Bluerest รักอลวนป่วนเมือง

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 >>บลูเรส / แกงค์ป่วน/

“ ติ๊ด...ติ๊ด..”  เสียงเพลงฮิตยอดนิยมจากโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นทำเอาเจ้าของโทรศัพท์รำคาญ

จนต้องเอามือปิดหูทั้งสองข้างของตนเองไว้  แต่มันก็ดังขึ้นหลายครั้งจนทำให้เจ้าของโทรศัพท์

ลุกขึ้นจากเตียงนอนไปรับอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก



“ ฮัล..โหล...”  เสียงเด็กผู้หญิงที่กล่าวออกมาบ่งบอกได้อย่างดีว่าไม่เต็มใจรับโทรศัพท์



“ นี่...ยัยขี้เซา  เพิ่งตื่นเหรอ  รู้ไหมตอนนี้กี่โมงแล้ว” เสียงของชายเพื่อนสนิทที่โทรมาต่อว่าที่

เพื่อนของตนที่นอนยังไม่ตื่นจากภวังค์เล่นเอาเด็กสาวอารมณ์เสีย

    

“อะไรกันเนี่ย   ฉันอยากนอนต่ออีกหน่อย  ฝากบอกอาจารย์คาบแรกด้วยนะว่าฉันไปหาหมอ”



“นี่แม่คุณ  วันนี้คาบแรกมีรายงานการแสดงของกลุ่มวิชาการแสดงนะ  ดังนั้นแกต้องมาเดี๋ยวนี้นะ

  รีบอาบน้ำแต่งตัวซะ  นี่มัน 7โมงครึ่งแล้ว เร็วเข้า”



“โถ่...ขาดฉันคนเดียวไม่ได้เหรอกัส”  



“ นี่ไซเรน  อย่ามาอ้อนให้เสียเวลา  ทำตัวให้สมเป็นนักเรียนหน่อย  เรียนปีสุดท้ายแล้วนะ”



“โถ่....ก็ได้  เบื่อจริงๆเลย”



“ อืม  ดีมากงั้นแค่นี้นะ”  กัสกำลังจะวางสายแต่ทว่าก็ตะโกนใส่โทรศัพท์อีกรอบว่า



“ อย่าทิ้งตัวนอนลงบนเตียงอีกรอบล่ะ  ไม่งั้นเห็นดีแน่”  



แล้วเขาก็วางสายไป  ไซเรนเด็กสาวที่เพิ่งวางหูจากโทรศัพท์มือถือ  ตอนนี้หน้าตาเธอดูเซ็งและ

เบื่อกับการที่ต้องไปโรงเรียนอย่างมาก  เพราะเมื่อคืนเธอเผลอเล่นแชท msn จนถึงตี 4 โดยไม่

ดูเวลา  พอจะนอนก็เหลือเวลาไม่มากเลยทำให้นอนตื่นสาย  แต่เธอก็นอนดึกเป็นประจำและคน

ที่ปลุกเธออยู่เสมอก็คือกัส   เพื่อนชายคนสนิทในกลุ่มของเธอนั่นเอง  



- - - -



ตอนนี้เวลา  8 โมง 15 นาทีแล้ว   ไซเรนยังอยู่หน้าแมนชั่นของเธอเอง  เหลือเวลาเพียงแค่

15 นาทีก็จะถึงเวลาเรียนในคาบแรกของเธอแล้ว   ความเร่งรีบทำให้เธอลืมนำโทรศัพท์ติด

ตัวไปด้วย ระหว่างนี้เธอก็ไม่รู้เลย ว่ากัสโทรตามเธอตลอด  เพราะเวลาเรียนใกล้เข้ามาทุกที

    



“ โหย...ทำไมวันนี้รถติดจังเนี่ย”  เสียงเด็กสาวที่พูดพร้อมจับหัวตัวเองด้วยอารมณ์ที่ไม่ดีนัก



  หลังจากนั้นเธอก็ใส่กุญแจรถยังรถมอเตอร์ไซต์คันที่เธอรักมากที่สุด  เป็นคันที่พ่อแม่เธอ

ซื้อให้ในวันเกิดปีที่แล้ว  แต่ตอนนี้เธออยู่แมนชั่นเพียงคนเดียว  โดยเธอขออนุญาตพ่อกับ

