่องตลก ทุกอย่างดูเหมือนจะตลกหากเสี่ยวหมิงไม่ตลกด้วย...ทุกสิ่งที่เค้าเคยทำกำลังจะย้อนกลับมา

ฆ่าเค้า

'อืมมมม...แล้วแบบนี้ล่ะฮะ?' เทายิ้มร้ายลุกขึ้น เสวทเตอร์ถูกกระชากออกทางศีรษะจนเห็นผิวขาวนวล จับมือหนาขึ้นมา

ลูบไล้ตั้งแจ่หัวไหล่มน

เมื่อเค้าไม่ตอบ เทาก็ยิ่งยิ้มกว้าง เทาไม่ได้ยิ้มให้ใคร เทาแค่ยิ้มเยาะตัวเอง มือบางเก็บสเวทเตอร์ขึ้นมาใส่ หันหลังเตรียม

เข้าห้องนอน แค่ไม่กี่นาที ความเงียบเหล่านั้นทำให้เทาเหนื่อยได้ขนาดนี้เชียวหรือ?

เทาแค่อยากให้คุณท่านปฏิเสธบ้าง แต่คุณท่านไม่ตอบ นี่แสดงว่าคุณท่านก็จัดให้เทาเป็นเหมือนคนอื่นๆเหมือนกันหรือ?


คำว่าพิเศษที่คุณท่านเคยพูดหมายถึงอะไรกัน


ต้องการเฉพาะหน้าเป็นพิเศษ ใช่มั้ย?

'ลืมมันไปเถอะครับ...' ยังไม่ทันได้ไปไหน อ้อมกอดอบอุ่นก็ฉุดรั้งเอาไว้เสียก่อน

เสี่ยวหมิงอ้อนวอนข้างกกหูเล็ก

ผู้ชายคนนี้ยังต้องการอะไรอีก แค่นี้เทายังเจ็บไม่พอหรือไง

'พี่ไม่ปฏิเสธว่าเคย...พี่นอนกับผู้หญิงเป็นร้อย...' แค่นั้นก็มากพอจะทำให้เทาน้ำตาไหล

'แต่พวกเธอไม่เคยได้นอนกับพี่จนถึงเช้า พี่ไม่เคยกอด หรือแม้แต่จูบ พอระบายสิ่งที่อัดอั้นแล้วก็จบกันไป...'

'พี่ไม่เคยเรียกหาใครซ้ำสอง...'

'พี่เคยนอนกับแองเจลล่าไม่กี่ครั้ง...แต่นั่นก็เฉพาะวันที่เมา'

'ตอนที่ไปหังโจวแล้วรู้ว่าเทาหายไป พี่ก็แทบเป็นบ้า...'

'พี่ไม่ได้อยู่อธิบายทุกอย่างให้เทาฟังก่อนกลับไปชิงเต่าอีกครั้งเพราะทนเห็นเทาร้องไห้ไม่ไหว...'

'พี่กลัวจะเสียเทาไป...สุดท้ายพระเจ้าก็ให้โอกาสพี่อีกครั้ง แต่พี่รู้แล้วเทา พี่โง่เองทั้งหมด...'

'พี่ไม่รู้ว่าทำให้เทาเสียใจไปกี่ครั้ง เทาอาจมองว่าพี่เป็นคนหลอกลวง แต่อะไรที่พี่พูดแล้ว พี่ก็หมายความว่าอย่างนั้น'

น้ำตาหนึ่งหยดไหลลงบนไหล่เล็ก ถ้านี่เป็นการแสดง เทาคงต้องยอมรับว่ามันสมบทบาทที่สุด เทาหลับตาลง นึกถึงเจ้าของรอยยิ้มใจดีที่เคยเจอเมื่อคราวเกือบเอาชีวิตไปทิ้ง

'คุณหญิงครับ...ผมจะเชื่อคุณหญิงอีกซักครั้งนะครับ'

ไหล่กว้างถูกมือเล็กกดลงเพียงเบาๆ แต่เมื่อขึ้นชื่อว่ายอมแล้ว หวางเสี่ยวหมิงผู้ยิ่งใหญ่กลับลงไปนั่งคุกเข่าอย่างง่ายดาย... 

