คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : มันคืออะไรกันนะ
ใต้ฟ้ายามราตรี จันทราเต็มดวงส่องประกายแสงมาที่ร่างทารกหญิง
" เด็กหญิงที่ไร้มลทิน เกลวิสต้านามนี้จะถูกประทานพร
ด้วยเกียรติ 3 สิ่ง เคซาโกริซต้าพินกาเน่ "
" จะดีเหรอ เอลเวล ท่านทำแบบนี้ไม่อันตรายไปกว่าที่ "
" หยุด ปาราที เด็กคนนี้ เป็นอัศวินที่ถูกประทานมาจากฟ้า ดูสัญลักษณ์นี่สิ "
" แต่ท่านเป็นแม่มดที่ถูกประนาม "
" พอสักทีเถอะ ปาราที ถ้าเจ้าไม่อยากมีปาก "
" เสร็จพิธีแล้วหรือเอลเวล "
" เพคะ ท่านฟาลโล "
" เป็นงั้นก็ดีไป อีก 15 ปีเด็กคนนี้ต้องปราบเจ้าจอมปีศาสเฟสได้แน่ ใช่ไหมท่านการ์เดสนักพยากรณ์ของปราสาทของข้า "
" ใช่เพคะ ท่านราชาผู้ยิ่งใหญ่ องค์หญิงน้อยคนนี้จะได้รับเกียรติ 3 ประการอย่างแน่นอน "
" นั่นสินะเพราะเป็นลูกสาวคนเดียวของข้านี่ "
10 ปีต่อมา
ใน ฤดูร้อน ที่เมืองฮาวัล วันจันทร์ที่ 27 เดือน xxxxx ปี xxxx
หลังจากจบภาคเรียนพิเศษและพิธีจบการศึกษา
" นี่คุณเรชช่า! คุณสอบเข้าโรงเรียนอะไร ที่ไหนเหรอ?"
เนลเดินตามชั้นมา
" บอกกี่ทีแล้ว ว่าไม่ให้เรียกคุณ เรียกเรชช่าพอ อายุก็เท่ากัน อยู่ชั้นระดับ เรฟ ด้วยกันไม่เห็นต่างกันตรงไหน "
ระดับตามศักดิ์ ชั้นอยู่ระดับลูกเจ้าเมือง ส่วนเนลก็ระดับประชาชนธรรมดา
" นี่เนล มองหน้าชั้น แล้วเปิดหูกว้างๆของเธอออกซะ คำว่า คุณ ไม่ต้องมาพูดกับชั้น เรียก เรชช่าอย่างเดียว เข้าใจไหม "
เนลเริ่มแก้มแดง แล้วขยับแว่นอันเบอเริ่ม อุ๊บ..บ น่ารักจัง ตรงนี้แหละที่ชั้นชอบเนล ( อย่าคิดไปไกลล่ะ ชั้นกับเนลเป็นเพื่อนมา 6 ปีแล้ว )
" เอ่อ ร..ระ เรชช่า จบโรงเรียนนี้แล้วต่อที่ไหนล่ะ "
" อ๋อ ที่โรงเรียนเวทย์อัสเมเรล อยู่แถวลาโคน่ะ "
" โหเก่งจัง สอบเข้าได้เหรอ "
" เปล่า ทางนั้นส่งจดหมายมาเชิญให้เข้าไปเรียน แต่ ไม่ได้ใช้เส้นนะท่านพ่อชั้นถือเกียรติจะตายไป "
" เธอเนี่ยนะ ! มีความสามารถอะไรเหรอ "
" ไม่รู้สิ "
" บอกหน่อย น๊า~ "
" อยากเรียนที่นั่นเหรอเนล"
" ป..ปะเปล่า ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้นนะ "
" นั่นแน่ เนลทำหน้าแบบนี้ อยากที่โรงเรียนเวทย์อัสเมเรลอ่ะดิ"
" เปล่านะ เรชช่า อ่ะ จะไปไหนรอด้วยสิ "
" ก็จะไปขอร้องท่านพ่อให้นายเข้าโรงเรียนนั้นให้ได้สิ 555 + "
