สาวสวยสุดแสบ กับ นายแบบสุดฮอต

ลำดับตอนที่ #6 : แฟนเก่า ?/?

                “ เอ้า ถึงแล้ว ลงมาเร็ว “ เอ ที่นี่ทันที่ไหนกันเนี่ย…..

    “ ที่นี่ที่ไหนอ่ะ ชั้นไม่เคยมาที่แบบนี้เลยอ่ะ “

    “ เธอไม่เคยมาเหรอเนี่ย มันก็ไม่ไกลจากบ้านเธอทำไหร่เลยนะ “

    “ ก็ชั้นต้องอยู่แต่ในบ้านนี่นา “

    “ ที่นี่ก็คือ สวนสาธารณะไง แค่นี้ก็ไม่รู้เรื่อง “

    “ ช่าย ชั้นมันไม่รู้เรื่องอะไรเลยนี่ แต่มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับนาย แบร่ !! “ เชอะ ก็ชั้นไม่ค่อยได้ออกจากนอกบ้านเลย ชั้นมันเหมือนกับนกที่ถูกขังอยู่ในกรงทองนี่นา แต่งมันก็ช่วยไม่ได้ ยังไงซะ วันนี้ชั้นก็ได้มาสูดอากาศข้างนอกบ้านซะที

    อ้าว แล้วนายนั่นหายไปไหนแล้วเนี่ย อย่าบอกนะว่าเค้าโกรธชั้น เลยทิ้งชั้นไว้ที่นี่ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยน้า !!! >0<

ชั้นจำทางไม่ได้อ่ะ ชั้นไม่รู้จักทาง ทำไงดีอ่ะ แค่ชั้นแลบลิ้นใส่เค้า เค้าถึงต้องโกรธชั้นขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย แล้วจากนิ้ไปชั้นจะทำยังไงดีเนี่ย >0<…….

    “ เอ้า เธอทำอะไรน่ะ “ เสียง เสียงนี่…

    “ ยูแฮจิน !! นายอย่าทิ้งชั้นนะ ชั้นไม่รู้จักทาง  “

    “ ชู่ห์ !! เธออย่าเรียกชื่อชั้นเสียงดังซิ แล้วอะไรเนี่ย มันเกอดอะไรขึ้น เธอจะบอกว่าชั้นทิ้งเธอเหรอ “

    “ กะ…ก็…ก็ แล้วเมื่อกี้นายไปไหนอ่ะ “

    “ ชั้นไปซื้ออาหารปลามาไง “

    “ นายจะไปซื้อมาทำไมน่ะ “

    “ ซื้อมาให้เธอกินมั๊ง “

    “ บ้า ชั้นตกใจแทบตายรู้มั๊ย ที่นายหายไปน่ะ “

    “ เธอเป็นห่วงชั้นเหรอ “

    “ เปล่า ชั้นจำทางกลับบ้านไม่ได้ เดี๋ยวกลับไม่ถูก ก็ชั้นไม่เคยมาที่นี่หนิ่ “

    “ โธ่ !! อุตส่าห์หลงคิดว่าเธอเป็นห่วงชั้น “

    “ บ้า ชั้นไม่เป็นห่วงนายหรอกน่า “ นายนี่นี่หลงตัวเองชะมัดเลย  -___ -

    “ เอ้า เอาไปให้ปลากินกันดีกว่า “

    “ อืม “ แล้วชั้นกับนายนั่นก็เดินไปข้างสระน้ำที่มีขนาดใหญ่มากเลย

    “ สระนี่ลึกมั๊ยอ่ะ “

    “ ไม่หรอกนะ ชั้นว่า “

    “ เหรอ แล้วนายว่ายน้ำเป็นมั๊ย “

    “ เป็น สิระดับชั้นจะว่ายไม่เป็นได้ไง “

    “ ฮิๆ “ ชั้นคิดแผนเจ๋งๆ ได้แล้ว คราวนี้ชั้นจะแก้แค้นนายให้ได้เลย ยูแฮจิน ( แกล้งชั้นมาเยอะแล้ว ต้องเอาคืน )

    “ นี่ เดี๋ยวชั้นมานะ ชั้นจะไปเข้าห้องน้ำ “

    “ อืม “

    “ งั้นชั้นไปล่ะนะ “

    “ อ๊ะ!!...เดี๋ยวก่อน “

    “ เอ๋..มีอะไรเหรอ “

    “ เธอจำได้แน่นะว่าตอนนี้เราอยู่ที่ไหน เดี๋ยวเธอจะหลงทาง “

    “ บ้าเหรอ แค่นี้ชั้นจำได้อยู่แล้วล่ะน่ะ “

    “ คิกๆ “ บ้า บ้า บ้าที่สูดดดดดดด เลยยยยยยยยยย แล้วชั้นก็แกล้งทำเป็นเดินไปห้องน้ำ และไปแอบหลังต้นไม้ใหญ่ๆ ต้นหนึ่ง

    เอาล่ะ !! ตอนนี้แหล่ะ แล้วชั้นก็ค่อยๆ ย่องเข้าไปหลบอยู่ข้างหลังนายนั่นและ……..ตูม !!!!

