ลิขิตฟ้า รักนิรันดร์

ลำดับตอนที่ #2 : ไดอารี่เล่าเรื่อง

                               ฉันวางโทรศัพท์เข้าที่เดิม  พร้อมกับหายถอนหายใจเล็กน้ออย  และเดินกลับมายังห้องเดิม  และฉันก็ต้องตกใจเมื่อเห็นจดหมายเกือบทั้งหมดลงมากองกับพื้น  และนกพิราบสีขาวนวลประมาณ 4-5 ตัวเข้ามาเกาะอยู่ในห้องและบนกล่องใบนั้น  \" ไปออกไปนะ\" ฉันไล่นกพวกนั้นออกไปทางหน้าต่าง  และปิดหน้าต่างดัง \" ปัง \" และหันกลับมาเก็บจดหมายที่ตกอยู่กับพื้นทั้งหมด  ฉันวางจดหมายที่เก็บขึ้นมา วางเรียงกันไว้บนไดอารี่เล่มหนึ่ง  ฉันมองไดอารี่เล่มนี้อยู่สักพัก ก่อนตัดสินใจหยิบขึ้นมา  ฉันเปิดดูไดอารี่เรื่อยๆจนมาถึงหน้าหนึ่งซึ่งมีรูปสอดอยู่กึ่วกลางของสมุด  ฉันหยิบรุปนั้นขึ้นมาดู  รูปนั้นเป็นรูปผู้ชายคนหนึ่งตัดผมเกรียนๆ ใส่เสือสีขาว กางเกงสีน้ำเงิน  นั่งอยู่ริมขอบหน้าต่าง  ขาข้างหนึ่งวางลงบนขอบหน้าต่าง  ในมือถือหนังสือเล่มบางอยู่  ภาพนั้นค่อนข้างเก่ามากเพราะดูจากรูปแล้วมันออกสีเหลืองๆหน่อยๆแล้ว  ฉันพลิกไปดูด้านหลังมีตัวหนังสือขยุกขยิกเขียนไว้ว่า\" ยุนจุนฮา\" คงจะเป็นชื่อของคนในรูปเป็นแน่ ฉันคิด....  ฉันพลิกรูปกลับมาด้านหน้าเหมือนเดิม  และวางลงบนโต๊ะข้างๆกล่อง  แล้วภาพนั้นก็ค่อยๆปรากฎชัดเจนขึ้นมา  พร้อมกับฉันที่เริ่มต้นอ่านเรื่องราวในไดอารี่ตอนนี้....

     \" เฮ้ย..เฮ้ย  จุนฮาดูนี้ซิ ฉันมีอะไรมาให้แกดูว่ะ\"  ชายคนหนึ่งรูปร่างสุงโปร่งเอ่ยขึ้น  พร้อมกับวิ่งเข้ามาในห้องๆหนึ่ง  มองดูคล้ายกับเป็นห้องสมุด

     \" มีอะไรว่ะ แดซู\"  จุนฮาถาม  ผู้ชายคนนั้นคือ คิมแดซู  เพื่อนสนิทของจุนฮานั้นเอง

     \" ดูรูปนี้ดิ พ่อฉันส่งมาให้.. คู่หมั้นฉันว่ะ\"  แดซูพูดพร้อมชูรูปนั้นให้จุนฮาดู

     \" คู่หมั้นนาย..นายมีคู่หมั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน\"  จุนฮาถามอย่างุนงง

     \" ใช่ว่ะ  เป็นลูกสาวของนายอำเภอ ที่เป็นเพื่อนสนิทของพ่อฉันไง พ่อจะให้เราเกี่ยวดองกัน\"

                                รูปภาพนั้นเป็นภาพของผู้หญิงคนหนึ่ง  ที่มีหน้าตาสะสวย  เธอทักผมเปียไว้สองข้าง  ยิ้มอย่างเบิกบานใจ  ทำให้จุนฮาเกิดประทับใจในรอยยิ้มนี้เสียแล้ว...

                              เมื่อวันหยุดปีใหม่มาถึง จุนฮาก็กลับบ้านเก่าที่ซูวอน  ที่ซึ่งห่างไกลจากตัวเมืองอย่างกรุงโซลนัก ค่อนข้างจะเป็นทุ่งกว้างทีป่าไม้มากมาย และยังเป็นที่ที่คนส่วนใหญ่นิยมปลูกไร่องุ่นกันมากอีกด้วย

     \" เฮ้ย  จับได้แล้ว ๆ\" ชายคนหนึ่งที่มีปลาตัวโตอยู่ในมือพูดขึ้น  ทำให้ชายอีกสองคนที่ก้มๆเงยๆอยู่หันมาพร้อมกันทันที  \" รอเดี๋ยว เดี๋ยวข้าก็จับได้แล้ว\" ชายคนที่สองพูดขึ้นอย่างท้าทายเล็กน้อย  ทำให้ชายคนสุดท้ายคือ จุนฮา ยิ้มออกมาให้กับเพื่อนทั้งสอง ขณะที่เพื่อนทั้งสองกำลังงมจับปลาอยู่บริเวณธารน้ำไหลเชี่ยวอยู่นั้น ชายคนแรกก็เงยหน้าขึ้นมามอง  และเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง นั่งรถไม้เลื่อนที่มีคนบังคับด้วยเครื่องจักรอยู่ด้านหน้าผ่านมา  ชายคนนั้นบอกกับเพื่อนทั้งสองว่าให้เงยหน้าขึ้นมองดู \" ผู้หญิงคนนั้นมาจากกรุงโซล \" ชายคนที่สองพูดขึ้น เมื่อรถไม้ค่อยๆเลื่อนผ่านมา  จุนฮาโบกมือให้ผู้หญิงคนนั้น จากด้านหลังของเพื่อนทั้งสอง และเธอเองก็โบกมือตอบกลับมา  \" เฮ้ย ดูสิ หล่อนโบกมือให้เราด้วย ฮา ฮา.. \" ทั้งสามคนโบกมือให้เธอ คนนั้น  จนรถไม้เลื่อนผ่านไปจนสุดมุมทางโค้งและหายลับตา.......