เควสทั้งหลาย

ลำดับตอนที่ #1 : ส่งเควสที่ 4 สถาบันนักสืบรัตติกาล

บรรยากาศอับชื้นของเส้นทาง สองข้างกำแพงมีแต่ตะไคร่น้ำและโคลนโสโครก เส้นทางที่ทั้งวังเวง มืดและน่ากลัว 
ฉันใช้ไฟแช็กที่มีอยู่ในมือ เป็นสิ่งนำทางในความมืดมิดเบื่องหน้า เสียงหยดน้ำกระทบพื้นดังชัดเจนพอๆกับเสีนงลมหายใจของฉันเอง
" เงียบเกินไป "
ฉันเตือนตัวเองเบาๆ แต่มันก็ดังพอหากคุณอยู่ในอุโมงที่ทั้งมืดและแคบเหมือนท่อระบายน้ำ
ใช่ท่อระบายน้ำ 
ฉันถ่อสังขารตัวเองลุยในที่มืดๆทึบๆทั้งๆที่ฉันก็ไม่ได้ชอบที่แคบและความสกปรกซักเท่าไหร่ แต่ยังไงซะภาระกิจก็ังต้องดำเนินต่อไป

"แค่สำรวจเท่านั้น... ไม่เห็นจะยากเย็นอะไร"
นั้นคือคำพูด่อนที่ฉันจะมาที่นี้ 

ไม่ยากกับผีอะไรล่ะค่ะ !! 

จะว่าไป ฉันก็ไม่ใช่คนขี้กลัวจนทำอะไรไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้พิศวาสท่อน้ำโสโครกกับสัตว์สกปรกอย่างแมลงสาปและหนูตัวเหม็นหรอกนะ 
... เอาเถอะ ในเมื่อตัดสินใจมาแล้ว จะไม่ทำให้สำเร็จไปเลยก็ยังไงอยู่ อย่างน้อย ทนเดินต่อไปอีกซักพักก็คงเจอทางออกเอง...
... ล่ะมั้ง ... = ="

ครึ่งช.ม. ผ่านไป ...

" ทางแยกอีกแล้ว "
หลังจากที่ฉันเดินมาเรื่อยๆ ก็เริ่มเอะใจกับเส้นทางที่แสนคุ้นเคยอีกครั้ง ..... 
เพราะฉันเจอแยกนี้มา 2 ครั้งแล้วน่ะซิ 
ชิ... นี้อุตส่าห์ตรงไม่มีเลี้ยวแล้วนะ ยังวนกลับมาที่เดิม 
" เห้อ... " ฉันถอนหายใจ ก่อนจะมองหาทางที่จะเดินต่อไป 
จะซ้าย.... หรือขวาดีนะ ?? หรือจะตรงต่อไปดี บางทีทางมันอาจจะคล้ายกันก็ได้

เคร้ง...

ฉันได้ยินเสียงเหมือนของตกกระทบกันอยู่ทางด้านซ้าย ฟังเหมือนเป็นเสียงอลูมิเนียมกระทบกับอะไรบางอย่าง ห่างออกไปจากอุโมงด้านซ้ายไม่ไกลนัก ฉันจึงตัดสินใจเดินไปเพื่อทางนั้นอาจจะเจอคนหรือเส้นทางที่จะไปต่อ
ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ลองไปทางซ้ายดูเลยแล้วกัน 

หือ... กระทะ 

ฉันมองดูกระทะที่ตัวเองถืออยู่ในมือ จากสภาพที่ยังดีอยู่ ลักษณะเป็นกระทะกลม แบนเหมือนเอาไว้ทอดไข่ธรรมดา ไม่มีแม้แต่รอยถลอก 

น่าสงสัยจัง 

ด้วยอารมร์เสียดายกระทะใหม่ ฉันจึงหยิบติดมือไปด้วย 
ก็นะ หากคิดเล่นๆถ้าฉันติดแหงกอยู่นี้ บางทีอาจจะจับหนูซักตัวมาผัดกินก็ได้ ไฟก็มี กระทะก็มี ^^ 
... แต่เชื้อเพลิงไม่มี = ="

ก๊อง! (เอากระทะตีหัวตัวเอง)

ไร้สาระ -3- ....
.....

... 15 นาที ...

" แยกอีกแล้วอ๊าาาาา " 

โอ้ยย .... จะแยกอะไรนักหนา เห้อ ... ฉันเอามือเกาหัวตัวเองด้วยความเคยชิน แต่พอดีถือกระทะอยู่จึงเอากระทะเกาหัวแทน 
(' ')\

.... ฉันเท้าเอวคิดซักพัก ชักเริ่มเซงกับเส้นทางที่วกไปวนมาอยู่รำไล ถ้าคิดจะทำระเบิด ระเบิดกำแพงข้างๆนี้ทิ้งไปจะดีไหมนะ ??
จะว่าไปเราก็มีอุปกรณ์นะ .... ไฟแช็ก... กระทะ .... = ="

... ก๊อง !