จริงๆแล้วเนลสอบเข้าต่อโรงเรียนเวทย์เฟียมอสได้ ซึ่งก็ไม่แพ้โรงเรียนเวทย์อัสเมเรลหรอก แต่ไอ้เรื่องที่จู่ๆเข้าโรงเรียนอัสเมเรลได้นั้นชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันทั้งๆที่สอบได้คะแนนระดับต่ำของชั้น ความสามารถก็ไม่มี ท่านพ่อชั้นก็ถือเกียรติและศักดิ์ศรีจะตายไป ความจริงก็ไม่อยากเข้าโรงเรียนนั่นหรอก แต่เพราะมีกฏอยู่ว่าใครไม่เข้าโรงเรียนนี้ทั้งที่ได้รับเลือก คนนั้นมีความผิดถึงชีวิต (ใครที่เรียนที่นั้นก็เหมือนอยู่ในคุก ไปไหนไม่ได้ เพราะเป็นนักเรียนพิเศษ มีความสามารถหลากหลาย ระบบป้องกันในโรงเรียนก็หนาแน่น จึงไม่มีใครหนีออกจากโรงเรียนนี้ได้ นี่แหละคือกฏเกนฑ์ของโลก อัสเมเรล
เช้าวันอาทิตย์ที่ 3 เดือน xxxxxx ปี xxxx
" หวอ "
เสียงออดประจำเมืองเตือนภัยดังขึ้น พร้อมกับนักประกาศข่าวแจ้งว่า
" อ..อะ เอ่อตอนพวกจากอสโจมตีและเผาทางเหนือของเมืองแล้ว โปรดหลบหนีไปยังเมืองที่อยู่ข้างๆด้วย ได้โปรดหลบหนีไปยั..ว..วะ เหวอ อ๊าก "
" หึ ฆ่ามัน ฆ่าให้หมดใครที่มันต่อต้านข้า มันต้องตาย "
เฟสหัวหน้าเผ่าปีศาสจากอสเอ่ยขึ้น
" มันต้องตาย มันต้องตาย มันต้องตาย "
พวกลูกน้องปีศาสเอ่ยตาม
" หาเจอไหมเดลก์ ! "
จอมปีศาสเฟสถามสมุนฝ่ายซ้าย
" หาไม่เจอครับท่านเฟสผู้ยิ่งใหญ่ "สมุนฝ่ายซ้ายพูดด้วยเสียงสั่นเทา
" กลับไป! กลับไปหาให้เจอ หากไม่เจอไม่ต้องมาให้ข้าเห็นหน้าอีก~" จอมปีศาสตวาด
" ข..ขะขอรับท่าน เฟสผู้ยิ่งใหญ่ "
" กรี๊ด เนล เนลอยู่ไหน ท่านพ่อคะ เนลยังอยู่ในตึก "
" อย่านะเรชช่า อันตรายอย่าเข้าไปในนั้นตึกถล่มแล้ว เนลนะตายไปแล้ว "
" เนลเค้าช่วยหนูออกมา ปล่อยหนูออกไป ฮึก ฮือๆๆ ไม่นะ เนลยังไม่ตาย เน๊ลลลลลล "
' ตามผมมาดีดีล่ะ '
' ตุ้บ ! ว.. วะ ว้าย เน . '
' อ้ะ เรชช่า เป็นอะไรรึเปล่า '
' ข..ขะ ขา ชั้น '
' อย่าขยับ เรชช่าอยู่ตรงนั้นแหละ ผมจะไปช่วย เดี๋ยวเพดานถล่มมาอีก '
' เนล...ชั้นไม่ไหวแล้ว หนักจังเลย ว้าย! '
เสียงอะไรน่ะ ฝนตกเหรอ แล้วชั้นตายแล้วใช่ไหม ที่นี่ที่สวรรค์เหรอ
" ด้วยเกียรติแห่งแสงสว่างและความมืดมิด อัลเคราโซโทรามิเซ่ "
" อ..อ๊ะ เรชช่า ฟื้นแล้ว คุณค่ะ เรชช่าฟื้นแล้ว "
" ท่านแม่ "
" โอ้ ลูกพ่อ เรชช่า รู้ไหม ลูกสลบไป หนึ่ง เดือนเต็ม "
" ท่านพ่อ เนล อยู่ไหน "
" เสียใจด้วยลูก หลังจากพวกปีศาสจากอสออกไปแล้วหน่วยกู้ภัยจากกระทรวงของพ่อ ครอบครัวเนลตายหมดแล้วแต่ยังหาศพเนลไม่เจอ"
" หาศพเนลไม่เจอ ก็ไม่ได้หมายความว่าเนลเค้ ฮึก ฮือๆๆๆ "
" พ่อขอโทษ ตึกถล่มขนาดนั้นไม่มีสามารถรอดชีวิตได้เลย "
" แม่คิดว่า เราจะส่งลูกไปที่อัสเมเรลเพื่อความปลอดภัยของลูก "
" หนูไม่ไปค่ะ ถึงตาย หนูก็ไม่ไป หนูสัญญากับเนลแล้วว่าจะไปเรียนที่นั้นด้วยกัน "
.