เทาย้ายกลับไปนั่งไขว่ห้างบนโซฟา เอ่ยด้วยเดิมพันครั้งสุดท้าย

'ถ้าคุณบอกว่ารักผม ทำให้ผมดูสิ...'


เสี่ยวหมิงไม่แม้แต่จะไว้ท่ามือหนารั้งข้อเท้าเล็กขึ้นมาปัดเป่าอย่างทะนุถนอม ริมฝีปากคมกดจูบลงไปราวกับคนที่ปล่อย

วางแล้วซึ่งศักดิ์ศรี เทาที่ไม่คิดว่าอีกคนจะทำถึงกับอึ้งจนไปไม่เป็น รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่แขนหนาสอดเข้ามากอดรอบเอวสอบ

ใบหน้าหล่อเหลาซุกอยู่ตรงหน้าท้องของเค้าทั้งๆที่ยังคุกเข่า เทารู้สึกได้ถึงความอุ่นชื้นที่หน้าท้อง คนอย่างคุณท่านเนี่ยนะ

จะร้องไห้? คนที่เป็นเจ้าชีวิตของคนอีกเป็นร้อย คนที่มองวินาทีสุดท้ายของชีวิตคนอื่นได้หน้าตาเฉย


แล้วเทาล่ะเป็นใคร คุณท่านถึงร้องไห้ให้?

เป็นคนพิเศษ

แล้วทำไมถึงพิเศษ?

ก็เพราะคุณท่านรัก

.

.

.

โธ่เอ้ยเทา ทำไมพึ่งคิดได้กันนะ

'คุณท่าน...' สองมือบางกอบไว้ที่ปลายคางหนา เสี่ยวหมิงเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของใบหน้าเล็ก ทั้งตาที่ยังคลอหน่วยไป

ด้วยหยาดน้ำ

จูบแสนหวานที่เทามอบให้คราวนี้แทนทุกเรื่องราว แทนทุกความดีใจที่กำแพงความรู้สึกทุกชั้นทลายลง แทนทุกความเว้า

วอน ปลอบประโลมและโหยหา เสี่ยวหมิงตอบรับจูบนั้นเล่นกัน จูบนี้จะไม่มีทางเกิดขึ้น หากไม่มีคำๆนี้

คำว่า...รัก

'รัก'  เสี่ยวหมิงกระซิบคำหวานชิดริมฝีปากบาง ซึ่งอีกคนก็ตองรับด้วยคำๆเดียวกัน

'รัก'

.

.

.

.

.

.


ทั้งสามคนพ่อแม่ลูกกลับมาอยู่ชิงเต่าอย่างพร้อมหน้า

วันนี้อากาศสดใส จนทุกคนในบ้านพลอยยิ้มตามๆกันไปหมด

บันไดราวเหล็กถูกยกขึ้นมาตั้งบนห้องนอนใหญ่ในตึก คนตัวเล็กในชุดเสื้อยืดกับกางเกงขาสามส่วนดูทะมัดทะแมงกำลัง

ปีนเอาดาวเรืองแสงขึ้นไปติดบนเพดานให้ทั่ว

เพราะต่อจากนี้เทาจะต้องขึ้นมานอนกับคุณท่านบนนี้ไปตลอด

หลังจากกลับมาจากอิตาลี่ งานแต่งงานเล็กๆถูกจัดขึ้นในโบสถ์แทบชายเมือง ที่มีเพียงเจ้าบ่าวเจ้าสาวและลูกชายหนึ่งคนเป็นพยาน แหวนทองคำขาวเรียบง่ายดั่งความรักของทั้งสองถูกใช้เป็นตัวแทนคำสาบาน เหมือนความรักของพวกเค้า เรียบง่าย...แต่บริสุทธิ์ ไม่มีบาทหลวง ไม่มีแขก ไม่มีเพลงวันแต่งงาน มีแต่คำพูดสั้นๆที่จับใจความว่าจะรักและมีกันตลอดไป

