ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : สารภาพรัก
สารภาพรัก:
...นี่จุนจะบอกได้ยัง...นานะท้วง..
...อะไร..เรื่องเมื่อกลางวันหรอ..จุนยิ้ม..ก่อนกลับบ้านชั้นจะพาไปที่ที่หนึ่ง...
...ที่ ที่เธอพบกับสาวคนนั้นหรอ..นานะตื่นเต้น.. แล้วจุนก็ขี่จักยานพานานะไปทันที..
มาโมโตะแอบเห็นเด็กทั้งคู่ที่ดูท่าทางสนิทสนมกันมากแบบอิจฉาลึกๆ..เพราะตั้งแต่โตมาเขาไม่เคยได้ขี่จักรยานไปใหนมาใหนเลยโดยเฉพาะมีสาวนั่งซ้อนท้ายก็ไม่เคย
คงมาจากตอนเด็กเขาเคยขี่จักรยานแล้วล้มหัวฟาพื้นเลือดอาบ..พ่อเลยสั่งห้ามตั้งแต่นั้นเป็ฯต้นมาทำให้เขาขี่จักรยานไม่เป็น...
...อาจารย์คะ..เด็กนักเรียน ม.ต้น เข้ามาทัก..เมื่อมาโมโตะหันไปเด็กสาวสองคนถึงกับตะลึงและหลุดหัวเราะออกมา..เอ่อขอโทษคะ..เด็กสาว1ในนั้นรีบกล่าวขอโทษ
...มีอะไร..มาโมโตะทำท่าน่าเกรงขาม.. พอดีอาจารย์ประจำห้องวิทยาศาสตร์ขอพบคะ.. ทั้งคู่กล่าวลาและเดินหัวเราะเบาๆออกไป..
...ขออนุญาตครับ.. เชิญคะ..หญิงสาววัยกลางคนท่าทางภูมิฐานขยับแว่นขึ้นมองมายังอาจารย์ใหม่..
...คุณคือ อาจารย์ทาโร่.. ครับผม..มาโมโตะเริ่มเกร็งๆ.. เชิญนั่งคะ..
...ขอบคุณครับ...เรียกผมมามีธุระอะไรหรอครับ..
...พอดีชั้นได้รับคำสั่งตรงจากท่าน ผอ.ว่าจะย้ายคุณไปเป็นครูประจำห้อง ม.4A ..
...ครับ..เอ่อ..เมื่อเข้าทราบว่าเป้นห้องที่มามาลินเพิ่งย้ายไป..
...............................
...ที่นี่หรอจุน..นานะมองไปรอบๆสวนสาธารณะที่เธอมักจะมาเล่นซ่อนแอบกับจุนและพี่เรียวตะบ่อยๆ..และที่สำคัญเป็นที่ที่พวกเขาสัญญาเมื่อตอนเด้กว่า
จะเป็นพี่น้องและคอยช่วยเหลือกันตลอดไป....
...จำที่เราสัญญากันได้ใหม..จุนเริ่มเอ่ยผ่านเสียงลมที่พัดมาปะทะตัวพวกเขาเบาๆ.. สัญญา?..อืมจำได้..แล้วเกี่ยวอะไรกับเรื่องที่นาย...จุนรีบกุมมือนานะไว้แน่ จนทำให้นานะหยุดชงักคำพูดที่แทบจะฉีกหัวใจของจุนเป็นเศษกระดาษไว้ทัน
...จุน..นาย?..นานะเริ่มสงสัยอการที่จุนแสดงต่อตน...
...คนที่ชั้นชอบก็คือคนที่ชั้น..สนิทที่สุด..จุนเอ่ยมาอย่างยากเย็นเพราะเขาไม่รู้ว่านานะจะรู้สึกแบบเดียวกับเขาหรือเปล่า...
...อะ อะไรนะ..สนิทที่สุดหรอ?..นานะเริ่มสับสน..แล้วผละมือของตนออกจากมือจุนแล้วเดินไปยังชิงช้าที่พวกเขาเคยเล่นกัน...
...จุน นายชอบชั้นหรอ..ผิดกันจริงๆนานะเอ่ยในใจเพราะตลอดเวลาเธอรักเขาแบบเพือนไม่เคยคิดเกินเลยอะไรทั้งสิน..
...นานะ..เรา..ลองคบกันมั๊ย..จุนใจเต้นรัวบวกกับกลัวคำปฏิเสธจากนานะ...ว่าไง?
...จุน นายเป็นเพื่อนที่ดีมากนะ...ให้เวลาชั้นหน่อย...ชั้นไม่อยากเสียเพื่อนไป...นานะกลั้นใจพูดเพราะคิดว่าไม่มีอะไรที่ต้องปิดบังกัน...
...เพราะว่าคำสัญญาเมื่อ6ปีก่อนนั้นนะหรอ...จุนเสียใจ..
...ไม่เลย.. นานะเสียใจที่ทำให้จุนหมดความหวัง... เอาเถอะเรื่องวันนี้ขอให้ลืมๆไปแล้วกันนะ..นานะจะได้สบายใจ..จุนเดินไปยังจักรยาน
...กลับกันเถอะ..ใกล้ค่ำแล้ว... นานะเดินมานั่งซ้อนท้ายจุนเงียบๆ...จุนเริ่มปั่นไปไม่นานหิมะเริ่มโปรยปรายไปทั่ว...
...จุน..หิมะตกแล้ว.. จริงด้วย..