    ใช่แล้วชั้นเป็นคนผลักนายนั่นให้ตกลงไปในน้ำเองนั่นแหละ คิกๆ ฮ่าๆ ฮิๆ  ^0^ สะใจจัง สมน้ำหน้า มาเล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับรินโกะคนนี้..

    “ รินโกะ!!! เธอทำบ้าอะไรเนี่ย “

    “ ก็อยากให้นายหายร้อนน่ะ ชั้นกลัวนายร้อนนะเนี่ย คนเค้าอุตส่าห์หวังดีแท้ๆ คิกๆ “

    “ รินโกะ !! เธอ……”

    “ ยูแฮจิน นั่นใช่นายรึเปล่า “ ยังไม่ทันที่นายนั่นจะพูดจบ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเรียกชื่อเค้าออกมา ชั้นว่าท่าทางผู้หญิงคนนี้จะสวยนะ แต่เค้าใส่แว่นดำด้วยล่ะ น่าแปลกจัง

    “ มะ…มิสึกึ “ เอ๋…ชื่อ มิสึกิเหรอ เอ ชื่อมันคุ้นๆ นา

    “ ใช่แล้วล่ะนี่นายยังจำชั้นได้เหรอเนี่ย ดีใจจัง “ ผู้หญิงคนนั้นถอดแว่นออกแล้วไปยังยูแฮจินที่ขึ้นมาจากน้ำแล้ว ……….อ๋อ!! ชั้นนึกออกแล้วล่ะ ผู้หญิงคนนี้ก็คือ  มัตสึงาว่า มิสึกิ ที่เป็นนางแบบที่สวยมากเลยล่ะ แต่คนคนนี้เคยมีข่าวว่า เป็นแฟนเก่าของยูแฮจินนี่……





    “ เอ่อ คุณคือ มัตสึงาว่า มิสึกิ ใช่มั๊ยคะ “

“ อ๋อ !!...ใช่เลยค่ะ “ ชั้นล่ะเกลียดยัยคนนี้จริงๆ เลย ที่ชั้นรู้ว่าเค้าเป็นแฟนเก่าของยูแฮจินก็เพราะว่า ชั้นคอยติดตามข่าวของนายนี่มาตลอดเลย ( เมื่อก่อนนะ ) เลยรู้ว่า ตอนนายนี่เข้าวงการใหม่ๆ ก็มาเป็นแฟนกับผู้หญิงคนนี้เลย แต่เบื้องหลังข่าวมันเป็นยังไงชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ว่าข่าวนั้นเป็นความจริง

หลังจากนั้นไม่เกินครึ่งปีนายนั่นก็เลิกกับผู้หญิงคนนี้เพราะอะไร ชั้นก็ไม่รู้อีกเหมือนกัน แล้วผู้หญิงคนนี้ก็ย้ายไปทำงานที่ต่างประเทศแล้วก็ไม่ได้ข่าวอีกเลย จนมาวันนี้ที่เธอมาเนี่ย

“ มิสึกิ เธอกลับจากเกาหลีแล้วเหรอ “ อ้อ เธอไปที่เกาหลีนั่นเอง

“ ก็ใช่น่ะสิ แฮจิน แล้ว เอ่อ ผู้หญิงคนนี้เป็นใครน่ะ “

“ อะ..เอ่อ..คะ..คือ..คะ..เค้าเป็นคู่หมั้นของชั้นเอง “

“ ห๊า !! คู่หมั้น แล้วทำไมล่ะคะ คุณไม่รักมิซซี่แล้วเหรอ เราสัญญากันแล้วนี่ ว่าถ้ามิซซี่กลับมา เราจะกลับมาคบกันอีก

ครั้ง “ ตกลงว่าไงกันแน่เนี่ย ชั้นงงไปหมดแล้ว นี่มันเรื่องอะไรกัน

    “ ยูแฮจิน งั้นชั้นไปก่อนนะ บาย “

    “ ดะ…เดี๋ยวสิ !!! “ ชั้นรีบวิ่งออกไปจากตรงนั้น ที่ผู้หญิงคนนั้นเค้าพูดมันหมายความว่าไงกันนะ หมายความว่าเค้าแค่หลอกชั้นงั้นเหรอ แค่ฆ่าเวลาระหว่างตอนที่ยัยนั่นไปต่างประเทศงั้นเหรอ ชั้นมันมีค่าแค่นี้เหรอ……..แหมะ แหมะ อะไรกันเนี่ย แค่เรื่องแค่นี้ชั้นก็ร้องไห้แล้วเหรอ ก็ใช่สินะมันคล้ายกับเหตุการณ์ของฮายาเตะคุงเลย เหตุการณ์ที่ชั้นไม่อยากจะนึกถึงมัน