แม่มาอยู่เอง  เพราะบ้านของเธอนั้นอยู่ไกล  การเดินทางลำบากมาก   เธอจึงบอกว่าเธอดู

แลตัวเองได้  



พ่อแม่ของเธอจำใจต้องอนุญาตให้ลูกสาวตนเองออกมาอยู่แมนชั่นตามลำพังเพราะความดื้อ

รั้นและความห้าวเป็นนิสัยของเด็กสาว    แต่ก็ไม่ค่อยห่วงเพราะมีพี่ชายเรียนอยู่ในเมืองนี้ด้วย  

    



ตอนนี้รถมอเตอร์ไซต์คันสีส้มแสบตายี่ห้อ  Inties ของเด็กสาวกำลังเข้ามาในเขตโรงเรียน

เข้าสู่ที่จอดรถ  เธอมองดูนาฬิกาแล้วถึงกับตกใจ



“ ว้าย!...  อีก 1 นาทีเองเหรอ  ตายแล้วฉัน”

ไซเรนอุทานออกมาอย่างตกใจแล้วรีบวิ่งไปยังอาคารเรียนที่ห่างกันไม่มากนักอย่างรวดเร็ว

ระหว่างนั้นเธอเหลือบเห็นอาจารย์ไมค์  อาจารย์สอบวิชาการแสดงกำลังขึ้นลิฟต์เพื่อไปสอน

เธอจึงรีบวิ่งขึ้นทางบันไดเพื่อจะไม่เจอกับอาจารย์  



- - - -

    

แต่....ช่างเป็นโชคดีอะไรเช่นนี้   โชคเข้าข้างเธอมากจริงๆ  เธอวิ่งเข้าห้องก่อนที่อาจารย์จะก้าวออก

จากลิฟต์  แล้วเธอก็ตรงดิ่งไปยังหลังห้อง  เธอนั่งยังที่นั่งที่คุ่นเคยมากเป็นปี  เพื่อนๆในกลุ่มต่างมอง

มาด้วยสายตาที่ตกใจที่เห็นเพื่อนของตนเข้ามาโดยไม่ตั้งตัว  



กัสกำลังเอ่ยปากแต่อาจารย์ไมค์ก็เข้ามาพอดี



“ นักเรียนเคารพ”  หัวหน้าห้องกล่าวออกมา  



“ สวัสดีค่ะ/ครับ”  นักเรียนในห้องกล่าวขึ้นพร้อมกัน  แต่ที่แปลกคือนักเรียนคนหนึ่งที่ยืนขึ้นอย่าง

โซเซ ด้วยเหงื่อที่ออกมาจากหน้าตาที่ดูเหนื่อยมาก  คนๆนั้นคือไซเรน  ไม่ต้องแปลกใจคุณคงรู้ว่า

ทำไมเธอถึงได้เหนื่อยอย่างนี้



“ เอ่อ..ไซเรนทำไมหน้าตาเธอมีแต่เหงื่อเต็มไปหมดล่ะ  เพิ่งตอนเช้าเอง  เป็นอะไรรึเปล่า”  



เสียงอาจารย์ไมค์ถามพร้อมสายตาที่มองมาด้วยความเป็นห่วงนักเรียนอย่างจริงใจ  แต่เด็กสาว

กลับกระอึกกระอักในการตอบคำถาม  แต่เธอก็แก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ดี



“อ๋อ..ไม่มีอะไรค่ะอาจารย์  พอดีว่าหนูเป็นคนขี้ร้อนน่ะค่ะ  ไม่เป็นไรแล้วล่ะค่ะ  แอร์ในห้องคงจะ

เย็นอีกสักพักก็คงหายร้อนแล้วล่ะค่ะ”  



เด็กสาวตอบอาจารย์อย่างสำนึกในใจ   นี่ถ้าบอกว่าที่เหงื่อออกมากขนาดนี้เพราะต้องการจะวิ่ง

มาให้ถึงห้องเรียนก่อนอาจารย์  อาจารย์จะว่ายังไงกันนะ  แต่หลังจากที่เธอตอบคำถาม  อาจารย์

ก็ไม่ได้เอะใจอะไรอีก  การเรียนการสอนเลยดำเนินต่อไป



- - - -



หลังการเรียนในคาบเช้า  ไซเรนรู้สึกโล่งอกอย่างมาก  ที่ผ่านเหตุการณ์มาได้อย่างไม่น่าเชื่อ

