The Lost Memory of Vampire

Lost memory of Vampire

บทที่หนึ่ง"สิ่งที่หายไป"

ณ ที่แห่งหนึ่งในป่าที่ชื่อว่า Pirate Forest ของหมู่บ้าน APN บ้างสิ่งตกลงมาจากฟ้า

ปัง  เสียงที่เกิดขึ้นดังไปถึงหมู่บ้านจนทุกคนออกมาดูทันใดนั่นก็มีคนพูดออกมาว่า

<พวกเราทุกคนออกไปตามหาต้นต่อของเสียงกัน><นั่นสิข้าเห็นด้วยกับความคิดของเจ้า>ผู้ใหญ่บ้านพูด ทุกคนในหมู่บ้านจึงออกตามหาต้นต่อของเสียง

<เฮอ ปู่เอาอีกแล้วเราก็ต้องเอาไปหาแล้ว >เด็กสาววัยประมาณ18-19ปีพูด <นั่นอะไร>เด็กสาวพูดเด็กสาวเห็นหลุมใหญ่ที่มีบ้างสิ่งที่ตกลงมาจากฟ้านั่นคือ แวมไพร์ที่มีชีวิตและสลบอยู่

<คนๆนี่อายุราว 18-19ปี รุ่นเดียวกับเราเลยนิ>เด็กสาวคิดเช่นนั่นโดยที่เขาไม่รู้เลยว่าคนที่เขาเห็นนั้นคือแวมไพร์

เด็กสาวจึงยกกลับไปให้ปู่แล้วบอกว่า<ปู่ หนูจะเอาเขาไปรักษาเองคะ>ด้วยความที่ไม่รู้อะไรของเด็กสาวจึงทำให้ปู่ของเด็กสาวหนักใจเป็นอย่างมากเพราะแวมไพร์ นั่นเป็นอันตรายต่อคนในหมู่บ้านอย่างมาก<ไม่ข้าจะเอามันไปทำลาย>ปู่ของเด็กสาวพูด<แต่มันบาดเจ็บนะคะอีกอย่างมัน..><มันอะไร?>ปู่ของเด็กสาวถามด้วยความสงสัย<ม...มันหน้ารักอะปู่จะเอามันไปทำลายจริงหรอหนูอยากได้ปู่ขอหนูเถอะ>เมื่อเด็กสาวพูดอย่างนั้นปู่ของเขาก็เริ่มใจอ่อน

<อืม....ก็ได้แล้วอย่าปลอยให้มันทำร้ายคนอื่นละ><ขอบคุณคะ>

หลังจานั้นเด็กสาวก็เอาแวมไพร์ไปนอนบนเตียงประถมพยาบาลเด็กสาวทำแผลให้แวมไพร์แล้วเดินออกมาจากห้องเพื่อที่จะไปเดินเล่น<เสร็จสักทีไปเดินเล่นดีกว่า>

ทันใดนั่นร่างของแวมไพร์ก็มีแสงออกมาจากร่าง<แวบ ที่นี่ที่ไหนฟะโอยเจ็บจังเลยทำไมเรามาอยู่ที่นี่แล้วเราเป็นใครกัน>หลังจากที่ร่างของแวมไพร์มีแสงออกมาความทรงจำของเขาก็ใดหายไป<เฮอนึกอะไรไม่ออกเลยออกจากที่นี่แล้วไปถามคนแถวนี่ดีกว่า>หลังจากที่เด็กชายเดินออกมาจากบ้านของเด็กสาวก็ใด้เจอกับหญิงสาวที่แสนจะเย็นชาที่ชื่อว่า Shevan เด็กชายจึงเขาไปถามว่ารู้จักเขามัยหญิงสาวตอบมาว่า<ไม่รู้จักคุณเป็นใคร>ทันใดนั้นเองที่เด็กสาวอีกคนที่ช่วยเค้าใว้ก็มาหาถามShevanว่าเห็นคนหนึ่งที่เป็นผู้อายุเท่าเธอเดินผ่านมาบ้างป่าวหญิงสาวตอบว่าใช่คนคนนี่รึป่าวเด็กชายก็เริ่มเดินมาหาเธอแล้วถามว่า<นี่เธอรู้จักฉันด้วยรึ..บอกฉันที่ว่าฉันเป็นใครมาจากไหนแล้วใครพาฉันมาที่นี่>เด็กชายถามเด็กสาวจนเด็กสาวไม่รู้จะเริ่มตอบเค้าตรง

ไหนก่อนดีแล้วเด็กสาวก็พูดขึ้นมาว่า<ชั้นไม่รู้จักเธอแต่เห็นเธอนอนสลบอยู่กลางหลุมชั้นเลยพาเธอมารักษาที่นี่>หลังจากที่เด็กสาวผู้จบก็หันหน้าไปมองเด็กชายแล้วเห็นสีที่ผิดหวังของเด็กชาย

เธอก็เลยออกความคิด<นี่เรามาตั้งชื่อเล่นให้เค้าเอามัย><งันพวกคุณเรียกผมว่า Warก็แล้วกันนะครับ>

ติดตามตอนต่อไป