เคยได้ยินไหม ? .... เวลาเราอยู่คนเดียวจะทำให้เราคิดฟุ้งซ่าน หรืออาจเข้าขั้นประสาทนิดๆ 
ฉันคิดว่าฉันอยู่ในลักษณะข้างต้น T^T 

เอาเถอะ ! ... ไหนๆมาซ้ายแล้วก็ไปซ้ายอีกซักทีซิ

อะไรน่ะ..... ฉันมองเห็นบางสิ่งอยู่ที่กำแพง... เดี๋ยวนะ
.....
เครื่องคิดเลข...
ยังใช้ได้อยู่เลย >< (งก-3-)

เอาหล่ะได้อุปกรณ์ทำระเบิดอีก 1 ชิ้นแล้ว ... ^^"

ฉันกลอกตาประชดชีวิตก่อนจะก้มหน้าเดินต่อไป
(. .)"
.....

... 10 น. ...

" เต้นเพลงช้าง 2 รอบ "

โครม !!

ฉันใช้เท้าตัวเองยันกระดาษที่แปะอยู่กับกำแพงข้างหน้า....
... ใช่ค่ะทางตัน แต่มีกระดาษแปะอยู่ให้เต้นเพลงช้าง 2 รอบเนี้ยนะ T^T

โอ้ย!! ทริกจะประสาทค่ะ.....

เอ๋ เดี๋ยวนะ... ฉันฉุกคิดอะไรบางอย่างเพราะการสำรวจครั้งนี้อาจจะไม่ใช่ภาระกิจธรรมดา
... หรือการเต้นเพลงช้างอาจจะเป็นกุญแจสู่หนทางบางอย่างก็เป็นได้ ฉันกำมืออย่างมาดมั่น หลับตาเม้มริมฝีปาก สูดหายใจลึกๆ....
" เอาว่ะ !! ไหนๆ ก็ไม่มีคน ... "

.... ช้างๆๆๆๆ น้องเคยเห็นช้างหรือเปล่า .... แอ๊บแอ้ แช่แว็บ วึ้งๆ ตุ้มโป๊ะ ><  ....

... เสร็จไปแล้วค่ะ 2 รอบ -3-
ฉันหอบเล็กน้อยหลังจากเต้นเสร็จ กินแรงใช่เล่นน่ะค่ะ ทั้งร้องทั้งเต้น 
ซึ่งหลังจากเต้นเสร็จก็ทำให้ฉันค้นพบอะไรบางอย่าง

การออกกำลังกายเป็นการระบายความเครียดอย่างหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนการเดินสำรวจในที่มืดๆแคบๆนี้จะเป็นภาระอย่างหนักสำหรับจิตใจ จำเป็นต้องปลดปล่อย ซึ่ง การเต้นเพลงช้างนี้อาจสื่อถึงการระบายความเครียดอย่างหนึ่งก็เป็นได้

ฟูวว์

ฉันเป่าปากเล็กน้อยด้วยความสบายใจ สีหน้ารับความสุขกลับมาเหมือนเดิม ...
... อย่างน้อย การเต้นเพลงช้างก็ทำให้คลายเครียดลงบ้าง ล่ะน่ะ ^^

ครื่น !!!

เสียงเหมือนวัตถุเคลื่อนที่ตรงหน้าฉัน... ใช่ !! กำแพงที่แปะแผ่นกระดาษเมื่อครู่กำลังยกขึ้น ...
หรือการเต้นเพลงช้างจะเป้นรหัสในการเปิดประตูทำให้กลไกทำงานและเป็นทางไปสู่ด่านต่อไป 

... โอ้ว พระเจ้า... แฟนตาซีดีไหมล่ะค่ะ - -*

และเช่นเดิมค่ะ... ทางแยก T^T

เห้อ ไปซ้ายอีกก็เบื่อ ไปขวามั่งแล้วกัน เนาะ... ^^
....

... เจอ 5 แว่นขยายค่ะ -3-

^^ เจ๋งเลย เอาหล่ะ แยกอีกและ

จากอิธิพลในการเต้นเพลงช้าง (?) ทำให้ฉันอารมณ์ดีขึ้น (มั้ง) จึงเลือกเดินไปเรื่อยๆแบบไม่คิดอะไรมาก

แน่นอน ขวาค่ะ... 
.....

... ผ้าขี้ริ้ว ... 
เอิ่ม... ? เช่นเคย เก็บค่ะ ... จะว่าไปนี้มาสำรวจหรือมาหา one pice กันค่ะ T^T
.....

.... 20นาที...

หลังจากที่ดิฉันตรงไม่มีเลี้ยว ฉันก็เห็นแสง.... 

.... ใช่ แสง !! แสงงงงงงงงงงง

ฉันวิ่งลืมเหนื่อย ... อาจจะแทบลืมไปแล้วด้วยว่าตัวเองอยู่ในท่อนนี้นานเท่าไหร่ 

เอานะ... สุดท้ายฉันก็ออกมาจนได้ ถ้ามีธงคงปักทำสัญลักษ์เหมือนนักปีนเขาเค้าทำกันมั่งก็ดี

= ="

ก๊อง!






 

:)  Shalunla