ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เริ่มต้นมิตรภาพ
              สองสามวันต่อมาจุนฮาและเพื่อนชายทั้งสอง ก็กลับมาที่ริมธารน้ำที่ๆเขาทั้งสามจับปลากันเมื่อไม่นานที่ผ่านมา  \" เฮ้ย ๆ ดูดิ ตัวใหญ่ชะมัดเลยว่ะ \" จุนฮาพูดขึ้น  \" ไหนขอดูบ้างดิ \"  เพื่อนทั้งสองของจุนฮาขยับมาดูใกล้ๆ  จุนฮาบรรจงหยิบตัวด้วงขี้ควายขึ้นมาอย่างระวัง  \" ดูนั่นสิ พวกเขากำลังจับด้วงกินอึล่ะ\" เสียงของผู้หญิงคนหนึ่ง ดังมาจากที่ไหนสักแห่ง  เมื่อสามคนเหลียวหลังไป ก็พบว่ามีผู้หญิงสองคนยืนอยู่ใกล้บริเวณนั้น  และหนึ่งในนั้นจุนฮาจำได้ว่า เป็นผู้หญิงคนเดียวกันกับที่เขาและเพื่อนอีกสองคนโบกมือให้  แต่วันนี้เธอไม่ได้มาคนเดียว  เธอพาเพื่อนผู้หญิงอีกคนที่ไว้ผมยาวแค่ปะบ่า ท่าทางเก้ๆ กังๆ อย่างบอกไม่ถูกมาด้วย วันนี้เธอดูสดใสเหลือเกิน มีเสียงหนึ่งดังขึ้นในใจของจุนฮา  \" อยากได้ด้วงไหมครับ \" จุนฮาตะโกนถาม  เธอเดินเข้าทาใกล้จุนฮาและตอบว่า \" ไม่ล่ะ \" แต่ยังคงจ้องมองตัวด้วงนั้นอยู่ \" เธอเคยไปบ้านร้างที่อยู่หลังไร่องุ่นนั่นหรือเปล่า\" จู่ๆ ผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้น  \" เคยสิ \"  จุนฮาตอบด้วยอาการเก้อเขิน  \" ช่วยพา.. ฉันไปหน่อยได้ไหม \" เธอมองจุนฮาด้วยท่าทีอ้อนวอน.. จุนฮานิ่งไปชั่วขณะ
            \" ได้สิ \" แล้วจุนฮาก็ตอบรับคำอย่างไม่ต้องคิดอีกต่อไป  \" งั้นวันอาทิตย์เที่ยงตรง เจอกันที่ท่าเรือนะ .. บ๊าย ๆ \" เธอพูดขึ้นพร้อมกับโบกมือลาให้จุนฮา  ส่วนจุนฮาได้แต่ยืนยิ้มอยู่ตรงนั้น  ทั้งๆที่ในมือยังคงกำเจ้าตัวด้วงไว้แน่น
              เมื่อเที่ยงวันอาทิตย์มาถึง  จุนฮาก็มายืนรอเธออยู่ที่ท่าน้ำแล้ว  จุนฮาเห็นเธอเดินยิ้มมาแต่ไกล ด้วยท่าทางที่ดูเรียบร้อย  ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส  เธอสวมเสื้อลายดอกไม้สีขาว ใส่กระโปรงผ้าพริ้วลมบางสีชมพูอ่อนๆ รองเท้าผ้าใบสีขาว และผมเปียที่ถักไว้ด้านหน้าของ เธอทำให้มองดูกระทัดลัดขึ้น ไม่เคยเห็นใครที่เบิกบานไร้กังวลและดูเพรียบพร้อมเท่านี้มาก่อนเลย  จุนฮามองดูเธอที่กำลังเดินตรงดิ่งมาหาเขา พร้อมกับเสียงทักทายดังขึ้น  \" สวัสดี รอนานหรีอเปล่า\"  เธอถามด้วยใบหน้าท่ยังคงยิ้มแย้ม  \" ผมเพิ่งมาถึงเมื่อกี้เอง \"  จุนฮาตอบ
\" ไปกันเถอะ \" ว่าแล้วเธอก็ชวนจุนฮาขึ้นเรือลำเล็กๆ ที่จอดรออยู่  เธอลงไปนั่งในเรือด้วยท่าทีเตรียมพร้อม  ส่วนจุนฮาก็ลงเรือไปหยิบเอาไม้พายเรือขึ้นมาพายทันที  \" ผมชื่อ ยุนจุนฮาครับ.. เอ่อ \"  จุนฮาเริ่มต้นพูด ด้วยการแนะนำตัวเองก่อน  \" ... ขอโทษที ฉันลืมแนะนำตัวเอง ฉันชื่อว่า ลีจูฮี ..ค่ะ\"
              ทั้งสองหัวเราะกันไปมองหน้ากันไป  เพราะพึ่งจะนึกขึ้นได้ว่า ทั้งสองคนยังไม่ได้รู้จักชื่อของกันและกันเลย  แต่กับชวนกันออกมาเที่ยวด้วยกันซะนี่......
