คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : - WORLD 00
World
00
‘สวัสดีฮันยุล’
รองเท้านักเรียนหยุดยืนที่หน้ารั้วโรงเรียนมัธยมปลายฮันยุล มือบอบบางกระชับกระเป๋าเป้สะพายของตัวเอง ก้าวเท้าเดินเข้ามาในโรงเรียน. .
โรงเรียนมันเงียบผิดปกติ แหงล่ะ. . ตอนนี้มัน 9 โมงกว่าแล้วนี่ เข้าคาบโฮมรูมแล้วชัดๆ
‘ซนนาอึน’ ใช่ นั่นชื่อของฉันเอง.. มีเหตุจำเป็นที่ทำให้ต้องย้ายโรงเรียน เพราะธุรกิจของพ่อกับแม่กำลังเจริญเติบโตได้อย่างสวยงาม.. ร่างบอบบางจึงต้องย้ายโรงเรียนประจำเมืองที่ปูซานมาอยู่ที่โซลแทน
มือเรียวกระชับสายกระเป๋าสะพายในมือของตัวเอง เดินก้าวเท้าขึ้นตึกอาคารเรียนแต่ละอาคารไปด้วยความมึนงงเล็กน้อย แต่สุดท้ายรองเท้านักเรียนก็มาหยุดอยู่ที่ห้องพักครูได้สำเร็จ
ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป คุณครูผู้หญิงผมยาวก็กวักมือเรียกนาอึนทันที
“ซนนาอึนใช่มั้ยจ้ะ” ส่งรอยยิ้มเป็นมิตรให้กับเด็กสาวคนใหม่ นาอึนยิ้มรับ ก่อนที่จะโค้งทำความเคารพ ทั้งสองคนนั่งจัดการเอกสารต่างๆในห้องจนเสร็จเรียบร้อย อาจารย์ประจำชั้นลุกขึ้นยืนเต็มความสูงของตัวเอง หยิบหนังสือบทเรียนที่จะนำไปสอนเจ้าเด็กแสบห้องตัวเองไปด้วย
“ครูชื่อ ปาร์คยูรานะ” นาอึนมองส่วนสูงของตัวเองกับคุณครูปาร์คแล้วก้มมองรองเท้านักเรียน. . ซนนาอึนคิดว่าตัวเองตัวสูงแล้วนะ แต่พอมายืนข้างๆครูปาร์คนี่ตัวเล็กไปเลยแหะ...
“ทำใจหน่อยนะคุณซน เด็กนักเรียนที่ห้องครูค่อนข้างจะดื้อน่ะ”
ค่อนข้างดื้อ...งั้นหรอ?
บรรยากาศการเปิดภาคเรียนที่สองในโรงเรียนมัธยมปลายฮันยุลได้เริ่มต้นขึ้น... ชั้นมัธยมปลาย 5B กับการคุยโม้กันในเรื่องเปิดเทอมว่าตนเองได้ไปเที่ยวที่ไหนกันมาบ้าง แล้วส่วนใหญ่ก็จะเป็นเสียงผู้ชายที่พูดเสียงกังกันซะมากกว่า พวกผู้หญิงจะลดระดับเดซิเบลให้น้อยกว่า บางกลุ่มก็นั่งแต่งหน้าทาปากกันอยู่... รอนัดบอดกันตั้งแต่หัววันของการเปิดภาคเรียน...
เสียงเปิดประตูห้องเรียนดังขึ้น สาวๆทั้งหลายรีบเก็บเครื่องสำอางของตัวเองลงไป ก็บุคคลที่เดินเข้ามาน่ะสิ...
‘คิมจงอิน’ ผู้ติดอันดับ 1 ใน 6 หนุ่มท็อปของโรงเรียนเดินเข้ามาภายในห้องเรียนประจำของตัวเองด้วยความง่วง...เขาเกือบลืมไปด้วยซ้ำว่าวันนี้เปิดเทอมวันแรก พอถึงโต๊ะเรียนของตัวเองก็ฟุบหน้าลงไปนอนอีกรอบหนึ่ง..
ไอการที่ทำแค่นั้นแหละ..สาวๆนี่แทบจะพังกันไปเป็นแถบๆ
“จงอินอ่า ดูเหนื่อยนะเอาน้ำเรามั้ย?”