'พอแล้วครับหนู พี่บอกว่าเดี๋ยวให้คนงานมาทำให้ เดี๋ยวตกลงมานะ'

'นี่ไงเสร็จแล้วๆๆ' ดาวดวงสุดท้ายของห่อถูกติดลงบนเพดานสีขาว เทาหันมายิ้มกว้างจนลืมไปว่าถ่ายน้ำหนักลงมามากไปแล้ว

'เหวอออออ' เทาไม่เป็นอะไรเลย ใช่...เพราะเสี่ยวหมิงกระโจนเข้ามารับตั้งแต่บันไดเริ่มสั่น คนตัวสูงตีหน้าเข้มใส่อีกคนใน

อ้อมแขน เทายิ้มอ้อน

'เทารักคุณท่าน~'

'ไม่ต้องมาพูดเลย' มือหนาสอดรั้งมือเล็กแล้วจับจูงไปทิ้งตัวลงนอนบนเตียง สายตาสองคู่ประสานกัน รู้สึกดีเสมอที่เห็นเงาตัวเองในแววตาของอีกคน...

'บอกให้เรียกพี่ ทำไมดื้อนัก'

'งื้ออออไม่เอาหรอก' เสี่ยวหมิงพลิกตัวมาทับอีกร่าง ซุกไซร้ปลายจมูกให้คนด้านใต้ดีดดิ้นด้วยความจั๊กจี๋

'ดื้อแบบนี้ต้องจัดการ เสี่ยวชุนพึ่งบ่นว่าอยากมีน้องเองนะ หึหึ' เทาเห็นท่าไม่ดีจึงรีบหันหัวเรือกลับก่อนที่ตัวเองจ

เสียเปรียบมากกว่านี้

'ยอมแล้วๆ~หนูยอมแล้วคุณพี่~' ถึงตอนนี้เอาอะไรมาฉุดก็คงไม่ทันซะแล้ว...อ้อลืมบอกไป เสี่ยวหมิงน่ะอยากได้ลูกสาวจะตายไป...

'อ๊ะ อื้ออ๊าาา'

.

.

.

.

.

.

.

'อิ่มแล้วหรือครับคุณหนู นี่เฟรนช์โทสต์ของโปรดเชียวนะครับ..' อี้โหมวเอ่ยถามนายน้อยที่ว่างส้อมลงอย่างไม่สบอารมณ์...

คุณพ่อ! จะย้ายเมียขึ้นมาอยู่บนบ้านก็ติดกระจกกันเสียงด้วยสิ!

เสี่ยวหมิงลงทุนเข้าครัวเองอีกครั้งเพราะคุณพ่อบ้านรายงานว่าคุณหนูไม่ยอมทานมื้อกลางวันเพราะ 'เสียง' บางอย่าง

เทาจึงต้องมายืนเป็นตุ๊กตาประจำครัวไปโดยปริยาย ช่วยหยิบจับอะไรได้บ้างนิดหน่อย

ช่วยหยิบเกลือเวลาเสี่ยวหมิงเรียกหาน้ำตาล

ช่วยหยิบพริกไทยขาวตอนเรียกหาพริกไทยดำ

'หนูอย่าเล่นเครื่องปรุงพี่สิ!'

'ง่าาาาา'

'อย่าฉีดสเปรย์ออยล์บนแก๊ส!'