เธอระบายและเล่าให้เพื่อนในกลุ่มฟังจนหมดเปลือกระหว่างที่นั่งลงบนโต๊ะประจำกลุ่มของเธอเอง



เพื่อนแต่ละคนเลยเข้าใจดีว่าทำไมในตอนเช้าเธอถึงได้ดูไม่สดใสเหมือนทุกวัน  ด้วยเหตุที่เหงื่อ

โชกทั้งตัวแบบนั้น



“ เกือบแล้วไหมล่ะ  เกือบโดนหักคะแนนการรายงานเลยนะเนี่ย”  



เสียงของเด็กหนุ่มเพื่อนในกลุ่มแทรกเข้ามากลางเพื่อนในกลุ่มที่กำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน  

ทำให้ผู้ที่โดนกล่าวหารู้สึกได้และไม่พอใจกับคำพูดนั้นอย่างมาก  ทั้งที่ตนเองรีบมาโรงเรียน

จะเป็นจะตาย อุตส่าห์วิ่งมาจนเหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจเพื่อมาเรียนให้ทันคาบแรก  กลับโดน

คำพูดกวนประสาทของเพื่อนสุดป่วงคนนี้



“ นี่กัส  ฉันน่ะอุตส่าห์มาเรียนให้ทันแล้วนะ  จะเอาอะไรอีก”   เสียงไซเรนที่เถียงคำไม่ตกฟาก



“ อารมณ์ร้อนจัง  ยัยไซเรน  ฉันก็แค่พูดเล่นเท่านั้นเอง”  กัสเห็นท่าทีเอาจริงเอาจังของไซเรน

เลยไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับไซเรน  เพราะกลัวเธอจะโกรธเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา  เธอเป็น

คนที่โกรธง่ายแต่ก็หายเร็ว ทั้งๆที่กัสเองก็ไม่ได้มีเรื่องมีราวอะไรกับไซเรนเลย  



แต่เขาก็จะ

ชอบพูดกวนประสาท  พูดขวานผ่าซากอยู่เรื่อย  ทำให้ไซเรนโกรธอยู่บ่อยครั้ง   ในใจเขาจริงๆ

มันไม่ได้อยากจะพูดแบบนั้นออกมา  แต่ทว่าเขาก็ยังไม่เข้าใจตนเองอยู่ดี   ว่าทำไม!  เขาถึง

ต้องทำอะไรที่มันตรงข้ามกับจิตใจของตนเอง



“ เชอะ!..ทีหลังอย่ามาพูดเล่นอีกนะ ฉันไม่ชอบ นายเองก็น่าจะรู้ดียังจะชอบมาทำป่วนฉันอยู่เรื่อย ”



“ เอาแต่ใจจริงๆ ยัยนี่”  



“ว่าอะไรนะ”



“เปล่า...ไม่มีอะไร”



“ให้มันแน่เถอะนะ”



“ ครับ...ผม”  



กัสรับทราบทำให้ไซเรนถึงกับหลุดหัสเราะออกมา   เพราะท่าทีทะเล้นของตัวเขา    หลังจาก

นั้นเธอก็เข้าเรียนในคาบบ่ายต่อ การเรียนดำเนินต่อไปอย่างสนุกสนาน (งงรึเปล่าว่าทำไม

เรียนถึงสนุก)  การแกล้งอาจารย์เข้าใหม่นี่ทำให้กลุ่มของพวกเขาดูสนุกกับการเรียนจริงๆ  



“  นี่ๆ อาจารย์กำลังจะจับไวท์บอร์ดขึ้นมาเขียนแล้ว”  ไอชิสมาชิกในกลุ่มพูดขึ้นมาอย่างตื่นเต้น



“ นี่ ...อย่าแกล้งอาจารย์เลยนะ  คนนี้เว้นไว้เถอะ”  พีซ เด็กเรียบร้อยแสนหวานที่สุดในกลุ่ม

ขอร้องเบาๆแต่ทว่าไม่เป็นผล   พออาจารย์สอนจนหมดคาบก็เอาปากกาออกจากมือไม่ได้  

นี่เป็นเวรกรรมจริงๆ แต่พวกเขากลับสนุกสนาน  นักเรียนในห้องไม่กล้าเอ่ยปากว่าใครเป็นตัวการ