“จงอินอ่า เราทำช็อกโกแลตมาให้”
“จงอินรับของเราไว้ด้วยนะ”
“จงอินกินแซนวิชมั้ย เราทำมาให้”
“จงอินอา..”
“จงอิน...”
“จง...”
และอีกหลายๆจงอินที่ตามมาจากกองทัพเหล่าสาวๆในห้องที่กรูกันยื่นกล่องขนมให้กับเขา คิมจงอินเงยหน้าขึ้นเพราะเขารำคาญเสียงของพวกผู้หญิงเต็มทน.. แน่นอนว่ามันได้ผล นัยน์ตาคมกริบจ้องไปที่พวกเธอแต่ละคนจนพวกเขาวางของลงที่โต๊ะหนุ่มหล่อแบดบอยแล้วรีบกลับเข้าโต๊ะตัวเอง คิมจงอินลุกขึ้นยืนเต็มความสูง มือคว้ากล่องเจ้าปัญหาที่เกะกะโต๊ะเรียนของเขาพร้อมกับยกมันไปไว้ที่โต๊ะเรียนหลังห้องแทน
“ใครอยากกินขนมมาหยิบเอาเองล่ะกันนะ”
พูดเพียงเท่านั้นผู้ชายเกือบครึ่งห้องก็กรูกันไปที่หลังห้อง หยิบขนมกันไปคนละห่อสองห่อ... ผิดกับพวกผู้หญิงที่น้ำตาตกในกันไปเรียบร้อย
เขาฮอต เขาดูดี เขาแบดบอย.. เขามีเสน่ห์
แต่เขาแทบจะไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเลยสักนิด
“Yo!Girl”
“เซฮุนนา!” อีกคนที่เดินหล่อลากกระชากหัวใจสาวๆเข้ามาในห้องเรียน ส่งรอยยิ้มขี้เล่นของตัวเองไปให้กับสาวๆ จับไม้จับมือพอเป็นพิธี..
แล้วไม่รู้ว่าสาวเจ้าทั้งหลายไปเอาขนมเยอะแยะที่ดูเหมือนจะมากกว่าคิมจงอินเสียด้วยซ้ำ... ไม่รู้ว่าไปเอามาจากไหน
“เซฮุนนา รับไว้ด้วยนะ
“เซฮุนอ่า”
“เซฮุน...”
และอีกหลายๆชื่อของคุณชายโอ ดังขึ้นเป็นระยะๆ เจ้าตัวก็ดูจะไม่เบื่อเลยที่จะแจกรอยยิ้มไปทั่วให้สาวๆหัวใจพังกันไปเป็นแถบๆ
ขอบอกเลยว่าแค่ได้ควงก็ฟินจนแทบจะลอยขึ้นสวรรค์
“ขอบคุณน้าสาวๆ จะกินให้อร่อยเลยล่ะ”
และก็เสียงกรี๊ดที่ดังออกมาเล็กๆ... แล้วก็ดูเหมือนคุณชายโอแกดูจะชอบเหลือเกิน ทั้งชอบทั้งชิน พูดแล้วก็หยิบช็อกโกแลตของดาฮี... สาวฮอตคนสวยประจำห้องขึ้นมากินเป็นชิ้นแรก
“เซฮุนเขากินของฉัน!” สาวเจ้าพูดเสียงเบาแต่ปิดอาการตื่นเต้นดีใจไม่มิด หนุ่มฮอตส่งรอยยิ้มเจ้าชู้ไปให้อีกคน ก่อนที่จะหยิบสมาร์ทโฟนรุ่นล่าสุดของตัวเองขึ้นมา
“คุณคิมครับ” เรียกแล้วแต่เพื่อนไม่หัน งั้นโอเซขอใช้มาตรการนี้แล้วกันนะ...
จิกหัวมันขึ้นมา ทั้งๆที่มันทำหน้าง่วงๆอยู่แบบนั้น ยื่นโทรศัพท์มือถือขอตัวเองที่เปิดหน้าจอรูปผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง... คิมจงอินขมวดคิ้วงุ่น
ทำไมไม่เคยเห็นหน้า?
“เด็กใหม่ว่ะ แต่ไม่รู้จะตกมาห้องเรารึเปล่า”
“...”