'งือออออ' เสี่ยวหมิงแทบไม่มีสมาธิจดจ่อกับมื้อเย็นทดแทนของลูกชาย ในเมื่อคนตัวเล็กยังมือบอนไม่หยุด

'คุณท่านไม่สนใจเทาเลยอ่ะ' ยู่หน้ากับกาละมังทดลองทางวิทยาซน พลางคนส่วนผสมไปมาอย่างไร้จุดหมาย

อ้อ ที่แท้ก็อยากให้ใส่ใจนี่เอง แต่เล่นซะครัวเกือบพังเลยนะหนูเทา-_-

เสี่ยวหมิงยกหม้อไอน้ำที่บรรจุสตูว์งวดได้ระดับลงจากเตา อุ้มร่างเบาหวิวให้นั่งห้อยขาลงมาจากเคาน์เตอร์

เทาเล่นตัวเล็กน้อยให้พอรู้ว่าน้อยใจอยู่ สองมือบางถูกรวบขึ้นมาระดมจูบซ้ำๆๆๆ จนริมฝีปากอิ่มที่คว่ำง้ำค่อยๆเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเขิน

'พี่ขอโทษ~' เทายู่หน้า ทำเป็นไม่เข้าใจ

'คุณท่านใจร้าย!'

'พี่ขอโทษ...หนูเหนื่อยมั้ย' ปอยผมที่ติดอยู่ข้างแก้มถูกมือหนาเกลี่ยไปทัดไว้ที่หู

'เหนื่อยอะไร เทาไม่ได้ทำอะไร...'

'พี่หมายถึง...เหนื่อยมั้ยที่อยู่กับคนแบบพี่ พ่อหม้ายลูกติดที่บางทีพี่ก็ต้องไปดูแลลูกชายจนลืมใส่ใจเทา...' เทาไม่คิดมา

ก่อนว่าคนที่ภายนอกดูด้านชาแบบคุณท่านจะมีมุมที่อ่อนไหวแบบนี้เหมือนกัน

เทายิ้มอ่อน โถมตัวกอดร่างสูวที่ยืนอยู่ตรงหน้าแน่น ไม่มีทาง เทาไม่มีทางจะเหนื่อยหรือเบื่อกัยผู้ชายคนนี้

'ไม่เลย...เทารักที่คุณท่านเป็นแบบนี้เป็นคุณพ่อที่อบอุ่น เป็นสามีที่เอาใจเทาทุกอย่างทั้งๆที่เทาดื้อ...เทาขอโทษนะฮะที่เอา

แต่ใจ เทารู้เทาดื้อ แต่ทักอย่างเทาทำเพราะอยากให้คุณท่านรัก...' คนแก่กว่ารั้งหัวกลมๆให้ซุกอยู่กับซอกคอ มือหนาลูบเรือนผมสีทองให้เทารู้ว่าตนพร้อมจะเอาใจและตามใจไปตลอดชีวิต

'พี่รักเทาขนาดนี้ก็ห้ามไปรักใครอีกแล้วนะ...'

'พี่ขี้หวงมากนะ... ไม่ใช่แค่ห้ามรักใคร...แต่ห้ามไปดื้อกับใครด้วยเข้าใจมั้ย?'

'คุณท่านก็ด้วย...เป็นคนแก่ต้องรักเด็กนะ ไม่งั้นระวังไม่มีคนอยู่ด้วยกันหลังเกษียณ เทาไม่ช่วยนะ'

FIN

-------------------

อ้าววววว จบแล้ววววววววว ขอโทษที่ทิ้งไว้นานนะคะ โรงเรียนใหม่นี่งานเยอะสุดพลัง @_@
กรี๊ดเป็นเรื่องแรกเลยที่แต่งจบ T_T ฟีดแบคู้นี้ดีจนเราชื่นใจเลยค่ะขอบคุณทุกๆเม้นทุกๆแฮชแท็ก เราอ่านตลอดเลยนะคะ~ อยู่ด้วยกันจนจบสเปเลยน้าา


แอบเห็นคนถามถึงเอ็นซี มีฉากคัทอยูสามสี่คัท รอดูในทวิตเตอร์นะฮิ!

เรื่องหน้า ก็ยังอยากแต่งหมิงเทาอยู่นะ~
แฟนตาซีหน่อยดีม้อย ใช้แท็กเดิม หน้าฟิคเดิมจ้า

Guitar_BBty