รอยสาปรักแห่งต้าเหลียน

     ลู่เหลียนมองหน้าคนที่ตนแอบชอบด้วยสายตาคาดหวัง ภายใต้สองมือเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ สองมือขยำชายผ้าที่ยับยู่ยี่เพื่อลดความประหม่า การเดิมพันครั้งนี้เขาลงแรงทุ่มสุดตัว ยอมแลกมาด้วยศักดิ์ศรีทั้งที่ไม่รู้ว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นเช่นไร

"หากข้าเป็นสตรี รูปงามเหมือนกับนาง จะมีเพียงเสี้ยวหรือไม่ที่เจ้าจะชายตามองข้า"

"..."

      ชาติก่อนเขาเคยช้ำรักจากสตรี  ชาตินี้ไม่รู้ว่าสวรรค์กลั่นแกล้งหรือผีห่าตนใดดลใจถึงทำให้เขาหลงรักบุรุษ บุรุษที่เป็นดั่งสหาย ร่วมนอนบนเตียงเดียวกันกับเขาทุกคืน

"หากเจ้าเป็นมัจฉาข้าขอเป็นวารี ชั่วชีวิตนี้ข้ายอมให้เจ้าได้แหวกว่ายอยู่กับข้า หากไปจากข้าใจเจ้าต้องขาดรอนๆ"

    ภายใต้คืนแสงจันทร์ ทั้งสองนอนอยู่บนเตียงเดียวกันโดยไม่มีความเอียงอายเหมือนแต่ก่อน ลู่เหลียนขยับตัวเข้าไปในอ้อมกอดของคนรัก ในขณะที่อีกฝ่ายก็กอดประโลมเขาอย่างรักใคร่ แสงจันทร์สีนวลกระจ่างอาบไล่ร่างกายของทั้งสอง ลู่เหลียนแหงนมองใบหน้าเขาด้วยแววตาลึกซึ้งก่อนจะเอื้อมมือแตะลงกลางหน้าผากอีกฝ่ายเบาๆ 

"รอยแผลเป็นนี้เจ้าได้มาอย่างไรหรือ" ตุ่มหยดน้ำสีแดงคล้ายรอยแผลเป็นตั้งเด่นบนกลางหน้าผาก แทนที่มันจะเป็นรอยตำหนิ แต่เมื่ออยู่บนใบหน้าของคนผู้นี้กลับทำให้เขาดูโดดเด่น หล่อเหล่ามากเหลือคณา มากจนขนาดลู่เหลียนไม่อยากให้ใครได้เชยชมใบหน้างดงามดวงนี้

"มันติดตัวข้ามาแต่เกิด ตอนที่ข้าคลอดออกมาชาวบ้านแถวนั้นบอกว่ามันคือรอยคำสาป..."

   ♧เรื่องนี้ Rewrite มาจากเรื่องแก้วตาลู่เหลียน ฝากติดตามด้วยนะคะ♧

#รอยสาปรักแห่งต้าเหลียน

ฝากติดตามทวิตด้วยนะคะ

ผีพุ่งไต้  https://twitter.com/lulain17