ยุ่งนักรักนานะ

ลำดับตอนที่ #8 : แผนหลบศัตรู:2

ออดดด..............เสียงสวรรค์ดังขึ้นบ่งบอกเวลาพักกลางวัน
...วันนี้ตั้งใจเรียนกันมากเลยนะ..อย่าลืมทำรายงานแนะนำตัวเป็นภาษาอังกฤษมาด้วยล่ะ...คุณครูเดินออกจากห้องไปไม่นาน
บรรดานักเรียนชายต่างกรูเข้าไปหามามาลินที่กำลังเก็บสมุดเข้ากระเป๋าอยู่
...มามาลินครับผมพาไปทานข้าวด้วยกันดีไหม...เด็กหนุ่มผมดำโค้งส่งยิ้มหวาน..แต่ถูกเพื่อนขัดจังหวะ..ผมคิราตะ..น่ารัก.คุยเก่ง..คุณมามาลินมากับผมดีกว่าครับ
...คะ..ไปด้วยกันหมดนี้แหละ..มามาลินเดินออกไปเหล่าสาวกเห่อของใหม่ต่างเดินตามเป็นแถว..
เรโกะเริ่มรู้สึกว่ามามาลินกำลังจะมาแย่งตำแหน่งสาวป๊อปปูล่าของเธอซะแล้ว..
...นี่เรโกะอย่าไปสนใจเลย..นึกถึงเด็กในท้องไว้นะ..ฮานะกระซิบเตือนสติก่อนที่เรโกะจะโกรธไปมากกว่านี้
แต่แล้วเรโกะก็เริ่มมีอาการจะอาเจียนขึ้นมาเธอจึงรีบวิ่งเอามือปิดปากออกไปโดยปล่อยให้ฮานะหยิบกระเาวิ่งตามออกไป
นานะที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดมองมามาลินว่าคงเหมือนกับเรโกะที่มาใหม่ๆก็ฮอตฮิตเหลือเกิน..แต่นานะก็อดสงสัยอาการเรโกะที่ดูแปลกๆ..
...นานะไปกินข้าวกันเถอะ..นานะ..จุนจับบ่านานะ..เป็นอะไร?..เมื่อนานะรู้สึกตัวจึงรีบตอบจุนทันที...อืมไปกันเถอะ..
...........ระหว่างทางที่เดินไปยังข้างโรงยิมนานะเอ่ยพึมพำกับตัวเอง..จุนเริ่มสังเกตุนานะตั้งแต่ตอนออกจากห้องเรียนมา..
...เด็กใหม่น่ารักดีนะ..นานะว่าใหม?..จุนเอ่ย
...อะแหน่..จุนชอบเขาหรอ?..นานะแซว
...เปล่าก็เขาน่ารักจริงๆ..ไม่งั้นพวกคิระคงไม่ตามกันหรอก..
...ใช่..นายสนหรอ..ชั้นช่วยดีไหม?..นานะหันมามองจุนจากที่เขายิ้มแซวอยู่จุนเริ่มเปลี่ยนสี่หน้าแววตาแล้วมองไปทางอื่น...
...ไม่หรอก..ชั้นนะมีคนที่ชั้นชอบอยู่แล้ว..จุนรีบเดินไปยังใต้ต้นไม้...กินข้าวเถอะ..เข้าเปิดกล่องข้าวแล้วนั้งกินก่อนที่นานะจะเดินมานั้ง..
...เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ..นานะยังคงสงสัยว่าใครกันที่จุนแอบชอบอยู่...นี่บอกมานะ..นานะแย่งกล่องข้าวจุนมาถือไว้จุนรีบดึงกลับมาทัควัน..
...กิข้วาวเถอะ..พูดขณะเคี้ยวข้าวเต็มปาก..เมือเข้ากลืนลงไปแล้วเอ่ยว่า..เย็นนี่ค่อยบอก..
...จริงนะ..นานะจึงเริ่มกินข้าวอย่างสนุกเป็นกิจวัตร...จุนรูสึกใจเต้นแรงแทบคุมไม่อยู่ทีจริงเข้าก็ไม่ได้เตรียมการเรื่องนี้มาล่วงหน้าซะด้วยแต่เมื่อเขาตัดสินใจแล้ว
เป็นไงเป็นกัน...
............ณ  ห้องคอมพ์มาโมโตะกำลังเรียนรู้ระบบการสอนของวิชาคอมพิวเตอร์กับอาจารณ์สาวสวยชื่ออุซางิ..จนมาโมโตะรูสึกปลื้มมาก..
...เป็นไงคะ..เริ่มจะคุ้นเคยระบบของเราแล้วใช้ไหมคะ..
...ครับ..อันที่จริงก็ไม่ต่างจากที่ผมเคยเรียนมา..
...หรอคะ..อุซางิยิ้มบางๆ...
...ที่จริงผมเรียนอยากกว่านี้เยอะเลย..จนบางทีก็ลืมระบบง่ายๆไป...มาโมโตะยิ้ม
...แล้วคุณจบที่ใหนมาคะ...หล่อนเริ่มมีทีท่าสนใจ..เอ่อ..มาโมโตะหยุดคิด..ที่มหาลัยเอโดะครับ...เขาโกหกแต่เป็นการตอบแบบรัดคอตัวเองมากเพราะ
อุซางิก็จบจากที่นั้นเหมื่อนกัน...จริงหรอคะ..คุณทาโร่จบปีใหนคะ..
...เอ่อแล้วคุณล่ะครับ..เริ่มประหม่า
...ชั้นจบปี99คะ..
...อ๋อ..ผมปี97ครับ..     ..งั้นหรอคะรุ่พี่สนะ..งั้นคุณน่าจะรู้จักพี่ซากุราบะ  นาโอะ ด้วยสินะ...  
มาโมโตะเริ่มจะตันแต่ก็มีคนมาช่วยไว้ทัน....อ้าวอาจารย์ใหม่ยังไม่ไปกินข้าวหรอครับ..เสียงอาจารย์ห้องวิทย์เดินเข้ามาทัก
...พอดีเลย..ไปกินข้าวดีกว่าเชิญครับ..มาโมโตะผายมือให้อุซางิเดินนำไป..แล้วตกลงคุณรู้จัก...ไปกินดีกว่าครับผมหิวแล้ว..มาโมโตะรีบบอกปัดไปเพราะยิ่งตอบเขาก็ยิ่งทางตัน