เพราะไม่มีใครกล้าขัดสักคนการเรียนในคาบนั้นจึงจบลงอย่างน่าสงสารอาจารย์รุ่นใหม่ไฟแรง

เสียจริงๆ





- - - -



ไซเรนกับกัสและเพื่อนอีกหลายคนในกลุ่มเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เรียนม.ต้น  ที่โรงเรียนมัธยม

ไวไทน์แห่งนี้  เพื่อนในกลุ่มทั้ง 6 คนรักกันมาก  เวลาไปไหนก็ไปด้วยกัน  เพราะรู้จักกันมาถึง

6 ปี  ปีนี้พวกเขาทั้งหมดอยู่มัธยมปลาย  ปี  3 ซึ่งเป็นปีสุดท้ายแล้ว  ทุกคนในโรงเรียนจะดู

เกรงใจและกลัวกลุ่มของไซเรนเป็นอย่างมาก  เพราะทุกคนในกลุ่มเป็นรุ่นพี่ และนักเรียนหลายๆ

คนในโรงเรียนส่วนมากก็กลัวไซเรนและกัสมาก  





ในกลุ่มของพวกเขามีชาย 3 หญิง  3  แต่ละคนดูมีเสน่ห์ไปต่างกัน  ไม่แปลกเลยที่นักเรียนหญิง

ทั้งโรงเรียนจะกรี๊ดกร๊าด กัส  เคน  และไอชิ เด็กผู้ชายมาดหล่อสุดเท่ห์ในกลุ่มทั้ง3คน  ส่วนผู้

หญิงในกลุ่มก็ไม่แพ้กัน  ไซเรน  ไวน์  และ พีซ  ก็เป็นถึง 3 สาวสวยต่างสไตล์  ซึ่งนักเรียนชาย

ทั้งโรงเรียนต่างคลั่งไคล้  อีกทั้ง 6 คนนี้ยังเป็นที่จับตาของโรงเรียนมัธยมอีก 2 โรงเรียนที่อยู่ใน

ละแวกนี้   ซึ่งต่างก็เป็นศัครูกันเหลือเกินในทุกๆด้าน   น้อยนักที่จะไม่มีใครที่ไม่รู้จักพวกเขาใน

ชื่อกลุ่ม  “บลูเรส”  



- - - -

    

แต่ทว่า . ..  คนที่น่าจับตามองที่สุดนั่นก็คือหัวโจกของกลุ่ม  คือไซเรนและกัส   ชายและหญิง

ที่น่าจะโดดเด่นกว่าใครในกลุ่ม  ซึ่งพวกเขาทั้ง 2 ก็ดูโดดเด่นและเท่ห์มากเวลาเดินไปที่ไหนก็ตาม  

จนหลายๆคนคิดไปเองว่าไซเรนกับกัสเป็นแฟนกันและคนในกลุ่มทั้งหมดก็ถูกจับคู่ตามความสนิท

สนมที่เห็นกันได้ในปกติทั่วไป  แต่ในกลุ่มบลูเรสก็รู้กันว่าทั้งหมดเป็นเพื่อนสนิทที่รักจนไม่มีวัน

จากแน่นอน  





เวลามีข่าวไซเรนกับกัสขึ้นบอร์ดหรือหนังสือพิมพ์โรงเรียน  ไซเรนมักจะเบื่อและอารมณ์เสีย  แต่

กัสกลับทำเฉยๆ  ไม่มีท่าทีจะเบื่อกับข่าวแบบนี้เลย  บางทีอาจจะเป็นเพราะอะไรกันนะ  ที่เขารู้สึกดี

ด้วยซ้ำที่มีข่าวออกมา



    

- - - -



หลังเลิกเรียนวันนี้เคนชวนเพื่อนๆของเขาในกลุ่มไปเลี้ยงฉลองงานวันเกิดที่ไนท์คลับ  สถานที่

บันเทิงยามค่ำคืนที่กลุ่มของพวกเขาไปเป็นประจำอยู่แล้ว   แต่วันนี้กลับเป็นโชคร้ายของไซเรน

ที่เธออดไปเที่ยวกับเพื่อนๆ  เพราะพี่ชายโทรมาหาเธอและบอกให้เธอช่วยไปรับหน้าเป็นแฟน