            \" ได้สิ \" แล้วจุนฮาก็ตอบรับคำอย่างไม่ต้องคิดอีกต่อไป  \" งั้นวันอาทิตย์เที่ยงตรง เจอกันที่ท่าเรือนะ .. บ๊าย ๆ \" เธอพูดขึ้นพร้อมกับโบกมือลาให้จุนฮา  ส่วนจุนฮาได้แต่ยืนยิ้มอยู่ตรงนั้น  ทั้งๆที่ในมือยังคงกำเจ้าตัวด้วงไว้แน่น
              เมื่อเที่ยงวันอาทิตย์มาถึง  จุนฮาก็มายืนรอเธออยู่ที่ท่าน้ำแล้ว  จุนฮาเห็นเธอเดินยิ้มมาแต่ไกล ด้วยท่าทางที่ดูเรียบร้อย  ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส  เธอสวมเสื้อลายดอกไม้สีขาว ใส่กระโปรงผ้าพริ้วลมบางสีชมพูอ่อนๆ รองเท้าผ้าใบสีขาว และผมเปียที่ถักไว้ด้านหน้าของ เธอทำให้มองดูกระทัดลัดขึ้น ไม่เคยเห็นใครที่เบิกบานไร้กังวลและดูเพรียบพร้อมเท่านี้มาก่อนเลย  จุนฮามองดูเธอที่กำลังเดินตรงดิ่งมาหาเขา พร้อมกับเสียงทักทายดังขึ้น  \" สวัสดี รอนานหรีอเปล่า\"  เธอถามด้วยใบหน้าท่ยังคงยิ้มแย้ม  \" ผมเพิ่งมาถึงเมื่อกี้เอง \"  จุนฮาตอบ
\" ไปกันเถอะ \" ว่าแล้วเธอก็ชวนจุนฮาขึ้นเรือลำเล็กๆ ที่จอดรออยู่  เธอลงไปนั่งในเรือด้วยท่าทีเตรียมพร้อม  ส่วนจุนฮาก็ลงเรือไปหยิบเอาไม้พายเรือขึ้นมาพายทันที  \" ผมชื่อ ยุนจุนฮาครับ.. เอ่อ \"  จุนฮาเริ่มต้นพูด ด้วยการแนะนำตัวเองก่อน  \" ... ขอโทษที ฉันลืมแนะนำตัวเอง ฉันชื่อว่า ลีจูฮี ..ค่ะ\"
              ทั้งสองหัวเราะกันไปมองหน้ากันไป  เพราะพึ่งจะนึกขึ้นได้ว่า ทั้งสองคนยังไม่ได้รู้จักชื่อของกันและกันเลย  แต่กับชวนกันออกมาเที่ยวด้วยกันซะนี่......
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น