เหนือกาลเสน่หา

  

   "เธอ...เข้ามาในห้องฉันได้ยังไง โธ่เอ๊ย!!...บ้าชะมัด ใครปล่อยให้แม่นี้เข้ามา"

   "ฉันๆๆก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามาที่นี้ได้ยังไง แต่นายใส่เสื้อผ้าก่อนดีมั้ย มายืนแก้ผ้าให้ผู้หญิงดู น่าไม่อายเลย"

   "เห้ย!! เเล้วเธอมายืนมองฉันอยู่อย่างนี้เนี้ยะนะ เธอมันต้องเป็นพวกโรคจิตหรือไม่ก็คลั่งฉันจนเป็นบ้าไปแล้ว ยืนอยู่ตรงนั้นนะ แล้วอย่าหนีไปไหนนะยัยหัวขโมย"  

    ชายหนุ่มหันหลังให้หญิงสาวที่เขาคิดว่าเป็นพวกโรคจิตชอบปล้นสวาท แล้วรีบกุลีกุจอใส่เสื้อผ้าทันที ก่อนจะหันมาหาเธออีกครั้งแต่เขาก็พบกับความว่างเปล่า ไม่มีแม้แต่เหงาของหญิงสาว

  "แน่จริงก็อย่าหนีสิ!! ยัยบ๊อง" ชายหนุ่มสะดุ้งตื่นขึ้นกลางดึกอีกครั้งและอีกครั้ง ซ้ำๆกันมาหลายวันติด

  "ฝันเห็นเธอคนนั้นอีกแล้วเรา นี้เธอเป็นใครกันแน่นะ เธอมีตัวตนจริงๆหรือป่าว ทำไมถึงได้มาตามหลอกหลอนฉันไม่เลิก"

        

        

         โลกแห่งความสับสนวุ่นวาย

        โลกที่มีอันตรายรอบด้าน

        โลกของความรักและความทุกข์ตรม

        มันคือ โลกมนุษย์ 

                                             ธาฮีรา

  

    "อันนา ลูกรัก นี้คือบทความของท่านย่า ก่อนที่ท่านจะมลายสูญสิ้นไป ท่านย่าเคยไปศึกษาและใช้ชีวิตอยู่ที่โลกใบนั้นเช่นกัน ท่านกลับมาเขียนบทความนี้ เพื่อเอาไว้คอยเตือนพวกเรา ที่นั้นอันตรายมากนัก ลูกยังอยากจะไปที่นั้นอยู่หรือไม่" 

    "ท่านพ่อขา ความยากลำบากหรืออุปสรรคทั้งหลาย มันคือบททดสอบชั้นดี ขอให้ลูกได้พิสูจน์ตัวเองว่าลูกมีความสามารถพอและเหมาะสมที่จะเป็นรัชทายาทสืบต่อวงศ์ตระกูลของเรา ลูกขอสัญญาลูกจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุด ลูกจะไม่ให้ท่านพ่อต้องเป็นห่วง"

    "ถ้าเช่นนั้น พ่อกับแม่ จะคอยอวยพรให้ลูกปลอดภัย แล้วจะรอลูกกลับมาที่ยังโลกของเรา"

 

   "ฟ้า...ได้โปรดอย่าพรากเราสองคนจากกัน ต่อให้ผมต้องเจ็บปวด แต่ขอร้อง...โปรดเถิดอย่าพรากเธอไปจากผม ได้โปรด..." คำขอร้องของมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง เสียงของความรัก เสียงของความคิดถึง ผ่านสายลม เขาพร่ำพูดภาวนาเช่นนั้นถึงแม้ว่ารู้ทั้งรู้ว่าเสียงนั้นจะไปไม่ถึงฟ้าก็ตาม 

ความรัก อยู่เหนือสิ่งอื่นใดๆทั้งสิ้น

ความรัก นำพาซึ่งความสุขและความทุกข์

ความรักของทั้งสองจะต้องจบสิ้นหรือไม่ไปต่อได้อย่างไร ในเมื่อทั้งหัวใจยังมีกันและกันตลอดเวลา

      อันนา แม่มดน้อยจอมแก่นวัย 25 ปี อาศัยอยู่ที่เมืองอัมซาดัมม์ ภายใต้โลกเวทมนต์ ที่ถือระบอบปกครองโดยราชาและราชินี อันนาถือศักดิ์เป็นเจ้าหญิงและยังเป็นรัชทายาทสืบต่อวงศ์ตระกูล เธอสวยสง่า ขี้เล่นและร่าเริงสดใส เธอรักความสวยงามของธรรมชาติเป็นชีวิตจิตใจ  

     

"เราจะไม่ยอมอ้อนข้อให้ใครเด็ดขาด ต่อให้เราเหลืออยู่ตนเดียว เราก็ไม่ยอม เรื่องเล่นสนุกไว้ใจเราได้ เพราะเราไม่เคยนิ่งเฉยกับอะไรที่แปลกใหม่

เรื่องความรักของเรานะเหรอ คงอีกนาน เพราะเรายังไม่เจอคนที่ใช่ ถูกต้องเรารักความสวยงามของธรรมชาติเป็นที่สุด และความงามของเราก็เป็นที่หนึ่งในหมู่แม่มดทั้งหลายอีกด้วย"

                                                      "อันนา"

      เคน ธีรนนท์ นักเเสดงชื่อดังของเมืองไทยและเขายังเป็นเจ้าของโรงแรมที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดภูเก็ต เขาได้ชื่อว่าเป็นผู้ชายที่หล่อเเละรวยเป็นอันดับต้นๆของประเทศ เขาเพียบพร้อมทุกสิ่งอย่าง แถมยังเจ้าชู้มากๆอีกด้วย

 "ผมไม่ชอบให้ใครเข้ามาวุ่นวายกับชีวิตของผมจนเกินไป งานก็คืองาน เรื่องส่วนตัวก็คือเรื่องส่วนตัว  ผมชอบเก็บตัวอยู่เงียบๆในที่ของผม ส่วนเรื่องของความรัก ใช่!! ผมมีคนที่ผมคิดว่ารักอยู่เเล้ว(คิดว่ารัก) ที่ใครๆคิดว่าผมเรื่องมาก เย็นชา ขี้เก็ก ก็ปล่อยให้เขาคิดไป แต่เรื่องที่ว่าผมเจ้าชู้ มันไม่ใช่เรื่องจริงนะครับ"

                                                      "เคน"

   

    "อดูลย์ ฉันขอร้องเถอะนะ เลิกตามรังควานฉันสักที ฉันบอกนายไปแล้วว่าอันนาไม่ได้ชอบนาย แล้วนายจะมาเอาอะไรกับฉันอีก ฉันช่วยนายได้เท่านี้จริงๆ"

   "ทำไมเวลาพูดกับฉัน เธอต้องก้มหน้าด้วย เธอมีอะไรปิดปังฉันหรือป่าว...โมนี"

   "ไม่...ฉันไม่มีอะไรที่ต้องปกปิดนายเลย ฉันแค่ชอบนาย" โมนีคิดภายในใจ

ตัวละครอื่นๆ