ความเหงา ความคิดถึง และภาพความทรงจำเก่าๆของชั้นกับเนลมันสร้างความเจ็บปวดขนาดนี้เชียวเหรอ ไม่อยากจะลืมตาขึ้นเลย ชั้นฝันเห็นเนลกำลังยิ้มอย่างมีความสุขแต่ยังไงมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นได้เลย ตราบใดที่ฉันไม่ได้พบเนลด้วยตัวชั้นเอง
" เรชช่าจ้ะ ตื่นได้แล้ว รับประทานอาหารก่อนนะแล้วค่อยทานยา "
เกรเรนลูกพี่ลูกน้องของฉันซึ่งเป็นพยาบาลมาปลุกชั้น ไม่รู้ว่าทำไมช่วงนี้ท่านพ่อ ท่านแม่จะหวงลูกสาวขนาดไหน ขนาดโรงพยาบาลยังไม่ให้ไปเลยต้องเรียก เกรเรลมาดูแลชั้น(ไปไหนก็ไม่ได้ด้วย ฮือๆๆ) แต่ ไม่อยากลืมตาขึ้นเลย
" ตื่นได้แล้ว เรชช่า ถ้าไม่ตื่นเดี๋ยวเสกให้เป็นหมูเลย "
เกรเรนขยั้นขยอ
" ก็ลองเสกดูดิ " ลองเสกดูดิ ก็เกรเรนยังไม่มีใบอนุญาตให้ใช้เวทมนต์ในที่ต่างๆที่ไม่ใช่โรงเรียนเวทย์มนต์ทั้งๆที่อายุไม่ถึง 20มีโทษหนักนะ แต่เรื่องการแพทย์ เกรเรนที่หนึ่งเลยล่ะ
" อ้าว ตื่นเเล้วเหรอ เรชช่า "
" ไม่ต้องมา อ้าว เลย เมื่อกี้พูดอะไร เดี๋ยวฟ้องท่านพ่อให้ดู "
" แข็งแรงแล้วนี่ เรชช่า อาทิตย์หน้า ก็ต้องไปโรงเรียนแล้วนี่นะ "
" ไม่เห็นอยากไปเลย "
ชั้นทำเป็นคลุมโปงแล้วหลับต่อ
" นี่แหนะ ทานข้าวก่อนเรชช่า "
เกรเรนตีแขนชั้น มือหนักเป็นบ้าเลย
" ฮิ ก็ได้ แต่ห้ามพูดมากอีกนะ "
" จ้ะ นี่ยา "
" แหวะ ยาแบบนี้อีกแล้ว "
" ทานไปเหอะน่า "
" อย่ามาแสยะยิ้มแถวนี้ เกรเรน ชั้นทานก็ได้ อือ ยี้~แหวะ ขมปี๋เลย "
" ยาไม่ขมแล้วจะเรียกเป็นยาได้ไง ทานให้หมด "
" ไม่เอาแล้ว ทานได้แค่แหละ "
" ก็บอกทานให้หมดไงล่ะ"
" ก็บอกไง ว๊าก~ "
" 555+ "
next
ความคิดเห็น