กับเพื่อนให้หน่อย





“ อะไรนะพี่เซน”  เสียงที่ดังของเธอทำเอารถมอเตอร์ไซต์คันข้างที่เบรกรอไฟเขียวให้ขึ้น

ระหว่างรอไฟแดงสะดุ้งอย่างตกใจ  ทำให้เด็กสาวที่เห็นก้มหัวขอโทษโดยเร็ว

    

“ เออ...น่า..  พี่เห็นว่าแกหน้าตาใช้ได้  พี่ไม่อยากเสียหน้าเพื่อน”  

    

“พี่เซน  พี่นะพี่”



“นะน้องรักสุดสวยของพี่   ช่วยพี่หน่อยนะอยู่มหาลัยแล้วไม่มีแฟนไปเจอเพื่อนเก่า   พี่คงอาย

เค้าแย่เลย  นี่แกอยากให้ฉันขายหน้าเหรอ”

    

“ เออ..ไม่ต้องแสดงบทรักน้องตอนเป็นทุกข์ขนาดนั้นก็ได้  ฉันจะไปให้”



“ โอเคนะ  เดี๋ยวฉันไปรับตอน 2 ทุ่ม”



“ทำไมไปดึกจังอ่ะ  ฉันมีนัดกับเพื่อนตอนนั้นพอดีเลย”



“ โถ่...แกรับปากแล้วนะ  แค่นี้ล่ะ   อ้อ!..แต่งตัวให้มันดูเป็นผู้หญิงหน่อยนะแก”





ประโยคสุดท้ายหลังจากได้ยิน  สิ้นเสียงสัญญาณโทรศัพท์  เด็กสาววัยสุดห้าว 18  ปี  กำลัง

โมโหพี่ชายตัวเองอย่างรุนแรงแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้  เธอได้แต่โทรบอกเคนว่าไปงานวัน

เกิดเคนไม่ได้ แต่เธอก็บอกว่าให้อยู่กันดึกๆ  เพราะเธออาจจะแวะไปที่งาน  พอเคนรู้ว่าเหตุผล

ที่ไซเรนไปงานวันเกิดไม่ได้  เขาถึงกับต้องหัวเราะออกมาอย่างดัง  จนไซเรนโมโหวางโทรศัพท์

ลงไป  





ตอนนี้อารมณ์ของเธอไม่อยู่ในสภาพที่คงที่เลยจริงๆ  หลังจากจอดรถคันโปรดไว้ที่ลานจอด

รถ  เธอจึงเดินเข้าห้องพักของเธอพร้อมทำหน้าบอกบุญไม่รับ  ยามที่เฝ้าหน้าแมนชั่นทักไป

ตั้งหลายครั้งเธอก็ไม่ตอบ  





“ชีวิตมันก็เป็นแบบนี้แหล่ะ ไซเรน  ใครสั่งอะไรก็ต้องทำ ”  

เธอพร่ำออกมาอย่างเบื่อหน่ายแล้วมองดูนาฬิกาที่บอกเวลา  1  ทุ่มตรง



  

หลังจากที่เธออาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว  ไซเรนเด็กสาวที่แสนห้าว  แต่ก็น่ารักมาก  ผมที่ยาวเป็น

ลอนแซมด้วยไฮไลน์มันทำให้เธอดูสวยมาก  เด็กสาวที่พกพาความสูงมาถึง 170 เซนติเมตร  เธอ

กำลังเลือกชุดที่จะใส่ไปเป็นแฟนกำมะลอของพี่ชาย  ปกติสไตล์การแต่งตัวของเธอมันก็ห้าวตาม

แบบฉบับอยู่แล้ว   แต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนมาใส่กระโปรงสั้นสุดเซกซี่เพื่อพี่ชายสุดที่รักของเธอจริงๆ





นี่ถ้าเธอใส่ชุดนี้ไปงานวันเกิดเนี่ย  เพื่อนๆคงตกใจคิดว่าเป็นใครไม่รู้  เพราะไม่เคยเห็นเธอใส่กระ

โปรงเลยนอกจากกระโปรงนักเรียนเท่านั้น







***ติดตามตอนต่อไปนะคะ  



>> ถ้าไซเรนแต่งเปรี้ยวซะขนาดนี้จะเป็นยังไงนะ