...นี่จุนจะบอกได้ยัง...นานะท้วง..
...อะไร..เรื่องเมื่อกลางวันหรอ..จุนยิ้ม..ก่อนกลับบ้านชั้นจะพาไปที่ที่หนึ่ง...
...ที่ ที่เธอพบกับสาวคนนั้นหรอ..นานะตื่นเต้น.. แล้วจุนก็ขี่จักยานพานานะไปทันที..
มาโมโตะแอบเห็นเด็กทั้งคู่ที่ดูท่าทางสนิทสนมกันมากแบบอิจฉาลึกๆ..เพราะตั้งแต่โตมาเขาไม่เคยได้ขี่จักรยานไปใหนมาใหนเลยโดยเฉพาะมีสาวนั่งซ้อนท้ายก็ไม่เคย
คงมาจากตอนเด็กเขาเคยขี่จักรยานแล้วล้มหัวฟาพื้นเลือดอาบ..พ่อเลยสั่งห้ามตั้งแต่นั้นเป็ฯต้นมาทำให้เขาขี่จักรยานไม่เป็น...
...อาจารย์คะ..เด็กนักเรียน ม.ต้น เข้ามาทัก..เมื่อมาโมโตะหันไปเด็กสาวสองคนถึงกับตะลึงและหลุดหัวเราะออกมา..เอ่อขอโทษคะ..เด็กสาว1ในนั้นรีบกล่าวขอโทษ
...มีอะไร..มาโมโตะทำท่าน่าเกรงขาม.. พอดีอาจารย์ประจำห้องวิทยาศาสตร์ขอพบคะ.. ทั้งคู่กล่าวลาและเดินหัวเราะเบาๆออกไป..
...ขออนุญาตครับ.. เชิญคะ..หญิงสาววัยกลางคนท่าทางภูมิฐานขยับแว่นขึ้นมองมายังอาจารย์ใหม่..
...คุณคือ อาจารย์ทาโร่.. ครับผม..มาโมโตะเริ่มเกร็งๆ.. เชิญนั่งคะ..
...ขอบคุณครับ...เรียกผมมามีธุระอะไรหรอครับ..
...พอดีชั้นได้รับคำสั่งตรงจากท่าน ผอ.ว่าจะย้ายคุณไปเป็นครูประจำห้อง ม.4A ..
...ครับ..เอ่อ..เมื่อเข้าทราบว่าเป้นห้องที่มามาลินเพิ่งย้ายไป..
...............................
...ที่นี่หรอจุน..นานะมองไปรอบๆสวนสาธารณะที่เธอมักจะมาเล่นซ่อนแอบกับจุนและพี่เรียวตะบ่อยๆ..และที่สำคัญเป็นที่ที่พวกเขาสัญญาเมื่อตอนเด้กว่า
จะเป็นพี่น้องและคอยช่วยเหลือกันตลอดไป....
...จำที่เราสัญญากันได้ใหม..จุนเริ่มเอ่ยผ่านเสียงลมที่พัดมาปะทะตัวพวกเขาเบาๆ.. สัญญา?..อืมจำได้..แล้วเกี่ยวอะไรกับเรื่องที่นาย...จุนรีบกุมมือนานะไว้แน่ จนทำให้นานะหยุดชงักคำพูดที่แทบจะฉีกหัวใจของจุนเป็นเศษกระดาษไว้ทัน
...จุน..นาย?..นานะเริ่มสงสัยอการที่จุนแสดงต่อตน...
...คนที่ชั้นชอบก็คือคนที่ชั้น..สนิทที่สุด..จุนเอ่ยมาอย่างยากเย็นเพราะเขาไม่รู้ว่านานะจะรู้สึกแบบเดียวกับเขาหรือเปล่า...
...อะ อะไรนะ..สนิทที่สุดหรอ?..นานะเริ่มสับสน..แล้วผละมือของตนออกจากมือจุนแล้วเดินไปยังชิงช้าที่พวกเขาเคยเล่นกัน...
...จุน นายชอบชั้นหรอ..ผิดกันจริงๆนานะเอ่ยในใจเพราะตลอดเวลาเธอรักเขาแบบเพือนไม่เคยคิดเกินเลยอะไรทั้งสิน..
...นานะ..เรา..ลองคบกันมั๊ย..จุนใจเต้นรัวบวกกับกลัวคำปฏิเสธจากนานะ...ว่าไง?
...จุน นายเป็นเพื่อนที่ดีมากนะ...ให้เวลาชั้นหน่อย...ชั้นไม่อยากเสียเพื่อนไป...นานะกลั้นใจพูดเพราะคิดว่าไม่มีอะไรที่ต้องปิดบังกัน...
...เพราะว่าคำสัญญาเมื่อ6ปีก่อนนั้นนะหรอ...จุนเสียใจ..
...ไม่เลย.. นานะเสียใจที่ทำให้จุนหมดความหวัง... เอาเถอะเรื่องวันนี้ขอให้ลืมๆไปแล้วกันนะ..นานะจะได้สบายใจ..จุนเดินไปยังจักรยาน
...กลับกันเถอะ..ใกล้ค่ำแล้ว... นานะเดินมานั่งซ้อนท้ายจุนเงียบๆ...จุนเริ่มปั่นไปไม่นานหิมะเริ่มโปรยปรายไปทั่ว...
...จุน..หิมะตกแล้ว.. จริงด้วย..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น