“น่ารักสัสอ่ะ” เซฮุนทำท่าเหมือนคนเพ้อเจ้อ ผิดกับคิมจงอินที่จ้องมองอีกคนอย่างเงียบๆ..
ดวงตากลมๆ ใบหน้าน่ารักที่ดูเหมือนจะมึนๆ(?) ท่าทางเงอะๆงะๆ แต่ทำไมมันดูเป็นธรรมชาติไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำ แล้วทำไม...ถึงสะกดสายตาของคิมจงอินด้วยรูปใบเดียวได้ขนาดนี้กันนะ
“สัส! จ้องนางฟ้ากูแบบนี้คาบไปแดกเลยมั้ยเพื่อน” เซฮุนเห็นเพื่อนจ้องอยู่นานก็อดจะแขวะออกมาไมได้... อันที่จริงเขาก็ไมได้สนใจอะไรมากมาย ก็แค่เห็นว่าเธอน่ารักดี แล้ววันนี้บังเอิญมาโรงเรียนสาย
เห็นผู้หญิงหน้าตาน่ารักมันก็เป็นเรื่องธรรมดา...มันอดไม่ได้ที่จะถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกนะเว้ย!
“สนใจหรอวะ” เห็นมันเงียบๆไปก็ลองถามดู..ปกติเพื่อนรักอารมร์ขรึมคนนี้มันมีอารมณ์ความรู้สึกสนใจผู้หญิงในโรงเรียนที่ไหนกันล่ะครับ.. อย่างน้อยก็พวกนูน่าในผับนั่นแหละ
“ก็..ดี” กระตุกมุมปากยิ้ม ก่อนที่จะฟุบตัวลงไปนอนกับโต๊ะของตัวเองต่อ ทิ้งให้โอเซฮุนจ้องเพื่อนรักอย่างงงงวย ปากค้างอ้าออกเล็กน้อย
พระเจ้าครับ โอเซฮุนไม่ได้หูฝาดใช่มั้ยครับ.. คิมจงอินชมผู้หญิงว่าก็ดีน่ะ T____T
ครืด
เสียงประตูหน้าห้องพร้อมกับร่างสูงสวยสมส่วนแต่ดีกรีความโหดนี่ไม่เข้าใครออกใคร แล้วอิโต๊ะตัวหน้าที่ว่างหน้าเซฮุนนี่มัน...
ไอพี่ชานมันยังไม่มาหรอวะ!
ซวย...ซวยคำเดียวเลยจริงๆ
“นั่งที่!” ส่งเสียงแผดอำนาจ พร้อมกับฟาดไม้เรียวลงกับโต๊ะครูข้างหน้าห้องเสียงดัง จนเด็กๆทุกคนรีบกลับไปนั่งที่
นี่มันผู้คุมนักโทษหรือครูประจำชั้นเนี่ย!
“นั่งที่ดีๆ เทอมนี้ห้องเราจะมีเด็กนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามาด้วยนะ”
เสียงซุบซิบดังขึ้นเล็กน้อยแต่ก็โดนสยบด้วยคุณครูสาวสวยหน้าห้อง ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง
“เข้ามาได้เลยจ้ะ”
กึก!
เสียงหยุดของรองเท้าและใบหน้าหวานที่เงยขึ้น เป็นจังหวะเดียวกันกับที่คิมจงอินละสายตาจากแขนของตนเองเพียงเล็กน้อย
“นาอึนค่ะ...ซนนาอึน”
เสียงหวานเล็กเหมือนเป็นเสียงปลุกคนตัวสูงที่วันๆชีวิตมีแต่นอนอยู่หลังห้องให้เงยหน้าขึ้นมามอง ดวงตาคมมองไปยังร่างเล็กผมสีดำยาวเกือบถึงกลางหลัง ดวงตากลมโตเหมือนในรูปถ่าย แล้วก็ดูเหมือนสิ่งที่ดึงดูดคงจะเป็นริมฝีปากอิ่มสีชมพูระเรื่อนั่น..
หึ..
ก็น่ารักดีนี่น่า :)
Talk with me: พี่จงอินเขาเป็นผู้ชายขรึมๆค่ะ... #ฟิคเรื่องนี้เน้นฟินแหลกไม่แจกดราม่านะ 55555555
☆Holder`
ความคิดเห็น