แดนจิงโจ้กับนิวซีแลนด์และเขมรเกาหลีที่ผมไปเยือน

เนื้อเรื่อง

 ตอนที่ 1 เรื่องสั้นๆจะได้ไม่เบื่อ  จากเขมรสู่ ออสเตรเลีย
ตอนนั้นอายุ 19 ย่าง20เต็มเป็นน้องใหม่ไฟแรงมากๆ เดินทางเข้าสู่อาชีพนักข่าว
ได้ทำสายการเมืองด้วย เท่มากเลย
ได้ทำสายทหาร มีแฟนสวยเป็นนักข่าวด้วย ความรักเหรอ ไว้ค่อยเล่า
ตอนนั้นตามนายกชวน หลักภัย ไปทั่วไทย
ด้วยความที่ตามข่าวลุยๆ ส่งไปไหนก็ทำเต็มที่ ส่งไปเขมรก็กลมกลืน เขมรสวยมากๆ ทุ่งนา เขียวกว่าบ้านเราอีก  ไปดูสุสานเขมรแดง คุกเขมรดูแล้วเศร้ามาก คิดถึงจ๊อย คิงด้อม ไม่รู้สบายดีไหม
ไปเขมรสองหน  หนแรกได้ดูประกวดนางงามกัมพูชา ใส่กระโจมอกประกวด ตลกดี
วันหลังจะเอารูปมาให้ดู โพสไม่เป็นอ่ะ
ตอนเป็นนักข่าว เจ้านายชอบส่งไปประเทศที่เจริญแล้วอย่าง เขมร อีกทีก็บังคลาเทศ  โชคไม่ดี เกิดอุบัติเหตุรถตุ๊กๆ   จู่ๆ เอาหลังคามาฟาดหัว สลบไปสองวัน เลยไม่ได้ไป  พอกลับมาทำงานก็ไม่ได้ไปไหน แค่คนอื่นก็ได้ไปประเทศเท่ๆ เช่น คานาดา อเมริกา ญี่ปุ่น อย่างน้อยก็เวียดนาม อะไรอย่างนิ
คือบอกอหรือเจ้านายเห็นว่าเป็นผู้ชายไงจะให้ไปทำข่าวแถวชายแดนลาวบ้าง พม่าบ้าง ก็หนุกดี รายงานเข่าทางวิทยุไปก็ได้ยินเสียงระเบิดไป ตอนนั้น ข้าพเจ้าดังนะ ดังในหมู่นักข่าวไง ดังขนาดที่ช่อง9 มาชวนไปเป็นนักข่าวทีวีอ่ะ ช่อง 3 ดวยนะ แต่ไม่ไป เพราะว่าอยากไปเรียนโทเมืองนอกก่อน แต่พอกลับมาเขาไม่ยอมมาชวนอ่ะ เคยกลับไปหาช่อง9นะ แต่เขาบอกว่าตอนนี้เต็มแล้ว เลยหมดสิทธิ์เป็นนักข่าว
โชคดีที่ตอนอยู่ออสเตรเลียได้เขียนหนังสือพ๊อกเก็ตบุ๊คสองเล่ม คือ แฉชีวิตนักเรียนนอกvol.2 และ เริงแรด in New Zeanland   เลยเป็นบันไดเข้าสู่วงการเยอะแยะจนถึงตอนนี้ เช่น ได้เป็นดีเจ  ได้เขียนคอลัมน์ ได้งานดีๆ แต่ก็เจอคนที่หลายรูปแบบเหมือนกัน  เจอและได้รู้ว่าวงการกวดวิชา เห็นแก่เด็กหรือเห็นแก่เงินมากกว่ากัน  เห็นหมดรู้หมดว่าติวเตอร์ที่ไหนเป็นไง  ต้องขอบคุณมากๆ วันหลังจะเล่านะครับ
            ทำงานไปสักพักก็คิดไปต่อโท แต่ดวงได้ไปทำงานที่เจเอสแอล ที่ทำรายการทีวีเช่น เจาะใจ 07 ก็ได้ไปทำงานกะพี่ตุ้มผุสชา และเจอเจ้านายดีๆ ทุกวันนี้ยังแอบติดต่อกันบ้าง ตามโอกาส ไม่ลืม
อยู่ไปได้หนึ่งปีก็ลาไปเรียนนอก ได้เป็นนักเรียนนอกสมใจ
ไปออสเตรเลีย จบโท  เรียนไป ทำงานไป
ล้างจาน
เสิรฟ  ทำงานกะฝรั่ง  รวมทั้งงานบิรษัท บริษัทรับจ้างจัดงานแต่ง  โรงงานกำจัดขนหน้าแข้ง
ไปเก็บผลไม้ในไร่ฝรั่ง สวยมากๆๆ จะเอารุปมาให้ดู
นี่แค่เล่าๆๆ ยังไม่เขียนนะ หากเขียนจะดีกว่านี้
ด้วยเวลาไงครับ กำลังอยู่ที่ทำงาน เลยรีบๆเข้ามา เดี๋ยวเจ้านายเห็น จริงๆ เจ้านายใจดีมาก เป็นถึงผู้นำประเทศ  แต่รับรองไม่ใช่คนไม่ดีแน่
ไปออสเตรเลียมา ได้หนังสือที่เขียนมาสองเล่ม
ไปนิวซีแลนด์มาก็ ตะเวณเขียนสารคดีท่องเที่ยวมีภาษาในเล่มด้วย ขายดีมาก
ดีใจที่ไม่เอาความดังมาเขียนหนังสือ หากดังอาจจะได้เขียนมากกว่านี้ เพราะความดังขายได้ในยุคนี้ แต่ภูมิใจที่ตอนเขียนหนังสือเล่มแรก ไม่มีดารามาเขียนเยอะอย่างตอนนี้ หากเป็นตอนนี้นะ คงยากที่เขาจะสนใจให้โอกาสคนบ้านนอกอย่างเรา

ขอจบตอนดื้อๆ ตรงนี้
อ่านไอดารี่ผมนะ ผมจะสอนติวภาษาอังกฤษให้น้องๆเพื่อนๆอ่าน
อยากเห็นรอยยิ้มของทุกคน อิเมลมาถามภาษาได้ครับผมจะค้นมาตอบ

simon tee