    แต่เอ๊ะ…..ที่ชั้นร้องไห้ตอนนั้นก็เพราะชั้นรักฮายาเตะ แต่ทำไมตอนนี้ชั้นร้องไห้ล่ะ………………….หรือว่า….ชั้นรักนายนั่นเข้าแล้ว…..ไม่นะ….ไม่….ไม่ได้..ชั้นไม่อยากให้เป็นแบบตอนนั้น…แบบที่ฮายาเตะคุงเคยทำกับชั้น….ชั้นกลัว…

    แต่เอ…..แล้วที่นี่มันที่ไหนกันเนี่ย ชั้นวิ่งมาที่ไหน โอ๊ย !! นี่มันอะไรกัน ทำไมถึงซวยซ้ำ ซวยซ้อนอย่างนี้นะ โธ่ !! ชีวิตนี้ ชั้นจะเอายังไงดีเนี่ย ชั้นไม่อยากจะอยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิตหรอกนะ…….แล้วชั้นก็ค่อยๆ เดินไปตามทาง ทางที่นี่มันเปลี่ยวๆ พิกลนะ…..น่ากลัวชะมัดเลยอ่ะ….งั้นวิ่งเลยละกันนนนนนนนนนนนนนนนนนน

    “ น้องสาวคนสวยจ๊ะ ไม่อยากมาเที่ยวกับพี่สุดหล่อคนนี้บางเหรอ “ มีผู้ชายคนหนึ่งมาดักหน้าชั้น แหวะ !! พูดมาได้ไงว่าตัวเองหล่อ ( แต่พูดถูกนะที่ชั้นสวยน่ะ ) หน้าไม่อาย…-__-

    “ เอ่อ…ไม่รบกวนพี่ดีกว่านะคะ..อย่าเลย “

    “ ไม่รบกวนพี่หรอก...เราไปเที่ยวด้วยกันดีกว่านะ “

    “ ไม่ดีกว่านะคะ…อย่าเลย “

    “ น่าไปเถอะ “

    “ ไปก็ได้……”

    “ ปะงั้นเราไปกันเลยนะ “

    “ แต่ไปในฝันแล้วกันนะ..ไอ้บ้า.!!! “ พรึบ !!! เพียะ !!! ตุ๊บ !!!!

    “ โอ๊ย !!!!!  พอแล้วคร้าบบบบบบบ ผมขอโต้ด ผมผิดไปแล้ว “ แล้วนายนั่นก็รีบวิ่งหางจุกตูดหายไปเลย เชอะ!!! บอกแล้วไงล่ะว่า เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับรินโกะสุดสวยคนนี้ ( เติมคำว่าสุดสวยมาด้วย )………แล้วคราวนี้ชั้นจะกลับบ้านยังไงเนี่ย…… ตุ๊บ !! อยู่ๆ ก็มีคนมาจับไหล่ชั้น…มันมากไปแล้วน้า

เพียะ !!!    “ โอ๊ย !!! นี่เธอทำบ้าอะไรของเธอน่ะ ชั้นเอง ยูแฮจินไง “

    “ อ้าว !! ยูแฮจินเองหรอกเหรอ o_O“

    “ ใช่  ชั้นเอง =_= “

    “ นายจะตามชั้นมาทำไมเล่า นายก็ไปอยู่กับมิซซี่ของนายสิ ชั้นไม่ว่าอะไรหรอกนะ ถ้าจะถอนหมั้นกับชั้น ยังไงซะเราก็แค่หมั้นกันในนาม แต่เรายังไม่ได้หมั้นกันซักหน่อย “

    “ รินโกะ เธอไม่รู้หรอกนะ ชั้นกับมิซึกิน่ะ จบกันไปแล้ว เรา 2 คนไม่ได้มีอะไรกันแล้ว “

    “ แล้วเมื่อกี้ที่มิซซี่ของนายพูดเรื่อง สัญญง สัญญา อะไรน่ะ “

    “ ตอนนั้นเค้าพูดเองเออเองนะ ชั้นไม่ได้สัญญาอะไรไว้กับเค้าจริงๆ “

    “ นายไม่ต้องพูดอะไรแล้วล่ะ ชั้นไม่เชื่อนายอีกต่อไป

แล้ว “

    “ ………..”

    “ ชั้นเกลียดนาย !!! ชั้นเกลียดคนโกหก !!! ได้ยินมั๊ย !!! ชั้นเกลียดนาย !!! “

    “ รินโกะ ……”

    “ ไม่ต้องมายุ่งกับชั้นแล้ว !!! ไปให้พ้นเลยนะ !!! “ แล้วชุ้นก็วิ่งออกมาจากที่ตรงนั้น นับวันชั้นยิ่งอ่อนแอขึ้น ทำไมกันนะ

    ….ในที่สุดชั้นก็กลับมาถึงบ้าน โดยดูจากป้าย และถามคนแถวนั้น กลับมาถึงบ้านก็มืดเลย เหนื่อยเป็นบ้าเลยอ่ะ….

    “ กลับมาแล้วค่ะ “

    “ กลับมาแล้วเหรอคะคุณหนู “ แล้วชั้นก็ไปกินข้าว อาบน้ำแล้วก็นอน